Πρόσφατη μελέτη διερεύνησε την πιθανή συσχέτιση μεταξύ των επιπέδων σωματικής δραστηριότητας και της οστικής πυκνότητας σε διαφορετικές ανατομικές περιοχές σε νεαρούς επιβιώσαντες από καρκίνο της παιδικής ηλικίας. Στη μελέτη συμμετείχαν 116 νεαροί επιβιώσαντες (ηλικίας 12,1 ± 3,3 ετών, 42% κορίτσια), στους οποίους αξιολογήθηκαν τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας για τουλάχιστον 7 διαδοχικές ημέρες, τα σωματομετρικά τους χαρακτηριστικά και η οστική τους πυκνότητα στο ισχίο, στην κεφαλή του μηριαίου οστού και στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι η κατανομή του χρόνου των νεαρών προέφηβων επιβιωσάντων σε σωματικές δραστηριότητες μέτριας προς υψηλής έντασης εμφάνισε σημαντική θετική συσχέτιση με την οστική πυκνότητα όλου του σώματος, του ισχίου και της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης. Επίσης, σημαντική συσχέτιση βρέθηκε μεταξύ της ήπιας έντασης σωματικής δραστηριότητας και της οστικής πυκνότητας σχεδόν σε όλες τις ανατομικές περιοχές που εξετάστηκαν στους έφηβους επιβιώσαντες από καρκίνο της παιδικής ηλικίας. Αντίθετα, η υιοθέτηση καθιστικής συμπεριφοράς συσχετίστηκε με χαμηλή οστική πυκνότητα σε όλο το σώμα, τόσο στους προέφηβους όσο και στους έφηβους επιβιώσαντες. Συμπερασματικά, τα ευρήματα της μελέτης αναδεικνύουν ότι κάθε κίνηση μετράει σε αυτόν τον κλινικό πληθυσμό και υπογραμμίζουν τα οφέλη της αύξησης των επιπέδων σωματικής δραστηριότητας για την αναγέννηση των οστών μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας για καρκίνο της παιδικής ηλικίας.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ