Το μεταβολικό σύνδρομο αποτελεί ένα σύνολο διαταραχών, συμπεριλαμβανομένων της υπέρτασης, της δυσλιπιδαιμίας, της υπεργλυκαιμίας και της σπλαχνικής κοιλιακής παχυσαρκίας, και εκδηλώνεται ως αποτέλεσμα του σύγχρονου τρόπου ζωής. Η θεραπεία του μεταβολικού συνδρόμου απαιτεί ταυτόχρονη χρήση πολλών φαρμάκων, η οποία οδηγεί σε αρνητικές επιπτώσεις, ανεπαρκή συμμόρφωση των ασθενών στη θεραπεία και τελικό αποτέλεσμα την αναποτελεσματική διαχείριση της νόσου. Η αλλαγή του τρόπου ζωής και η ενσωμάτωση της άσκησης στην καθημερινότητα αυτών των ασθενών θα μπορούσε να βελτιώσει τις ανωτέρω κλινικές συνιστώσες του μεταβολικού συνδρόμου. Πρόσφατη μελέτη, συνολικής διάρκειας 5 ετών, διερεύνησε ειδικότερα αν η άσκηση μπορεί να περιορίσει το αυξημένο κόστος της φαρμακευτικής αγωγής για την κλινική διαχείριση του συνδρόμου. Τα αποτελέσματά της έδειξαν ότι στην ομάδα των ασθενών με μεταβολικό σύνδρομο που δεν ασκούνταν (ομάδα ελέγχου) το φαρμακευτικό κόστος σε βάθος 5ετίας αυξήθηκε κατά 160% και η χρήση φαρμάκων κατά 60% σε σύγκριση με την ομάδα ασθενών που ασκούνταν συστηματικά (ομάδα άσκησης), ενώ οι δείκτες αυτοί παρέμειναν αμετάβλητοι στη ομάδα άσκησης. Ο δείκτης εκτίμησης 10ετούς κινδύνου εκδήλωσης αθηροσκληρωτικής καρδιαγγειακής νόσου αυξήθηκε κατά 15% μόνο στην ομάδα ελέγχου, ενώ το οικονομικό όφελος από τη μείωση της ετήσιας φαρμακευτικής δαπάνης ανά ασθενή ήταν τριπλάσιο του κόσους εφαρμογής του προγράμματος άσκησης. Συνολικά, η συγκεκριμένη μελέτη ανέδειξε ότι ένα επιβλεπόμενο πρόγραμμα συστηματικής άσκησης διάρκειας 5 ετών σε άτομα μέσης ηλικίας με μεταβολικό σύνδρομο εξαλείφει την ανάγκη για αυξανόμενη χρήση φαρμάκων, ενώ το όφελος από τη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης είναι πολύ μεγαλύτερο από το εκτιμώμενο κόστος εφαρμογής του προγράμματος άσκησης.
Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ