Category: subscription

Σε παιδιά με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, ο έλεγχος του σακχάρου στο αίμα είναι δύσκολος, γιατί η αυθόρμητη σωματική δραστηριότητα (π.χ., παιχνίδι ή τρέξιμο) επηρεάζει τα επίπεδα γλυκόζης με απρόβλεπτο τρόπο. Πρόσφατη μελέτη που πραγματοποιήθηκε σε 45 παιδιά και εφήβους (21 κορίτσια),  τα οποία για 7 συνεχόμενες ημέρες φορούσαν σύστημα συνεχούς παρακολούθησης της γλυκόζης και τηρούσαν ημερολόγιο για τη σωματική τους δραστηριότητα, τη διατροφή και την ινσουλίνη που ελάμβαναν, ανέδειξε ότι περισσότερη δραστηριότητα το απόγευμα, μέτριας ή υψηλής έντασης, σχετίζονταν με συνολικά λιγότερες ώρες υψηλών επιπέδων σακχάρου στη διάρκεια της ημέρας. Επιπλέον, τα παιδιά αυτά είχαν χαμηλότερο σάκχαρο κατά τη

Η τακτική σωματική άσκηση έχει αποδειχθεί ότι παρέχει σημαντικά οφέλη στους ασθενείς με καρκίνο του μαστού, καθώς συμβάλλει στη μείωση των ποσοστών θνησιμότητας και του κινδύνου υποτροπής της νόσου. Πρόσφατη ερευνητική μελέτη που πραγματοποιήθηκε από μέλη του Εθνικού Κέντρου “Exercise is Medicine-Greece” διερεύνησε μηχανισμούς με τους οποίους οι παράγοντες που εκκρίνονται στη συστηματική κυκλοφορία μετά από μία συνεδρία άσκησης (ασκησιοκίνες), καθώς και οι παράγοντες που απελευθερώνονται ειδικότερα από τα μυϊκά κύτταρα μετά από μηχανική τους φόρτιση (μυοκίνες), επηρεάζουν τα καρκινικά κύτταρα του μαστού in vitro. Στη μελέτη συμμετείχαν 10 γυναίκες με προεμμηνοπαυσιακό καρκίνο του μαστού που ακολούθησαν ένα εποπτευόμενο πρόγραμμα

Τόσο η ανεπαρκής σωματική δραστηριότητα όσο και το υπερβολικό σωματικό βάρος αποτελούν σημαντικούς παράγοντες κινδύνου για καρδιαγγειακές παθήσεις, ενώ ειδικότερα, η σωματική δραστηριότητα συνδέεται στενά με το σωματικό βάρος. Ωστόσο, παραμένει ασαφές εάν η σωματική δραστηριότητα τροποποιεί ή διαμεσολαβεί τη σχέση του δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) με τις καρδιαγγειακές παθήσεις. Πρόσφατη μελέτη σε 35.406 ενήλικες ανέδειξε ισχυρή συσχέτιση μεταξύ σωματικής δραστηριότητας και χαμηλότερων πιθανοτήτων εμφάνισης καρδιαγγειακών παθήσεων μετά την προσαρμογή για όλους τους συγχυτικούς παράγοντες. Αντίστροφα, ο αυξημένος ΔΜΣ συσχετίστηκε με υψηλότερες πιθανότητες εμφάνισης καρδιαγγειακών παθήσεων. Επιπρόσθετα, η σωματική δραστηριότητα αναδείχθηκε ότι έχει ρόλο αλληλεπίδρασης και διαμεσολάβησης στη σχέση του

Η άσκηση θεωρείται αναπόσπαστο στοιχείο της καρδιακής αποκατάστασης. Ωστόσο, είναι αναγκαία η προσαρμογή των προγραμμάτων άσκησης με βάση μια αρχική αξιολόγηση της λειτουργικής ικανότητας και λαμβάνοντας υπόψη τόσο τις αερόβιες ασκήσεις όσο και τις ασκήσεις με αντιστάσεις, καθώς και τις διατροφικές και φαρμακολογικές αλληλεπιδράσεις στα άτομα που χρήζουν καρδιακής αποκατάστασης. Η ένταση της άσκησης ενδεχομένως να μην είναι ο πιο κρίσιμος παράγοντας, αλλά, περισσότερο ίσως, η κατάλληλη μορφή και η διάρκεια της άσκησης να είναι το κλειδί για τη βελτίωση της καρδιαγγειακής υγείας και τη μείωση του κινδύνου ενός καρδιακού επεισοδίου. Ειδικότερα, η αερόβια άσκηση ωφελεί τα άτομα με μέτρια

Πολύ πρόσφατη μελέτη διερεύνησε πιθανές κοινές συσχετίσεις της μέτριας έως έντονης σωματικής δραστηριότητας και του χρόνου καθιστικής ζωής με την παχυσαρκία και με παράγοντες καρδιομεταβολικού κινδύνου σε 309 συμμετέχοντες ηλικίας 10-16 ετών. Τα αποτελέσματα της έρευνας ανέδειξαν σημαντικές αντίστροφες σχέσεις μεταξύ των επιπέδων μέτριας έως έντονης σωματικής δραστηριότητας και δεικτών παχυσαρκίας. Συγκεκριμένα, οι συμμετέχοντες που ανήκαν στην κατηγορία χαμηλών επιπέδων σωματικής δραστηριότητας εμφάνιζαν υψηλότερο δείκτη μάζας σώματος, περιφέρεια οσφύος, λιπώδη μάζα, σωματικό και σπλαχνικό λίπος, σε σύγκριση με εκείνους που ανήκαν  στην κατηγορία υψηλών επιπέδων σωματικής δραστηριότητας. Επίσης, η μέτρια έως έντονη σωματική δραστηριότητα συσχετίστηκε αρνητικά με ορισμένους παράγοντες καρδιομεταβολικού

Η μειωμένη φυσική κατάσταση αποτελεί μια πιθανή όψιμη επίπτωση του καρκίνου της παιδικής ηλικίας στους ενήλικες επιβιώσαντες. Πρόσφατη μελέτη διερεύνησε τη μυϊκή δύναμη και αντοχή του κάτω μέρους του σώματος ενηλίκων επιβιωσάντων από καρκίνο της παιδικής ηλικίας και τους συνέκρινε με τον γενικό πληθυσμό, περιγράφοντας τις αλλαγές με την πάροδο του χρόνου και προσδιορίζοντας τους σχετικούς παράγοντες κινδύνου. Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν 338 ενήλικες επιβιώσαντες με διάμεση ηλικία κατά τη μελέτη τα 34 έτη. Συγχρόνως με την αξιολόγηση της μυϊκής λειτουργικής τους ικανότητας, συλλέχθηκαν πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο ζωής, το ιατρικό ιστορικό και την προηγηθείσα αντικαρκινική θεραπεία των συμμετεχόντων. Τα

Η εναλλαγή αερόβιας άσκησης με άσκηση αντιστάσεων βελτιώνει την οστική πυκνότητα και τα επίπεδα ιρισίνης σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες   Η ιρισίνη αποτελεί μυοκίνη που παράγεται κατά την άσκηση ως απόκριση στη συστολή των μυών και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην αλληλεπίδραση μεταξύ οστών και μυών. Πολύ πρόσφατη μελέτη διερεύνησε την ενδεχόμενη σχέση μεταξύ των μακροχρόνιων ασκησιογενών απόκρισεων της ιρισίνης και της σωματικής σύστασης και οστικής πυκνότητας σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Στη μελέτη συμμετείχαν 29 γυναίκες ηλικίας 62,7 ± 3,9 ετών χωρίς συνήθειες τακτικής σωματικής άσκησης, οι οποίες έλαβαν μέρος σε ένα πρόγραμμα εναλλασσόμενης αερόβιας άσκησης και άσκησης με αντιστάσεις συνολικής διάρκειας 24

Η θεραπεία με στατίνες για τη δυσλιπιδαιμία μειώνει σημαντικά τη θνησιμότητα ανεξαρτήτως αιτίας καθώς και την καρδιαγγειακή νόσο σε άτομα με εγκατεστημένη στεφανιαία νόσο. Παρόλο που τα ευεργετικά αποτελέσματα των στατινών είναι αναγνωρισμένα, έχουν εκφραστεί ανησυχίες για αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης διαβήτη τύπου 2, αντίστασης στην ινσουλίνη και υψηλότερων επιπέδων γλυκόζης νηστείας και γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης σε ασθενείς που υποβάλλονται σε θεραπεία με στατίνες. Ωστόσο, ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ότι οι παρενέργειες που σχετίζονται με τη χρήση των στατινών μπορούν να μετριαστούν με τη βελτίωση της καρδιοαναπνευστικής ικανότητας. Πρόσφατη αναδρομική μελέτη που πραγματοποιήθηκε από την ερευνητική ομάδα επίτιμου μέλους του Εθνικού Κέντρου “Exercise

Η χρόνια κόπωση αποτελεί το πιο κοινό και εξουθενωτικό σύμπτωμα στα άτομα με πολλαπλή σκλήρυνση. Πρόσφατα έχει δειχθεί ότι η άσκηση αμβλύνει τη χρόνια κόπωση και βελτιώνει τις σωματικές λειτουργίες. Ειδικότερα, η προσαρμογή της άσκησης ανάλογα με τις πιθανές αιτίες κόπωσης θα μπορούσε να βελτιστοποιήσει τις ευεργετικές επιδράσεις της τακτικής άσκησης στην κόπωση των ασθενών με πολλαπλή σκλήρυνση. Πρόσφατη μελέτη συνέκρινε την αποτελεσματικότητα μιας εξατομικευμένης έναντι της συνήθους παρέμβασης άσκησης στη μείωση της χρόνιας κόπωσης. Είκοσι εννέα ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση και συμπτώματα έντονης χρόνιας κόπωσης εντάχθηκαν σε πρόγραμμα άσκησης διάρκειας 12 εβδομάδων που περιελάμβανε είτε τη συνήθη αερόβια άσκηση

Με τη γήρανση, η μείωση της προτιμώμενης ταχύτητας βάδισης, η οποία επηρεάζεται από το αυξημένο ενεργειακό κόστος της βάδισης, αποτελεί βασικό προγνωστικό παράγοντα νοσηρότητας. Ωστόσο, οι καθοριστικοί παράγοντες που σχετίζονται με την προτιμώμενη ταχύτητα και το ενεργειακό κόστος της βάδισης παραμένουν ελάχιστα κατανοητοί, ιδίως για τις ηλικίες μετά τα 80 έτη. Σε πολύ πρόσφατη μελέτη επιχειρήθηκε να  χαρακτηριστούν το μέγεθος και οι μηχανισμοί της σχετιζόμενης με την ηλικία μείωσης της προτιμώμενης ταχύτητας και του ενεργειακού κόστους της βάδισης σε ηλικιωμένους και πολύ ηλικιωμένους άνδρες. Τριάντα εννέα νέοι άνδρες (22,1 ± 3,4 ετών), 34 ηλικιωμένοι (71,7 ± 4,1 ετών) και 23