Η χρόνια νεφρική νόσος (ανεπάρκεια) αναγνωρίζεται ως πρόβλημα δημόσιας υγείας, το οποίο επηρεάζει το 10% έως 15% του πληθυσμού, χαρακτηρίζεται από προοδευτική μείωση του ρυθμού σπειραματικής διήθησης και η νόσος εμφανίζει πέντε στάδια εξέλιξής της.

Σε πρόσφατη επιστημονική μελέτη, 105 ασθενείς με χρόνια νεφρική ανεπάρκεια σταδίου 2 τυχαιοποιήθηκαν σε τρεις ισάριθμες ομάδες, την ομάδα ελέγχου, την ομάδα άσκησης με αντιστάσεις και την ομάδα άσκησης με αντιστάσεις σε συνδυασμό με περιορισμό της αιματικής ροής.

Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι ένα πρόγραμμα άσκησης διάρκειας έξι μηνών που περιελάμβανε ασκήσεις με αντιστάσεις, τόσο με, όσο και χωρίς περιορισμό της αιματικής ροής, περιόρισε την εξέλιξη της νόσου, διατηρώντας το ρυθμό σπειραματικής διήθησης και βελτιώνοντας βιοχημικούς και ουραιμικούς  δείκτες στους ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: Blood_Flow_Restriction_Training_Blunts_Chronic.1

Πρόσφατη επιστημονική μελέτη που διεξήχθη σε 34 παιδιά προσχολικής ηλικίας (3-5 ετών), με αναπτυξιακή αναπηρία και σωματικά αδρανή για το μεγαλύτερο διάστημα (81,5%) της καθημερινότητάς τους, ανέδειξε ότι ορισμένα χαρακτηριστικά του περιβάλλοντός τους ευνοούσαν περισσότερο τη σωματική τους δραστηριότητα.

Συγκεκριμένα, τα παιδιά ήταν πολύ πιο πιθανό να είναι σωματικά δραστήρια σε εξωτερικούς χώρους (και ιδιαίτερα αξιοποιώντας φορητό εξοπλισμό για παιχνίδι) σε σύγκριση με τους εσωτερικούς χώρους. Σε εσωτερικούς χώρους, τα παιδιά ήταν περισσότερο δραστήρια κατά τη διάρκεια της θεραπείας τους, σε σύγκριση με τις δραστηριότητες ομαδικού χρόνου ενώ, ειδικότερα, δραστηριοποιούνταν περισσότερο σε δραστηριότητες ένας προς έναν παρά σε ομάδες.

Φαίνεται, λοιπόν, ότι τα παιδιά προσχολικής ηλικίας με αναπηρίες (αυτισμό, αναπτυξιακές και μαθησιακές δυσκολίες, σύνδρομο Down) επωφελούνται περισσότερο, όσον αφορά τη σωματική τους δραστηριότητα, με την παραμονή τους για περισσότερο χρόνο σε εξωτερικούς χώρους και σε πολύ μικρές ομάδες.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: Preschool Environmental Influences on Physical Activity in Children with Disabilities

Preschool_Environmental_Influences_on_Physical.23

Η εφηβεία αποτελεί μια κρίσιμη περίοδο για την αύξηση της οστικής μάζας, αφού τότε φαίνεται ότι δημιουργείται το 33% έως 43% της συνολικής οστικής μάζας των ενηλίκων. Λαμβάνοντας υπόψιν τις διαφορετικές επιβαρύνσεις και προπονητικά χαρακτηριστικά των αθλημάτων, είναι σημαντικό να προσδιορισθούν και να κατηγοριοποιηθούν οι προσαρμογές που υφίστανται τα οστά και οι μαλακοί ιστοί των εφήβων κατά την προπόνησή τους σε διάφορα αθλήματα.

Μελέτη που διεξήχθη σε 625 εφήβους, ηλικίας 10 έως 17 ετών, διερεύνησε και ταξινόμησε για πρώτη φορά 10 διαφορετικά αθλήματα (ποδόσφαιρο, καλαθοσφαίριση, πετοσφαίριση, στίβο, τζούντο, καράτε, κουνγκ-φου, ενόργανη γυμναστική, μπέιζμπολ και κολύμβηση), ανάλογα με την οστική πυκνότητα και τα χαρακτηριστικά των μαλακών ιστών των αντίστοιχων αθλουμένων.

Οι έφηβοι αθλούμενοι του ποδοσφαίρου και της ενόργανης γυμναστικής βρέθηκε ότι είχαν την υψηλότερη οστική πυκνότητα στα περισσότερα μέρη του σκελετού και, επίσης, κατατάχθηκαν μεταξύ εκείνων με τη χαμηλότερη λιπώδη μάζα. Αντίθετα, οι αθλητές της κολύμβησης εμφάνιζαν τη χαμηλότερη οστική πυκνότητα στα περισσότερα σημεία του σκελετού, ενώ εκείνοι της πετοσφαίρισης, του μπέιζμπολ και του καράτε είχαν τη χαμηλότερη άλιπη μαλακή (μη οστική) μάζα.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: Categorizing_10_Sports_According_to_Bone_and_Soft.22

Η καρδιοαναπνευστική αντοχή  (αερόβια ικανότητα), η οποία αξιολογείται μέσω μέτρησης της κατανάλωσης (πρόσληψης) οξυγόνου  κατά τη διάρκεια της άσκησης, αποτελεί έναν σημαντικό δείκτη υγείας. Η παραδοσιακή μέθοδος αναγωγής της κατανάλωσης οξυγόνου στη συνολική σωματική μάζα δεν είναι η βέλτιστη, διότι κύριος παράγων της αερόβιας ικανότητας είναι η μυϊκή μάζα και όχι το λίπος και το εξωκυττάριο υγρό των ιστών.

Μελέτη 165 υγιών εφήβων, εκ των οποίων 48% αγόρια, με μέση ηλικία 14 ετών που υποβλήθηκαν σε τυπική καρδιοαναπνευστική δοκιμασία κόπωσης και αξιολογήθηκαν ως προς τη σύσταση σώματός τους μέσω της μεθόδου της βιοηλεκτρικής εμπέδησης, έδειξε ισχυρή γραμμική σχέση μεταξύ της μυϊκής μάζας και της μέγιστης κατανάλωσης οξυγόνου.

Ειδικότερα, οι διαφορές στη μυϊκή μάζα  μεταξύ των δύο φύλων εξηγούν την πλειονότητα των διαφορών στην καρδιοαναπνευστική αντοχή τους. Έτσι, προτείνεται μια νέα εξίσωση πρόβλεψης της μέγιστης κατανάλωσης οξυγόνου, η οποία λαμβάνει υπόψη την ηλικία, το φύλο και τη μυϊκή μάζα και είναι περισσότερο ακριβής σε σύγκριση με τις παραδοσιακές εξισώσεις που βρίσκονται σε τρέχουσα κλινική χρήση.

Περαιτέρω μελέτες χρειάζονται για αναδείξουν εάν η μυϊκή μάζα αποτελεί σημαντικό προγνωστικό παράγοντα της καρδιοαναπνευστικής αντοχής σε εφήβους με καρδιολογικά και άλλα νοσήματα.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: Skeletal Muscle Mass Is Linked to Cardiorespiratory Fitness in Youth

Skeletal_Muscle_Mass_Is_Linked_to.11

Η καρδιοαναπνευστική αντοχή (αερόβια ικανότητα) ορίζει τη συνολική ικανότητα του σώματος να μεταφέρει οξυγόνο από την ατμόσφαιρα στους μυς και να το χρησιμοποιεί για να παράγει ενέργεια, προκειμένου να υποστηρίζει τη μυϊκή δραστηριότητα κατά τη διάρκεια της άσκησης.

Πρόσφατη αλλομετρική μοντελοποίηση που βασίστηκε σε μετρήσεις της μέγιστης πρόσληψης οξυγόνου, της ηλικίας, της βιολογικής ωρίμανσης καθώς και σωματομετρικών παραμέτρων (σωματικής μάζας και άλιπης μυϊκής μάζας) 994 εφήβων (εκ των οποίων 475 κορίτσια), ηλικίας 10 έως 16 ετών, αποκάλυψε ότι η μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου, εκφραζόμενη σε σχέση με τη σωματική μάζα, αυξάνεται με την ηλικία, αλλά η αύξηση αυτή είναι μικρότερη στα κορίτσια από ό,τι στα αγόρια.

Ως εκ τούτου, η «παραδοσιακή» αναγωγή της μέγιστης πρόσληψης οξυγόνου σε σχέση με τη σωματική μάζα είναι λανθασμένη και οδηγεί σε ψευδείς συσχετίσεις με άλλες μεταβλητές που συνδέονται με την υγεία.

Έτσι, οι μελέτες για τη βελτίωση της καρδιοαναπνευστικής αντοχής χρειάζεται να περιλαμβάνουν περαιτέρω συνεκτίμηση μορφολογικών και καρδιαγγειακών μεταβλητών που επηρεάζονται από το φύλο, την ηλικία και τη βιολογική ωρίμανση των εφήβων.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο:  Traditional and New Perspectives on Youth Cardiorespiratory Fitness Traditional_and_New_Perspectives_on_Youth.10

 

Το Διοικητικό Συμβούλιο και ο Πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου «Η Άσκηση είναι
Φάρμακο – Ελλάς» εύχονται σε εσάς και τις οικογένειες σας Καλά Χριστούγεννα και
Ευτυχισμένο το 2021.

Φέτος, περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, αναδείχθηκε ως επιτακτική ανάγκη
η άσκηση να γίνει μέρος της καθημερινότητάς μας. Εμείς, ως Εθνικό Κέντρο,
δεσμευόμαστε να εργαστούμε με ακόμη μεγαλύτερη επιμονή και αφοσίωση για
την προώθηση της άσκησης προς όφελος της υγείας και σε αυτή την προσπάθεια
σας θέλουμε όλους πολύτιμους αρωγούς !

Εθνική έρευνα για την υγεία πραγματοποιήθηκε μέσω συνέντευξης σε σύνολο 26.727 Αμερικανών ηλικίας 18-84 ετών, οι οποίοι δήλωσαν το είδος άσκησης που προτιμούσαν και ακολούθως παρακολουθούνταν για διάστημα 17 ετών. Η μελέτη ανέδειξε ότι η συμμετοχή σε οποιοδήποτε είδος άσκησης είναι καλύτερη από την έλλειψή της και σχετίζεται με χαμηλότερο κίνδυνο (πρόωρης) θνησιμότητας. Ωστόσο, διαπιστώθηκε ότι ειδικότερα η βάδιση, η αερόβια άσκηση, οι διατατικές ασκήσεις, η άρση βάρους, το ανέβασμα σκαλοπατιών και η πετοσφαίριση συσχετίστηκαν με μειωμένο κίνδυνο θνησιμότητας. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας υποδηλώνουν ότι αν και ορισμένα είδη άσκησης έχουν ιδιαιτέρως οφέλη στη μακροζωία, τα περισσότερα είδη άσκησης έχουν λιγότερη σαφή συσχέτιση με αυτή και, κατά συνέπεια, μπορούμε να ασχολούμαστε με οποιοδήποτε είδος άσκησης προτιμούμε, αρκεί να ασκούμαστε με συνέπεια.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο:

Associations_of_Exercise_Types_with_All_Cause.9

Η δοξορουβικίνη (doxorubicin) είναι ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο χημειοθεραπευτικό φάρμακο που παρέχει αποτελεσματική θεραπεία σε διάφορους τύπους καρκίνου. Ωστόσο, προκαλεί μια σειρά σοβαρών παρενεργειών που μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά την ποιότητα της ζωής του ασθενούς και την ικανότητα πραγματοποίησης δραστηριοτήτων της καθημερινής ζωής. Προκλινική μελέτη σε αρουραίους διερεύνησε την επίδραση της άσκησης με αντιστάσεις στη λειτουργία των σκελετικών μυών κατά τη διάρκεια 4 εβδομάδων χορήγησης δοξορουβικίνης σταδιακά αυξανόμενης δόσης. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι η άσκηση με αντιστάσεις ελαχιστοποίησε τη μυϊκή δυσλειτουργία και κόπωση που προκαλείται από τη δοξορουβικίνη, σε σύγκριση με τα πειραματόζωα που δεν ασκούνταν, υποδηλώνοντας ότι η άσκηση με αντιστάσεις χαμηλής έντασης μπορεί να μειώσει την έκπτωση της λειτουργικής ικανότητας των μυών που παρατηρείται κατά τη διάρκεια της σταδιακά αυξανόμενης θεραπείας με δοξορουβικίνη.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: Resistance_Training_during_Chemotherapy_with.6

Πρόσφατη προκλινική μελέτη παρέχει για πρώτη φορά σαφείς ενδείξεις ότι το τρέξιμο προκαλεί εξασθένηση της φλεγμονώδους σηματοδότησης στα ενδοθηλιακά κύτταρα της αορτής παχύσαρκων ποντικιών. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης υποδηλώνουν ότι η αερόβια άσκηση (τρέξιμο) ενεργοποιεί μηχανισμούς που σχετίζονται με τη βελτίωση της αγγειακής λειτουργίας, καταστέλλοντας τη δημιουργία φλεγμονής, αυξάνοντας την παραγωγή μονοξειδίου του αζώτου και μειώνοντας το οξειδωτικό στρες. Έτσι, η αερόβια άσκηση θα μπορούσε να αποτελέσει αποτελεσματική θεραπευτική στρατηγική για τη διατήρηση της αγγειακής υγείας σε παχύσαρκα άτομα.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: Vascular_Protection_by_Exercise_in_Obesity_.7

Τα ηλικιωμένα άτομα παρουσιάζουν υψηλά ποσοστά καθιστικής ζωής και χαμηλά ποσοστά συμμόρφωσης με τις κατευθυντήριες οδηγίες για σωματική δραστηριότητα, γεγονός που συνδέεται με δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία τους. Εξήντα μία (61) γυναίκες, ηλικίας 65,5 ± 4,3 ετών, που γενικά διήγαν καθιστική ζωή συμμετείχαν εθελοντικά σε επιστημονική μελέτη που περιελάμβανε πρόγραμμα άσκησης (βάδισης) μέτριας έντασης και χαμηλής ή μέτριας εβδομαδιαίας ενεργειακής δαπάνης. Τα ενθαρρυντικά αποτελέσματα τις μελέτης ήταν ότι, κατά μέσο όρο, οι γυναίκες αυτές δεν μείωσαν τη διάρκεια της χαμηλής έντασης, ή της μέτριας έως υψηλής έντασης σωματική δραστηριότητα που είχαν εκτός του ανωτέρω προγράμματος βάδισης και ούτε αύξησαν το χρόνο σωματικής τους αδράνειας ως αποτέλεσμα της συμμετοχής τους στο εποπτευόμενο αυτό πρόγραμμα άσκησης.

Διαβάστε το σχετικό άρθρο:  Sedentary_Time_and_Physical_Activity_in_Older.13