Category: Επιστημονικές Έρευνες

Τα άτομα με νόσο του Πάρκινσον παρουσιάζουν σταδιακή μείωση της σωματικής τους δραστηριότητας λόγω ποικίλων κινητικών και μη κινητικών παραγόντων που επιδεινώνονται από τη νόσο. Πρόσφατη μελέτη αξιολόγησε τις τάσεις σωματικής δραστηριότητας σε 119 άτομα με νόσο του Πάρκινσον στη διάρκεια μιας περιόδου 12 μηνών, ενώ περιβαλλοντικοί (θερμοκρασία) και πολιτιστικοί παράγοντες αξιολογήθηκαν ως πιθανές εξωτερικές αιτίες μεταβλητότητας. Διατυπώθηκε η υπόθεση ότι η σωματική δραστηριότητα θα μειωνόταν στη διάρκεια ενός έτους και ότι οι συμμετέχοντες θα παρουσίαζαν περισσότερη σωματική δραστηριότητα τις θερμότερες ημέρες, ενώ η ημέρα της εβδομάδας (π.χ., εργάσιμη ή σαββατοκύριακο) θα είχε ελάχιστη επίδραση στη σωματική δραστηριότητα, καθώς πολλοί

Η σωματική άσκηση έχει δειχθεί ότι είναι αποτελεσματική στη μείωση των στερεοτυπικών συμπεριφορών σε παιδιά με διαταραχές του φάσματος  αυτισμού. Ένας πιθανός μηχανισμός αυτής της θετικής επίδρασης βασίζεται στην υπόθεση  συνταιριάσματος μεταξύ άσκησης και συμπεριφοράς. Σχετική μελέτη διερεύνησε αυτή την ενδεχόμενη ειδική σχέση αντιστοίχισης μεταξύ άσκησης και συμπεριφοράς σε είκοσι έναν συμμετέχοντες (17 αγόρια και 4 κορίτσια, ηλικίας 11,1 ± 1,4 ετών) με παρατηρήσιμες μορφές των στερεοτυπικών συμπεριφορών χτύπημα χεριών και (ρυθμικό) κούνημα του σώματος. Οι εθελοντές υποβλήθηκαν σε τρεις συνθήκες με τυχαία σειρά, τη συνθήκη ελέγχου, τη συνθήκη άσκησης 10 λεπτών με χτύπημα μπάλας και τη συνθήκη τρεξίματος 10

Η χρόνια νεφρική νόσος (νεφρική ανεπάρκεια) αναγνωρίζεται ως πρόβλημα δημόσιας υγείας, που επηρεάζει το 10% έως 15% του πληθυσμού. Η νόσος χαρακτηρίζεται από προοδευτική μείωση του ρυθμού σπειραματικής διήθησης των νεφρών, ενώ το τελικό στάδιο της νόσου απαιτεί αιμοκάθαρση και συνδέεται με αυξημένες συννοσηρότητες, όπως ευπάθεια, καρδιαγγειακά νοσήματα και θνησιμότητα. Πρόσφατες επιστημονικές έρευνες σε άτομα με χρόνια νεφρική νόσο παρέχουν στοιχεία ότι η σωματική άσκηση αποτελεί μια μη φαρμακολογική θεραπεία που συμβάλλει στην πρόληψη και τη θεραπεία της νόσου. Ωστόσο, σε αυτόν τον κλινικό πληθυμό παρατηρείται υψηλό ποσοστό εγκατάλειψης των προγραμμάτων άσκησης, λόγω παρενεργειών που προκύπτουν από τις φαρμακολογικές θεραπείες

Η διαλειμματική άσκηση υψηλής έντασης (HIIT) μπορεί να μειώσει αποτελεσματικά τη συνολική και την (ενδο)κοιλιακή λιπώδη μάζα, ωστόσο η συγκριτική αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων HIIT τρεξίματος έναντι ποδηλάτησης στη μείωση της λιπώδους μάζας δεν είναι γνωστή. Επιπλέον, χρειάζεται να διερευνηθεί καλύτερα η ενδεχόμενη σχέση μεταξύ του εντερικού μικροβιώματος και της προκαλούμενης από την HIIT μείωσης της λιπώδους μάζας. Πρόσφατη μελέτη συνέκρινε τις επιδράσεις δύο ισοενεργειακών προγραμμάτων HIIT, ποδηλάτησης έναντι τρεξίματος, συνολικής διάρκειας 12 εβδομάδων στη σωματική σύσταση και τη σύνθεση του εντερικού μικροβιώματος ανδρών με υπερβάλλον βάρος ή παχυσαρκία που δεν ακολουθούσαν κάποια συγκεκριμένη δίαιτα. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι

Η υπέρταση επηρεάζει έναν στους τρεις ενήλικες παγκοσμίως και είναι ο κυριότερος τροποποιήσιμος παράγοντας κινδύνου για καρδιαγγειακές παθήσεις. Αν και οι μετρήσεις της αρτηριακής πίεσης σε ηρεμία είναι θεμελιώδους σημασίας για την ανίχνευση και τη διαχείριση της υπέρτασης, οι μη φυσιολογικές μεταβολές της αρτηριακής πίεσης κατά άσκηση (δηλαδή η υπερβολική αρτηριακή πίεση κατά την άσκηση), μπορούν να παράσχουν πρόσθετες, ανεξάρτητες πληροφορίες σχετικά με τον τρέχοντα και μελλοντικό κίνδυνο εκδήλωσης υπέρτασης. Πολύ πρόσφατη μελέτη ανέδειξε την επίκαιρη συζήτηση σχετικά με την κλινική χρησιμότητα της αξιολόγησης της υπερβολικής αρτηριακής πίεσης κατά την άσκηση, τον προσδιορισμό των ουδών της, και την αξία της

Πρόσφατη μελέτη διερεύνησε την πιθανή συσχέτιση μεταξύ των επιπέδων σωματικής δραστηριότητας και της οστικής πυκνότητας σε διαφορετικές ανατομικές περιοχές σε νεαρούς επιβιώσαντες από καρκίνο της παιδικής ηλικίας. Στη μελέτη συμμετείχαν 116 νεαροί επιβιώσαντες (ηλικίας 12,1 ± 3,3 ετών, 42% κορίτσια), στους οποίους αξιολογήθηκαν τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας για τουλάχιστον 7 διαδοχικές ημέρες, τα σωματομετρικά τους χαρακτηριστικά και η οστική τους πυκνότητα στο ισχίο, στην κεφαλή του μηριαίου οστού και στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι η κατανομή του χρόνου των νεαρών προέφηβων επιβιωσάντων σε σωματικές δραστηριότητες μέτριας προς υψηλής έντασης εμφάνισε σημαντική θετική συσχέτιση

Πρόσφατη αναδρομική μελέτη που αφορούσε τη χρονική περίοδο 1999-2020 διερεύνησε τη σχέση μεταξύ της καρδιοαναπνευστικής ικανότητας και του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του μαστού στις γυναίκες. Στη μελέτη συμμετείχαν 44.463 γυναίκες (55,1±8,9 ετών), στις οποίες μετρήθηκε, μέσω καρδιαναναπνευστικής δοκιμασίας κόπωσης (πρωτόκολλο Bruce), η καρδιοαναπνευστική τους ικανότητα και καταγράφηκε η μέγιστη ενεργειακή δαπάνη (σε μεταβολικά ισοδύναμα-ΜΕΤ) που επιτεύχθηκε κατά τη διάρκεια της εργοσπιρομέτρησης. Κατά την ίδια εικοσαετή περίοδο, στις ίδιες γυναίκες καταγράφηκαν οι περιπτώσεις εμφάνισης καρκίνου του μαστού. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι για κάθε 1 MET αύξησης της καρδιοαναπνευστικής ικανότητας, ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου του μαστού μειώνονταν κατά 7%. Ειδικότερα,

Η ενασχόληση με τη σωματική δραστηριότητα κατά την παιδική και εφηβική ηλικία συνδέεται με τη βελτίωση της σωματικής και ψυχικής υγείας. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι σωματικά δραστήριοι μαθητές παρουσιάζουν καλύτερες σχολικές επιδόσεις, μειωμένες πιθανότητες εμφάνισης παχυσαρκίας, βελτιωμένες κοινωνικές δεξιότητες και υψηλότερα επίπεδα αυτοεκτίμησης. Η συζήτηση σχετικά με τη σημασία της τακτικής άσκησης στο σχολικό περιβάλλον μας οδηγεί στη συνειδητοποίηση, ότι η προώθηση της σωματικής δραστηριότητας δεν αποτελεί μόνο προληπτικό μέτρο για τα παιδιά, αλλά και επένδυση στην ολοκληρωμένη ανάπτυξη των μαθητών. Καθώς ενώνουμε τις δυνάμεις μας για την ενσωμάτωση της σωματικής δραστηριότητας στην καθημερινή σχολική ζωή, συμβάλλουμε όχι μόνο

Οι ασθενείς με κληρονομική νόσο (ανεύρυσμα) θωρακικής αορτής συχνά αντιμετωπίζουν περιορισμούς ως προς τη συμμετοχή τους σε αθλήματα και ορισμένες μορφές άσκησης. Πρόσφατη μελέτη διερεύνησε την επίδραση της άσκησης και της συμμετοχής σε ανταγωνιστικά αθλήματα στην ποιότητα ζωής ασθενών ηλικίας 15-35 ετών με συνδρομική (σύνδρομο Marfan, σύνδρομο Loeys-Dietz και αγγειακό σύνδρομο Ehlers-Danlos) και μη-συνδρομική κληρονομική νόσο της θωρακικής αορτής. Η μελέτη χρησιμοποίησε ειδικά ερωτηματολόγια για την αξιολόγηση της συμμετοχής σε άσκηση κατά τη διάρκεια της ζωής και ανέδειξε ότι, παρά το γεγονός ότι το 88% των ασθενών είχαν περιορισμούς από τον θεράποντά τους, το 65% ανέφερε συμμετοχή σε ανταγωνιστικά αθλήματα

Δεδομένων των αυξανόμενων επιπτώσεων της καρδιακής ανεπάρκειας, η διαστρωμάτωση των ασθενών σε αυξημένου κινδύνου για εκδήλωση ανεπιθύμητων συμβάντων καθίσταται ιδιαίτερα σημαντική. Πολύ ενδιαφέρουσα πρόσφατη μελέτη συνέκρινε την προγνωστική αξία διαφόρων μεταβλητών κατά την υπομέγιστη και μέγιστη καρδιοαναπνευστική δοκιμασία άσκησης (CPET) για εκδήλωση ανεπιθύμητων συμβάντων σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια, μεσομακροπρόθεσμα. Συνολικά 237 ασθενείς (ηλικίας 58–73 ετών, 30% γυναίκες, 70% με μειωμένο κλάσμα εξώθησης) εκτέλεσαν τη δοκιμασία άσκησης (κόπωσης) κατά την έναρξη της μελέτης και κλινικές εκβάσεις, όπως θνησιμότητα από οποιαδήποτε αιτία, μείζονα ανεπιθύμητα καρδιαγγειακά συμβάντα και νοσηλεία στο νοσοκομείο που συνδέονταν με επιπλοκές του καρδιαγγειακού συστήματος, καταγράφηκαν σε βάθος 5ετίας.