Επίδραση της επιβλεπόμενης αερόβιας άσκησης της μητέρας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης στη νεογνική καρδιακή λειτουργία

Πολύ πρόσφατη μελέτη αξιολόγησε την επίδραση της επιβλεπόμενης, συνιστώμενης αερόβιας άσκησης της εγκύου στην καρδιακή λειτουργία του βρέφους σε ηλικία 1 μηνός. Έγκυες γυναίκες κατανεμήθηκαν τυχαία είτε στην ομάδα αερόβιας άσκησης, που ακολουθούσε 150 λεπτά επιβλεπόμενης αερόβιας άσκησης μέτριας έντασης την εβδομάδα για τουλάχιστον 24 εβδομάδες, είτε στην ομάδα μη άσκησης, που συμμετείχε σε τεχνικές χαλάρωσης 150 λεπτά την εβδομάδα. Πραγματοποιήθηκε υπερηχοκαρδιογράφημα των νεογέννητων (ενός μηνός) βρεφών για την αξιολόγηση της βρεφικής καρδιακής λειτουργίας.

Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι η προγεννητική αερόβια άσκηση της εγκύου είχε αντιστρόφως ανάλογη σχέση με την καρδιακή συχνότητα ηρεμίας του βρέφους ανεξαρτήτως του φύλου του. Επίσης, το κλάσμα εξώθησης των βρεφών συσχετίστηκε θετικά με το βαθμό συμμετοχής της μητέρας στην άσκηση. Επιπλέον, τα βρέφη υπέρβαρων/παχύσαρκων μητέρων που ασκούνταν αερόβια είχαν αυξημένη κλασματική βράχυνση (fractional shortening). Συμπερασματικά, τα ευρήματα της μελέτης καταδεικνύουν ότι οι γυναίκες που συμμετέχουν σε άσκηση κατά το δεύτερο και τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης τους μπορεί να αποκτήσουν βρέφη με βελτιωμένη καρδιακή λειτουργία στην ηλικία ενός μηνός. Είναι δε σημαντικό, ότι τα ευεργετικά αποτελέσματα στην καρδιακή λειτουργία ήταν περαιτέρω ενισχυμένα στα βρέφη που γεννήθηκαν από υπέρβαρες/παχύσαρκες μητέρες.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

Η διαδικτυακή συστηματική άσκηση αυξάνει την προσκόλληση στη σωματική δραστηριότητα σε άνδρες με παχυσαρκία

Πρόσφατα δημοσιευμένη μελέτη εξέτασε την τήρηση των κατευθυντήριων οδηγιών εβδομαδιαίας σωματικής δραστηριότητας (δηλ., ≥150 λεπτά αερόβιων δραστηριοτήτων μέτριας έως υψηλής έντασης και δύο ή περισσότερες συνεδρίες άσκησης μυϊκής ενδυνάμωσης), καθώς και παραμέτρους υγείας σε άνδρες με παχυσαρκία κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, και ειδικότερα 46 εβδομάδες μετά την ολοκλήρωση ενός διαδικτυακού προγράμματος συνδυαστικής άσκησης (αερόβιας και μυϊκής ενδυνάμωσης) διάρκειας 12 εβδομάδων. Εξήντα παχύσαρκοι άνδρες κατανεμήθηκαν τυχαία στην ομάδα παρέμβασης (n = 30) ή στην ομάδα ελέγχου (n = 30), με την πρώτη ομάδα να ακολουθεί το διαδικτυακό πρόγραμμα τακτικής άσκησης τρεις φορές την εβδομάδα, ενώ στην ομάδα ελέγχου υποδείχθηκε ιστότοπος που τους βοηθούσε στην επίτευξη των κατευθυντήριων οδηγιών. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι η ομάδα παρέμβασης είχε σημαντικά υψηλότερη συμμόρφωση στις κατευθυντήριες οδηγίες για σωματική δραστηριότητα έναντι της ομάδας ελέγχου. Ωστόσο, δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές σε παραμέτρους υγείας (π.χ., σωματική σύσταση) μεταξύ των συμμετεχόντων στις δύο ομάδες. Συμπερασματικά, το προτεινόμενο πρόγραμμα αύξησε τη συμόρφωση παχύσαρκων ανδρών στις συστάσεις για σωματική δραστηριότητα μετά από περίπου ένα έτος, ωστόσο περισσότερες μελέτες χρειάζονται για να αναδειχθεί πώς θα μπορούσαν να βελτιωθούν και οι δείκτες υγείας σε αυτόν τον πληθυσμό, όταν ακολουθεί ένα διαδικτυακό πρόγραμμα συστηματικής άσκησης.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο:ΕΔΩ

KESHAVARZ, M., M. SÉNÉCHAL, and D. R. BOUCHARD. Online Circuit Training Increases Adherence to Physical Activity: A Randomized Controlled Trial of Men with Obesity. Med. Sci. Sports Exerc., Vol. 55, No. 12, pp. 2308-2315, 2023.

 

Η διαδικτυακή συστηματική άσκηση αυξάνει την προσκόλληση στη σωματική δραστηριότητα σε άνδρες με παχυσαρκία

Πρόσφατα δημοσιευμένη μελέτη εξέτασε την τήρηση των κατευθυντήριων οδηγιών εβδομαδιαίας σωματικής δραστηριότητας (δηλ., ≥150 λεπτά αερόβιων δραστηριοτήτων μέτριας έως υψηλής έντασης και δύο ή περισσότερες συνεδρίες άσκησης μυϊκής ενδυνάμωσης), καθώς και παραμέτρους υγείας σε άνδρες με παχυσαρκία κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, και ειδικότερα 46 εβδομάδες μετά την ολοκλήρωση ενός διαδικτυακού προγράμματος συνδυαστικής άσκησης (αερόβιας και μυϊκής ενδυνάμωσης) διάρκειας 12 εβδομάδων. Εξήντα παχύσαρκοι άνδρες κατανεμήθηκαν τυχαία στην ομάδα παρέμβασης (n = 30) ή στην ομάδα ελέγχου (n = 30), με την πρώτη ομάδα να ακολουθεί το διαδικτυακό πρόγραμμα τακτικής άσκησης τρεις φορές την εβδομάδα, ενώ στην ομάδα ελέγχου υποδείχθηκε ιστότοπος που τους βοηθούσε στην επίτευξη των κατευθυντήριων οδηγιών. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι η ομάδα παρέμβασης είχε σημαντικά υψηλότερη συμμόρφωση στις κατευθυντήριες οδηγίες για σωματική δραστηριότητα έναντι της ομάδας ελέγχου. Ωστόσο, δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές σε παραμέτρους υγείας (π.χ., σωματική σύσταση) μεταξύ των συμμετεχόντων στις δύο ομάδες. Συμπερασματικά, το προτεινόμενο πρόγραμμα αύξησε τη συμόρφωση παχύσαρκων ανδρών στις συστάσεις για σωματική δραστηριότητα μετά από περίπου ένα έτος, ωστόσο περισσότερες μελέτες χρειάζονται για να αναδειχθεί πώς θα μπορούσαν να βελτιωθούν και οι δείκτες υγείας σε αυτόν τον πληθυσμό, όταν ακολουθεί ένα διαδικτυακό πρόγραμμα συστηματικής άσκησης.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

 

 

Επίδραση της σωματικής άσκησης στο χρόνιο σύνδρομο COVID (s)

Ο αριθμός των ατόμων που βιώνουν συμπτώματα μετά τη νόσο του κορονοϊού 2019 (COVID-19), δηλ. χρόνιο σύνδρομο COVID, συνεχίζει να αυξάνεται παγκοσμίως. Ωστόσο, η αιτιολογία και η θεραπεία του χρόνιου συνδρόμου COVID παραμένουν ασαφείς. Η σωματική άσκηση φαίνεται να αποτελεί μια πολλά υποσχόμενη στρατηγική για το σύνδρομο αυτό και πρόσφατη συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση εξέτασε αναλυτικότερα τις θεραπευτικές επιδράσεις της άσκησης σε αυτή την κλινική οντότητα.

Eίκοσι τρεις μελέτες αναλύθηκαν, συμπεριλαμβάνοντας 1.579 ασθενείς με COVID-19 (752 γυναίκες). Η σωματική άσκηση έδειξε ευεργετικά αποτελέσματα στα συμπτώματα που σχετίζονται με το χρόνιο σύνδρομο COVID, όπως δύσπνοια, κόπωση και κατάθλιψη, καθώς και στη δοκιμασία βάδισης 6 λεπτών, στον βίαια εκπνεόμενο όγκο σε 1 δευτερόλεπτο/βίαιη ζωτική χωρητικότητα και στην ποιότητα ζωής των ατόμων με COVID-19. Συμπερασματικά, η σωματική άσκηση μπορεί να αποτελέσει μια δυνητική θεραπευτική στρατηγική έναντι του χρόνιου συνδρόμου COVID και να εφαρμοστεί ως συνήθης κλινική πρακτική σε άτομα που έχουν αναρρώσει από COVID-19. Ωστόσο, εξατομικευμένα προγράμματα άσκησης και τα αποτελέσματά τους σε συγκεκριμένους τύπους του εν λόγω συνδρόμου χρειάζεται να διερευνηθούν περαιτέρω με μελέτες μεγαλύτερης κλίμακας.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: –>  effect_of_physical_exercise_based_rehabilitation.17

ZHENG, C., X.-K. CHEN, C. H.-P. SIT, X. LIANG, M.-H. LI, A. C.-H. MA, and S. H.-S. WONG. Effect of Physical Exercise–Based Rehabilitation on Long COVID: A Systematic Review and Meta-analysis. Med. Sci. Sports Exerc., Vol. 56, No. 1, pp. 143-154, 2024.

Επίδραση της σωματικής άσκησης στο χρόνιο σύνδρομο COVID

Ο αριθμός των ατόμων που βιώνουν συμπτώματα μετά τη νόσο του κορονοϊού 2019 (COVID-19), δηλ. χρόνιο σύνδρομο COVID, συνεχίζει να αυξάνεται παγκοσμίως. Ωστόσο, η αιτιολογία και η θεραπεία του χρόνιου συνδρόμου COVID παραμένουν ασαφείς. Η σωματική άσκηση φαίνεται να αποτελεί μια πολλά υποσχόμενη στρατηγική για το σύνδρομο αυτό και πρόσφατη συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση εξέτασε αναλυτικότερα τις θεραπευτικές επιδράσεις της άσκησης σε αυτή την κλινική οντότητα.

Eίκοσι τρεις μελέτες αναλύθηκαν, συμπεριλαμβάνοντας 1.579 ασθενείς με COVID-19 (752 γυναίκες). Η σωματική άσκηση έδειξε ευεργετικά αποτελέσματα στα συμπτώματα που σχετίζονται με το χρόνιο σύνδρομο COVID, όπως δύσπνοια, κόπωση και κατάθλιψη, καθώς και στη δοκιμασία βάδισης 6 λεπτών, στον βίαια εκπνεόμενο όγκο σε 1 δευτερόλεπτο/βίαιη ζωτική χωρητικότητα και στην ποιότητα ζωής των ατόμων με COVID-19. Συμπερασματικά, η σωματική άσκηση μπορεί να αποτελέσει μια δυνητική θεραπευτική στρατηγική έναντι του χρόνιου συνδρόμου COVID και να εφαρμοστεί ως συνήθης κλινική πρακτική σε άτομα που έχουν αναρρώσει από COVID-19. Ωστόσο, εξατομικευμένα προγράμματα άσκησης και τα αποτελέσματά τους σε συγκεκριμένους τύπους του εν λόγω συνδρόμου χρειάζεται να διερευνηθούν περαιτέρω με μελέτες μεγαλύτερης κλίμακας.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

Η αύξηση του ρυθμού βαδίσματος συνδέεται με βελτίωση της καρδιομεταβολικής υγείας ατόμων με ιστορικό προδιαβήτη (s)

Σε πρόσφατη έρευνα, στην οποία συμμετείχαν 794 άτομα (ηλικίας 59,8 ± 8,9 ετών, 48,7% γυναίκες) με ιστορικό προδιαβήτη, εξετάστηκαν δείκτες καρδιομεταβολικής υγείας σε σχέση με τη βηματική δραστηριότητα των συμμετεχόντων στην καθημερινότητά τους, σε διάρκεια 1 έως και 4 ετών. Τα αποτελέσματα της μελέτης ανέδειξαν ότι υπήρχαν ευεργετικές συσχετίσεις μεταξύ της μεταβολής των ζωηρών βημάτων ανά ημέρα και της αλλαγής του δείκτη μάζας σώματος, της περιφέρειας οσφύος, της χοληστερόλης λιποπρωτεϊνών υψηλής πυκνότητας (HDL-C), και της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης A1c (HbA1c), όπως επίσης και μεταξύ της μέγιστης συχνότητας βημάτων εντός 10 λεπτών και της HDL-C και της περιφέρειας οσφύος.

Συνολικά, η αλλαγή του αριθμού των καθημερινών βημάτων που αθροίζονταν με γρήγορο ρυθμό συσχετίστηκε με ευεργετική επίδραση στην παχυσαρκία, την HDL-C και την HbA1c των ατόμων με προδιαβήτη.  Ωστόσο, τα πιθανά οφέλη, ειδικότερα ως προς την HbA1c και τον λιπώδη ιστό, μπορεί να εξαρτώνται από την εθνοτική καταγωγή των προδιαβητικών ατόμων (λευκών Ευρωπαίων έναντι Νοτιοασιατών).

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: –>four_year_increase_in_step_cadence_is_associated.10

MCBRIDE, P., J. HENSON, C. L. EDWARDSON, B. MAYLOR, P. C. DEMPSEY, A. V. ROWLANDS, M. J. DAVIES, K. KHUNTI, and T. YATES. Four-Year Increase in Step Cadence Is Associated with Improved Cardiometabolic Health in People with a History of Prediabetes. Med. Sci. Sports Exerc., Vol. 55, No. 9, pp. 1601-1609, 2023.

Η αύξηση του ρυθμού βαδίσματος συνδέεται με βελτίωση της καρδιομεταβολικής υγείας ατόμων με ιστορικό προδιαβήτη

Σε πρόσφατη έρευνα, στην οποία συμμετείχαν 794 άτομα (ηλικίας 59,8 ± 8,9 ετών, 48,7% γυναίκες) με ιστορικό προδιαβήτη, εξετάστηκαν δείκτες καρδιομεταβολικής υγείας σε σχέση με τη βηματική δραστηριότητα των συμμετεχόντων στην καθημερινότητά τους, σε διάρκεια 1 έως και 4 ετών. Τα αποτελέσματα της μελέτης ανέδειξαν ότι υπήρχαν ευεργετικές συσχετίσεις μεταξύ της μεταβολής των ζωηρών βημάτων ανά ημέρα και της αλλαγής του δείκτη μάζας σώματος, της περιφέρειας οσφύος, της χοληστερόλης λιποπρωτεϊνών υψηλής πυκνότητας (HDL-C), και της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης A1c (HbA1c), όπως επίσης και μεταξύ της μέγιστης συχνότητας βημάτων εντός 10 λεπτών και της HDL-C και της περιφέρειας οσφύος.

Συνολικά, η αλλαγή του αριθμού των καθημερινών βημάτων που αθροίζονταν με γρήγορο ρυθμό συσχετίστηκε με ευεργετική επίδραση στην παχυσαρκία, την HDL-C και την HbA1c των ατόμων με προδιαβήτη.  Ωστόσο, τα πιθανά οφέλη, ειδικότερα ως προς την HbA1c και τον λιπώδη ιστό, μπορεί να εξαρτώνται από την εθνοτική καταγωγή των προδιαβητικών ατόμων (λευκών Ευρωπαίων έναντι Νοτιοασιατών).

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

Στρογγυλή τράπεζα “Exercise is Medicine-Greece” στο 7ο επετειακό Συνέδριο ΣΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ

Το Εθνικό Κέντρο “Exercise is Medicine-Greece” συμμετείχε με στρογγυλή τράπεζα και θέμα της “Exercise is Medicine-Greece”, στο επετειακό (λόγω συμπλήρωσης 40 χρόνων από τη λειτουργία του Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού), 7ο Συνέδριο της Σχολής Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (ΣΕΦΑΑ), του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) https://conferences.uoa.gr/event/70/page/537.

Στο πλαίσιο του συνεδρίου βραβεύτηκε η κ. Μαρία Μαριδάκη, Γενική Γραμματέας του Εθνικού Κέντρου “Exercise is Medicine-Greece”, Αν. Καθηγήτρια Εργοφυσιολογίας, για το σύνολο του ακαδημαϊκού και ερευνητικού της έργου και τη γενικότερη προσφορά της στη ΣΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ.

Επίδραση της επιβλεπόμενης αερόβιας άσκησης σε σωματικές και ψυχικές παραμέτρους ατόμων με HIV (s)

Συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση που πραγματοποιήθηκε από μέλη του Εθνικού Κέντρου “Exercise is Medicine-Greece” ανέδειξε ότι η επιβλεπόμενη αερόβια άσκηση έχει ευεργετικές επιδράσεις στα συμπτώματα κατάθλιψης, στον βίαια εκπνεόμενο όγκο αέρα σε 1 δευτερόλεπτο (FEV1)  και στη μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου  (VO2max) ατόμων που έχουν προσβληθεί από τον ιό της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV).

Η μελέτη δεν ανέδειξε σημαντική επίδραση της συγκεκριμένης μορφής άσκησης στον αριθμό των Τ-κυττάρων CD4 (λευκά αιμοσφαίρια που καταπολεμούν τις λοιμώξεις), ή στη συστολική και τη διαστολική αρτηριακή πίεση. Συμπερασματικά, η επιβλεπόμενη, συνεχόμενη αερόβια άσκηση μπορεί να βελτιώσει την πνευμονική λειτουργία, την καταθλιπτική συμπτωματολογία και την αερόβια ικανότητα των ατόμων με HIV. Ωστόσο, ο μικρός αριθμός των διαθέσιμων μελετών που αναλύθηκαν και η μεγάλη ετερογένεια όσον αφορά τη μετρηθείσα σε αυτές τις μελέτες μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου υποδηλώνουν την ανάγκη περισσότερων ερευνών σχετικά με το ρόλο της άσκησης σε άτομα με HIV.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: –>Impact of supervised aerobic exercise on people living with HIV

Panagiota Kalatzi, Petros C Dinas, Costas Chryssanthopoulos, Eleftherios Karatzanos, Serafim Nanas, Anastassios Philippou. Impact of supervised aerobic exercise on clinical physiological and mental parameters of people living with HIV: a systematic review and meta-analyses of randomized controlled trials. HIV Res Clin Pract. 2022 Dec;23(1):107-119.