Παράγοντες που επηρεάζουν τη σωματική δραστηριότητα των νεαρών ενήλικων γυναικών [#10211]

Πρόσφατη συστηματική ανασκόπηση αναδεικνύει τα εμπόδια και τους παράγοντες που επηρεάζουν τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας των νεαρών ενήλικων γυναικών ηλικίας 18 έως 40 ετών. Σύμφωνα με το κοινωνικο-περιβαλλοντικό μοντέλο, οι  πιο συχνά αναφερόμενοι παράγοντες είναι η έλλειψη χρόνου, η εικόνα του σώματος και τα κοινωνικά πρότυπα ομορφιάς, οι οικογενειακές υποχρεώσεις και η κοινωνική υποστήριξη, τα θρησκευτικά και πολιτιστικά πρότυπα, οι κοινοτικές εγκαταστάσεις, τα θέματα ασφάλειας και το φυσικό περιβάλλον.

Η βελτίωση των επιπέδων σωματικής δραστηριότητας των νεαρών ενήλικων γυναικών δεν μπορεί να προκύψει μόνο από την αλλαγή της ατομικής συμπεριφοράς. Οι οργανισμοί, οι κοινότητες και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικών πρέπει να αναλάβουν δράση για την παροχή ευκαιριών που αφορούν τη βελτίωση της σωματικής δραστηριότητας των γυναικών. Συνολικά, είναι αποφασιστικής σημασίας να δημιουργηθεί ένα ανοικτό και χωρίς αποκλεισμούς περιβάλλον και να προσφέρονται περισσότερες ευκαιρίες άθλησης για τις νέες γυναίκες.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

Bo Peng, Johan Y. Y. Ng and Amy S. Ha. Barriers and facilitators to physical activity for young adult women: a systematic review and thematic synthesis of qualitative literature. Int J Behav Nutr Phys Act (2023) 20:23.

Η Επίδραση της άσκησης στο νερό και στην ξηρά στην αγγειακή λειτουργία και σε σχετικούς παράγοντες κινδύνου ανδρών και γυναικών – Duplicate – [#10084]

Η άσκηση βελτιώνει την αγγειακή λειτουργία, ωστόσο δεν είναι σαφές αν τα οφέλη αυτά διαμεσολαβούνται από αλλαγές σε  παραδοσιακούς παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου και αν υπάρχουν διαφορές φύλου ως προς τις σχετικές επιδράσεις της άσκησης σε ενήλικες μέσης και μεγαλύτερης ηλικίας (62 ± 7 έτη). Πρόσφατη μελέτη (2024) διερεύνησε τα ερωτήματα αυτά σε 72 υγιείς άνδρες και γυναίκες, οι οποίοι κατανεμήθηκαν τυχαία σε ομάδα βάδισης στην ξηρά, σε ομάδα βάδισης στο νερό και σε ομάδα ελέγχου που δεν έκανε άσκηση. Οι ομάδες άσκησης ακολουθούσαν επιβλεπόμενο πρόγραμμα άσκησης, τρεις φορές την εβδομάδα για 50 λεπτά ανά συνεδρία, για συνολικό διάστημα 24 εβδομάδων. Η αρτηριακή πίεση, η σύσταση του σώματος, τα λιπίδια και η γλυκόζη του αίματος, καθώς και η μέσω ροής διαστολή της βραχιόνιας αρτηρίας, αξιολογήθηκαν σε όλους τους συμμετέχοντες στην αρχή και στο τέλος της περιόδου παρέμβασης. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι η συστηματική άσκηση, ανεξαρτήτως συνθήκης, απέτρεψε την αύξηση της LDL χοληστερόλης και του πηλίκου συνολικής χοληστερόλης/HDL που παρατηρήθηκε στην ομάδα που δεν έκανε άσκηση. Διαφορές φύλου ως προς τις επιδράσεις της άσκησης βρέθηκαν για το σπλαχνικό λίπος και την άλιπη μάζα του σώματος. Η βελτίωση της διαστολής της βραχιόνιας αρτηρίας συσχετίστηκε με μειωμένη περφέρεια οσφύος και όχι με άλλους παράγοντες κινδύνου. Συνολικά, η άσκηση απέτρεψε την επιδείνωση των επιπέδων των λιπιδίων, ενώ υπήρχαν διαφορές μεταξύ των φύλων, ως προς τις ασκησιογενείς αλλαγές στη σύσταση του σώματος. Η βελτίωση της αγγειακής λειτουργίας δεν βρέθηκε να εξαρτάται από τις αλλαγές στους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου, γεγονός που υποδηλώνει ότι η υγεία των αρτηριών μπορεί να εξαρτάται από άλλα ασκησιογενή ερεθίσματα.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ

Green DJ, Silva GO, Smith KJ, Maslen BA, Cox KL, Lautenschlager NT, Pestell CF, Ainslie PN, Haynes A, Naylor LH. Impact of Water- and Land-Based Exercise Training on Risk Factors and Vascular Function in Middle-Aged and Older Men and Women. Med Sci Sports Exerc. 2024 Feb 1;56(2):230-237. doi: 10.1249/MSS.0000000000003302. Epub 2023 Sep 15. PMID: 37710393.

Η Επίδραση της άσκησης στο νερό και στην ξηρά στην αγγειακή λειτουργία και σε σχετικούς παράγοντες κινδύνου ανδρών και γυναικών

Η άσκηση βελτιώνει την αγγειακή λειτουργία, ωστόσο δεν είναι σαφές αν τα οφέλη αυτά διαμεσολαβούνται από αλλαγές σε  παραδοσιακούς παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου και αν υπάρχουν διαφορές φύλου ως προς τις σχετικές επιδράσεις της άσκησης σε ενήλικες μέσης και μεγαλύτερης ηλικίας (62 ± 7 έτη). Πρόσφατη μελέτη (2024) διερεύνησε τα ερωτήματα αυτά σε 72 υγιείς άνδρες και γυναίκες, οι οποίοι κατανεμήθηκαν τυχαία σε ομάδα βάδισης στην ξηρά, σε ομάδα βάδισης στο νερό και σε ομάδα ελέγχου που δεν έκανε άσκηση. Οι ομάδες άσκησης ακολουθούσαν επιβλεπόμενο πρόγραμμα άσκησης, τρεις φορές την εβδομάδα για 50 λεπτά ανά συνεδρία, για συνολικό διάστημα 24 εβδομάδων. Η αρτηριακή πίεση, η σύσταση του σώματος, τα λιπίδια και η γλυκόζη του αίματος, καθώς και η μέσω ροής διαστολή της βραχιόνιας αρτηρίας, αξιολογήθηκαν σε όλους τους συμμετέχοντες στην αρχή και στο τέλος της περιόδου παρέμβασης. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι η συστηματική άσκηση, ανεξαρτήτως συνθήκης, απέτρεψε την αύξηση της LDL χοληστερόλης και του πηλίκου συνολικής χοληστερόλης/HDL που παρατηρήθηκε στην ομάδα που δεν έκανε άσκηση. Διαφορές φύλου ως προς τις επιδράσεις της άσκησης βρέθηκαν για το σπλαχνικό λίπος και την άλιπη μάζα του σώματος. Η βελτίωση της διαστολής της βραχιόνιας αρτηρίας συσχετίστηκε με μειωμένη περφέρεια οσφύος και όχι με άλλους παράγοντες κινδύνου. Συνολικά, η άσκηση απέτρεψε την επιδείνωση των επιπέδων των λιπιδίων, ενώ υπήρχαν διαφορές μεταξύ των φύλων, ως προς τις ασκησιογενείς αλλαγές στη σύσταση του σώματος. Η βελτίωση της αγγειακής λειτουργίας δεν βρέθηκε να εξαρτάται από τις αλλαγές στους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου, γεγονός που υποδηλώνει ότι η υγεία των αρτηριών μπορεί να εξαρτάται από άλλα ασκησιογενή ερεθίσματα.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ

 

Καρκίνος της παιδικής ηλικίας: Εxercise is medicine

Η τεράστια πρόοδος που έχει σημειωθεί στην αντιμετώπιση του καρκίνου στην παιδική ηλικία έχει οδηγήσει στην αύξηση του αριθμού των επιβιωσάντων, οι οποίοι, ωστόσο, βιώνουν συχνά μακροπρόθεσμες παρενέργειες κι επιπλοκές, που επηρεάζουν διάφορα φυσιολογικά συστήματα του οργανισμού. Ειδικότερα, η λειτουργική ικανότητα των επιβιωσάντων από καρκίνο στην παιδική ηλικία είναι συχνά περιορισμένη και οι καθημερινές τους δραστηριότητες μπορεί να δυσχεραίνονται. Πρόσφατη μελέτη δημοσιευμένη στο ιδιαίτερα έγκριτο επιστημονικό περιοδικό “The Lancet: Child & Adolescent health”, τονίζει ότι πλήθος σχετικών ερευνών έχει αναδείξει τη σημασία της άσκησης ως συμπληρωματικής θεραπείας για την προαγωγή της υγείας των παιδιών που νοσούν από καρκίνο, υπογραμμίζοντας ότι η συμμετοχή τους σε προγράμματα άσκησης αποτελεί ασφαλή πρακτική, ακόμα και στις επιθετικές φάσεις της αντικαρκινικής θεραπείας. Ιδιαίτερα όταν η άσκηση πραγματοποιείται υπό επίβλεψη, προσφέρει σημαντικά καρδιοπροστατευτικά οφέλη και βελτιώνει τη λειτουργική ικανότητα, τη μυϊκή δύναμη, το αίσθημα κόπωσης, τη σωματική σύσταση και τη γνωστική λειτουργία των παιδιών. Έτσι, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συστήνει τα παιδιά και οι έφηβοι που νοσούν να συμμετέχουν καθημερινά σε αερόβιες δραστηριότητες μέτριας έως υψηλής έντασης, διάρκειας τουλάχιστον μίας ώρας, καθώς και σε ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης, τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα, με στόχο να παραμένουν όσο γίνεται λιγότερο σωματικά αδρανή.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ

Carmen Fiuza-Luces, Pedro L Valenzuela, Javier S Morales, Alejandro Lucia. Childhood cancer: Exercise is medicine. Lancet Child Adolesc Health, 7(1):3-4, 2023.

Καρκίνος της παιδικής ηλικίας: Εxercise is medicine

Η τεράστια πρόοδος που έχει σημειωθεί στην αντιμετώπιση του καρκίνου στην παιδική ηλικία έχει οδηγήσει στην αύξηση του αριθμού των επιβιωσάντων, οι οποίοι, ωστόσο, βιώνουν συχνά μακροπρόθεσμες παρενέργειες κι επιπλοκές, που επηρεάζουν διάφορα φυσιολογικά συστήματα του οργανισμού. Ειδικότερα, η λειτουργική ικανότητα των επιβιωσάντων από καρκίνο στην παιδική ηλικία είναι συχνά περιορισμένη και οι καθημερινές τους δραστηριότητες μπορεί να δυσχεραίνονται. Πρόσφατη μελέτη δημοσιευμένη στο ιδιαίτερα έγκριτο επιστημονικό περιοδικό “The Lancet: Child & Adolescent health”, τονίζει ότι πλήθος σχετικών ερευνών έχει αναδείξει τη σημασία της άσκησης ως συμπληρωματικής θεραπείας για την προαγωγή της υγείας των παιδιών που νοσούν από καρκίνο, υπογραμμίζοντας ότι η συμμετοχή τους σε προγράμματα άσκησης αποτελεί ασφαλή πρακτική, ακόμα και στις επιθετικές φάσεις της αντικαρκινικής θεραπείας. Ιδιαίτερα όταν η άσκηση πραγματοποιείται υπό επίβλεψη, προσφέρει σημαντικά καρδιοπροστατευτικά οφέλη και βελτιώνει τη λειτουργική ικανότητα, τη μυϊκή δύναμη, το αίσθημα κόπωσης, τη σωματική σύσταση και τη γνωστική λειτουργία των παιδιών. Έτσι, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συστήνει τα παιδιά και οι έφηβοι που νοσούν να συμμετέχουν καθημερινά σε αερόβιες δραστηριότητες μέτριας έως υψηλής έντασης, διάρκειας τουλάχιστον μίας ώρας, καθώς και σε ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης, τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα, με στόχο να παραμένουν όσο γίνεται λιγότερο σωματικά αδρανή.
Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ

Ο ρόλος της άσκησης στη σχετιζόμενη με τον καρκίνο σαρκοπενία και σαρκοπενική παχυσαρκία – Duplicate – [#10044]

Η σαρκοπενία αποτελεί μια από τις πιο συχνές παρενέργειες που βιώνουν οι ασθενείς με καρκίνο, τόσο ως αποτέλεσμα της ίδιας της νόσου όσο και των ακολουθούμενων θεραπευτικών σχημάτων. Πρόκειται για μια κλινική οντότητα που χαρακτηρίζεται από εκτεταμένη απώλεια μυϊκής μάζας και δύναμης. Επιπλέον, η σχετιζόμενη με τον καρκίνο σαρκοπενία ορισμένες φορές συνδυάζεται με αυξημένη συσσώρευση λίπους, ένα σύνδρομο που ονομάζεται σαρκοπενική παχυσαρκία. Και οι δύο παθολογικές οντότητες έχουν ιδιαίτερη κλινική σημασία και μπορούν να αποτελούν προβλεπτικούς παράγοντες για την εξέλιξη της νόσου και την επιβίωση των ασθενών με καρκίνο. Η σωματική άσκηση αποτελεί ασφαλή και αποτελεσματική συμπληρωματική θεραπεία για τους ογκολογικούς ασθενείς, η οποία μπορεί να περιορίσει τον μυϊκό καταβολισμό που συνδέεται με τον καρκίνο και τις θεραπείες του και να συμβάλλει στη διατήρηση της μυϊκής μάζας αυτών των ασθενών. Είναι δε σημαντικό, ότι ακόμη και μετά την εμφάνιση της σαρκοπενίας, κατάλληλα προγράμματα άσκησης μπορούν να αποκαταστήσουν την απώλεια μυϊκής μάζας και να βελτιώσουν την κλινική εικόνα και την ποιότητα ζωής των ασθενών με καρκίνο. Πρόσφατη ανασκόπηση που πραγματοποιήθηκε από μέλη του Εθνικού Κέντρου “Exercise is Medicine-Greece”, περιγράφει τους τρόπους αξιολόγησης της σαρκοπενίας και της σαρκοπενικής παχυσαρκίας, την προγνωστική τους αξία, τη σχέση τους με την τοξικότητα των αντικαρκινικών θεραπειών, καθώς και τους παθοφυσιολογικούς μηχανισμούς τους και τη ρύθμισή τους μέσω της σωματικής άσκησης.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ 

A. Papadopetraki, A. Giannopoulos. M. Maridaki, F. Zagouri, S. Droufakou, M. Koutsilieris and A. Philippou. The Role of Exercise in Cancer-Related Sarcopenia and Sarcopenic Obesity. Cancers: 15(24), 5856, 2023.

Ο ρόλος της άσκησης στη σχετιζόμενη με τον καρκίνο σαρκοπενία και σαρκοπενική παχυσαρκία

Η σαρκοπενία αποτελεί μια από τις πιο συχνές παρενέργειες που βιώνουν οι ασθενείς με καρκίνο, τόσο ως αποτέλεσμα της ίδιας της νόσου όσο και των ακολουθούμενων θεραπευτικών σχημάτων. Πρόκειται για μια κλινική οντότητα που χαρακτηρίζεται από εκτεταμένη απώλεια μυϊκής μάζας και δύναμης. Επιπλέον, η σχετιζόμενη με τον καρκίνο σαρκοπενία ορισμένες φορές συνδυάζεται με αυξημένη συσσώρευση λίπους, ένα σύνδρομο που ονομάζεται σαρκοπενική παχυσαρκία. Και οι δύο παθολογικές οντότητες έχουν ιδιαίτερη κλινική σημασία και μπορούν να αποτελούν προβλεπτικούς παράγοντες για την εξέλιξη της νόσου και την επιβίωση των ασθενών με καρκίνο. Η σωματική άσκηση αποτελεί ασφαλή και αποτελεσματική συμπληρωματική θεραπεία για τους ογκολογικούς ασθενείς, η οποία μπορεί να περιορίσει τον μυϊκό καταβολισμό που συνδέεται με τον καρκίνο και τις θεραπείες του και να συμβάλλει στη διατήρηση της μυϊκής μάζας αυτών των ασθενών. Είναι δε σημαντικό, ότι ακόμη και μετά την εμφάνιση της σαρκοπενίας, κατάλληλα προγράμματα άσκησης μπορούν να αποκαταστήσουν την απώλεια μυϊκής μάζας και να βελτιώσουν την κλινική εικόνα και την ποιότητα ζωής των ασθενών με καρκίνο. Πρόσφατη ανασκόπηση που πραγματοποιήθηκε από μέλη του Εθνικού Κέντρου “Exercise is Medicine-Greece”, περιγράφει τους τρόπους αξιολόγησης της σαρκοπενίας και της σαρκοπενικής παχυσαρκίας, την προγνωστική τους αξία, τη σχέση τους με την τοξικότητα των αντικαρκινικών θεραπειών, καθώς και τους παθοφυσιολογικούς μηχανισμούς τους και τη ρύθμισή τους μέσω της σωματικής άσκησης.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

Κλινικό Εκπαιδευτικό Σεμινάριο: «Καρδιοαναπνευστική Δοκιμασία Κοπώσεως & Αποκατάσταση στη HFpEF ως καρδιομεταβολικό σύνδρομο»

Η Ελληνική Εταιρεία Εργοσπιρομετρίας, Άσκησης & Αποκατάστασης σε συνεργασία με το Εθνικό Κέντρο «Exercise is Medicine-Greece» και την Εταιρεία Μελέτης και Έρευνας της Καρδιακής Ανεπάρκειας διοργανώνει το 30ο
Κλινικό Εκπαιδευτικό Σεμινάριο με τίτλο «Καρδιοαναπνευστική Δοκιμασία Κοπώσεως & Αποκατάσταση στη HFpEF ως καρδιομεταβολικό σύνδρομο», στο πλαίσιο του 25ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Καρδιακής Ανεπάρκειας, το οποίο θα
πραγματοποιηθεί στις 2-4 Φεβρουαρίου 2024 στο ξενοδοχείο Divani Caravel, στην Αθήνα.

Η συμμετοχή στο Συνέδριο και το Σεμινάριο είναι δωρεάν, είτε με φυσική παρουσία είτε διαδικτυακά. Απαραίτητη προϋπόθεση για την διαδικτυακή παρακολούθηση είναι η ηλεκτρονική εγγραφή στην ιστοσελίδα του συνεδρίου:

https://emeka2024.letscongress.eu/home

Η άσκηση διαμεσολαβεί την απελευθέρωση μυοκινών και την καταστολή του όγκου στον καρκίνο του προστάτη ανεξάρτητα από τη σηματοδότηση ανδρογόνων – Duplicate – [#10034]

Μια σημαντική τοξικότητα της καταστολής των ανδρογόνων σε ασθενείς με καρκίνο του προστάτη είναι η μείωση της μυϊκής μάζας, λόγω της απώλειας των αναβολικών σημάτων που ενεργοποιούνται από τα ανδρογόνα. Ωστόσο, παρά την απώλεια μυϊκής μάζας, τα επίπεδα των μυοκινών στο αίμα αυτών των ασθενών μεταβάλλονται από την οξεία και τη χρόνια άσκηση. Επιπλέον, ο ορός ασθενών που ήταν υπό καταστολή ανδρογόνων βρέθηκε ότι προκαλεί μείωση των καρκινικών κυττάρων του προστάτη, τόσο μετά από οξεία όσο και μετά από χρόνια άσκηση. Συμπερασματικά, μία μεμονωμένη συνεδρία άσκησης μπορεί να επιφέρει πρόσθετη καταστολή του όγκου στο αντικαρκινικό περιβάλλον που δημιουργεί η τακτική άσκηση, μέσω της ενδοκρινούς λειτουργίας των σκελετικών μυών. Αυτός ο μηχανισμός μπορεί να εξηγήσει τη μειωμένη εξέλιξη της νόσου και την αυξημένη επιβίωση σε ασθενείς με καρκίνο του προστάτη που είναι περισσότερο δραστήριοι σωματικά.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

KIM, J-S., D.R. TAAFFE, D.A. GALVÃO, F. SAAD, and R.U. NEWTON. Exercise mediates myokine release and tumor suppression in prostate cancer independent of androgen signaling. Exerc. Sport Sci. Rev., Vol. 51, No. 4, pp. 161–168, 2023.

Η άσκηση διαμεσολαβεί την απελευθέρωση μυοκινών και την καταστολή του όγκου στον καρκίνο του προστάτη ανεξάρτητα από τη σηματοδότηση ανδρογόνων

Μια σημαντική τοξικότητα της καταστολής των ανδρογόνων σε ασθενείς με καρκίνο του προστάτη είναι η μείωση της μυϊκής μάζας, λόγω της απώλειας των αναβολικών σημάτων που ενεργοποιούνται από τα ανδρογόνα. Ωστόσο, παρά την απώλεια μυϊκής μάζας, τα επίπεδα των μυοκινών στο αίμα αυτών των ασθενών μεταβάλλονται από την οξεία και τη χρόνια άσκηση. Επιπλέον, ο ορός ασθενών που ήταν υπό καταστολή ανδρογόνων βρέθηκε ότι προκαλεί μείωση των καρκινικών κυττάρων του προστάτη, τόσο μετά από οξεία όσο και μετά από χρόνια άσκηση. Συμπερασματικά, μία μεμονωμένη συνεδρία άσκησης μπορεί να επιφέρει πρόσθετη καταστολή του όγκου στο αντικαρκινικό περιβάλλον που δημιουργεί η τακτική άσκηση, μέσω της ενδοκρινούς λειτουργίας των σκελετικών μυών. Αυτός ο μηχανισμός μπορεί να εξηγήσει τη μειωμένη εξέλιξη της νόσου και την αυξημένη επιβίωση σε ασθενείς με καρκίνο του προστάτη που είναι περισσότερο δραστήριοι σωματικά.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ