Οι επιβιώσαντες από καρκίνο στην παιδική ηλικία διατρέχουν κίνδυνο τόσο για σωματικές όσο και για ψυχολογικές όψιμες επιπτώσεις της αντικαρκινικής θεραπείας. Η ανησυχία που σχετίζεται με τον καρκίνο και τις όψιμες επιτπώσεις του είναι διαδεδομένη μεταξύ αυτών των επιβιωσάντων και έχει συνδεθεί με αυτοαναφερόμενη μη βέλτιστη σωματική δραστηριότητα. Πρόσφατη μελέτη εξέτασε σε βάθος 5 ετών, κατά μέσο όρο, τις συσχετίσεις μεταξύ της ανησυχίας που συνδέεται με τον καρκίνο και της αντικειμενικά μετρούμενης σωματικής δραστηριότητας σε 1.223 επιβιώσαντες (ηλικίας 30,9+6,9 ετών) από καρκίνο στην παιδική ηλικία.
Το 37% των επιβιωσάντων ήταν από λευχαιμία, το 26% από συμπαγείς όγκους εκτός του ΚΝΣ, το 19% από λέμφωμα, το 11% από όγκους του ΚΝΣ και το 6% από άλλες κακοήθειες. Εντοπίστηκαν δύο τύποι ανησυχίας: “η εστιασμένη στο σώμα” και “ο γενικός φόβος”, με την εστιασμένη στο σώμα ανησυχία να συσχετίζεται αρνητικά με τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας των συμμετεχόντων κατά το διάστημα της παρακολούθησής τους. Συνολικά, τα ευρήματα της μελέτης ανέδειξαν ότι η ανησυχία που σχετίζεται τον καρκίνο και αφορά τη σωματική λειτουργία και εμφάνιση των επιβιωσάντων από καρκίνο στην παιδική ηλικία συνδέεται με μειωμένη σωματική τους δραστηριότητα, υποδεικνύοντας την ανάγκη οι κλινικοί ιατροί να παρέχουν ανάλογες συμβουλές συμπεριφοράς σε αυτά τα άτομα.
Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ