Category: subscription

20 Οκτωβρίου 2022, Παγκόσμια Ημέρα Οστεοπόρωσης Επιδημιολογική μελέτη μεγάλης κλίμακας σε 30.046 μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με αξιοποίηση διαθέσιμων πληροφοριών από τη βάση δεδομένων της Βιοτράπεζας της Ταϊβάν ανέδειξε ότι η τακτική άσκηση συνδέεται στενά με τη μείωση της εμφάνισης οστεοπόρωσης σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες και ότι ο αυξημένος χρόνος άσκησης (>1 ώρα) παρουσιάζει σημαντικά μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα πρόληψης της μετεμμηνοπαυσιακής οστεοπόρωσης. Ως εκ τούτου, οι επιστήμονες υγείας  θα πρέπει να ενθαρρύνουν τις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες να ασκούνται τακτικά προκειμένου να βελτιώσουν την υγεία των οστών τους, να προλάβουν την οστεοπόρωση και να αποτρέψουν ιδιαίτερα επιβλαβείς επιπλοκές της νόσου, όπως τα κατάγματα.   Διαβάστε το

Επιστημονικές μελέτες υποστηρίζουν σαφώς την άσκηση με αντιστάσεις ως αποτελεσματική παρέμβαση και ενδεδειγμένο συστατικό του τρόπου ζωής για άτομα που πάσχουν από οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδή αρθρίτιδα ή ινομυαλγία. Με βάση τα δεδομένα των σχετικών ερευνών, φαίνεται ότι οι κατευθυντήριες οδηγίες για άσκηση με αντιστάσεις του Αμερικανικού Κολλεγίου Αθλητιατρικής (ACSM) είναι κατάλληλες και για αυτούς τους πληθυσμούς ασθενών. Οι περισσότερες από αυτές τις μελέτες είχαν συμπεριλάβει προγράμματα συστηματικής άσκησης που περιείχαν βασικές ασκήσεις με αντιστάσεις για τον κορμό, τα άνω και τα κάτω άκρα, δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα, σε δύο ή τρεις σειρές των 8 έως 12 επαναλήψεων ανά σειρά,

– Οι χρόνιες, αναπηρικές ασθένειες και παθήσεις (πολλαπλή σκλήρυνση, νόσος του Πάρκινσον, εγκεφαλικό επεισόδιο) συνεχώς αυξάνονται. – Η σωματική αδράνεια αποτελεί πρόβλημα δημόσιας υγείας σε αυτούς τους πληθυσμούς και αυξάνει τους κινδύνους συννοσηροτήτων και κακής πρόγνωσης. – Το πρόβλημα της σωματικής αδράνειας μπορεί να αντιμετωπιστεί στοχευμένα μέσω της έρευνας παρέμβασης για αλλαγή συμπεριφοράς για την πολλαπλή σκλήρυνση, τη νόσο του Πάρκινσον και το εγκεφαλικό επεισόδιο. – Η θεωρία της αλλαγής συμπεριφοράς (π.χ. Κοινωνική Γνωστική Θεωρία, Πλαίσιο Θεωρητικών Τομέων) μπορεί να εντοπίσει και να αντιμετωπίσει τις μοναδικές προκλήσεις για την προώθηση της σωματικής δραστηριότητας σε άτομα με χρόνιες, αναπηρικές παθήσεις. –

– Παρά τα σαφή οφέλη σε ένα ευρύ φάσμα παραμέτρων υγείας, η διαλειμματική άσκηση υψηλής έντασης (HIIT) αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό. Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι η διαλειμματική άσκηση υψηλής έντασης δεν έχει καμία αξία ως στρατηγική προαγωγής της υγείας αυτού του πληθυσμού, επειδή είναι μια σύνθετη μορφή άσκησης που απαιτεί υψηλά επίπεδα αυτοελέγχου προκειμένου να είναι αποτελεσματική. – Πρόσφατη επιστημονική μελέτη παρουσιάζει ένα διεπιστημονικό εννοιολογικό μοντέλο που αποτελείται από τέσσερις συμπληρωματικές, ωστόσο επικαλυπτόμενες, αρχές που θεωρούνται θεμελιώδεις για την επιτυχή κλιμάκωση των προγραμμάτων διαλειμματικής άσκησης υψηλής έντασης σε εφήβους. – Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης υποστηρίζουν ότι τα προγράμματα διαλειμματικής άσκησης

Η τακτική σωματική άσκηση βελτιώνει την καρδιαγγειακή ικανότητα, είναι αναμφίβολα προστατευτική έναντι καρδιαγγειακών νόσων και επιβραδύνει τη γήρανση της καρδιάς, εάν ξεκινήσει σε νεαρή ηλικία. Η φυσιολογική υπερτροφία της καρδιάς σε νεαρά άτομα και η συνακόλουθη βελτίωση της συστολικής και διαστολικής λειτουργίας της λόγω της άσκησης έχουν περιγραφεί με σαφήνεια. Ωστόσο, αυτές οι ασκησιογενείς προσαρμογές της καρδιάς δεν αντικατοπτρίζονται σε άτομα της τρίτης ηλικίας. Αν και η τακτική άσκηση βελτιώνει την καρδιοαναπνευστική ικανότητα, επιβραδύνει την καρδιακή γήρανση και μειώνει τον κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου, κατά το γήρας η άσκηση έχει ως αποτέλεσμα την υποστροφή της μάζας της αριστερής κοιλίας,  μείωση της

Πρόσφατη μελέτη διερεύνησε τα επίπεδα και τις συσχετίσεις του χρόνου καθιστικής ζωής σε ένα ποικίλο διεθνές δείγμα αποτελούμενο από 1.071 παιδιά ηλικίας 3-5 ετών από 19 χώρες, συλλέγοντας δεδομένα μετρήσεων κατά το διάστημα μεταξύ των ετών 2018 και 2020 (προ-COVID). Η έρευνα  αποκάλυψε ότι τα παιδιά περνούσαν καθιστικά το 56,1% των ωρών της ημέρας, μη συμπεριλαμβανομένων των ωρών ύπνου. Πιο συγκεκριμένα, τα ευρήματα της μελέτης ανέδειξαν ότι τα παιδιά που διαμένουν σε χώρες ανώτερου μεσαίου εισοδήματος φαίνεται να παρουσιάζουν παρόμοια, δυσοίωνα προφίλ καθιστικής συμπεριφοράς με τα παιδιά που διαμένουν σε χώρες υψηλού εισοδήματος. Επιπλέον, η μελέτη ανέδειξε σημαντικές συσχετίσεις μεταξύ

Συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση 49 μελετών με 3.767 συμμετέχοντες ασθενείς με νόσο του Πάρκινσον, η οποία πραγματοποιήθηκε από μέλη του Εθνικού Κέντρου “Exercise is Medicine-Greece”, ανέδειξε ότι τα ρυθμικά παραγγέλματα, ο χορός και η άσκηση με αντιστάσεις έχουν θετική επίδραση σε αυτούς τους ασθενείς. Συγκεκριμένα, τα ρυθμικά παραγγέλματα σχετίζονται θετικά με τρεις παραμέτρους (βάδιση, διασκελισμό και ενοποιημένη κλίμακα αξιολόγησης της νόσου του Πάρκινσον), ο χορός επίσης με τρεις παραμέτρους (χρόνο έγερσης-βηματισμού 3 μέτρων-επαναφοράς στην καθιστή θέση «Timed Up & Go», διασκελισμό και κλίμακα αξιολόγησης της νόσου) και η άσκηση με αντιστάσεις σχετίζεται θετικά με δύο παραμέτρους (Timed Up & Go

Οι μεταβολές της μάζας της αριστερής κοιλίας και του τελοδιαστολικού όγκου ως προσαρμογές που επιφέρει η συστηματική άσκηση αποτελούν σημαντικούς παράγοντες προσδιορισμού της λειτουργικής ικανότητας ενός ατόμου στην υγεία και τη νόσο, ωστόσο η επίδραση των διαφορετικών μορφών άσκησης παραμένει ασαφής. Η πρώτη μελέτη στη διεθνή βιβλιογραφία που συγκρίνει την εξατομικευμένη απόκριση και την κληρονομικότητα των προσαρμογών της αριστερής κοιλίας σε διαφορετικές μορφές άσκησης, χρησιμοποιώντας ένα κλασικό μοντέλο διδύμων ατόμων που δεν είχαν προηγουμένως προπονηθεί συστηματικά, καταδεικνύει ότι υπάρχουν διαφορές μεταξύ των διαφορετικών ειδών άσκησης ως προς το μέγεθος των καρδιακών προσαρμογών. Έτσι, η επιλογή μιας εναλλασσόμενης μορφής άσκησης μπορεί

Δεδομένα από 5.018 συμμετέχοντες σε μελέτη σχετικά με την ανάπτυξη παραγόντων κινδύνου στεφανιαίας νόσου σε νεαρούς ενήλικες ανέδειξαν ηλικιοεξαρτώμενη μείωση της φυσικής κατάστασης από την πρώιμη ενήλικη ζωή έως τη μέση ηλικία. Επιπλέον, διάφοροι παράγοντες στους νεαρούς ενήλικες, όπως το επίπεδο εκπαίδευσης, η οικονομική κατάσταση, τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας, η χρήση αλκοόλ και καπνού, ο δείκτης μάζας σώματος και η αυτοαξιολόγηση της υγείας, συσχετίστηκαν με χαμηλότερα επίπεδα φυσικής κατάστασης ή/και επιταχυνόμενη μείωσή της με την πάροδο του χρόνου. Επειδή η φυσική κατάσταση αντανακλά τη συνολική σωματική υγεία, δεδομένης της συμβολής στη σωματική απόδοση πολλών φυσιολογικών συστημάτων, αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν

Σύμφωνα με σχετικές μελέτες, τα οφέλη της άσκησης στην αγγειακή υγεία είναι αντιφατικά όσον αφορά τις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Πρόσφατη έρευνα κατέδειξε ότι η αρτηριακή πίεση 24ώρου, η ενδοθηλιακή λειτουργία, η ολική αντιδραστική υπεραιμία, η κεντρική αρτηριακή σκληρότητα και η αυτόματη ευαισθησία των υποδοχέων πίεσης δεν διαφέρουν μεταξύ των  σωματικά δραστήριων γυναικών σε φάση όψιμης προεμμηνόπαυσης και πρώιμης μετεμμηνόπαυσης.  Αντίθετα, η μέγιστη αντιδραστική υπεραιμία είναι χαμηλότερη στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Τα αποτελέσματα αυτά υποδηλώνουν ότι η αρτηριακή πίεση και ορισμένοι δείκτες αγγειακής λειτουργίας δεν διαφέρουν μεταξύ των σωματικά δραστήριων γυναικών που βρίσκονται σε όψιμη προεμμηνόπαυση και των αντίστοιχα δραστήριων γυναικών σε πρώιμη