Πρόσφατη αναδρομική μελέτη που αφορούσε τη χρονική περίοδο 1999-2020 διερεύνησε τη σχέση μεταξύ της καρδιοαναπνευστικής ικανότητας και του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του μαστού στις γυναίκες. Στη μελέτη συμμετείχαν 44.463 γυναίκες (55,1±8,9 ετών), στις οποίες μετρήθηκε, μέσω καρδιαναναπνευστικής δοκιμασίας κόπωσης (πρωτόκολλο Bruce), η καρδιοαναπνευστική τους ικανότητα και καταγράφηκε η μέγιστη ενεργειακή δαπάνη (σε μεταβολικά ισοδύναμα-ΜΕΤ) που επιτεύχθηκε κατά τη διάρκεια της εργοσπιρομέτρησης. Κατά την ίδια εικοσαετή περίοδο, στις ίδιες γυναίκες καταγράφηκαν οι περιπτώσεις εμφάνισης καρκίνου του μαστού. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι για κάθε 1 MET αύξησης της καρδιοαναπνευστικής ικανότητας, ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου του μαστού μειώνονταν κατά 7%. Ειδικότερα, η πιθανότητα νόσησης ήταν 18%, 31% και 40% χαμηλότερη στις γυναίκες με χαμηλή, μέτρια και καλή καρδιοαναπνευστική ικανότητα αντίστοιχα, σε σχέση με τις γυναίκες που ήταν ελάχιστα δραστήριες σωματικά. Συμπερασματικά, η μελέτη ανέδειξε μια αντίστροφη και κλιμακούμενη συσχέτιση μεταξύ της καρδιοαναπνευστικής ικανότητας και του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του μαστού, υποδεικνύοντας ότι οι γυναίκες θα πρέπει να ενθαρρύνονται για τη βελτίωση της καρδιοαναπνευστικής τους ικανότητας, καθώς αυτή μπορεί να συμβάλει στην άμβλυνση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του μαστού.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

 

KATSAROLI, I., L. SIDOSSIS, C. KATSAGONI, X. SUI, C. CADENAS-SANCHEZ, J. MYERS, C. FASELIS, R. MURPHY, I. B. H. SAMUEL, and P. KOKKINOS. The Association between Cardiorespiratory Fitness and the Risk of Breast Cancer in Women. Med. Sci. Sports Exerc., Vol. 56, No. 6, pp. 1134-1139, 2024.

Η ενασχόληση με τη σωματική δραστηριότητα κατά την παιδική και εφηβική ηλικία συνδέεται με τη βελτίωση της σωματικής και ψυχικής υγείας. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι σωματικά δραστήριοι μαθητές παρουσιάζουν καλύτερες σχολικές επιδόσεις, μειωμένες πιθανότητες εμφάνισης παχυσαρκίας, βελτιωμένες κοινωνικές δεξιότητες και υψηλότερα επίπεδα αυτοεκτίμησης. Η συζήτηση σχετικά με τη σημασία της τακτικής άσκησης στο σχολικό περιβάλλον μας οδηγεί στη συνειδητοποίηση, ότι η προώθηση της σωματικής δραστηριότητας δεν αποτελεί μόνο προληπτικό μέτρο για τα παιδιά, αλλά και επένδυση στην ολοκληρωμένη ανάπτυξη των μαθητών. Καθώς ενώνουμε τις δυνάμεις μας για την ενσωμάτωση της σωματικής δραστηριότητας στην καθημερινή σχολική ζωή, συμβάλλουμε όχι μόνο στη διαμόρφωση ενός υγιέστερου σώματος στους μαθητές, αλλά και ενός πιο στοχοπροσηλωμένου, ευπροσάρμοστου  και ικανού μυαλού για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της ζωής. Αισιοδοξούμε ότι οι επιστημονικές μελέτες που δημοσιεύονται σχετικά με τον καθοριστικό ρόλο της σωματικής δραστηριότητας στην υγεία θα λειτουργήσουν ως καταλύτης για τη μετατροπή του σχολείου σε περιβάλλον που πραγματικά προάγει τη σωματική και ψυχική ευεξία, δημιουργώντας ένα στέρεο θεμέλιο για μια πιο υγιή και ισορροπημένη κοινωνία.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

Branquinho L, Forte P, Ferraz R, Teixeira JE and Sortwell A (2024). “Building” health through physical activity in schools. Front. Sports Act. Living 6:1359661.

Οι ασθενείς με κληρονομική νόσο (ανεύρυσμα) θωρακικής αορτής συχνά αντιμετωπίζουν περιορισμούς ως προς τη συμμετοχή τους σε αθλήματα και ορισμένες μορφές άσκησης. Πρόσφατη μελέτη διερεύνησε την επίδραση της άσκησης και της συμμετοχής σε ανταγωνιστικά αθλήματα στην ποιότητα ζωής ασθενών ηλικίας 15-35 ετών με συνδρομική (σύνδρομο Marfan, σύνδρομο Loeys-Dietz και αγγειακό σύνδρομο Ehlers-Danlos) και μη-συνδρομική κληρονομική νόσο της θωρακικής αορτής. Η μελέτη χρησιμοποίησε ειδικά ερωτηματολόγια για την αξιολόγηση της συμμετοχής σε άσκηση κατά τη διάρκεια της ζωής και ανέδειξε ότι, παρά το γεγονός ότι το 88% των ασθενών είχαν περιορισμούς από τον θεράποντά τους, το 65% ανέφερε συμμετοχή σε ανταγωνιστικά αθλήματα και το 93% συμμετοχή σε άσκηση αναψυχής. Επιπλέον, βρέθηκαν σημαντικές θετικές συσχετίσεις μεταξύ της τρέχουσας συχνότητας άσκησης και της ψυχοκοινωνικής ποιότητας ζωής, ενώ δεν αναδείχθηκαν διαφορές ως προς το μέγεθος της αορτής ή την ανάγκη χειρουργικής επέμβασης μεταξύ των ατόμων που συμμετείχαν και εκείνων που δεν συμμετείχαν σε ανταγωνιστικά αθλήματα. Συμπερασματικά, τα ευρήματα της μελέτης ανέδειξαν ότι τα  αυξημένα επίπεδα άσκησης κατά τη διάρκεια της ζωής καθώς και τα τρέχοντα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας σχετίζονται με βελτιωμένη ποιότητα ζωής σε ασθενείς με κληρονομική νόσο της θωρακικής αορτής.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

MILLETTE, T. J., R. K. RAMCHARITAR, O. J. MONFREDI, M. J. THOMAS, M. R. CONAWAY, and P. N. DEAN. Exercise, Sports Participation, and Quality of Life in Young Patients with Heritable Thoracic Aortic Disease. Med. Sci. Sports Exerc., Vol. 57, No. 2, pp. 260-266, 2025.

Δεδομένων των αυξανόμενων επιπτώσεων της καρδιακής ανεπάρκειας, η διαστρωμάτωση των ασθενών σε αυξημένου κινδύνου για εκδήλωση ανεπιθύμητων συμβάντων καθίσταται ιδιαίτερα σημαντική. Πολύ ενδιαφέρουσα πρόσφατη μελέτη συνέκρινε την προγνωστική αξία διαφόρων μεταβλητών κατά την υπομέγιστη και μέγιστη καρδιοαναπνευστική δοκιμασία άσκησης (CPET) για εκδήλωση ανεπιθύμητων συμβάντων σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια, μεσομακροπρόθεσμα. Συνολικά 237 ασθενείς (ηλικίας 58–73 ετών, 30% γυναίκες, 70% με μειωμένο κλάσμα εξώθησης) εκτέλεσαν τη δοκιμασία άσκησης (κόπωσης) κατά την έναρξη της μελέτης και κλινικές εκβάσεις, όπως θνησιμότητα από οποιαδήποτε αιτία, μείζονα ανεπιθύμητα καρδιαγγειακά συμβάντα και νοσηλεία στο νοσοκομείο που συνδέονταν με επιπλοκές του καρδιαγγειακού συστήματος, καταγράφηκαν σε βάθος 5ετίας. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι η επί τοις εκατό προβλεπόμενη και η σχετική μέγιστη επιτευχθείσα πρόσληψη οξυγόνου (peak VO₂) είχαν την καλύτερη προγνωστική ακρίβεια για τα ανεπιθύμητα συμβάντα και τη θνησιμότητα, ωστόσο η υπομέγιστη μεταβλητή “βέλτιστο καρδιοαναπνευστικό σημείο” (cardiorespiratory optimal point, COP) είχε παρόμοια προγνωστική ακρίβεια για ανεπιθύμητα συμβάντα σε αυτούς τους ασθενείς. Συνολικά, τα ευρήματα αυτά αναδεικνύουν τις δυνατότητες της υπομέγιστης δοκιμασίας άσκησης σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

KROESEN, S. H., J. A. SNOEK, R. R. J. VAN KIMMENADE, J. MOLINGER, C. G. ARAÚJO, M. T. E. HOPMAN, T. M. H. EIJSVOGELS, and E. A. BAKKER. Comparison of Cardiopulmonary Exercise Test Variables to Predict Adverse Events in Patients with Heart Failure. Med. Sci. Sports Exerc., Vol. 56, No. 12, pp. 2394-2403, 2024.

 

 

Το European Emerging Leader Programme αποτελεί ένα ιδιαίτερα σημαντικό πρόγραμμα του Exercise is Medicine® (ΕΙΜ) σε συνεργασία με το European Initiative for Exercise in Medicine (EIEIM), για την ανάδειξη νέων ηγετών στα ευρωπαϊκά Εθνικά Κέντρα του ΕΙΜ, τη διατήρηση των υψηλών δυνατοτήτων τους και την ενίσχυση της μακροπρόθεσμης δυναμικής του EIM στην Ευρώπη. Το διετές αυτό πρόγραμμα έχει σχεδιαστεί για επιστήμονες/επαγγελματίες στις αρχές ή στα μέσα της σταδιοδρομίας τους και οι συμμετέχοντες λαμβάνουν προηγμένη κατάρτιση για την ενσωμάτωση της σωματικής δραστηριότητας σε περιβάλλοντα υγειονομικής περίθαλψης, καθώς και ειδικές γνώσεις ως προς τις πολυάριθμες πτυχές του ΕΙΜ, μέσω συνεργασιών με ηγέτες του ΕΙΜ και εμπειρογνώμονες σε θέματα άσκησης από όλο τον κόσμο. Στόχος του προγράμματος είναι να δημιουργηθεί ένα δίκτυο άρτια εκπαιδευμένων αναδυόμενων ηγετών που θα συνεργάζονται ως μέλη διεπιστημονικών ομάδων για την περαιτέρω προώθηση του Exercise is Medicine® σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ

2024-EIM-European-Emerging-Leader-Programme.