Δεδομένα από 131 ηλικιωμένα άτομα (66 ± 4,5 ετών, από τα οποία 63% ήταν γυναίκες) που συμμετείχαν σε 6μηνη τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη μελέτη σωματικής άσκησης ανέδειξαν ότι ο συνδυασμός ψυχοκοινωνικών, γνωστικών και δημογραφικών στοιχείων, καθώς και πολυτροπικών απεικονιστικών μετρήσεων στον εγκέφαλο μπορεί να προβλέψει την προσήλωση των ηλικιωμένων σε ένα πρόγραμμα άσκησης και να έχει ανεξάρτητη σχετική προγνωστική αξία.
Συγκεκριμένα, το μεγαλύτερο πάχος του φλοιού του εγκεφάλου στις σωματοαισθητικές και κατώτερες μετωπιαίες περιοχές και η μικρότερη επιφάνεια στις πρωτογενείς οπτικές και κατώτερες μετωπιαίες περιοχές, καθώς και η υψηλότερη κομβική λειτουργική συνδεσιμότητα στα μετωποπαρεγκεφαλιδικά δίκτυα και στα δίκτυα προσοχής, μεταξύ άλλων, προέβλεπαν την προσήλωση στην άσκηση.
Συνολικά, η συγκεκριμένη μελέτη έδειξε ότι σε μελλοντικές έρευνες υπάρχει ουσιαστική χρησιμότητα των μετρήσεων στον εγκέφαλο για το σχεδιασμό εξατομικευμένων πρωτοκόλλων άσκησης σε ηλικιωμένα άτομα. Ο έλεγχος αυτών των προβλέψεων και η επαλήθευσή τους θα επιτρέψει στους ερευνητές και τελικά στους κλινικούς ιατρούς να τις αξιοποιήσουν σε προσεγγίσεις εξατομικευμένης ιατρικής.