Ο ρόλος της άσκησης στη σχετιζόμενη με τον καρκίνο σαρκοπενία και σαρκοπενική παχυσαρκία – Duplicate – [#10044]

Η σαρκοπενία αποτελεί μια από τις πιο συχνές παρενέργειες που βιώνουν οι ασθενείς με καρκίνο, τόσο ως αποτέλεσμα της ίδιας της νόσου όσο και των ακολουθούμενων θεραπευτικών σχημάτων. Πρόκειται για μια κλινική οντότητα που χαρακτηρίζεται από εκτεταμένη απώλεια μυϊκής μάζας και δύναμης. Επιπλέον, η σχετιζόμενη με τον καρκίνο σαρκοπενία ορισμένες φορές συνδυάζεται με αυξημένη συσσώρευση λίπους, ένα σύνδρομο που ονομάζεται σαρκοπενική παχυσαρκία. Και οι δύο παθολογικές οντότητες έχουν ιδιαίτερη κλινική σημασία και μπορούν να αποτελούν προβλεπτικούς παράγοντες για την εξέλιξη της νόσου και την επιβίωση των ασθενών με καρκίνο. Η σωματική άσκηση αποτελεί ασφαλή και αποτελεσματική συμπληρωματική θεραπεία για τους ογκολογικούς ασθενείς, η οποία μπορεί να περιορίσει τον μυϊκό καταβολισμό που συνδέεται με τον καρκίνο και τις θεραπείες του και να συμβάλλει στη διατήρηση της μυϊκής μάζας αυτών των ασθενών. Είναι δε σημαντικό, ότι ακόμη και μετά την εμφάνιση της σαρκοπενίας, κατάλληλα προγράμματα άσκησης μπορούν να αποκαταστήσουν την απώλεια μυϊκής μάζας και να βελτιώσουν την κλινική εικόνα και την ποιότητα ζωής των ασθενών με καρκίνο. Πρόσφατη ανασκόπηση που πραγματοποιήθηκε από μέλη του Εθνικού Κέντρου “Exercise is Medicine-Greece”, περιγράφει τους τρόπους αξιολόγησης της σαρκοπενίας και της σαρκοπενικής παχυσαρκίας, την προγνωστική τους αξία, τη σχέση τους με την τοξικότητα των αντικαρκινικών θεραπειών, καθώς και τους παθοφυσιολογικούς μηχανισμούς τους και τη ρύθμισή τους μέσω της σωματικής άσκησης.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ 

A. Papadopetraki, A. Giannopoulos. M. Maridaki, F. Zagouri, S. Droufakou, M. Koutsilieris and A. Philippou. The Role of Exercise in Cancer-Related Sarcopenia and Sarcopenic Obesity. Cancers: 15(24), 5856, 2023.

Ο ρόλος της άσκησης στη σχετιζόμενη με τον καρκίνο σαρκοπενία και σαρκοπενική παχυσαρκία

Η σαρκοπενία αποτελεί μια από τις πιο συχνές παρενέργειες που βιώνουν οι ασθενείς με καρκίνο, τόσο ως αποτέλεσμα της ίδιας της νόσου όσο και των ακολουθούμενων θεραπευτικών σχημάτων. Πρόκειται για μια κλινική οντότητα που χαρακτηρίζεται από εκτεταμένη απώλεια μυϊκής μάζας και δύναμης. Επιπλέον, η σχετιζόμενη με τον καρκίνο σαρκοπενία ορισμένες φορές συνδυάζεται με αυξημένη συσσώρευση λίπους, ένα σύνδρομο που ονομάζεται σαρκοπενική παχυσαρκία. Και οι δύο παθολογικές οντότητες έχουν ιδιαίτερη κλινική σημασία και μπορούν να αποτελούν προβλεπτικούς παράγοντες για την εξέλιξη της νόσου και την επιβίωση των ασθενών με καρκίνο. Η σωματική άσκηση αποτελεί ασφαλή και αποτελεσματική συμπληρωματική θεραπεία για τους ογκολογικούς ασθενείς, η οποία μπορεί να περιορίσει τον μυϊκό καταβολισμό που συνδέεται με τον καρκίνο και τις θεραπείες του και να συμβάλλει στη διατήρηση της μυϊκής μάζας αυτών των ασθενών. Είναι δε σημαντικό, ότι ακόμη και μετά την εμφάνιση της σαρκοπενίας, κατάλληλα προγράμματα άσκησης μπορούν να αποκαταστήσουν την απώλεια μυϊκής μάζας και να βελτιώσουν την κλινική εικόνα και την ποιότητα ζωής των ασθενών με καρκίνο. Πρόσφατη ανασκόπηση που πραγματοποιήθηκε από μέλη του Εθνικού Κέντρου “Exercise is Medicine-Greece”, περιγράφει τους τρόπους αξιολόγησης της σαρκοπενίας και της σαρκοπενικής παχυσαρκίας, την προγνωστική τους αξία, τη σχέση τους με την τοξικότητα των αντικαρκινικών θεραπειών, καθώς και τους παθοφυσιολογικούς μηχανισμούς τους και τη ρύθμισή τους μέσω της σωματικής άσκησης.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

Κλινικό Εκπαιδευτικό Σεμινάριο: «Καρδιοαναπνευστική Δοκιμασία Κοπώσεως & Αποκατάσταση στη HFpEF ως καρδιομεταβολικό σύνδρομο»

Η Ελληνική Εταιρεία Εργοσπιρομετρίας, Άσκησης & Αποκατάστασης σε συνεργασία με το Εθνικό Κέντρο «Exercise is Medicine-Greece» και την Εταιρεία Μελέτης και Έρευνας της Καρδιακής Ανεπάρκειας διοργανώνει το 30ο
Κλινικό Εκπαιδευτικό Σεμινάριο με τίτλο «Καρδιοαναπνευστική Δοκιμασία Κοπώσεως & Αποκατάσταση στη HFpEF ως καρδιομεταβολικό σύνδρομο», στο πλαίσιο του 25ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Καρδιακής Ανεπάρκειας, το οποίο θα
πραγματοποιηθεί στις 2-4 Φεβρουαρίου 2024 στο ξενοδοχείο Divani Caravel, στην Αθήνα.

Η συμμετοχή στο Συνέδριο και το Σεμινάριο είναι δωρεάν, είτε με φυσική παρουσία είτε διαδικτυακά. Απαραίτητη προϋπόθεση για την διαδικτυακή παρακολούθηση είναι η ηλεκτρονική εγγραφή στην ιστοσελίδα του συνεδρίου:

https://emeka2024.letscongress.eu/home

Η άσκηση διαμεσολαβεί την απελευθέρωση μυοκινών και την καταστολή του όγκου στον καρκίνο του προστάτη ανεξάρτητα από τη σηματοδότηση ανδρογόνων – Duplicate – [#10034]

Μια σημαντική τοξικότητα της καταστολής των ανδρογόνων σε ασθενείς με καρκίνο του προστάτη είναι η μείωση της μυϊκής μάζας, λόγω της απώλειας των αναβολικών σημάτων που ενεργοποιούνται από τα ανδρογόνα. Ωστόσο, παρά την απώλεια μυϊκής μάζας, τα επίπεδα των μυοκινών στο αίμα αυτών των ασθενών μεταβάλλονται από την οξεία και τη χρόνια άσκηση. Επιπλέον, ο ορός ασθενών που ήταν υπό καταστολή ανδρογόνων βρέθηκε ότι προκαλεί μείωση των καρκινικών κυττάρων του προστάτη, τόσο μετά από οξεία όσο και μετά από χρόνια άσκηση. Συμπερασματικά, μία μεμονωμένη συνεδρία άσκησης μπορεί να επιφέρει πρόσθετη καταστολή του όγκου στο αντικαρκινικό περιβάλλον που δημιουργεί η τακτική άσκηση, μέσω της ενδοκρινούς λειτουργίας των σκελετικών μυών. Αυτός ο μηχανισμός μπορεί να εξηγήσει τη μειωμένη εξέλιξη της νόσου και την αυξημένη επιβίωση σε ασθενείς με καρκίνο του προστάτη που είναι περισσότερο δραστήριοι σωματικά.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

KIM, J-S., D.R. TAAFFE, D.A. GALVÃO, F. SAAD, and R.U. NEWTON. Exercise mediates myokine release and tumor suppression in prostate cancer independent of androgen signaling. Exerc. Sport Sci. Rev., Vol. 51, No. 4, pp. 161–168, 2023.

Η άσκηση διαμεσολαβεί την απελευθέρωση μυοκινών και την καταστολή του όγκου στον καρκίνο του προστάτη ανεξάρτητα από τη σηματοδότηση ανδρογόνων

Μια σημαντική τοξικότητα της καταστολής των ανδρογόνων σε ασθενείς με καρκίνο του προστάτη είναι η μείωση της μυϊκής μάζας, λόγω της απώλειας των αναβολικών σημάτων που ενεργοποιούνται από τα ανδρογόνα. Ωστόσο, παρά την απώλεια μυϊκής μάζας, τα επίπεδα των μυοκινών στο αίμα αυτών των ασθενών μεταβάλλονται από την οξεία και τη χρόνια άσκηση. Επιπλέον, ο ορός ασθενών που ήταν υπό καταστολή ανδρογόνων βρέθηκε ότι προκαλεί μείωση των καρκινικών κυττάρων του προστάτη, τόσο μετά από οξεία όσο και μετά από χρόνια άσκηση. Συμπερασματικά, μία μεμονωμένη συνεδρία άσκησης μπορεί να επιφέρει πρόσθετη καταστολή του όγκου στο αντικαρκινικό περιβάλλον που δημιουργεί η τακτική άσκηση, μέσω της ενδοκρινούς λειτουργίας των σκελετικών μυών. Αυτός ο μηχανισμός μπορεί να εξηγήσει τη μειωμένη εξέλιξη της νόσου και την αυξημένη επιβίωση σε ασθενείς με καρκίνο του προστάτη που είναι περισσότερο δραστήριοι σωματικά.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

Ασφάλεια, εφαρμοσιμότητα και αποδοχή της εξατομικευμένης άσκησης σε άτομα με πολλαπλούν μυέλωμα (s)

Η υψηλή συχνότητα συμπτωμάτων που σχετίζονται με τη νόσο και τη θεραπεία ατόμων με πολλαπλούν μυέλωμα, όπως οι οστικές αλλοιώσεις, δημιουργούν αβεβαιότητα σχετικά με την ασφάλεια της άσκησης σε αυτούς τους ασθενείς. Πρόσφατη έρευνα προσδιόρισε την ασφάλεια, εφαρμοσιμότητα και την αποδοχή ενός εξατομικευμένου προγράμματος αερόβιας άσκησης υψηλής έντασης και άσκησης με αντιστάσεις σε άτομα με πολλαπλούν μυέλωμα, ανεξαρτήτως σταδίου της νόσου. Οι συνεδρίες άσκησης επιβλέπονταν δύο φορές την εβδομάδα από διαπιστευμένους φυσιολόγους της άσκησης, με μία επιπλέον συνεδρία χωρίς επίβλεψη, για 12 εβδομάδες.

Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα αερόβιας άσκησης υψηλής έντασης, αντιστάσεων και πρόσκρουσης είναι ασφαλές και αποδεκτό, όπως επίσης και εφαρμόσιμο υπό ορισμένα μέτρα, σε τα άτομα με πολλαπλούν μυέλωμα. Η τήρηση των συνταγογραφούμενων πρωτοκόλλων άσκησης περιορίστηκε από τις συννοσηρότητες και τα συμπτώματα της νόσου και, για αυτό, στρατηγικές για τη βελτίωση της τήρησης της άσκησης χωρίς επίβλεψη είναι απαραίτητες σε αυτόν τον κλινικό πληθυσμό.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: –>Safety,_feasibility,_and_acceptability

NICOL, J. L., B. J. CUNNINGHAM, C. WOODROW, K. N. ADLARD, Z. E.PAPINCZAK, R. R. SPENCE, A. N. BOYTAR, P. MOLLEE, N. WEBER, A. J. NICOL,   M. M. HILL, and T. L. SKINNER. Safety, Feasibility, and Acceptability of a Multisite Individualized Exercise Intervention for People with Multiple Myeloma. Med. Sci. Sports Exerc., Vol. 55, No. 12, pp. 2214-2227, 2023.

Ασφάλεια, εφαρμοσιμότητα και αποδοχή της εξατομικευμένης άσκησης σε άτομα με πολλαπλούν μυέλωμα

Η υψηλή συχνότητα συμπτωμάτων που σχετίζονται με τη νόσο και τη θεραπεία ατόμων με πολλαπλούν μυέλωμα, όπως οι οστικές αλλοιώσεις, δημιουργούν αβεβαιότητα σχετικά με την ασφάλεια της άσκησης σε αυτούς τους ασθενείς. Πρόσφατη έρευνα προσδιόρισε την ασφάλεια, εφαρμοσιμότητα και την αποδοχή ενός εξατομικευμένου προγράμματος αερόβιας άσκησης υψηλής έντασης και άσκησης με αντιστάσεις σε άτομα με πολλαπλούν μυέλωμα, ανεξαρτήτως σταδίου της νόσου. Οι συνεδρίες άσκησης επιβλέπονταν δύο φορές την εβδομάδα από διαπιστευμένους φυσιολόγους της άσκησης, με μία επιπλέον συνεδρία χωρίς επίβλεψη, για 12 εβδομάδες.

Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα αερόβιας άσκησης υψηλής έντασης, αντιστάσεων και πρόσκρουσης είναι ασφαλές και αποδεκτό, όπως επίσης και εφαρμόσιμο υπό ορισμένα μέτρα, σε τα άτομα με πολλαπλούν μυέλωμα. Η τήρηση των συνταγογραφούμενων πρωτοκόλλων άσκησης περιορίστηκε από τις συννοσηρότητες και τα συμπτώματα της νόσου και, για αυτό, στρατηγικές για τη βελτίωση της τήρησης της άσκησης χωρίς επίβλεψη είναι απαραίτητες σε αυτόν τον κλινικό πληθυσμό.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

Σωματική δραστηριότητα στην εγκυμοσύνη: έχει σημασία αν γίνεται κατά τη διάρκεια του ελεύθερου χρόνου ή της εργασίας;

Η σωματική δραστηριότητα συνιστάται από τις κλινικές κατευθυντήριες οδηγίες για τις έγκυες γυναίκες, ωστόσο υπάρχουν περιορισμένα δεδομένα για τη σωματική δραστηριότητα κατά την επαγγελματική απασχόληση των εγκύων. Πολύ πρόσφατη μελέτη εξέτασε τις πιθανές σχέσεις μεταξύ της σωματικής δραστηριότητας που πραγματοποιείται κατά τη διάρκεια του ελεύθερου χρόνου ή της εργασίας και της C-αντιδρώσας πρωτεΐνης (CRP) στο αίμα εγκύων γυναικών, ενός δείκτη κινδύνου για δυσμενείς εκβάσεις της εγκυμοσύνης. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι η σωματική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια της εργασίας συσχετίστηκε θετικά με τα επίπεδα της CRP κατά το πρώτο τρίμηνο, ιδίως ως προς την ορθοστασία/περπάτημα ή το γρήγορο περπάτημα, ανεξάρτητα από τη μεταφορά πραγμάτων. Αντίθετα, η σωματική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια του ελεύθερου χρόνου συσχετίστηκε αρνητικά με τα επίπεδα της CRP στο δεύτερο και το τρίτο τρίμηνο της κύησης. Συμπερασματικά, περισσότερη έρευνα χρειάζεται σχετικά με τις επιπτώσεις υγείας της σωματικής δραστηριότητας που πραγματοποιείται κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής απασχόλησης των εγκύων και στις σχετικές κατευθυντήριες γραμμές θα πρέπει να εξετασθεί το ενδεχόμενο δυσμενούς επίδρασης αυτής στις έγκυες γυναίκες.

 

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

LIU, X., L. CHEN, J. LI, A. HOLTERMANN, R. LU, A. BIRUKOV, N. L. WEIR, M. Y. TSAI, and C. ZHANG. Physical Activity and High-Sensitivity C-Reactive Protein in Pregnancy: Does It Matter during Leisure or Work? Med. Sci. Sports Exerc., Vol.  56, No. 1, pp. 110-117, 2024.

 

 

Σωματική δραστηριότητα στην εγκυμοσύνη: έχει σημασία αν γίνεται κατά τη διάρκεια του ελεύθερου χρόνου ή της εργασίας;

Η σωματική δραστηριότητα συνιστάται από τις κλινικές κατευθυντήριες οδηγίες για τις έγκυες γυναίκες, ωστόσο υπάρχουν περιορισμένα δεδομένα για τη σωματική δραστηριότητα κατά την επαγγελματική απασχόληση των εγκύων. Πολύ πρόσφατη μελέτη εξέτασε τις πιθανές σχέσεις μεταξύ της σωματικής δραστηριότητας που πραγματοποιείται κατά τη διάρκεια του ελεύθερου χρόνου ή της εργασίας και της C-αντιδρώσας πρωτεΐνης (CRP) στο αίμα εγκύων γυναικών, ενός δείκτη κινδύνου για δυσμενείς εκβάσεις της εγκυμοσύνης. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι η σωματική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια της εργασίας συσχετίστηκε θετικά με τα επίπεδα της CRP κατά το πρώτο τρίμηνο, ιδίως ως προς την ορθοστασία/περπάτημα ή το γρήγορο περπάτημα, ανεξάρτητα από τη μεταφορά πραγμάτων. Αντίθετα, η σωματική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια του ελεύθερου χρόνου συσχετίστηκε αρνητικά με τα επίπεδα της CRP στο δεύτερο και το τρίτο τρίμηνο της κύησης. Συμπερασματικά, περισσότερη έρευνα χρειάζεται σχετικά με τις επιπτώσεις υγείας της σωματικής δραστηριότητας που πραγματοποιείται κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής απασχόλησης των εγκύων και στις σχετικές κατευθυντήριες γραμμές θα πρέπει να εξετασθεί το ενδεχόμενο δυσμενούς επίδρασης αυτής στις έγκυες γυναίκες.

 

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

 

 

 

Επίδραση της επιβλεπόμενης αερόβιας άσκησης της μητέρας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης στη νεογνική καρδιακή λειτουργία (s)

Πολύ πρόσφατη μελέτη αξιολόγησε την επίδραση της επιβλεπόμενης, συνιστώμενης αερόβιας άσκησης της εγκύου στην καρδιακή λειτουργία του βρέφους σε ηλικία 1 μηνός. Έγκυες γυναίκες κατανεμήθηκαν τυχαία είτε στην ομάδα αερόβιας άσκησης, που ακολουθούσε 150 λεπτά επιβλεπόμενης αερόβιας άσκησης μέτριας έντασης την εβδομάδα για τουλάχιστον 24 εβδομάδες, είτε στην ομάδα μη άσκησης, που συμμετείχε σε τεχνικές χαλάρωσης 150 λεπτά την εβδομάδα. Πραγματοποιήθηκε υπερηχοκαρδιογράφημα των νεογέννητων (ενός μηνός) βρεφών για την αξιολόγηση της βρεφικής καρδιακής λειτουργίας.

Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι η προγεννητική αερόβια άσκηση της εγκύου είχε αντιστρόφως ανάλογη σχέση με την καρδιακή συχνότητα ηρεμίας του βρέφους ανεξαρτήτως του φύλου του. Επίσης, το κλάσμα εξώθησης των βρεφών συσχετίστηκε θετικά με το βαθμό συμμετοχής της μητέρας στην άσκηση. Επιπλέον, τα βρέφη υπέρβαρων/παχύσαρκων μητέρων που ασκούνταν αερόβια είχαν αυξημένη κλασματική βράχυνση (fractional shortening). Συμπερασματικά, τα ευρήματα της μελέτης καταδεικνύουν ότι οι γυναίκες που συμμετέχουν σε άσκηση κατά το δεύτερο και τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης τους μπορεί να αποκτήσουν βρέφη με βελτιωμένη καρδιακή λειτουργία στην ηλικία ενός μηνός. Είναι δε σημαντικό, ότι τα ευεργετικά αποτελέσματα στην καρδιακή λειτουργία ήταν περαιτέρω ενισχυμένα στα βρέφη που γεννήθηκαν από υπέρβαρες/παχύσαρκες μητέρες.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: –>influence_of_supervised_maternal_aerobic_exercise.5

MAY, L. E., S. MCDONALD, C. STEWART, E. NEWTON, C. ISLER, D. STEED, L. A. SARNO, G. A. KELLEY, L. CHASAN-TABER, D. KUEHN, B. R. ALLMAN-TUCKER, C. STROM, A. CLAIBORNE, and X. FANG. Influence of Supervised Maternal Aerobic Exercise during Pregnancy on 1-Month-OldNeonatal Cardiac Function andOutflow:APilotStudy. Med. Sci. Sports Exerc.,Vol. 55,No. 11, pp. 1977-1984, 2023