Ο ρόλος της άσκησης στην πνευμονική υπέρταση

Η πνευμονική υπέρταση αποτελεί μια εξουθενωτική κλινική οντότητα που χαρακτηρίζεται από αυξημένη πνευμονική αρτηριακή πίεση & προοδευτική αγγειακή αναδιαμόρφωση, και οδηγεί σε δυσανεξία στην άσκηση. Ωστόσο, η άσκηση έχει αναδειχθεί ως μια πιθανή συμπληρωματική θεραπεία για την αρτηριακή υπέρταση, με αυξανόμενα ερευνητικά δεδομένα να υποστηρίζουν τις ευεργετικές επιδράσεις της σε διάφορες πτυχές της παθοφυσιολογίας της νόσου. Προκλινικές μελέτες παρέχουν στοιχεία για τους μηχανισμούς που διαμεσολαβούν τις βελτιώσεις που επιφέρει η άσκηση στην πνευμονική υπέρταση, οι οποίοι αφορούν βελτιώσεις στην ενδοθηλιακή λειτουργία, τη φλεγμονή, το οξειδωτικό στρες και τη μιτοχονδριακή λειτουργία. Επίσης, κλινικές μελέτες έχουν δείξει ότι η συστηματική άσκηση μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές βελτιώσεις σε αιμοδυναμικές παραμέτρους, στην ικανότητα άσκησης, την ποιότητα ζωής και τη συνολική λειτουργική ικανότητα. Επιπλέον, τα προγράμματα άσκησης έχουν δειχθεί ότι βελτιώνουν τη λειτουργία των σκελετικών μυών και ενισχύουν την αναδιαμόρφωση των πνευμονικών αγγείων, συμβάλλοντας στη συνολική διαχείριση της νόσου. Παρά τα πολλά υποσχόμενα οφέλη της άσκησης στην πνευμονική υπέρταση, ο προσδιορισμός της βέλτιστης έντασης, διάρκειας και του τύπου της άσκησης, καθώς και τα κριτήρια επιλογής των ασθενών που θα ενταχθούν σε προγράμματα άσκησης μένει να αποσαφηνιστούν. Επιπλέον, οι μηχανισμοί που διέπουν τις ασκησιογενείς βελτιώσεις απαιτούν περαιτέρω διερεύνηση για τη βελτιστοποίηση των πρωτοκόλλων άσκησης και την εξατομίκευση των θεραπευτικών στρατηγικών της νόσου.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ

Ganesha Poojary, Norman Morris, Manjunath Joshi, Abraham Samuel Babua. Role of Exercise in Pulmonary Hypertension: Evidence from Bench to Bedside. Pulse;12: 66–75, 2024.

Ο ρόλος της άσκησης στην πνευμονική υπέρταση

Η πνευμονική υπέρταση αποτελεί μια εξουθενωτική κλινική οντότητα που χαρακτηρίζεται από αυξημένη πνευμονική αρτηριακή πίεση & προοδευτική αγγειακή αναδιαμόρφωση, και οδηγεί σε δυσανεξία στην άσκηση. Ωστόσο, η άσκηση έχει αναδειχθεί ως μια πιθανή συμπληρωματική θεραπεία για την αρτηριακή υπέρταση, με αυξανόμενα ερευνητικά δεδομένα να υποστηρίζουν τις ευεργετικές επιδράσεις της σε διάφορες πτυχές της παθοφυσιολογίας της νόσου. Προκλινικές μελέτες παρέχουν στοιχεία για τους μηχανισμούς που διαμεσολαβούν τις βελτιώσεις που επιφέρει η άσκηση στην πνευμονική υπέρταση, οι οποίοι αφορούν βελτιώσεις στην ενδοθηλιακή λειτουργία, τη φλεγμονή, το οξειδωτικό στρες και τη μιτοχονδριακή λειτουργία. Επίσης, κλινικές μελέτες έχουν δείξει ότι η συστηματική άσκηση μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές βελτιώσεις σε αιμοδυναμικές παραμέτρους, στην ικανότητα άσκησης, την ποιότητα ζωής και τη συνολική λειτουργική ικανότητα. Επιπλέον, τα προγράμματα άσκησης έχουν δειχθεί ότι βελτιώνουν τη λειτουργία των σκελετικών μυών και ενισχύουν την αναδιαμόρφωση των πνευμονικών αγγείων, συμβάλλοντας στη συνολική διαχείριση της νόσου. Παρά τα πολλά υποσχόμενα οφέλη της άσκησης στην πνευμονική υπέρταση, ο προσδιορισμός της βέλτιστης έντασης, διάρκειας και του τύπου της άσκησης, καθώς και τα κριτήρια επιλογής των ασθενών που θα ενταχθούν σε προγράμματα άσκησης μένει να αποσαφηνιστούν. Επιπλέον, οι μηχανισμοί που διέπουν τις ασκησιογενείς βελτιώσεις απαιτούν περαιτέρω διερεύνηση για τη βελτιστοποίηση των πρωτοκόλλων άσκησης και την εξατομίκευση των θεραπευτικών στρατηγικών της νόσου.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ

CARDIO LIFE STYLE 2024: Διήμερη επιστημονική και ενημερωτική εκδήλωση για την καρδιά

To Ελληνικό Ίδρυμα Καρδιολογίας (ΕΛ.Ι.ΚΑΡ) σε συνεργασία με το Εθνικό Κέντρο «Exercise is Medicine-Greece» διοργανώνει διήμερη εκδήλωση ανοικτή στο κοινό, με τίτλο «Cardio Life Style», αφιερωμένη στην υγεία της καρδιάς, η οποία θα πραγματοποιηθεί στις 5 και 6 Οκτωβρίου 2024 στο ΣΕΡΑΦΕΙΟ Κέντρο Αθλητισμού, Πολιτισμού και Καινοτομίας, Οδός Πειραιώς, στην Αθήνα.

Η συμμετοχή στην εκδήλωση είναι δωρεάν.

Ενσωμάτωση της πρότασης “Exercise Is Medicine” στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας

Ως βασικός παράγοντας που συμβάλλει στην επιβάρυνση των περισσότερων χρόνιων νόσων, η ανεπαρκής σωματική δραστηριότητα δημιουργεί σημαντική οικονομική επιβάρυνση του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης. Ποικίλες παρεμβάσεις μπορούν να αυξήσουν αποτελεσματικά τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας των πολιτών, αλλά λίγες είναι ενσωματωμένες στην κλινική πρακτική της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Το «Exercise Is Medicine»  είναι μια παγκόσμια πρωτοβουλία για την υγεία που στηρίζεται στην τεκμηριωμένη θεώρηση ότι η σωματική δραστηριότητα είναι αναπόσπαστο μέρος της πρόληψης και της θεραπείας χρόνιων νόσων, πρέπει να αξιολογείται τακτικά ως ζωτικό σημείο και να εντάσσεται στο πλαίσιο της μέριμνας για την υγεία. Μια πολύ ενδιαφέρουσα εν εξελίξει μελέτη στοχεύει να παρέχει επιστημονικά δεδομένα για τη διαμόρφωση πολιτικών υγείας σχετικά με την υποχρεωτική ασφαλιστική κάλυψη και την αποζημίωση των παρόχων (πρωτοβάθμιας φροντίδας) υγείας, για να αφιερώνουν χρόνο και να συζητούν με τους ασθενείς τους τα ευεργετήματα της σωματικής άσκησης στην πρόληψη ή/και θεραπεία σωματικών και ψυχικών προβλημάτων υγείας

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ

Sarah E. Linke, Gene “Rusty” Kallenberg, Rick Kronick, Ming Tai-Seale, Kimberly De-Guzman, Borsika Rabin. Integrating “Exercise Is Medicine” into primary care workflow: a study protocol. TBM 2021;11:921–929.

Ενσωμάτωση της πρότασης “Exercise Is Medicine” στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας

Ως βασικός παράγοντας που συμβάλλει στην επιβάρυνση των περισσότερων χρόνιων νόσων, η ανεπαρκής σωματική δραστηριότητα δημιουργεί σημαντική οικονομική επιβάρυνση του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης. Ποικίλες παρεμβάσεις μπορούν να αυξήσουν αποτελεσματικά τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας των πολιτών, αλλά λίγες είναι ενσωματωμένες στην κλινική πρακτική της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Το «Exercise Is Medicine»  είναι μια παγκόσμια πρωτοβουλία για την υγεία που στηρίζεται στην τεκμηριωμένη θεώρηση ότι η σωματική δραστηριότητα είναι αναπόσπαστο μέρος της πρόληψης και της θεραπείας χρόνιων νόσων, πρέπει να αξιολογείται τακτικά ως ζωτικό σημείο και να εντάσσεται στο πλαίσιο της μέριμνας για την υγεία. Μια πολύ ενδιαφέρουσα εν εξελίξει μελέτη στοχεύει να παρέχει επιστημονικά δεδομένα για τη διαμόρφωση πολιτικών υγείας σχετικά με την υποχρεωτική ασφαλιστική κάλυψη και την αποζημίωση των παρόχων (πρωτοβάθμιας φροντίδας) υγείας, για να αφιερώνουν χρόνο και να συζητούν με τους ασθενείς τους τα ευεργετήματα της σωματικής άσκησης στην πρόληψη ή/και θεραπεία σωματικών και ψυχικών προβλημάτων υγείας

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ

Συμμετοχή του Εθνικού Κέντρου ΕΙΜ–Greece στο EIM National Center Director Meeting 2024

1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Exercise is Medicine

Στο πλαίσιο του ετήσιου παγκόσμιου συνεδρίου Exercise is Medicine® (EIM) 2024, 28-31 Μαΐου 2024, Boston, Massachusetts, USA, πραγματοποιήθηκε η συνάντηση των Εθνικών Κέντρων EIM από όλο τον κόσμο, στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι-μέλη του ΔΣ του Εθνικού κέντρου ΕΙΜ–Greece. Στη συνάντηση παρευρέθηκαν εκπρόσωποι από 17 διαφορετικά Εθνικά Κέντρα του Exercise is Medicine®, καθώς και η Liz Joy (Chair, EIM Governance Board) και η Carrie Jaworski (ACSM president-elect). Τα βασικά θέματα που συζητήθηκαν περιελάμβαναν τη συνέχιση της ενίσχυσης των δυνατοτήτων των Εθνικών Κέντρων EIM (π.χ. το πρόγραμμα EIM Europe Emerging Leaders) και την καλύτερη ενσωμάτωση της τεχνολογίας στις μελλοντικές δράσεις του Exercise is Medicine®. Η συνάντηση ενίσχυσε τις πεποιθήσεις όλων για την προαγωγή της σωματικής δραστηριότητας ως βασική συνιστώσα της μέριμνας για την υγεία.

2024 ACSM Annual Meeting 

Μέλη του ΔΣ του Εθνικού Κέντρου σε αναμνηστικές φωτογραφίες κατά τη συμμετοχή τους στο Exercise is Medicine® National Center Director Annual Meeting 2024, καθώς και με τον ΕΙΜ Program Officer, American College of Sports Medicine (Mark Stoutenberg) και την Chair, EIM Governance Board (Liz Joy), οι οποίοι είχαν επίσης συμμετάσχει στις εργασίες του 1ου Πανελληνίου Συνεδρίου “Exercise is Medicine” με διεθνή συμμετοχή.


 

Επιδράσεις της ποδηλασίας έναντι του τρεξίματος υψηλής έντασης στην απώλεια λίπους και στο μικροβίωμα του εντέρου ανδρών υπέρβαρων ή παχύσαρκων

Η διαλειμματική άσκηση υψηλής έντασης (HIIT) μπορεί να μειώσει αποτελεσματικά τη συνολική και την (ενδο)κοιλιακή λιπώδη μάζα του σώματος. Ωστόσο, οι επιδράσεις των προγραμμάτων HIIΤ τρεξίματος έναντι ποδηλασίας στη μείωση της λιπώδους μάζας δεν έχουν ακόμη συγκριθεί. Επιπλέον, χρειάζεται να διερευνηθεί περισσότερο η σχέση μεταξύ του εντερικού μικροβιώματος και της προκαλούμενης από τη HIIT μείωσης της λιπώδους μάζας. Πρόσφατη μελέτη συνέκρινε τα αποτελέσματα δύο ισοενεργειακών προγραμμάτων HIIT (ποδηλασίας έναντι τρεξίματος) διάρκειας 12 εβδομάδων στη σύσταση του σώματος και του μικροβιώματος του εντέρου σε άνδρες υπέρβαρους ή παχύσαρκους που δεν ακολουθούσαν ορισμένη δίαιτα. Συνολικά, το σωματικό βάρος και το κοιλιακό και σπλαχνικό λίπος μειώθηκαν μετά την ολοκλήρωση των προγραμμάτων ΗΙΙΤ. Δεν παρατηρήθηκε διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων άσκησης ως προς την ποσοστιαία μεταβολή του βάρους, του συνολικού σωματικού λίπους και του σπλαχνικού λίπους. Αντίθετα, η απώλεια κοιλιακού λίπους ήταν μεγαλύτερη στην ομάδα HIIT-τρεξίματος έναντι της ΗΙΙΤ-ποδηλασίας. Η ποικιλότητα του εντερικού μικροβιώματος δεν διαφοροποιήθηκε μετά την ολοκλήρωση των προγραμμάτων άσκησης ούτε διέφερε μεταξύ των ομάδων άσκησης, ωστόσο συσχετίστηκε με τις μεταβολές του κοιλιακού λίπους. Συμπερασματικά, τόσο η ποδηλασία όσο και το τρέξιμο με τη μορφή ΗΙΙΤ ίσης ενεργειακής δαπάνης βελτίωσαν τη σωματική σύσταση υπέρβαρων/παχύσαρκων ανδρών. Περισσότερες μελέτες χρειάζονται για να χαρακτηρίσουν τους μηχανισμούς που διέπουν τη μεγαλύτερη απώλεια κοιλιακού λίπους με άσκηση τρεξίματος HIIT.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

COUVERT, A., L. GOUMY, F. MAILLARD, A. ESBRAT, K. LANCHAIS, C. SAUGRAIN, C. VERDIER, E. DORÉ, C. CHEVARIN, D. ADJTOUTAH, C. MOREL, B. PEREIRA, V. MARTIN, A. H. LANCHA, N. BARNICH, B. CHASSAING, M. RANCE, and N. BOISSEAU. Effects of a Cycling versus Running HIIT Program on Fat Mass Loss and Gut Microbiota Composition in Men withOverweight/Obesity. Med. Sci. Sports Exerc., Vol. 56, No. 5, pp. 839-850, 2024.

Επιδράσεις της ποδηλασίας έναντι του τρεξίματος υψηλής έντασης στην απώλεια λίπους και στο μικροβίωμα του εντέρου ανδρών υπέρβαρων ή παχύσαρκων

Η διαλειμματική άσκηση υψηλής έντασης (HIIT) μπορεί να μειώσει αποτελεσματικά τη συνολική και την (ενδο)κοιλιακή λιπώδη μάζα του σώματος. Ωστόσο, οι επιδράσεις των προγραμμάτων HIIΤ τρεξίματος έναντι ποδηλασίας στη μείωση της λιπώδους μάζας δεν έχουν ακόμη συγκριθεί. Επιπλέον, χρειάζεται να διερευνηθεί περισσότερο η σχέση μεταξύ του εντερικού μικροβιώματος και της προκαλούμενης από τη HIIT μείωσης της λιπώδους μάζας. Πρόσφατη μελέτη συνέκρινε τα αποτελέσματα δύο ισοενεργειακών προγραμμάτων HIIT (ποδηλασίας έναντι τρεξίματος) διάρκειας 12 εβδομάδων στη σύσταση του σώματος και του μικροβιώματος του εντέρου σε άνδρες υπέρβαρους ή παχύσαρκους που δεν ακολουθούσαν ορισμένη δίαιτα. Συνολικά, το σωματικό βάρος και το κοιλιακό και σπλαχνικό λίπος μειώθηκαν μετά την ολοκλήρωση των προγραμμάτων ΗΙΙΤ. Δεν παρατηρήθηκε διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων άσκησης ως προς την ποσοστιαία μεταβολή του βάρους, του συνολικού σωματικού λίπους και του σπλαχνικού λίπους. Αντίθετα, η απώλεια κοιλιακού λίπους ήταν μεγαλύτερη στην ομάδα HIIT-τρεξίματος έναντι της ΗΙΙΤ-ποδηλασίας. Η ποικιλότητα του εντερικού μικροβιώματος δεν διαφοροποιήθηκε μετά την ολοκλήρωση των προγραμμάτων άσκησης ούτε διέφερε μεταξύ των ομάδων άσκησης, ωστόσο συσχετίστηκε με τις μεταβολές του κοιλιακού λίπους. Συμπερασματικά, τόσο η ποδηλασία όσο και το τρέξιμο με τη μορφή ΗΙΙΤ ίσης ενεργειακής δαπάνης βελτίωσαν τη σωματική σύσταση υπέρβαρων/παχύσαρκων ανδρών. Περισσότερες μελέτες χρειάζονται για να χαρακτηρίσουν τους μηχανισμούς που διέπουν τη μεγαλύτερη απώλεια κοιλιακού λίπους με άσκηση τρεξίματος HIIT.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

Ευεργετικές επιδράσεις της άσκησης στην ποιότητα ζωής και τη λειτουργική ικανότητα ασθενών με καρκίνο του μαστού κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας

Πρόσφατη μελέτη διερεύνησε την αποτελεσματικότητα ενός προγράμματος συστηματικής άσκησης υπό επίβλεψη στη σχετιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής και στη λειτουργική ικανότητα γυναικών με καρκίνο του μαστού κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας τους. Ενενήντα τρεις (93) γυναίκες με καρκίνο του μαστού πρώιμου σταδίου κατανεμήθηκαν τυχαία στην ομάδα επιβλεπόμενης άσκησης συνδυασμένης με τη συνήθη φροντίδα (n = 47), ή στην ομάδα που ελάμβανε μόνο τη συνήθη φροντίδα (n= 46). Το πρόγραμμα συστηματικής άσκησης διάρκειας 20 εβδομάδων περιελάμβανε τρεις συνεδρίες την εβδομάδα, που συνδύαζαν αερόβια άσκηση και άσκηση με αντιστάσεις, οι οποίες εφαρμόζονταν παράλληλα με τη χημειοθεραπεία. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι το πρόγραμμα επιβλεπόμενης τακτικής άσκησης είχε θετικές επιδράσεις σε σημαντικές παραμέτρους λειτουργικότητας (σωματικής, γνωστικής και κοινωνικής), ενώ παράλληλα απέτρεψε την επιδείνωση της κόπωσης και την απώλεια της όρεξης, αποτελώντας μια αποτελεσματική συμπληρωματική θεραπεία για την αποφυγή της επιδείνωσης της ποιότητας ζωής και της λειτουργικής ικανότητας αυτών των ασθενών.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ

ANTUNES P., A. JOAQUIM, F. SAMPAIO, C. NUNES, A. ASCENSÃO, E. VILELA, M. TEIXEIRA, J. OLIVEIRA, A. CAPELA, A. AMARELO, I. LEÃO, C. MARQUES, S. VIAMONTE, A. ALVES, and D. ESTEVES. Exercise Training Benefits Health-Related Quality of Life and Functional Capacity during Breast Cancer Chemotherapy: A Randomized Controlled Trial. Med. Sci. Sports Exerc.,Vol. 56, No. 4, pp. 600-611, 2024.

Ευεργετικές επιδράσεις της άσκησης στην ποιότητα ζωής και τη λειτουργική ικανότητα ασθενών με καρκίνο του μαστού κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας

Πρόσφατη μελέτη διερεύνησε την αποτελεσματικότητα ενός προγράμματος συστηματικής άσκησης υπό επίβλεψη στη σχετιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής και στη λειτουργική ικανότητα γυναικών με καρκίνο του μαστού κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας τους. Ενενήντα τρεις (93) γυναίκες με καρκίνο του μαστού πρώιμου σταδίου κατανεμήθηκαν τυχαία στην ομάδα επιβλεπόμενης άσκησης συνδυασμένης με τη συνήθη φροντίδα (n = 47), ή στην ομάδα που ελάμβανε μόνο τη συνήθη φροντίδα (n= 46). Το πρόγραμμα συστηματικής άσκησης διάρκειας 20 εβδομάδων περιελάμβανε τρεις συνεδρίες την εβδομάδα, που συνδύαζαν αερόβια άσκηση και άσκηση με αντιστάσεις, οι οποίες εφαρμόζονταν παράλληλα με τη χημειοθεραπεία. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι το πρόγραμμα επιβλεπόμενης τακτικής άσκησης είχε θετικές επιδράσεις σε σημαντικές παραμέτρους λειτουργικότητας (σωματικής, γνωστικής και κοινωνικής), ενώ παράλληλα απέτρεψε την επιδείνωση της κόπωσης και την απώλεια της όρεξης, αποτελώντας μια αποτελεσματική συμπληρωματική θεραπεία για την αποφυγή της επιδείνωσης της ποιότητας ζωής και της λειτουργικής ικανότητας αυτών των ασθενών.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ