Η παχυσαρκία συμβάλλει στην κακή πρόγνωση και την ανάπτυξη συννοσηροτήτων στον καρκίνου του προστάτη, ωστόσο η αύξηση του σωματικού λίπους των ασθενών αυτών αποτελεί κοινή παρενέργεια της θεραπείας στέρησης ανδρογόνων που συνήθως ακολουθούν.

Σε πρόσφατη μελέτη, δεκατέσσερις παχύσαρκοι ασθενείς (σωματικό λίπος 39,7% ± 5,4%), με καρκίνο του προστάτη, ηλικίας 72 ± 9 ετών, που ακολουθούσαν θεραπεία στέρησης ανδρογόνων, συμμετείχαν σε τρίμηνο πρόγραμμα άσκησης διάρκειας 5 ωρών την εβδομάδα, το οποίο περιελάμβανε επιβλεπόμενη άσκηση με αντιστάσεις και αερόβια άσκηση στο σπίτι, με ταυτόχρονη παρακολούθηση από διαιτολόγο, ώστε η καθημερινή διατροφή τους να παρουσιάζει ενεργειακό έλλειμμα 500 έως 1000 θερμίδων και ταυτόχρονα λήψη συμπληρώματος πρωτεϊνών.

Η μελέτη ανέδειξε την αποτελεσματικότητα του συνδυασμού σωματικής άσκησης και διατροφικής παρέμβασης στη μείωση του σωματικού λίπους, στη διατήρηση της μυϊκής μάζας και τη βελτίωση της μυϊκής δύναμης και της καρδιαναπνευστικής αντοχής στους εν λόγω παχύσαρκους ασθενείς.  Η αλλαγή της σωματικής σύστασης φαίνεται ότι μπορεί να επηρεάσει ευμενώς  για τον ασθενή βιοδείκτες που σχετίζονται με την παχυσαρκία και την εξέλιξη του καρκίνου του προστάτη.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: Weight_Loss_for_Obese_Prostate_Cancer_Patients_on.2

Αποτελέσματα 23 μελετών που πραγματοποιήθηκαν σε 1748 ηλικιωμένους ασθενείς με καρκίνο του προστάτη, οι οποίοι συμμετείχαν σε δομημένα προγράμματα άσκησης με αντιστάσεις κατά τη διάρκεια ή μετά τη θεραπεία τους, ανέδειξαν ότι ο χαμηλότερος όγκος άσκησης μέτριας έως υψηλής έντασης είναι εξίσου αποτελεσματικός με τον υψηλότερο όγκο άσκησης όσον αφορά τη βελτίωση της σωματικής σύστασης, της λειτουργικής ικανότητας και της μυϊκής δύναμης αυτών των ασθενών. Επίσης, η χαμηλή δοσολογία άσκησης μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των αναστολών των ασθενών με καρκίνο του προστάτη να ασκηθούν και στην ενίσχυση της προσήλωσής τους στην τακτική σωματική άσκηση.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: Resistance_Exercise_Dosage_in_Men_with_Prostate.1

Μελέτη σε 240 γυναίκες με καρκίνο του μαστού που ακολούθησαν ένα τετράμηνο πρόγραμμα επιβλεπόμενης άσκησης έδειξε ότι ο συνδυασμός ασκήσεων με αντιστάσεις και διαλειμματικής άσκησης υψηλής έντασης (ΗΙΙΤ) αντιστάθμισε εν μέρει την αύξηση της φλεγμονής κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας, μειώνοντας τα επίπεδα της ιντερλευκίνης IL-6 και του δείκτη CD8a, γεγονός το οποίο είχε ως αποτέλεσμα χαμηλότερα επίπεδα κόπωσης των ασθενών.

Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι η σωματική άσκηση, συμπεριλαμβανομένης τόσο της αερόβιας άσκησης υψηλής έντασης όσο και της άσκησης με αντιστάσεις, μπορεί να αξιοποιηθεί ως αποτελεσματική θεραπευτική παρέμβαση για τη μείωση της φλεγμονής που προκαλείται από τη χημειοθεραπεία και της επακόλουθης κόπωσης των ασθενών με καρκίνο του μαστού.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: Inflammation_Mediates_Exercise_Effects_on_Fatigue.5

Η επιγενετική αναφέρεται σε τροποποιήσεις του γενετικού υλικού (π.χ. μεθυλίωση), οι οποίες ρυθμίζουν τη γονιδιακή έκφραση χωρίς να αλλάζουν την ακολουθία των βάσεων του DNA. Η επιγενετική επιτάχυνση της γήρανσης αποτελεί δείκτη που υπολογίζει την απόκλιση μεταξύ της χρονολογικής και της επιγενετικής ηλικίας. Η αξιολόγηση της μεθυλίωσης του DNA σε ολόκληρο το γονιδίωμα 285 νεαρών ενηλίκων και 235 ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας έδειξε ότι η σωματική δραστηριότητα αναψυχής  σχετίζεται με βραδύτερη επιγενετική γήρανση, ενώ η επαγγελματική σωματική δραστηριότητα συνδέεται με επιτάχυνση της επιγενετικής γήρανσης. Οι παρατηρούμενες συσχετίσεις εξηγούνται από συνήθεις τόσο γενετικούς όσο και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Είναι σημαντικό ότι η διόρθωση των αντίστοιχων μοντέλων ως προς το κάπνισμα, το οποίο ενδεχομένως να αντικατοπτρίζει τη συσσώρευση ανθυγιεινών συνηθειών, εξασθένισε την αρνητική συσχέτιση της σωματικής δραστηριότητας αναψυχής και τη θετική συσχέτιση της επαγγελματικής σωματικής δραστηριότητας με την επιγενετική γήρανση.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: Leisure_Time_and_Occupational_Physical_Activity.4

Δεκατρείς σωματικά αδρανείς γυναίκες με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, ηλικίας 18-45 ετών, συμμετείχαν σε ερευνητική μελέτη που προέβλεπε δύο (πειραματικές) συνθήκες: 1) συνεχόμενη σωματική αδράνεια διάρκειας 3.5 ωρών και 2) σωματική αδράνεια διάρκειας πάλι 3.5 ωρών αλλά διακοπτόμενη από τρίλεπτες, απλές ασκήσεις αντιστάσεων κάθε 30 λεπτά.

Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι η συχνή διακοπή της καθιστικής καθημερινότητας με απλές σωματικές δραστηριότητες αντιστάσεων αύξησε άμεσα την ταχύτητα διάτμησης και τη ροή αίματος ηρεμίας αλλά δεν επηρέασε τη διαστολή λόγω αιματικής ροής της μηριαίας αρτηρίας των συμμετεχουσών γυναικών.

Δεδομένου ότι οι γυναίκες με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών αναφέρουν αυξημένο χρόνο καθιστικής καθημερινότητας, γεγονός που συμβάλλει στην αύξηση του κινδύνου θνησιμότητας ανεξαρτήτως αιτιολογίας αλλά και ειδικότερα λόγω καρδιαγγειακών παθήσεων, οι συχνές, σύντομες περίοδοι απλών σωματικών δραστηριοτήτων μπορούν να αποτελούν έναν επιπλέον θεραπευτικό στόχο για τη διατήρηση της υγιούς αγγειακής λειτουργίας αυτών των γυναικών.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: Interrupting_Prolonged_Sitting_and_Endothelial.3

Μελέτη που διεξήχθη στη Φινλανδία σε 3.443 άτομα ηλικίας 46 ετών έδειξε ότι, η αλλαγή των καθημερινών κινητικών συνηθειών τους και η υιοθέτηση σωματικής δραστηριότητας μέτριας ή υψηλής έντασης έναντι οποιασδήποτε άλλης κινητικής συμπεριφοράς, ή η αύξηση του χρόνου σωματικής δραστηριότητας χαμηλής έντασης έναντι της καθιστικής καθημερινότητας ή του ύπνου, θα μπορούσε να συμβάλει στη βελτίωση καρδιομεταβολικών δεικτών υγείας των ατόμων μέσης ηλικίας. Αντίθετα, η μείωση της χρονικής διάρκειας της καθημερινής σωματικής δραστηριότητας μέτριας έως υψηλής έντασης, ή ακόμη και της δραστηριότητας χαμηλής έντασης φάνηκε να είναι επιβλαβής για την καρδιομεταβολική υγεία των μεσηλίκων.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: Compositional_Associations_of_Sleep_and_Activities.9

Μελέτη σε 16 γυναίκες με καρκίνο του μαστού, οι οποίες ένα χρόνο πριν είχαν υποβληθεί σε χημειοθεραπεία με ανθρακυκλίνη, ανέφερε ενδείξεις μυοκαρδιακής ίνωσης σε αυτές τις ασθενείς, γεγονός που συνδέθηκε με τη μειωμένη μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου τους. Αντίθετα, εκείνες οι γυναίκες που είχαν καλή φυσική κατάσταση, αν και είχαν υποβληθεί στην ίδια αντικαρκινική θεραπεία, δεν παρουσίασαν ανάλογες ενδείξεις ίνωσης του μυοκαρδίου. Η μελέτη αυτή υποδηλώνει ότι τα υψηλά επίπεδα καρδιοαναπνευστικής αντοχής ενδεχομένως να παρέχουν προστασία από τη μυοκαρδιακή ίνωση που συνδέεται  με τη χημειοθεραπεία ανθρακυκλίνης.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: Aerobic_Fitness_Is_Related_to_Myocardial_Fibrosis.3