Η άσκηση θεωρείται αναπόσπαστο στοιχείο της καρδιακής αποκατάστασης. Ωστόσο, είναι αναγκαία η προσαρμογή των προγραμμάτων άσκησης με βάση μια αρχική αξιολόγηση της λειτουργικής ικανότητας και λαμβάνοντας υπόψη τόσο τις αερόβιες ασκήσεις όσο και τις ασκήσεις με αντιστάσεις, καθώς και τις διατροφικές και φαρμακολογικές αλληλεπιδράσεις στα άτομα που χρήζουν καρδιακής αποκατάστασης. Η ένταση της άσκησης ενδεχομένως να μην είναι ο πιο κρίσιμος παράγοντας, αλλά, περισσότερο ίσως, η κατάλληλη μορφή και η διάρκεια της άσκησης να είναι το κλειδί για τη βελτίωση της καρδιαγγειακής υγείας και τη μείωση του κινδύνου ενός καρδιακού επεισοδίου. Ειδικότερα, η αερόβια άσκηση ωφελεί τα άτομα με μέτρια έως υψηλή καρδιοαναπνευστική ικανότητα και χαμηλότερη αρτηριακή πίεση, ενώ η άσκηση με αντιστάσεις συνιστάται για άτομα με χαμηλή φυσική κατάσταση και υψηλή αρτηριακή πίεση. Η διαλειμματική άσκηση υψηλής έντασης, αν και ευεργετική, μπορεί να προκαλέσει υψηλότερο φυσιολογικό στρες, που επηρεάζει το μεταβολισμό των λιπιδίων και θα πρέπει να εξετάζεται προσεκτικά για τα άτομα με αυξημένα επίπεδα χοληστερόλης. Για τη δοσολόγηση/συνταγογράφηση άσκησης, είναι σημαντικό να λαμβάνεται υπόψη το πλήρες προφίλ της καρδιοαναπνευστικής ικανότητας και υγείας, της μυϊκής δύναμης, της αρτηριακής πίεσης και των επιπέδων χοληστερόλης και γλυκόζης σε αυτούς τους ασθενείς. Οι τακτικές επαναξιολογήσεις είναι απαραίτητες για την προσαρμογή της δοσολογίας της άσκησης και τη διασφάλιση της συνεχούς αποτελεσματικότητας των προγραμμάτων άσκησης.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ