Η σωματική άσκηση έχει δειχθεί ότι είναι αποτελεσματική στη μείωση των στερεοτυπικών συμπεριφορών σε παιδιά με διαταραχές του φάσματος  αυτισμού. Ένας πιθανός μηχανισμός αυτής της θετικής επίδρασης βασίζεται στην υπόθεση  συνταιριάσματος μεταξύ άσκησης και συμπεριφοράς. Σχετική μελέτη διερεύνησε αυτή την ενδεχόμενη ειδική σχέση αντιστοίχισης μεταξύ άσκησης και συμπεριφοράς σε είκοσι έναν συμμετέχοντες (17 αγόρια και 4 κορίτσια, ηλικίας 11,1 ± 1,4 ετών) με παρατηρήσιμες μορφές των στερεοτυπικών συμπεριφορών χτύπημα χεριών και (ρυθμικό) κούνημα του σώματος. Οι εθελοντές υποβλήθηκαν σε τρεις συνθήκες με τυχαία σειρά, τη συνθήκη ελέγχου, τη συνθήκη άσκησης 10 λεπτών με χτύπημα μπάλας και τη συνθήκη τρεξίματος 10 λεπτών. Τα αποτελέσματα της έρευνας αποκάλυψαν ότι μόνο οι στερεοτυπικές συμπεριφορές χτυπήματος των χεριών μειώθηκαν σημαντικά στη συνθήκη άσκησης με το χτύπημα μπάλας, ενώ μόνο οι στερεοτυπικές συμπεριφορές κουνήματος (ταλαντώσεων) του σώματος μειώθηκαν σημαντικά στη συνθήκη άσκησης τρεξίματος. Συμπερασματικά, η σωματική άσκηση θα πρέπει να συνταιριάζεται τοπογραφικά με τη στερεοτυπική συμπεριφορά για να παράγει τα επιθυμητά οφέλη συμπεριφοράς σε παιδιά με διαταραχές του φάσματος  αυτισμού.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ