– Παρά τα σαφή οφέλη σε ένα ευρύ φάσμα παραμέτρων υγείας, η διαλειμματική άσκηση υψηλής έντασης (HIIT) αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό. Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι η διαλειμματική άσκηση υψηλής έντασης δεν έχει καμία αξία ως στρατηγική προαγωγής της υγείας αυτού του πληθυσμού, επειδή είναι μια σύνθετη μορφή άσκησης που απαιτεί υψηλά επίπεδα αυτοελέγχου προκειμένου να είναι αποτελεσματική.
– Πρόσφατη επιστημονική μελέτη παρουσιάζει ένα διεπιστημονικό εννοιολογικό μοντέλο που αποτελείται από τέσσερις συμπληρωματικές, ωστόσο επικαλυπτόμενες, αρχές που θεωρούνται θεμελιώδεις για την επιτυχή κλιμάκωση των προγραμμάτων διαλειμματικής άσκησης υψηλής έντασης σε εφήβους.
– Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης υποστηρίζουν ότι τα προγράμματα διαλειμματικής άσκησης υψηλής έντασης έχουν τη δυναμική να βελτιώσουν την υγεία του συγκεκριμένου αυτού πληθυσμού εάν:
- Ενσωματωθούν στις υπάρχουσες ευκαιρίες άσκησης (π.χ., φυσική αγωγή και οργανωμένος αθλητισμός),
- Σχεδιαστούν έτσι, ώστε να αναπτύσσουν τη σωματική «παιδεία» (δηλ. κίνητρα, αυτοπεποίθηση, σωματική ευρωστία και γνώσεις, για να είναι ο έφηβος σωματικά δραστήριος σε όλη τη διάρκεια της ζωής του),
- Παρέχονται με ελκυστικό τρόπο και
- Καθοδηγούνται και υποστηρίζονται από ένα πλαίσιο εφαρμογής που αντιμετωπίζει τα σχετικά εμπόδια και παρέχει αντίστοιχες διευκολύνσεις για την εφαρμογή αυτών των προγραμμάτων.