Συσχετίσεις μεταξύ καρδιοαναπνευστικής ικανότητας και μείωσης του δείκτη μάζας σώματος με την επιδεινούμενη ευπάθεια

Η χαμηλή καρδιοαναπνευστική ικανότητα και η παχυσαρκία μπορεί να επιταχύνουν τις διεργασίες γήρανσης. Ο βαθμός στον οποίο οι αλλαγές στην καρδιοναπνευστική αντοχή και στο δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) μπορούν να μεταβάλουν το ρυθμό γήρανσης μπορεί να είναι σημαντικός για το σχεδιασμό θεραπείας. Δεδομένα καρδιοαναπνευστικής ικανότητας και ΔΜΣ συλλέχθηκαν από 3.944 ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 ηλικίας 45-76 ετών κατά την έναρξη της τυχαιοποιημένης ελεγχόμενης κλινικής μελέτης “Action for Health in Diabetes” καθώς και 4 χρόνια μετά. Τόσο οι αρχικές όσο και οι τετραετείς μεταβολές της φυσικής κατάστασης και του ΔΜΣ παρουσίασαν σημαντικές και ανεξάρτητες συσχετίσεις με τις τετραετείς αλλαγές στην ευπάθεια των συμμετεχόντων. Οι συσχετίσεις των τετραετών μεταβολών της καρδιοαναπνευστικής ικανότητας και του ΔΜΣ με τις μεταβολές του δείκτη ευπάθειας ήταν παρόμοιες σε όλες τις υποομάδες που δημιουργήθηκαν με βάση την ηλικία, το φύλο, τον αρχικό ΔΜΣ, τη διάρκεια ύπαρξης σακχαρώδους διαβήτη και το ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου. Επιπλέον, η βελτίωση της φυσικής κατάστασης κατά τη διάρκεια των 4 ετών συσχετίστηκε με μικρότερη επιδείνωση της ευπάθειας ανεξάρτητα από το επίπεδο της αρχικής φυσικής κατάστασης. Συμπερασματικά, οι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι ενήλικες με διαβήτη τύπου 2 μπορούν να επιβραδύνουν τις διεργασίες γήρανσης, όπως αυτές καταγράφονται από έναν δείκτη ευπάθειας, αυξάνοντας την καρδιοαναπνευστική τους ικανότητα και χάνοντας βάρος.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο  ΕΔΩ

OLSON, K., D. K. HOUSTON, J. ROSS, R. R. WING, F. R. SIMPSON, A. PANDEY, M. P. WALKUP, M. YANG, and M. A. ESPELAND. Associations that Cardiorespiratory Fitness and Body Mass Index Loss Have with Deficit Accumulation Frailty. Med. Sci. Sports Exerc., Vol. 56, No. 4, pp. 717-724, 2024.

Συσχετίσεις μεταξύ καρδιοαναπνευστικής ικανότητας και μείωσης του δείκτη μάζας σώματος με την επιδεινούμενη ευπάθεια

Η χαμηλή καρδιοαναπνευστική ικανότητα και η παχυσαρκία μπορεί να επιταχύνουν τις διεργασίες γήρανσης. Ο βαθμός στον οποίο οι αλλαγές στην καρδιοναπνευστική αντοχή και στο δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) μπορούν να μεταβάλουν το ρυθμό γήρανσης μπορεί να είναι σημαντικός για το σχεδιασμό θεραπείας. Δεδομένα καρδιοαναπνευστικής ικανότητας και ΔΜΣ συλλέχθηκαν από 3.944 ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 ηλικίας 45-76 ετών κατά την έναρξη της τυχαιοποιημένης ελεγχόμενης κλινικής μελέτης “Action for Health in Diabetes” καθώς και 4 χρόνια μετά. Τόσο οι αρχικές όσο και οι τετραετείς μεταβολές της φυσικής κατάστασης και του ΔΜΣ παρουσίασαν σημαντικές και ανεξάρτητες συσχετίσεις με τις τετραετείς αλλαγές στην ευπάθεια των συμμετεχόντων. Οι συσχετίσεις των τετραετών μεταβολών της καρδιοαναπνευστικής ικανότητας και του ΔΜΣ με τις μεταβολές του δείκτη ευπάθειας ήταν παρόμοιες σε όλες τις υποομάδες που δημιουργήθηκαν με βάση την ηλικία, το φύλο, τον αρχικό ΔΜΣ, τη διάρκεια ύπαρξης σακχαρώδους διαβήτη και το ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου. Επιπλέον, η βελτίωση της φυσικής κατάστασης κατά τη διάρκεια των 4 ετών συσχετίστηκε με μικρότερη επιδείνωση της ευπάθειας ανεξάρτητα από το επίπεδο της αρχικής φυσικής κατάστασης. Συμπερασματικά, οι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι ενήλικες με διαβήτη τύπου 2 μπορούν να επιβραδύνουν τις διεργασίες γήρανσης, όπως αυτές καταγράφονται από έναν δείκτη ευπάθειας, αυξάνοντας την καρδιοαναπνευστική τους ικανότητα και χάνοντας βάρος.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ

Η εκγύμναση μέσω πολεμικών τεχνών μπορεί να είναι ευεργετική ως θεραπευτική άσκηση σε όλες τις ηλικίες

Η σωματική δραστηριότητα είναι σημαντική για την πρόληψη και την αντιμετώπιση χρόνιων προβλημάτων υγείας και την ενίσχυση της ανάρρωσης μετά από νευρολογικές διαταραχές. Ωστόσο, τα περισσότερα προγράμματα προσαρμοσμένης άσκησης απαιτούν ειδικό εξοπλισμό και εφαρμόζονται σε κλινικό περιβάλλον. Έτσι, ο βαθμός προσκόλλησης στη συνταγογραφημένη άσκηση των ηλικιωμένων με διαταραχές ισορροπίας και των ασθενών με εγκεφαλικό επεισόδιο μετά το εξιτήριο από το νοσοκομείο είναι μικρότερος από τον επιθυμητό. Επίσης, οι έφηβοι με αναπτυξιακές διαταραχές, όπως ο αυτισμός, έχουν λιγότερες πιθανότητες να ασχοληθούν με τη σωματική δραστηριότητα και αυξημένες πιθανότητες να είναι υπέρβαροι και παχύσαρκοι. Η εξάσκηση στις πολεμικές τέχνες (π.χ., Κουνγκ Φου, Τάε Κβον Ντο, καράτε, τζούντο, κ.α.) περιλαμβάνει ολιστικές ασκήσεις, εστιάζοντας στην ανάπτυξη της κίνησης όλου του σώματος, στις διαπροσωπικές αλληλεπιδράσεις και στη λειτουργική αυτοάμυνα. Αυτή η μορφή εκγύμνασης έχει θετικές επιπτώσεις στη σωματική, ψυχολογική και γνωστική ευεξία σε ηλικιωμένους και παιδιά με και χωρίς κλινικές καταστάσεις και μπορεί να θεωρείται θεραπευτική άσκηση για τα παιδιά στο φάσμα του αυτισμού και τους ηλικιωμένους για τη βελτίωση της συνολικής τους ευεξίας.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ

Sun Y, Tabeshian R, Mustafa H, Zehr EP. Using Martial Arts Training as Exercise Therapy Can Benefit All Ages. Exerc Sport Sci Rev. 2024 Jan 1;52(1):23-30. doi: 10.1249/JES.0000000000000326. Epub 2023 Sep 8. PMID: 37699015.

Η εκγύμναση μέσω πολεμικών τεχνών μπορεί να είναι ευεργετική ως θεραπευτική άσκηση σε όλες τις ηλικίες

Η σωματική δραστηριότητα είναι σημαντική για την πρόληψη και την αντιμετώπιση χρόνιων προβλημάτων υγείας και την ενίσχυση της ανάρρωσης μετά από νευρολογικές διαταραχές. Ωστόσο, τα περισσότερα προγράμματα προσαρμοσμένης άσκησης απαιτούν ειδικό εξοπλισμό και εφαρμόζονται σε κλινικό περιβάλλον. Έτσι, ο βαθμός προσκόλλησης στη συνταγογραφημένη άσκηση των ηλικιωμένων με διαταραχές ισορροπίας και των ασθενών με εγκεφαλικό επεισόδιο μετά το εξιτήριο από το νοσοκομείο είναι μικρότερος από τον επιθυμητό. Επίσης, οι έφηβοι με αναπτυξιακές διαταραχές, όπως ο αυτισμός, έχουν λιγότερες πιθανότητες να ασχοληθούν με τη σωματική δραστηριότητα και αυξημένες πιθανότητες να είναι υπέρβαροι και παχύσαρκοι. Η εξάσκηση στις πολεμικές τέχνες (π.χ., Κουνγκ Φου, Τάε Κβον Ντο, καράτε, τζούντο, κ.α.) περιλαμβάνει ολιστικές ασκήσεις, εστιάζοντας στην ανάπτυξη της κίνησης όλου του σώματος, στις διαπροσωπικές αλληλεπιδράσεις και στη λειτουργική αυτοάμυνα. Αυτή η μορφή εκγύμνασης έχει θετικές επιπτώσεις στη σωματική, ψυχολογική και γνωστική ευεξία σε ηλικιωμένους και παιδιά με και χωρίς κλινικές καταστάσεις και μπορεί να θεωρείται θεραπευτική άσκηση για τα παιδιά στο φάσμα του αυτισμού και τους ηλικιωμένους για τη βελτίωση της συνολικής τους ευεξίας.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ

Σχέση μεταξύ του χρόνου παρακολούθησης τηλεόρασης κατά την παιδική και εφηβική ηλικία και της αρτηριακής λειτουργίας στην ενήλικη ζωή

Η αρτηριακή δυσλειτουργία αποτελεί ένα πρώιμο, αναπόσπαστο στάδιο της αθηρογένεσης που προβλέπει μελλοντικά καρδιαγγειακά επεισόδια. Η καθιστική συμπεριφορά, όπως η παρακολούθηση τηλεόρασης, είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη και σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών νοσημάτων. Πρόσφατη μελέτη διερεύνησε κατά πόσον τα πρότυπα παρακολούθησης τηλεόρασης κατά τη διάρκεια της παιδικής και εφηβικής ηλικίας σχετίζονται με τη λειτουργία των αρτηριών κατά την ενήλικη ζωή. Δεδομένα παρακολούθησης τηλεόρασης συλλέχθηκαν όταν οι συμμετέχοντες στη μελέτη ήταν ηλικίας 5, 8, 10, 14, 17 και 20 ετών, οι οποίοι χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες ανάλογα με το χρόνο παρακολούθησης: χαμηλό (λιγότερο από 14 ώρες/εβδομάδα), υψηλό (περισσότερο από 14 ώρες/εβδομάδα) και αυξανόμενο χρόνο παρακολούθησης τηλεόρασης (αλλαγή από χαμηλό σε υψηλό χρόνο). Σε ηλικία 28 ετών, οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε αξιολόγηση της λειτουργίας της βραχιόνιας και της μηριαίας αρτηρίας, μέσω του βαθμού αγγειοδιαστολής λόγω ροής (FMD). Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι από τους πεντακόσιους εξήντα συμμετέχοντες (261 γυναίκες, 299 άνδρες), στις γυναίκες η ομάδα χαμηλού χρόνου είχε σημαντικά μεγαλύτερη (καλύτερη) FMD της μηριαίας αρτηρίας σε σύγκριση με τις ομάδες υψηλού και αυξημένου χρόνου παρακολούθησης. Δεν υπήρχαν σημαντικές διαφορές στην FMD της μηριαίας αρτηρίας μεταξύ των ομάδων στους άνδρες. Συμπερασματικά, η μελέτη αυτή υποδηλώνει ότι οι συμπεριφορές παρακολούθησης τηλεόρασης κατά την παιδική και εφηβική ηλικία μπορεί να έχουν μεταφερόμενες επιπτώσεις στη λειτουργία των αρτηριών στην ηλικία των 28 ετών, ιδιαίτερα στις γυναίκες, αυξάνοντας ενδεχομένως τον κίνδυνο αθηροσκληρωτικών αγγειακών παθολογιών στη μετέπειτα ζωή.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ.

 

 

Σχέση μεταξύ του χρόνου παρακολούθησης τηλεόρασης κατά την παιδική και εφηβική ηλικία και της αρτηριακής λειτουργίας στην ενήλικη ζωή

Η αρτηριακή δυσλειτουργία αποτελεί ένα πρώιμο, αναπόσπαστο στάδιο της αθηρογένεσης που προβλέπει μελλοντικά καρδιαγγειακά επεισόδια. Η καθιστική συμπεριφορά, όπως η παρακολούθηση τηλεόρασης, είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη και σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών νοσημάτων. Πρόσφατη μελέτη διερεύνησε κατά πόσον τα πρότυπα παρακολούθησης τηλεόρασης κατά τη διάρκεια της παιδικής και εφηβικής ηλικίας σχετίζονται με τη λειτουργία των αρτηριών κατά την ενήλικη ζωή. Δεδομένα παρακολούθησης τηλεόρασης συλλέχθηκαν όταν οι συμμετέχοντες στη μελέτη ήταν ηλικίας 5, 8, 10, 14, 17 και 20 ετών, οι οποίοι χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες ανάλογα με το χρόνο παρακολούθησης: χαμηλό (λιγότερο από 14 ώρες/εβδομάδα), υψηλό (περισσότερο από 14 ώρες/εβδομάδα) και αυξανόμενο χρόνο παρακολούθησης τηλεόρασης (αλλαγή από χαμηλό σε υψηλό χρόνο). Σε ηλικία 28 ετών, οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε αξιολόγηση της λειτουργίας της βραχιόνιας και της μηριαίας αρτηρίας, μέσω του βαθμού αγγειοδιαστολής λόγω ροής (FMD). Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι από τους πεντακόσιους εξήντα συμμετέχοντες (261 γυναίκες, 299 άνδρες), στις γυναίκες η ομάδα χαμηλού χρόνου είχε σημαντικά μεγαλύτερη (καλύτερη) FMD της μηριαίας αρτηρίας σε σύγκριση με τις ομάδες υψηλού και αυξημένου χρόνου παρακολούθησης. Δεν υπήρχαν σημαντικές διαφορές στην FMD της μηριαίας αρτηρίας μεταξύ των ομάδων στους άνδρες. Συμπερασματικά, η μελέτη αυτή υποδηλώνει ότι οι συμπεριφορές παρακολούθησης τηλεόρασης κατά την παιδική και εφηβική ηλικία μπορεί να έχουν μεταφερόμενες επιπτώσεις στη λειτουργία των αρτηριών στην ηλικία των 28 ετών, ιδιαίτερα στις γυναίκες, αυξάνοντας ενδεχομένως τον κίνδυνο αθηροσκληρωτικών αγγειακών παθολογιών στη μετέπειτα ζωή.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ

 

 

Επίδραση της σωματικής δραστηριότητας στην αυτονομία και την ποιότητα ζωής ατόμων με σύνδρομο Down

Το σύνδρομο Down αποτελεί μια από τις πιο συχνές παθολογίες στην κοινωνία μας και επιφέρει αλλαγές που μειώνουν την ποιότητα ζωής των πασχόντων ατόμων και περιορίζουν την ανάπτυξη των ικανοτήτων και των δυνατοτήτων τους. Πρόσφατη συστηματική ανασκόπηση ανέδειξε ότι η σωματική δραστηριότητα και τα προγράμματα άθλησης είναι ευεργετικά για τη βελτίωση των παραμέτρων που συνθέτουν την ποιότητα ζωής ενός ατόμου με σύνδρομο Down. Ένα καλά δομημένο και προσαρμοσμένο πρόγραμμα άσκησης μπορεί να έχει θετικές επιδράσεις στη σωματική, ψυχολογική, συναισθηματική και κοινωνική ευεξία, να προάγει την αυτονομία και την ανεξαρτησία και να διευκολύνει τις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής του ασθενούς. H συγκεκριμένη μελέτη απορρίπτει την άποψη ότι αυτός ο πληθυσμός δεν μπορεί ή δεν θα έπρεπε να επιδίδεται σε τακτική σωματική δραστηριότητα ή άσκηση λόγω των περιορισμών που είναι εγγενείς της ασθένειας, όπως η νοητική υστέρηση, η μυϊκή αδυναμία, η υποτονία, τα συγγενή καρδιακά προβλήματα ή η χαμηλή αερόβια ικανότητα. Η βελτίωση του επιπέδου σωματικών ικανοτήτων μέσω της άσκησης δημιουργεί συνήθειες προσκόλλησης σε αυτή που μπορούν να οδηγήσουν σε καλύτερη ποιότητα ζωής αυτών των ασθενών.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

Healthcare 12(2), 181, 2024 https://www.mdpi.com/2227-9032/12/2/181