Σε σύνολο 947 ενηλίκων με δυσλιπιδαιμία ή προδιαβήτη, οι οποίοι επέλεξαν να συμμετέχουν σε ένα δομημένο πρόγραμμα άσκησης διάρκειας 6 έως 8 μηνών, οι συμμετέχοντες που ολοκλήρωσαν το πρόγραμμα ανήλθαν σε 652, ενώ 295 άτομα αποχώρησαν. Ο συνηθέστερος λόγος αποχώρησης ήταν η έλλειψη χρόνου και η αποχώρηση αυτή έγινε κυρίως κατά τη διάρκεια της αύξησης του όγκου και της έντασης της άσκησης. Τα άτομα που άλλαξαν γνώμη για τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα εγκατέλειψαν νωρίς, πριν από την έναρξη της άσκησης, ενώ τα άτομα που ολοκλήρωσαν το πρόγραμμα ήταν συνεπή και είχαν σταθερή συμμετοχή στις ασκήσεις για διάστημα περισσότερο από 6 – 8 μήνες. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας δείχνουν ότι η αποχώρηση από ένα πρόγραμμα θεραπευτικής άσκησης εμφανίζεται νωρίς, συνήθως πριν από τον πρώτο μήνα  της παρέμβασης. Τα ευρήματα αυτά μπορούν να παρέχουν καθοδήγηση για το σχεδιασμό προγραμμάτων άσκησης που απευθύνονται σε άτομα που είναι επιρρεπή στη διακοπή της.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ

Δεδομένα πρόσφατης επιστημονικής μελέτης καταδεικνύουν ότι η οξεία, υψηλής έντασης διαλειμματική άσκηση ποδηλάτησης τροποποιεί τη φλοιονωτιαία διεγερσιμότητα του μη ασκούμενου άνω άκρου σε υγιή ηλικιωμένα άτομα.

Τα αποτελέσματα της μελέτης ανέδειξαν ότι μία μόνο συνεδρία ποδηλάτησης μεταβάλλει τη φλοιονωτιαία (πυραμιδική) διεγερσιμότητα, χωρίς να μεταβάλλει τα ενδοφλοιώδη ή διαημισφαιρικά νευρικά κυκλώματα, σε αντίθεση με προηγούμενες μελέτες σε άτομα νεαρής ηλικίας. Αυτές οι νευροφυσιολογικές επιδράσεις υποδηλώνουν ότι μια μεμονωμένη συνεδρία διαλειμματικής άσκησης υψηλής έντασης μπορεί να επάγει τη νευροπλαστικότητα μέσω της αυξημένης εγκεφαλικής διεγερσιμότητας στον γηρασμένο πληθυσμό. Τα ευρήματα αυτά θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για τη συνταγογράφηση μεμονωμένων συνεδριών άσκησης σε περιβάλλοντα αποκατάστασης ηλικιωμένων.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ

Στοιχεία από έρευνες που διεξήχθησαν σε οκτώ ανεπτυγμένες χώρες έδειξαν ότι τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας μετρούμενα με φορητές συσκευές κατά το διάστημα 1995 – 2017, έχουν μειωθεί συνολικά, ιδίως στους εφήβους. Η μείωση αυτή ήταν παρόμοια, τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες, ενώ τα παιδιά ηλικίας κάτω των 11 ετών παρουσίασαν λιγότερες ενδείξεις μεταβολής της σωματικής δραστηριότητας σε σύγκριση με τους εφήβους και τους ενήλικες.

Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια των 22 ετών της μελέτης παρατηρήθηκε μείωση του αριθμού των ημερησίων βημάτων στους ενήλικες κατά  1.118 βήματα, ενώ οι έφηβοι εμφάνισαν τη μεγαλύτερη μείωση, ανερχόμενη σε 2.278 βήματα ανά ημέρα. Οι ερευνητές απέδωσαν τη μείωση της σωματικής δραστηριότητας των εφήβων στην αυξημένη χρήση κινητών τηλεφώνων, ηλεκτρονικών οθονών και του διαδικτύου, καθώς και στη μείωση της ενεργητικής μετακίνησής τους προς το σχολείο.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ

Πρόσφατη συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση των σχετικών μελετών έδειξε ότι ο αθλητισμός μπορεί να επηρεάσει θετικά τη σχολική επίδοση παιδιών και εφήβων. Η συμμετοχή σε αθλήματα εντός του σχολικού περιβάλλοντος και σε μέτριο βαθμό θα μπορούσε να βελτιώσει τις επιδόσεις των μαθητών, ιδίως στα μαθηματικά και τις θετικές επιστήμες. Ωστόσο, προκειμένου να υποβληθούν συγκεκριμένες προτάσεις για την ανάπτυξη αντίστοιχων στρατηγικών, χρειάζεται να εκπονηθούν μελέτες υψηλής ποιότητας που να παρέχουν πληροφορίες σχετικά με την επίδραση της δοσολογίας και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των αθλημάτων στη σχολική επίδοση.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ