H Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ) είναι μία νευροβιολογική αναπτυξιακή διαταραχή σε παιδιά, η οποία χαρακτηρίζεται από περιοριστικά και επαναλαμβανόμενα πρότυπα συμπεριφοράς που επιβαρύνουν περαιτέρω τις καθημερινές τους λειτουργίες. Σε μελέτη η οποία αποσκοπούσε στην αξιολόγηση και ποσοτικοποίηση της οξείας επίδρασης της άσκησης, και ειδικότερα της διάρκειας και της έντασής της, στη συχνότητα εκδήλωσης των στερεοτυπικών συμπεριφορών παιδιών με ΔΑΦ, ηλικίας 13,0±1,4 ετών, αναδείχθηκε ότι η αερόβια άσκηση μπορεί να μειώσει αυτές τις συμπεριφορές. Συγκεκριμένα, όλες οι συνθήκες άσκησης, μεγαλύτερης ή μικρότερης διάρκειας και έντασης, οδήγησαν σε μείωση των στερεοτυπικών συμπεριφορών 60 λεπτά μετά την άσκηση, εκτός από την περισσότερο καταπονητική συνθήκη (άσκηση υψηλής έντασης, διάρκειας 20 λεπτών) που προκάλεσε αύξησή τους. Τη μεγαλύτερη μείωση της συχνότητας εκδήλωσης αυτών των συμπεριφορών επέφερε η άσκηση χαμηλής έντασης και διάρκειας 10 λεπτών. Συμπερασματικά, η αερόβια άσκηση χαμηλής έως μέτριας έντασης προκαλεί σημαντικές και μεγάλες μειώσεις στις στερεοτυπικές συμπεριφορές παιδιών με ΔΑΦ, υποδηλώνοντας έναν εύκολα εφαρμόσιμο και οικονομικά αποδοτικό τρόπο για τη βελτίωση της καθημερινής ζωής αυτών των ατόμων.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ