Η σωματική δραστηριότητα μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εκδήλωσης χρόνιων νόσων, εν μέρει μέσω επιγενετικών μηχανισμών. Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι μία μεμονωμένη συνεδρία σωματικής άσκησης μπορεί να επιφέρει αλλαγές στο βαθμό μεθυλίωσης του DNA, ωστόσο ελάχιστες μελέτες έχουν διερευνήσει τη σχέση μεταξύ της τακτικής σωματικής δραστηριότητας ή του χρόνου καθιστικής ζωής με επιγενετικούς δείκτες βιλογικής γήρανσης.
Πρόσφατη έρευνα ποσοτικοποίησε τη σωματική δραστηριότητα, μέτρησε το χρόνο καθιστικής ζωής και ανέλυσε το βαθμό μεθυλίωσης του DNA σε δείγματα αίματος 2.435 εθελοντών ηλικίας 54.9 ± 14.3 (46.0% άνδρες). Ακολούθως, δημιούργησε λαγαριθμικά μοντέλα επιγενετικής ηλικίας έναντι της χρονολογικής ηλικία και, επίσης, μετασχημάτισε σε λογάριθμο τη μέτρια έως έντονη σωματική δραστηριότητα, λαμβάνοντας υπόψη το οικογενειακό υπόβαθρο, την ηλικία, το φύλο, το δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) και το κάπνισμα. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι 1.500 επιπλέον βήματα την ημέρα ή 3 ώρες λιγότερης σωματικής αδράνειας συνδέονταν με περισσότερο από 10 μήνες μικρότερη βιολογική ηλικία. Συνολικά, η περισσότερη τακτική σωματική δραστηριότητα και ο λιγότερος χρόνος καθιστικής ζωής συσχετίστηκαν με μικρότερη επιγενετική ηλικία, η οποία εξηγήθηκε εν μέρει με βάση το ΔΜΣ. Περαιτέρω έρευνες αναμένεται να αναδείξουν κατά πόσον αλλαγές στο βαθμό μεθυλίωσης του DNA λόγω τακτικής σωματικής δραστηριότητας επηρεάζουν ευθέως τον κίνδυνο εμφάνισης χρόνιων νόσων.
Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ