Επίδραση της σωματικής δραστηριότητας στην αυτονομία και την ποιότητα ζωής ατόμων με σύνδρομο Down

Το σύνδρομο Down αποτελεί μια από τις πιο συχνές παθολογίες στην κοινωνία μας και επιφέρει αλλαγές που μειώνουν την ποιότητα ζωής των πασχόντων ατόμων και περιορίζουν την ανάπτυξη των ικανοτήτων και των δυνατοτήτων τους. Πρόσφατη συστηματική ανασκόπηση ανέδειξε ότι η σωματική δραστηριότητα και τα προγράμματα άθλησης είναι ευεργετικά για τη βελτίωση των παραμέτρων που συνθέτουν την ποιότητα ζωής ενός ατόμου με σύνδρομο Down. Ένα καλά δομημένο και προσαρμοσμένο πρόγραμμα άσκησης μπορεί να έχει θετικές επιδράσεις στη σωματική, ψυχολογική, συναισθηματική και κοινωνική ευεξία, να προάγει την αυτονομία και την ανεξαρτησία και να διευκολύνει τις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής του ασθενούς. H συγκεκριμένη μελέτη απορρίπτει την άποψη ότι αυτός ο πληθυσμός δεν μπορεί ή δεν θα έπρεπε να επιδίδεται σε τακτική σωματική δραστηριότητα ή άσκηση λόγω των περιορισμών που είναι εγγενείς της ασθένειας, όπως η νοητική υστέρηση, η μυϊκή αδυναμία, η υποτονία, τα συγγενή καρδιακά προβλήματα ή η χαμηλή αερόβια ικανότητα. Η βελτίωση του επιπέδου σωματικών ικανοτήτων μέσω της άσκησης δημιουργεί συνήθειες προσκόλλησης σε αυτή που μπορούν να οδηγήσουν σε καλύτερη ποιότητα ζωής αυτών των ασθενών.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

Παράγοντες που επηρεάζουν τη σωματική δραστηριότητα των νεαρών ενήλικων γυναικών (s)

Πρόσφατη συστηματική ανασκόπηση αναδεικνύει τα εμπόδια και τους παράγοντες που επηρεάζουν τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας των νεαρών ενήλικων γυναικών ηλικίας 18 έως 40 ετών. Σύμφωνα με το κοινωνικο-περιβαλλοντικό μοντέλο, οι πιο συχνά αναφερόμενοι παράγοντες είναι η έλλειψη χρόνου, η εικόνα του σώματος και τα κοινωνικά πρότυπα ομορφιάς, οι οικογενειακές υποχρεώσεις και η κοινωνική υποστήριξη, τα θρησκευτικά και πολιτιστικά πρότυπα, οι κοινοτικές εγκαταστάσεις, τα θέματα ασφάλειας και το φυσικό περιβάλλον.

Η βελτίωση των επιπέδων σωματικής δραστηριότητας των νεαρών ενήλικων γυναικών δεν μπορεί να προκύψει μόνο από την αλλαγή της ατομικής συμπεριφοράς. Οι οργανισμοί, οι κοινότητες και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικών πρέπει να αναλάβουν δράση για την παροχή ευκαιριών που αφορούν τη βελτίωση της σωματικής δραστηριότητας των γυναικών. Συνολικά, είναι αποφασιστικής σημασίας να δημιουργηθεί ένα ανοικτό και χωρίς αποκλεισμούς περιβάλλον και να προσφέρονται περισσότερες ευκαιρίες άθλησης για τις νέες γυναίκες.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

Bo Peng, Johan Y. Y. Ng and Amy S. Ha. Barriers and facilitators to physical activity for young adult women: a systematic review and thematic synthesis of qualitative literature. Int J Behav Nutr Phys Act (2023) 20:23.

Παράγοντες που επηρεάζουν τη σωματική δραστηριότητα των νεαρών ενήλικων γυναικών

Πρόσφατη συστηματική ανασκόπηση αναδεικνύει τα εμπόδια και τους παράγοντες που επηρεάζουν τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας των νεαρών ενήλικων γυναικών ηλικίας 18 έως 40 ετών. Σύμφωνα με το κοινωνικο-περιβαλλοντικό μοντέλο, οι πιο συχνά αναφερόμενοι παράγοντες είναι η έλλειψη χρόνου, η εικόνα του σώματος και τα κοινωνικά πρότυπα ομορφιάς, οι οικογενειακές υποχρεώσεις και η κοινωνική υποστήριξη, τα θρησκευτικά και πολιτιστικά πρότυπα, οι κοινοτικές εγκαταστάσεις, τα θέματα ασφάλειας και το φυσικό περιβάλλον.

Η βελτίωση των επιπέδων σωματικής δραστηριότητας των νεαρών ενήλικων γυναικών δεν μπορεί να προκύψει μόνο από την αλλαγή της ατομικής συμπεριφοράς. Οι οργανισμοί, οι κοινότητες και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικών πρέπει να αναλάβουν δράση για την παροχή ευκαιριών που αφορούν τη βελτίωση της σωματικής δραστηριότητας των γυναικών. Συνολικά, είναι αποφασιστικής σημασίας να δημιουργηθεί ένα ανοικτό και χωρίς αποκλεισμούς περιβάλλον και να προσφέρονται περισσότερες ευκαιρίες άθλησης για τις νέες γυναίκες.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

 

Παράγοντες που επηρεάζουν τη σωματική δραστηριότητα των νεαρών ενήλικων γυναικών

Πρόσφατη συστηματική ανασκόπηση αναδεικνύει τα εμπόδια και τους παράγοντες που επηρεάζουν τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας των νεαρών ενήλικων γυναικών ηλικίας 18 έως 40 ετών. Σύμφωνα με το κοινωνικο-περιβαλλοντικό μοντέλο, οι  πιο συχνά αναφερόμενοι παράγοντες είναι η έλλειψη χρόνου, η εικόνα του σώματος και τα κοινωνικά πρότυπα ομορφιάς, οι οικογενειακές υποχρεώσεις και η κοινωνική υποστήριξη, τα θρησκευτικά και πολιτιστικά πρότυπα, οι κοινοτικές εγκαταστάσεις, τα θέματα ασφάλειας και το φυσικό περιβάλλον.

Η βελτίωση των επιπέδων σωματικής δραστηριότητας των νεαρών ενήλικων γυναικών δεν μπορεί να προκύψει μόνο από την αλλαγή της ατομικής συμπεριφοράς. Οι οργανισμοί, οι κοινότητες και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικών πρέπει να αναλάβουν δράση για την παροχή ευκαιριών που αφορούν τη βελτίωση της σωματικής δραστηριότητας των γυναικών. Συνολικά, είναι αποφασιστικής σημασίας να δημιουργηθεί ένα ανοικτό και χωρίς αποκλεισμούς περιβάλλον και να προσφέρονται περισσότερες ευκαιρίες άθλησης για τις νέες γυναίκες.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

Παράγοντες που επηρεάζουν τη σωματική δραστηριότητα των νεαρών ενήλικων γυναικών [#10211]

Πρόσφατη συστηματική ανασκόπηση αναδεικνύει τα εμπόδια και τους παράγοντες που επηρεάζουν τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας των νεαρών ενήλικων γυναικών ηλικίας 18 έως 40 ετών. Σύμφωνα με το κοινωνικο-περιβαλλοντικό μοντέλο, οι  πιο συχνά αναφερόμενοι παράγοντες είναι η έλλειψη χρόνου, η εικόνα του σώματος και τα κοινωνικά πρότυπα ομορφιάς, οι οικογενειακές υποχρεώσεις και η κοινωνική υποστήριξη, τα θρησκευτικά και πολιτιστικά πρότυπα, οι κοινοτικές εγκαταστάσεις, τα θέματα ασφάλειας και το φυσικό περιβάλλον.

Η βελτίωση των επιπέδων σωματικής δραστηριότητας των νεαρών ενήλικων γυναικών δεν μπορεί να προκύψει μόνο από την αλλαγή της ατομικής συμπεριφοράς. Οι οργανισμοί, οι κοινότητες και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικών πρέπει να αναλάβουν δράση για την παροχή ευκαιριών που αφορούν τη βελτίωση της σωματικής δραστηριότητας των γυναικών. Συνολικά, είναι αποφασιστικής σημασίας να δημιουργηθεί ένα ανοικτό και χωρίς αποκλεισμούς περιβάλλον και να προσφέρονται περισσότερες ευκαιρίες άθλησης για τις νέες γυναίκες.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

Bo Peng, Johan Y. Y. Ng and Amy S. Ha. Barriers and facilitators to physical activity for young adult women: a systematic review and thematic synthesis of qualitative literature. Int J Behav Nutr Phys Act (2023) 20:23.

Η Επίδραση της άσκησης στο νερό και στην ξηρά στην αγγειακή λειτουργία και σε σχετικούς παράγοντες κινδύνου ανδρών και γυναικών – Duplicate – [#10084]

Η άσκηση βελτιώνει την αγγειακή λειτουργία, ωστόσο δεν είναι σαφές αν τα οφέλη αυτά διαμεσολαβούνται από αλλαγές σε  παραδοσιακούς παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου και αν υπάρχουν διαφορές φύλου ως προς τις σχετικές επιδράσεις της άσκησης σε ενήλικες μέσης και μεγαλύτερης ηλικίας (62 ± 7 έτη). Πρόσφατη μελέτη (2024) διερεύνησε τα ερωτήματα αυτά σε 72 υγιείς άνδρες και γυναίκες, οι οποίοι κατανεμήθηκαν τυχαία σε ομάδα βάδισης στην ξηρά, σε ομάδα βάδισης στο νερό και σε ομάδα ελέγχου που δεν έκανε άσκηση. Οι ομάδες άσκησης ακολουθούσαν επιβλεπόμενο πρόγραμμα άσκησης, τρεις φορές την εβδομάδα για 50 λεπτά ανά συνεδρία, για συνολικό διάστημα 24 εβδομάδων. Η αρτηριακή πίεση, η σύσταση του σώματος, τα λιπίδια και η γλυκόζη του αίματος, καθώς και η μέσω ροής διαστολή της βραχιόνιας αρτηρίας, αξιολογήθηκαν σε όλους τους συμμετέχοντες στην αρχή και στο τέλος της περιόδου παρέμβασης. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι η συστηματική άσκηση, ανεξαρτήτως συνθήκης, απέτρεψε την αύξηση της LDL χοληστερόλης και του πηλίκου συνολικής χοληστερόλης/HDL που παρατηρήθηκε στην ομάδα που δεν έκανε άσκηση. Διαφορές φύλου ως προς τις επιδράσεις της άσκησης βρέθηκαν για το σπλαχνικό λίπος και την άλιπη μάζα του σώματος. Η βελτίωση της διαστολής της βραχιόνιας αρτηρίας συσχετίστηκε με μειωμένη περφέρεια οσφύος και όχι με άλλους παράγοντες κινδύνου. Συνολικά, η άσκηση απέτρεψε την επιδείνωση των επιπέδων των λιπιδίων, ενώ υπήρχαν διαφορές μεταξύ των φύλων, ως προς τις ασκησιογενείς αλλαγές στη σύσταση του σώματος. Η βελτίωση της αγγειακής λειτουργίας δεν βρέθηκε να εξαρτάται από τις αλλαγές στους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου, γεγονός που υποδηλώνει ότι η υγεία των αρτηριών μπορεί να εξαρτάται από άλλα ασκησιογενή ερεθίσματα.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ

Green DJ, Silva GO, Smith KJ, Maslen BA, Cox KL, Lautenschlager NT, Pestell CF, Ainslie PN, Haynes A, Naylor LH. Impact of Water- and Land-Based Exercise Training on Risk Factors and Vascular Function in Middle-Aged and Older Men and Women. Med Sci Sports Exerc. 2024 Feb 1;56(2):230-237. doi: 10.1249/MSS.0000000000003302. Epub 2023 Sep 15. PMID: 37710393.

Η Επίδραση της άσκησης στο νερό και στην ξηρά στην αγγειακή λειτουργία και σε σχετικούς παράγοντες κινδύνου ανδρών και γυναικών

Η άσκηση βελτιώνει την αγγειακή λειτουργία, ωστόσο δεν είναι σαφές αν τα οφέλη αυτά διαμεσολαβούνται από αλλαγές σε  παραδοσιακούς παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου και αν υπάρχουν διαφορές φύλου ως προς τις σχετικές επιδράσεις της άσκησης σε ενήλικες μέσης και μεγαλύτερης ηλικίας (62 ± 7 έτη). Πρόσφατη μελέτη (2024) διερεύνησε τα ερωτήματα αυτά σε 72 υγιείς άνδρες και γυναίκες, οι οποίοι κατανεμήθηκαν τυχαία σε ομάδα βάδισης στην ξηρά, σε ομάδα βάδισης στο νερό και σε ομάδα ελέγχου που δεν έκανε άσκηση. Οι ομάδες άσκησης ακολουθούσαν επιβλεπόμενο πρόγραμμα άσκησης, τρεις φορές την εβδομάδα για 50 λεπτά ανά συνεδρία, για συνολικό διάστημα 24 εβδομάδων. Η αρτηριακή πίεση, η σύσταση του σώματος, τα λιπίδια και η γλυκόζη του αίματος, καθώς και η μέσω ροής διαστολή της βραχιόνιας αρτηρίας, αξιολογήθηκαν σε όλους τους συμμετέχοντες στην αρχή και στο τέλος της περιόδου παρέμβασης. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι η συστηματική άσκηση, ανεξαρτήτως συνθήκης, απέτρεψε την αύξηση της LDL χοληστερόλης και του πηλίκου συνολικής χοληστερόλης/HDL που παρατηρήθηκε στην ομάδα που δεν έκανε άσκηση. Διαφορές φύλου ως προς τις επιδράσεις της άσκησης βρέθηκαν για το σπλαχνικό λίπος και την άλιπη μάζα του σώματος. Η βελτίωση της διαστολής της βραχιόνιας αρτηρίας συσχετίστηκε με μειωμένη περφέρεια οσφύος και όχι με άλλους παράγοντες κινδύνου. Συνολικά, η άσκηση απέτρεψε την επιδείνωση των επιπέδων των λιπιδίων, ενώ υπήρχαν διαφορές μεταξύ των φύλων, ως προς τις ασκησιογενείς αλλαγές στη σύσταση του σώματος. Η βελτίωση της αγγειακής λειτουργίας δεν βρέθηκε να εξαρτάται από τις αλλαγές στους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου, γεγονός που υποδηλώνει ότι η υγεία των αρτηριών μπορεί να εξαρτάται από άλλα ασκησιογενή ερεθίσματα.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ

 

Καρκίνος της παιδικής ηλικίας: Εxercise is medicine

Η τεράστια πρόοδος που έχει σημειωθεί στην αντιμετώπιση του καρκίνου στην παιδική ηλικία έχει οδηγήσει στην αύξηση του αριθμού των επιβιωσάντων, οι οποίοι, ωστόσο, βιώνουν συχνά μακροπρόθεσμες παρενέργειες κι επιπλοκές, που επηρεάζουν διάφορα φυσιολογικά συστήματα του οργανισμού. Ειδικότερα, η λειτουργική ικανότητα των επιβιωσάντων από καρκίνο στην παιδική ηλικία είναι συχνά περιορισμένη και οι καθημερινές τους δραστηριότητες μπορεί να δυσχεραίνονται. Πρόσφατη μελέτη δημοσιευμένη στο ιδιαίτερα έγκριτο επιστημονικό περιοδικό “The Lancet: Child & Adolescent health”, τονίζει ότι πλήθος σχετικών ερευνών έχει αναδείξει τη σημασία της άσκησης ως συμπληρωματικής θεραπείας για την προαγωγή της υγείας των παιδιών που νοσούν από καρκίνο, υπογραμμίζοντας ότι η συμμετοχή τους σε προγράμματα άσκησης αποτελεί ασφαλή πρακτική, ακόμα και στις επιθετικές φάσεις της αντικαρκινικής θεραπείας. Ιδιαίτερα όταν η άσκηση πραγματοποιείται υπό επίβλεψη, προσφέρει σημαντικά καρδιοπροστατευτικά οφέλη και βελτιώνει τη λειτουργική ικανότητα, τη μυϊκή δύναμη, το αίσθημα κόπωσης, τη σωματική σύσταση και τη γνωστική λειτουργία των παιδιών. Έτσι, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συστήνει τα παιδιά και οι έφηβοι που νοσούν να συμμετέχουν καθημερινά σε αερόβιες δραστηριότητες μέτριας έως υψηλής έντασης, διάρκειας τουλάχιστον μίας ώρας, καθώς και σε ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης, τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα, με στόχο να παραμένουν όσο γίνεται λιγότερο σωματικά αδρανή.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ

Carmen Fiuza-Luces, Pedro L Valenzuela, Javier S Morales, Alejandro Lucia. Childhood cancer: Exercise is medicine. Lancet Child Adolesc Health, 7(1):3-4, 2023.

Καρκίνος της παιδικής ηλικίας: Εxercise is medicine

Η τεράστια πρόοδος που έχει σημειωθεί στην αντιμετώπιση του καρκίνου στην παιδική ηλικία έχει οδηγήσει στην αύξηση του αριθμού των επιβιωσάντων, οι οποίοι, ωστόσο, βιώνουν συχνά μακροπρόθεσμες παρενέργειες κι επιπλοκές, που επηρεάζουν διάφορα φυσιολογικά συστήματα του οργανισμού. Ειδικότερα, η λειτουργική ικανότητα των επιβιωσάντων από καρκίνο στην παιδική ηλικία είναι συχνά περιορισμένη και οι καθημερινές τους δραστηριότητες μπορεί να δυσχεραίνονται. Πρόσφατη μελέτη δημοσιευμένη στο ιδιαίτερα έγκριτο επιστημονικό περιοδικό “The Lancet: Child & Adolescent health”, τονίζει ότι πλήθος σχετικών ερευνών έχει αναδείξει τη σημασία της άσκησης ως συμπληρωματικής θεραπείας για την προαγωγή της υγείας των παιδιών που νοσούν από καρκίνο, υπογραμμίζοντας ότι η συμμετοχή τους σε προγράμματα άσκησης αποτελεί ασφαλή πρακτική, ακόμα και στις επιθετικές φάσεις της αντικαρκινικής θεραπείας. Ιδιαίτερα όταν η άσκηση πραγματοποιείται υπό επίβλεψη, προσφέρει σημαντικά καρδιοπροστατευτικά οφέλη και βελτιώνει τη λειτουργική ικανότητα, τη μυϊκή δύναμη, το αίσθημα κόπωσης, τη σωματική σύσταση και τη γνωστική λειτουργία των παιδιών. Έτσι, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συστήνει τα παιδιά και οι έφηβοι που νοσούν να συμμετέχουν καθημερινά σε αερόβιες δραστηριότητες μέτριας έως υψηλής έντασης, διάρκειας τουλάχιστον μίας ώρας, καθώς και σε ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης, τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα, με στόχο να παραμένουν όσο γίνεται λιγότερο σωματικά αδρανή.
Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ