Category: Επιστημονικές Έρευνες

Η τακτική άσκηση και η βελτίωση της διατροφής συνιστώνται ευρέως για τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, με στόχο τη βελτίωση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη και του γλυκαιμικού τους ελέγχου. Ειδικότερα, ο χρονισμός άσκησης και λήψης τροφής παρουσιάζει ενδιαφέρον για τα άτομα με διαβήτη τύπου 2, ως πιθανή μέθοδος βελτιστοποίησης του γλυκαιμικού ελέγχου, παρ΄ όλα αυτά, το βέλτιστο διατροφικό περιβάλλον για άσκηση δεν είναι ακόμη αποσαφηνισμένο, ιδίως μακροπρόθεσμα. Πρόσφατη μελέτη συνέκρινε την επίδραση της τακτικής πρωινής άσκησης μετά από ολονύκτια νηστεία έναντι της μεταγευματικής άσκησης (μετά το πρωϊνό γεύμα), συνολικής διάρκειας 16 εβδομάδων, ως προς τη γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (HbA1c)

Η σωματική δραστηριότητα και ο ύπνος συνδέονται ανεξάρτητα με τη γνωστική λειτουργία, ωστόσο σχετίζονται επίσης και μεταξύ τους με πολύπλοκους τρόπους. Ο υψηλός επιπολασμός του κακού ύπνου στους ηλικιωμένους και οι δυσκολίες βελτίωσής του σε αυτόν τον πληθυσμό υποδηλώνουν ότι η κατανόηση των πιθανών αντισταθμιστικών μηχανισμών τους θα μπορούσε να είναι σημαντική για τη θεραπεία τόσο του κακού ύπνου όσο και της κακής γνωστικής λειτουργίας. Πρόσφατη μελέτη ανέδειξε το ενδεχόμενο η μεγαλύτερη ενασχόληση με τη σωματική δραστηριότητα να μπορεί να αντισταθμίσει ορισμένες από τις αρνητικές γνωστικές συνέπειες που σχετίζονται με τον κακό ύπνο σε ηλικιωμένους ενήλικες. Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της άσκησης

Η σωματική άσκηση τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά το πέρας της θεραπευτικής αγωγής για τον καρκίνο έχει δειχθεί ότι μειώνει τις παρενέργειες που βιώνουν οι ασθενείς. Ωστόσο, τα διαθέσιμα ερευνητικά δεδομένα για τον μεταστατικό καρκίνο είναι ελάχιστα και οι παρεμβάσεις που βελτιώνουν τη σχετιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής είναι ιδιαίτερα σημαντικές για τους ασθενείς με μεταστατικό καρκίνο του μαστού. Πρόσφατη πολυκεντρική, τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη μελέτη διερεύνησε τις επιδράσεις της άσκησης στην κόπωση και τη σχετιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής σε ασθενείς με μεταστατικό καρκίνο του μαστού. Συνολικά, 357 ασθενείς με μεταστατικό καρκίνο του μαστού χωρίς ασταθείς οστικές

Η οστεοπόρωση αποτελεί μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας και χαρακτηρίζεται από αλλοίωση της μικροαρχιτεκτονικής των οστών και χαμηλή οστική πυκνότητα, η οποία οδηγεί σε μειωμένη οστική αντοχή, αυξημένη οστική ευθραυστότητα και συνακόλουθη αύξηση του κινδύνου καταγμάτων. Σχετική συστηματική ανασκόπηση με μετα-αναλύσεις, η οποία πραγματοποιήθηκε με προοπτική εμπλουτισμού των κατευθυντήριων οδηγιών του ΠΟΥ σχετικά με τη σωματική δραστηριότητα και την καθιστική συμπεριφορά, συμπεριέλαβε στην ανάλυσή της συνολικά 59 μελέτες, από τις οποίες οι 12 ήταν μελέτες παρατήρησης και οι 47 μελέτες παρέμβασης. Η επεξεργασία των δεδομένων αυτών των μελετών ανέδειξε ότι η σωματική δραστηριότητα πιθανώς διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην πρόληψη της οστεοπόρωσης,

Η σχέση μεταξύ του καθιστικού τρόπου ζωής και της σοβαρότητας των συμπτωμάτων στην οστεοαρθρίτιδα είναι πλέον καλά τεκμηριωμένη, καθιστώντας την, προσαρμοσμένη στις ιδιαιτερότητες του ασθενούς, σωματική δραστηριότητα μια στοχευμένη θεραπεία πρώτης γραμμής για την οστεοαρθρίτιδα, προκειμένου να καταπολεμηθούν οι επιπτώσεις του καθιστικού τρόπου ζωής, ανεξάρτητα από τα χαρακτηριστικά ή το στάδιο της νόσου. Οι τελευταίες συστάσεις πολλών επιστημονικών φορέων και οργανισμών θεωρούν την προσαρμοσμένη σωματική δραστηριότητα, με τη μορφή δομημένων προγραμμάτων άσκησης για μυϊκή ενδυνάμωση και βελτίωση της κινητικότητας των αρθρώσεων, της ιδιοδεκτικότητας και της καρδιοαναπνευστικής αντοχής, ως τη βασική θεραπεία για τη μείωση των παραγόντων κινδύνου που σχετίζονται με

Πολλές μελέτες έχουν αναδείξει τη σημασία της σωματικής δραστηριότητας για την προαγωγή της υγείας και την πρόληψη ασθενειών σε παιδιά και εφήβους. Συγχρόνως, όλο και περισσότερα επιστημονικά δεδομένα υπογραμμίζουν τις επιβλαβείς επιπτώσεις στην υγεία λόγω καθιστικής συμπεριφοράς στα παιδιά. Έτσι, η κατανόηση των διαχρονικών αλλαγών στα πρότυπα σωματικής δραστηριότητας και καθιστικής συμπεριφοράς των παιδιών είναι ζωτικής σημασίας για την εφαρμογή διορθωτικών παρεμβάσεων. Πρόσφατη μελέτη στην Ελλάδα διερεύνησε τις σχετιζόμενες με το φύλο αλλαγές στις σωματικές δραστηριότητες και τα πρότυπα καθιστικής συμπεριφοράς παιδιών ηλικίας 8-11 ετών από την ίδια περιοχή της Ελλάδας, αντιπαραβάλλοντας δεδομένα δύο διαφορετικών ετών (2014 και 2021). Η

Η νόσος Alzheimer είναι μια εξελισσόμενη νευροεκφυλιστική νόσος των ηλικιωμένων που οδηγεί σε άνοια, απώλεια μνήμης και σοβαρή γνωστική έκπτωση. Μελέτες σε ανθρώπους έχουν δείξει ότι μία μεμονωμένη συνεδρία άσκησης μπορεί να λειτουργεί ως αντιφλεγμονώδες ερέθισμα που προκαλεί οξεία αύξηση αντιφλεγμονωδών και αναστολή φλεγμονωδών παραγόντων στον ασκούμενο οργανισμό. Ειδικότερα, η αερόβια άσκηση αυξάνει σημαντικά τα επίπεδα νευροτροφικών παραγόντων στο αίμα, βελτιώνει την πλαστικότητα των συνάψεων, την κινητική δραστηριότητα, τη χωρική μνήμη και τη διερευνητική συμπεριφορά σε άτομα με νόσο Alzheimer. Προκαλεί, επίσης, αγγειογένεση και αυξημένη ροή αίματος στην παρεγκεφαλίδα, το ραβδωτό σώμα, τον κινητικό φλοιό, και τον ιππόκαμπο, με σημαντική

Η διαδερμική στεφανιαία παρέμβαση (διαδερμική αγγειοπλαστική στεφανιαίων αρτηριών-PCI) μπορεί να βελτιώσει το ποσοστό επιβίωσης των ασθενών με στεφανιαία νόσο, αλλά μπορεί, επίσης, να προκαλέσει τραυματισμό των αγγειακών ενδοθηλιακών κυττάρων, θρόμβωση, ακόμη και επαναστένωση. Η έγκαιρη έναρξη καρδιακής αποκατάστασης μέσω άσκησης είναι ζωτικής σημασίας για τους ασθενείς με στεφανιαία νόσο μετά από PCI. Πρόσφατη μετα-ανάλυση διερεύνησε τα αποτελέσματα τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων κλινικών μελετών που συνέκριναν την πρώιμη καρδιακή αποκατάσταση μέσω άσκησης με τη συνήθη θεραπεία σε ασθενείς με στεφανιαία νόσο μετά από PCI. Οι παράμετροι που ειδικότερα αξιολογήθηκαν ήταν στηθάγχη, αρρυθμία, στεφανιαία επαναστένωση, κλάσμα εξώθησης αριστερής κοιλίας, τελοδιαστολική διάμετρος αριστερής κοιλίας, καρδιακή

Διεθνής Διεπιστημονική Ομάδα Εργασίας, η οποία συγκλήθηκε από το  Αμερικανικό Κολέγιο Αθλητιατρικής (ACSM), αξιολόγησε τα επιστημονικά δεδομένα για το ρόλο της σωματικής δραστηριότητας ως μέσου πρόληψης ή τροποποίησης της πορείας της μη αλκοολικής λιπώδους νόσου του ήπατος (NAFLD). Αδιάσειστα στοιχεία ανέδειξαν ότι η τακτική σωματική δραστηριότητα συνδέεται με μειωμένο κίνδυνο ανάπτυξης NAFLD, ενώ τα χαμηλά επίπεδα σωματικής δραστηριότητας συνδέονται με μεγαλύτερο κίνδυνο εξέλιξης της νόσου και εξωηπατικού καρκίνου. Ενώ τα περισσότερα οφέλη της σωματικής δραστηριότητας εμφανίζονται χωρίς κλινικά σημαντική απώλεια βάρους, τα ερευνητικά δεδομένα όσον αφορά τη σχέση μεταξύ της σωματικής δραστηριότητας και της ηπατικής ίνωσης παραμένουν περιορισμένα. Στις συστάσεις

Η πνευμονική υπέρταση αποτελεί μια εξουθενωτική κλινική οντότητα που χαρακτηρίζεται από αυξημένη πνευμονική αρτηριακή πίεση & προοδευτική αγγειακή αναδιαμόρφωση, και οδηγεί σε δυσανεξία στην άσκηση. Ωστόσο, η άσκηση έχει αναδειχθεί ως μια πιθανή συμπληρωματική θεραπεία για την αρτηριακή υπέρταση, με αυξανόμενα ερευνητικά δεδομένα να υποστηρίζουν τις ευεργετικές επιδράσεις της σε διάφορες πτυχές της παθοφυσιολογίας της νόσου. Προκλινικές μελέτες παρέχουν στοιχεία για τους μηχανισμούς που διαμεσολαβούν τις βελτιώσεις που επιφέρει η άσκηση στην πνευμονική υπέρταση, οι οποίοι αφορούν βελτιώσεις στην ενδοθηλιακή λειτουργία, τη φλεγμονή, το οξειδωτικό στρες και τη μιτοχονδριακή λειτουργία. Επίσης, κλινικές μελέτες έχουν δείξει ότι η συστηματική άσκηση μπορεί