Category: Επιστημονικές Έρευνες

Δεδομένα από 5.018 συμμετέχοντες σε μελέτη σχετικά με την ανάπτυξη παραγόντων κινδύνου στεφανιαίας νόσου σε νεαρούς ενήλικες ανέδειξαν ηλικιοεξαρτώμενη μείωση της φυσικής κατάστασης από την πρώιμη ενήλικη ζωή έως τη μέση ηλικία. Επιπλέον, διάφοροι παράγοντες στους νεαρούς ενήλικες, όπως το επίπεδο εκπαίδευσης, η οικονομική κατάσταση, τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας, η χρήση αλκοόλ και καπνού, ο δείκτης μάζας σώματος και η αυτοαξιολόγηση της υγείας, συσχετίστηκαν με χαμηλότερα επίπεδα φυσικής κατάστασης ή/και επιταχυνόμενη μείωσή της με την πάροδο του χρόνου. Επειδή η φυσική κατάσταση αντανακλά τη συνολική σωματική υγεία, δεδομένης της συμβολής στη σωματική απόδοση πολλών φυσιολογικών συστημάτων, αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν

Σύμφωνα με σχετικές μελέτες, τα οφέλη της άσκησης στην αγγειακή υγεία είναι αντιφατικά όσον αφορά τις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Πρόσφατη έρευνα κατέδειξε ότι η αρτηριακή πίεση 24ώρου, η ενδοθηλιακή λειτουργία, η ολική αντιδραστική υπεραιμία, η κεντρική αρτηριακή σκληρότητα και η αυτόματη ευαισθησία των υποδοχέων πίεσης δεν διαφέρουν μεταξύ των  σωματικά δραστήριων γυναικών σε φάση όψιμης προεμμηνόπαυσης και πρώιμης μετεμμηνόπαυσης.  Αντίθετα, η μέγιστη αντιδραστική υπεραιμία είναι χαμηλότερη στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Τα αποτελέσματα αυτά υποδηλώνουν ότι η αρτηριακή πίεση και ορισμένοι δείκτες αγγειακής λειτουργίας δεν διαφέρουν μεταξύ των σωματικά δραστήριων γυναικών που βρίσκονται σε όψιμη προεμμηνόπαυση και των αντίστοιχα δραστήριων γυναικών σε πρώιμη

– Το κεντρικό νευρικό σύστημα του ανθρώπου έχει την ικανότητα να υφίσταται αυτόματη αναδιοργάνωση μετά από νευρολογικές και σωματικές βλάβες, όπως εγκεφαλικό επεισόδιο, τραυματισμό του νωτιαίου μυελού και ακρωτηριασμό των άκρων. – Η άσκηση, η φυσικοθεραπεία και οι θεραπείες νευροδιαμόρφωσης μπορούν να προκαλέσουν νευροπλαστικές αλλαγές στο κεντρικό νευρικό σύστημα. – Ο εγκέφαλος αθλητών με σωματικές βλάβες είναι πιθανό να εμφανίζει ενισχυμένη ικανότητα αναδιοργάνωσης, λόγω συνδυασμένης επίδρασης της πλαστικότητας που προκαλείται από την άσκηση και της νευροπλαστικότητας που σχετίζεται με την αναπηρία του αθλητή. Συνολικά, η γνώση των θεμελιωδών νευρικών μηχανισμών που διέπουν τον εγκέφαλο των αθλητών παραολυμπιακών αγώνων μπορεί να

Η σωματική δραστηριότητα σχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης άνοιας ανεξαρτήτως αιτίας που την προκαλεί. Ωστόσο, η έκθεση ακόμη και σε μέτρια επίπεδα ατμοσφαιρικής ρύπανσης φαίνεται να αμβλύνει τα οφέλη της σωματικής δραστηριότητας έναντι του κινδύνου εμφάνισης άνοιας. Συγκεκριμένα, πρόσφατη έρευνα σε δείγμα 35.562 ενηλίκων μέσης και μεγαλύτερης ηλικίας παρέχει ενδείξεις ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση εξασθενεί την ευεργετική επίδραση της σωματικής δραστηριότητας έναντι του κινδύνου άνοιας από κάθε αιτία. Οι επιδράσεις είναι εντονότερες, όταν η ρύπανση αφορά αιωρούμενα σωματίδια διαμέτρου 2,5 μικρομέτρων, τα οποία ενδεχομένως να συνδέονται με την εκπομπή αιθάλης λόγω της κυκλοφοριακής κίνησης. Τα συνολικά επίπεδα ρύπανσης στη συγκεκριμένη

Οι κεντρικοί υποδοχείς μ-οπιοειδών ρυθμίζουν τις συναισθηματικές αποκρίσεις στη σωματική άσκηση. Τα άτομα με υψηλότερη αερόβια ικανότητα αναφέρουν μεγαλύτερη βελτίωση της διάθεσης που προκαλείται από την άσκηση σε σχέση με τα άτομα με χαμηλότερη αερόβια ικανότητα, ωστόσο η σύνδεση μεταξύ της καρδιοαναπνευστικής ικανότητας και του συστήματος των υποδοχέων των μ-οπιοειδών παραμένει αδιευκρίνιστη. Πρόσφατη έρευνα ανέδειξε ότι τα περισσότερο γυμνασμένα άτομα παρουσίαζαν μετά από άσκηση αυξημένη απελευθέρωση οπιοειδών σε περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται ειδικότερα με την ανταμοιβή και τη γνωστική επεξεργασία. Η φυσική κατάσταση δεν συσχετίστηκε με τη διαθεσιμότητα των υποδοχέων των μ-οπιοειδών. Συνολικά, η τακτική άσκηση και η υψηλότερη

Τα προφίλ καθιστικής συμπεριφοράς αποτελούν μια πολλά υποσχόμενη νέα προοπτική για την κατανόηση και την καταπολέμηση των, επιβλαβών για την υγεία, τάσεων καθιστικής ζωής. Τα δεδομένα προήλθαν από την Εθνική Έρευνα για την Υγεία και τη Διατροφή που διεξήχθη στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής κατά τη διάρκεια των ετών 2003-2006. Τα διαστήματα καθιστικής συμπεριφοράς προσδιορίστηκαν με τη χρήση επιταχυνσιόμετρου, ώστε να διερευνηθούν οι πιθανότητες ύπαρξης υψηλού (>20%) κινδύνου καρδιαγγειακής νόσου 10ετούς πρόβλεψης. Στην έρευνα έλαβαν μέρος 1.740 άτομα με διακοπτόμενο προφίλ καθιστικής συμπεριφοράς (κάθονταν σε ποσοστό ~32% του συνολικού χρόνου, ανά διαστήματα διάρκειας ≤15 min), 2.453 άτομα με ενδιάμεσο προφίλ (καθιστοί

Είναι καλά τεκμηριωμένο ότι η σωματική αδράνεια συνδέεται με αυξημένη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου, ενώ, αντίθετα, η τακτική άσκηση έχει συσχετιστεί με μειωμένο κίνδυνο εκδήλωσης της νόσου και με ρυθμιστική επίδραση στην ανάπτυξη και την εξέλιξη του καρκίνου. Έτσι, ένας διαρκώς αυξανόμενος αριθμός ερευνών εστιάζει στη μηχανιστική ερμηνεία και τεκμηρίωση των αντικαρκινικών επιδράσεων της σωματικής άσκησης και ειδικότερα στον χαρακτηρισμό των μοριακών μηχανισμών που συνδέουν την άσκηση με την πρόληψη και τη θεραπεία του καρκίνου. Πρόσφατη βιβλιογραφική ανασκόπηση δημοσιευμένη από μέλη του Εθνικού Κέντρου “Exercise is Medicine-Greece” αναδεικνύει ότι παράγοντες που προέρχονται από τους μυς, μυοκίνες και miRNAs, και οι οποίοι

Μετα-ανάλυση 19 μελετών σε νεαρούς ενήλικες αθλητές, 521 με ιστορικό εγκεφαλικής διάσεισης (κατά μέσο όρο 2.40 ± 0.99 περιστατικά διάσεισης)  και 1.184 αθλητές ως ομάδα ελέγχου, έδειξε ότι οι αθλητές με ιστορικό διάσεισης, τουλάχιστον 3 μήνες μετά το τελευταίο περιστατικό τους παρουσίασαν χαμηλότερες γνωστικές επιδόσεις σε σχέση με την ομάδα ελέγχου, όσον αφορά τη δημιουργία/έλεγχο στρατηγικής, τη λεκτική μετατόπιση συνόλων, τη διαχείριση παρεμβολών σε τυποποιημένες κλινικές δοκιμασίες, την αναστολή απόκρισης  και τη μνήμη μελλοντικής εργασίας. Τα συγκεκριμένα ευρήματα μπορούν να χρησιμεύσουν ως προκαταρκτική κατευθυντήρια γραμμή σε κλινικούς γιατρούς για τη γνωστική αξιολόγηση αθλητών με ιστορικό διάσεισης και να παρέχουν πληροφορίες

Επιστημονική μελέτη συστηματικής ανασκόπησης και μετα-ανάλυσης που πραγματοποιήθηκε από μέλη του Εθνικού Κέντρου «Exercise is Medicine-Greece» ανέδειξε ότι τα υγιή άτομα που επιδίδονταν συστηματικά σε αερόβια άσκηση παρουσίασαν, ως απόκριση στον εμβολιασμό τους, αυξημένα αντισώματα έναντι της γρίπης σε σύγκριση με εκείνα τα άτομα που δεν ασκούνταν. Αυτή η ευεργετική επίδραση της χρόνιας άσκησης συσχετίστηκε θετικά με το ανδρικό φύλο και την αύξηση της ηλικίας. Συγκεκριμένα, τα υψηλά επίπεδα σωματικής δραστηριότητας αύξησαν τα αντισώματα σε υγιή άτομα ως απόκριση στον εμβολιασμό τους κατά της γρίπης και η επίδραση αυτή εμφανίστηκε τουλάχιστον 4 εβδομάδες μετά από το χρόνο του εμβολιασμού. Ωστόσο,