Skip to content

Category: subscription

Αερόβια άσκηση, νοητική απόδοση και εγκεφαλική δραστηριότητα σε εφήβους με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας

H διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) είναι μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή για την οποία συνιστώνται διάφορες συμπεριφορικές θεραπείες, όπως άσκηση, ως μέρος μιας διεπιστημονικής θεραπευτικής προσέγγισης. Η άσκηση βελτιώνει την εκτελεστική λειτουργία του εγκεφάλου σε άτομα με ΔΕΠΥ, ωστόσο περιορισμένα είναι τα δεδομένα σχετικά με τους μηχανισμούς που εμπλέκονται σε αυτή την επίδραση. Σχετική έρευνα εξέτασε τις εγκεφαλικές αποκρίσεις που προκαλούνταν κατά τη διάρκεια άσκησης ποδηλάτισης μέτριας έντασης για 25 λεπτά, καθώς και σε συνθήκες ηρεμίας, σε 38 εφήβους, 15 με ΔΕΠΥ και 23 με φυσιολογική ανάπτυξη. Η μελέτη έδειξε ότι οι έφηβοι με ΔΕΠΥ είχαν βραδύτερη ταχύτητα απόκρισης σε

Συσχετίσεις μεταξύ σωματικής δραστηριότητας, κινητικής απόδοσης και σχολικών δεξιοτήτων σε παιδιά δημοτικού σχολείου

Περιορισμένες είναι οι διαχρονικές μελέτες που έχουν διερευνήσει την αλληλένδετη διαχρονική δυναμική μεταξύ της σωματικής δραστηριότητας, της κινητικής απόδοσης και των σχολικών δεξιοτήτων στη μέση παιδική ηλικία. Πρόσφατη έρευνα εξέτασε τις συσχετίσεις αυτές σε 189 παιδιά ηλικίας 6-9 ετών, από την 1η έως την 3η τάξη του δημοτικού σχολείου της Φινλανδίας. Τα δεδομένα αναλύθηκαν με τη χρήση μοντέλου δομικών εξισώσεων προσαρμοσμένων ως προς το φύλο, την εκπαίδευση των γονέων και το εισόδημά τους. Tα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι η καλύτερη κινητική απόδοση στην 1η τάξη σχετίζονταν με υψηλότερες σχολικές δεξιότητες (δοκιμασίες αριθμητικής ευχέρειας και κατανόησης γραπτού λόγου) στην 3η
Διακοπές του απογευματινού καθιστικού χρόνου με διαλείμματα ασκήσεων με αντιστάσεις βελτιώνουν τις μεταγευματικές γλυκαιμικές αποκρίσεις

Διακοπές του απογευματινού καθιστικού χρόνου με διαλείμματα ασκήσεων με αντιστάσεις βελτιώνουν τις μεταγευματικές γλυκαιμικές αποκρίσεις(s)

Η διακοπή του παρατεταμένου καθιστικού χρόνου κατά τη διάρκεια της ημέρας μειώνει τη μεταγευματική υπεργλυκαιμία, που αποτελεί παράγοντα κινδύνου για καρδιομεταβολικές νόσους. Ωστόσο, δεν είναι  γνωστό εάν υπάρχουν οφέλη ως προς τις μεταγευματικές αποκρίσεις γλυκόζης, ινσουλίνης και τριγλυκεριδίων το απόγευμα και εάν αυτά τα οφέλη διαφέρουν ανάλογα με το δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ). Πρόσφατη, καλά σχεδιαμένη μελέτη διερεύνησε αυτές τις αποκρίσεις, εφαρμόζοντας σε ομάδες εθελοντών φυσιολογικού ΔΜΣ, υπέρβαρων, ή παχύσαρκων δύο διαφορετικές συνθήκες μεταγευματικά: α) παρατεταμένο καθιστικό χρόνο για 4 συνεχόμενες ώρες, ξεκινώντας από τις 5.00 μ.μ. και β) τον ίδιο παρατεταμένο καθιστικό χρόνο διακοπτόμενο κάθε 30 λεπτά με διαλείμματα
Η ευπάθεια αποτελεί μια παθολογική κατάσταση στην οποία η λειτουργικότητα διάφορων φυσιολογικών συστημάτων διαταράσσεται

Σχέση μεταξύ του αριθμού βημάτων που πραγματοποιούνται ημερησίως και της θνησιμότητας ηλικιωμένων ενηλίκων (s)

Η ευπάθεια αποτελεί μια παθολογική κατάσταση στην οποία η λειτουργικότητα διάφορων φυσιολογικών συστημάτων διαταράσσεται, λόγω απώλειας της ισορροπημένης λειτουργίας του οργανισμού που αφορά ποικίλες σωματικές, γνωστικές και ψυχοκοινωνικές ικανότητες. Δεν είναι σαφές αν η σχέση μεταξύ της αντικειμενικά μετρούμενης σωματικής δραστηριότητας και της θνησιμότητας διαφέρει μεταξύ ευπαθών και μη ευπαθών ενηλίκων. Πρόσφατη μελέτη εξέτασε τη σχέση αυτή σε 4.165 ηλικιωμένους ενήλικες, 65 ετών και άνω, καταγράφοντας το συνολικό αριθμό βημάτων ανά ημέρα, και τα αποτελέσματά της έδειξαν ότι η σχέση μεταξύ των βημάτων που πραγματοποιούνται ημερησίως και της θνησιμότητας είναι διαφορετική στα μη ευπαθή άτομα σε σύγκριση με τα ευπαθή.

Η σωματική δραστηριότητα στην πρώιμη παιδική ηλικία

Η σωματική δραστηριότητα στην παιδική ηλικία έχει θετικές επιδράσεις σε ένα σύνολο παραμέτρων σωματικής και ψυχικής υγείας. Οι συστάσεις σωματικής δραστηριότητας για παιδιά προσχολικής ηλικίας, 3-4 ετών, περιλαμβάνουν τουλάχιστον 60 λεπτά ενεργητικού παιχνιδιού και συνολικά τουλάχιστον 180 λεπτά την ημέρα σε ποικίλες σωματικές δραστηριότητες, ενώ για παιδιά ηλικίας 5 ετών και άνω η συνιστώμενη ποσότητα σωματικής δραστηριότητας είναι τουλάχιστον 60 λεπτά ημερησίως σε μέτρια έως υψηλή ένταση. Πρόσφατη μελέτη σε 279 παιδιά, ηλικίας 4,5 ± 0,9 ετών, διερεύνησε προσωπικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες, καθώς και παράγοντες συμμετοχής, που θα μπορούσαν να προβλέψουν τις τάσεις σωματικής δραστηριότητας των παιδιών από την προσχολική
Η σημασία της άσκησης στο προεγχειρητικό στάδιο ασθενών με καρκίνο της ουροδόχου κύστης

Η σημασία της άσκησης στο προεγχειρητικό στάδιο ασθενών με καρκίνο της ουροδόχου κύστης (s)

Πρόσφατη μελέτη εξέτασε τη δυνατότητα εφαρμογής και την αποτελεσματικότητα της άσκησης προεγχειρητικά σε ασθενείς με καρκίνο της ουροδόχου κύστης, ηλικίας 67,3 ± 12,2 ετών, οι οποίοι είχαν προγραμματιστεί για ανοικτή ριζική κυστεκτομή. Οι ασθενείς ακολούθησαν υπό επίβλεψη ένα συνδυαστικό πρόγραμμα αερόβιας άσκησης και ασκήσεων με αντιστάσεις, μέσης διάρκειας 3,5 εβδομάδων, ενώ αξιολογήθηκαν κατά την έναρξη της έρευνας, πριν τη χειρουργική επέμβαση και 3 μήνες μετά. Τα αποτελέσματα της μελέτης ανέδειξαν ότι δεν υπήρξαν ανεπιθύμητες ενέργειες που να σχετίζονται με την άσκηση και ότι η προεγχειρητική συμμετοχή αυτών των ασθενών σε πρόγραμμα άσκησης είναι εφικτή, ασφαλής και καλά ανεκτή. Επιπλέον, η
Επίδραση της συστηματικής άσκησης στην αρτηριακή πίεση μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών

Επίδραση της συστηματικής άσκησης στην αρτηριακή πίεση μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών (s)

Ο επιπολασμός της υπέρτασης είναι μεγαλύτερος στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες σε σύγκριση με τους άνδρες ίδιας ηλικίας. Επιστημονικά δεδομένα έχουν τεκμηριώσει τον ευεργετικό ρόλο της αερόβιας άσκησης σε υπερτασικούς ασθενείς, ωστόσο η επίδραση αυτής της μορφής άσκησης σε υγιείς μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες δεν είναι σαφής. Πρόσφατη συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση ποσοτικοποίησε την επίδραση της αερόβιας άσκησης στη συστολική αρτηριακή πίεση (ΣΑΠ) και τη διαστολική αρτηριακή πίεση (ΔΑΠ) ηρεμίας σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες ηλικίας 60±4 ετών. Τα αποτελέσματα της μελέτης ανέδειξαν ότι η συστηματική αερόβια άσκηση μειώνει σημαντικά τη ΣΑΠ και ΔΑΠ ηρεμίας σε υγιείς μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με φυσιολογική ή οριακά φυσιολογική αρτηριακή πίεση,

Επίδραση της άσκησης σε επιλεγμένους δείκτες εφηβείας και φλεγμονής κοριτσιών με πρώιμη ήβη

Η πρώιμη ενήβωση χαρακτηρίζεται από πρόωρη έναρξη της εφηβείας και ανάπτυξη των δευτερογενών χαρακτηριστικών του φύλου, ενώ τα υψηλά επίπεδα φλεγμονωδών κυτταροκινών μπορούν να προάγουν την έναρξη της εφηβείας. Η πρώιμη εφηβεία στα κορίτσια έχει συσχετιστεί με πρόωρη ολοκλήρωση της οστικής ανάπτυξης, επηρεάζει σημαντικά το ανάστημα και προκαλεί μια σειρά ψυχολογικών προβλημάτων, όπως ψυχοσεξουαλικές διαταραχές, και αυξημένο κίνδυνο χρόνιων νόσων συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου του μαστού. Τριάντα (30) κορίτσια, ηλικίας 7-9 ετών, με κεντρική (ιδιοπαθή) πρώιμη ήβη καθώς και 15 συνομήλικά τους χωρίς πρώιμη ενήβωση, συμμετείχαν σε μελέτη που διερεύνησε την επίδραση ενός προγράμματος αερόβιας άσκησης διάρκειας 12 εβδομάδων σε δείκτες

Σχέση μεταξύ σωματικής δραστηριότητας και πόνου (s)

Ο πόνος αποτελεί ένα πολυπαραγοντικό φαινόμενο που κατηγοριοποιείται ως οξύς και χρόνιος με βάση τη διάρκειά του, με τον χρόνιο πόνο να είναι επίμονος ή επαναλαμβανόμενος και να διαρκεί περισσότερο από 3-6 μήνες, ενώ συχνά η αιτία πρόκλησής του δεν αναγνωρίζεται. Ο χρόνιος πόνος περιορίζει τις καθημερινές, κοινωνικές και εργασιακές δραστηριότητες, ενώ η σωματική άσκηση συστήνεται για εκείνους που υποφέρουν από χρόνιο πόνο. Ωστόσο, οι περισσότεροι ενήλικες, με ή χωρίς συμπτώματα χρόνιου πόνου, δεν ακολουθούν τις κατευθυντήριες οδηγίες σωματικής δραστηριότητας, δηλ., αερόβια άσκηση μέτριας έντασης για συνολικά 150-300 λεπτά, ή υψηλής έντασης για συνολικά 75-150 την εβδομάδα, και ασκήσεις ενδυνάμωσης
Η άσκηση με αντιστάσεις αυξάνει τη μυϊκή μάζα και δύναμη σε ασθενείς με καρκίνο του προστάτη που ακολουθούν θεραπεία αποστέρησης ανδρογόνων

Η άσκηση με αντιστάσεις αυξάνει τη μυϊκή μάζα και δύναμη σε ασθενείς με καρκίνο του προστάτη που ακολουθούν θεραπεία αποστέρησης ανδρογόνων (s)

Η θεραπεία αποστέρησης ανδρογόνων αποτελεί βασική θεραπεία του καρκίνου του προστάτη, στοχεύοντας στη δραστική μείωση των επιπέδων τους σε αυτούς τους ασθενείς, καθώς τα ανδρογόνα συμβάλλουν στην ανάπτυξη του προστατικού όγκου. Αν και η θεραπεία βελτιώνει σημαντικά την επιβίωση των ασθενών, η μείωση των επιπέδων των ανδρογόνων τους έχει πολυάριθμες δυσμενείς επιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένης της απώλειας μυϊκής μάζας και της αύξησης της λιπώδους μάζας. Πρόσφατη μελέτη εξέτασε την επίδραση της συστηματικής άσκησης με αντιστάσεις, διάρκειας 20 εβδομάδων, με ή χωρίς συμπληρωματική χορήγηση πρωτεϊνών, στη σωματική σύσταση και σε λειτουργικές παραμέτρους ασθενών με καρκίνο του προστάτη που ελάμβαναν θεραπεία στέρησης ανδρογόνων. Τα