Category: news

Πρόσφατη επιστημονική μελέτη ανέδειξε ότι η συνιστώμενη, σύμφωνα με τις  τρέχουσες συστάσεις, άσκηση  για απώλεια βάρους είναι μάλλον ανεπαρκής και, ουσιαστικά, ο εβδομαδιαίος όγκος άσκησης θα πρέπει να πλησιάζει τα 300 λεπτά, προκειμένου να υπερκεραστεί η αντισταθμιστική απόκριση “εξοικονόμησης” περίπου 1.000 θερμίδων ανά εβδομάδα που συνοδεύει την άσκηση, καθώς ο οργανισμός προσπαθεί να αντιμετωπίσει το αρνητικό ενεργειακό ισοζύγιο  που η άσκηση προκαλεί και να διατηρήσει, έτσι, την  ομοιόστασή του. Μεγαλύτερος όγκος άσκησης δεν φαίνεται να επηρεάζει την αντισταθμιστική απόκριση του οργανισμού στο ενεργειακό έλλειμμα που προκαλείται από την άσκηση. Διαβάστε το πλήρες άρθρο: Exercise_for_Weight_Loss__Further_Evaluating.22

Ανάλυση επιστημονικών δεδομένων του Πανεπιστημίου της Αϊόβα σε 220 νέους (124 κορίτσια) ηλικίας 17-23 ετών ανέδειξε ότι το προφίλ σωματικής δραστηριότητας που σχετίζεται με τα βέλτιστα αποτελέσματα για την υγεία των οστών είναι άσκηση υψηλής έντασης και όγκου. Η διαφοροποίηση της υγείας των οστών αναλόγως του όγκου της σωματικής δραστηριότητας και της κατανομής της έντασής της υποδηλώνει ότι η ένταση της δραστηριότητας είναι βασικός παράγοντας για την ανάπτυξη της οστικής πυκνότητας, ενώ η σωματική δραστηριότητα αυξημένου όγκου και χαμηλότερης έντασης μπορεί να είναι ευεργετική για τη δομική γεωμετρία του ισχίου. Διαβάστε το πλήρες άρθρο: Physical_Activity_for_Bone_Health__How_Much_and_or.7

Η διαλειμματική άσκηση υψηλής έντασης (HIIT) επιβαρύνει το καρδιοαναπνευστικό σύστημα πολύ περισσότερο από τη συνεχόμενη αερόβια άσκηση (continuous training) χωρίς, συγχρόνως, να προκαλεί επιβλαβή αύξηση στη θερμοκρασία  του πυρήνα του σώματος  ατόμων με σκλήρυνση κατά πλάκας, όπως αναδεικνύει σχετική επιστημονική μελέτη.  Συνολικά, τα ευρήματα αυτής της μελέτης τεκμηριώνουν την εφαρμοσιμότητα  και την ασφάλεια της διαλειμματικής άσκησης υψηλής έντασης σε συγκεκριμένες συνθήκες εφαρμογής της  και παρέχουν σημαντικές πληροφορίες για τη συνταγογράφηση της κατάλληλης άσκησης με σκοπό τη βελτίωση φυσιολογικών και λειτουργικών παραμέτρων των ατόμων με σκλήρυνση κατά πλάκας και κινητικούς περιορισμούς. Διαβάστε:  https://journals.lww.com/acsm-msse/Fulltext/2019/05000/Acute_High_Intensity_Interval_Exercise_in_Multiple.4.aspx

Εβδομήντα (70) εθελοντές ηλικίας 18 έως 45 ετών που επιβίωσαν από καρκίνο παιδικής ηλικίας συμμετείχαν σε επιστημονική έρευνα που περιελάμβανε πρόγραμμα άσκησης με αντιστάσεις διάρκειας 24 εβδομάδων, με σύγχρονη πρόσληψη συμπληρώματος πρωτεΐνης (21 g πρωτεΐνης ορού γάλακτος καθημερινά), ή άσκηση με αντιστάσεις και πρόσληψη εικονικού συμπληρώματος (σουκρόζης). Η μελέτη τεκμηριωμένα έδειξε ότι: ·  Η άσκηση με αντιστάσεις σε άτομα που επιβίωσαν από καρκίνο παιδικής ηλικίας είναι εφαρμόσιμη, ασφαλής και αποτελεσματική. ·  Η άσκηση με αντιστάσεις σε συνδυασμό με χορήγηση πρωτεϊνικού συμπληρώματος δεν βρέθηκε να είναι πιο αποτελεσματική στην αύξηση της συνολικής άλιπης μάζας σώματος που προκάλεσε σε αυτόν τον πληθυσμό

Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Η άσκηση είναι φάρμακο»  έχει υποβληθεί και εγκριθεί από το Υπουργείο Παιδείας και εφαρμόζεται για δεύτερη χρονιά στους μαθητές ΣΤ΄ Δημοτικού και Α΄ Γυμνασίου. Η εφαρμογή του προγράμματος έχει σκοπό την ευαισθητοποίηση των εφήβων για τα οφέλη της άσκησης στην υγεία και απώτερο στόχο τη μείωση της καθιστικής ζωής και την αύξηση της σωματικής δραστηριότητας και της άσκησης στους νέους μας, αφού είναι γνωστό ότι η άσκηση προάγει τη σωματική, πνευματική και ψυχική υγεία. Η Δρ. Φλώρα Ζαράνη, υπεύθυνη του προγράμματος, απαντά σε ερωτήσεις του δημοσιογράφου Νίκου Ασλανίδη και περιγράφει την εκπαιδευτική αυτή δράση αλλά και την

Πρόσφατη επιστημονική μελέτη (COmPLETE-Health Study) σε άτομα ηλικίας 20 έως 91 ετών, που υποβλήθηκαν εθελοντικά σε καρδιοαναπνευστική δοκιμασία κόπωσης σε κυκλοεργόμετρο,  ορίζει νέα κριτήρια επίτευξης της μέγιστης προσπάθειας, με βάση το μέγιστο πηλίκο ανταλλαγής αερίων (RERmax) και την προβλεπόμενη για την ηλικία μέγιστη καρδιακή συχνότητα. Σύμφωνα με τη μελέτη, τα προτεινόμενα νέα όρια των σχετικών κριτηρίων μειώνουν τον κίνδυνο υποεκτίμησης της μέγιστης πρόσληψης οξυγόνου (VO2max). Οι χαμηλότερες τιμές αυτών των κριτηρίων θα μπορούσαν να αυξήσουν τα ψευδώς θετικά αποτελέσματα, οδηγώντας στο συμπέρασμα ότι οι συμμετέχοντες έχουν φτάσει στη μέγιστη προσπάθειά τους (VO2max), ενώ στην πραγματικότητα αυτή δεν έχει επιτευχθεί. Διαβάστε