Η τακτική άσκηση και η βελτίωση της διατροφής συνιστώνται ευρέως για τα άτομα με

σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, με στόχο τη βελτίωση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη και του γλυκαιμικού τους ελέγχου. Ειδικότερα, ο χρονισμός άσκησης και λήψης τροφής παρουσιάζει ενδιαφέρον για τα άτομα με διαβήτη τύπου 2, ως πιθανή μέθοδος βελτιστοποίησης του γλυκαιμικού ελέγχου, παρ΄ όλα αυτά, το βέλτιστο διατροφικό περιβάλλον για άσκηση δεν είναι ακόμη αποσαφηνισμένο, ιδίως μακροπρόθεσμα. Πρόσφατη μελέτη συνέκρινε την επίδραση της τακτικής πρωινής άσκησης μετά από ολονύκτια νηστεία έναντι της μεταγευματικής άσκησης (μετά το πρωϊνό γεύμα), συνολικής διάρκειας 16 εβδομάδων, ως προς τη γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (HbA1c) και το ηπατικό λίπος σε ενήλικα άτομα με διαβήτη τύπου 2. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι η ομάδα άσκησης υπό νηστεία είχε μεγαλύτερη βελτίωση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης σε σύγκριση με την ομάδα μεταγευματικής άσκησης. Επίσης, ενώ δεν υπήρχε διαφορά ως προς τις μεταβολές του ηπατικού λίπους μεταξύ των ομάδων, ωστόσο το σπλαχνικό και το ενδομυϊκό λίπος  μειώθηκαν σε μεγαλύτερο βαθμό μετά από την άσκηση με νηστεία. Συμπερασματικά,  τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι η άσκηση μετά από ολονύκτια νηστεία μπορεί να αποτελεί μια αποτελεσματική επιλογή για τη βελτίωση των μακροπρόθεσμων δεικτών γλυκαιμίας και των έκτοπων αποθηκών λίπους σε άτομα με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο:ΕΔΩ

Jordan L. Rees, Devyn Walesiak, Richard Thompson, Diana Mager, Peter Senior and Normand G. Boulé. HbA1c and Liver Fat Following 16 Weeks of Fasted versus Fed Exercise Training in Adults with Type 2 Diabetes. Med Sci Sports Exerc. Sep 16, Online ahead of print., 2024.

Η σωματική δραστηριότητα και ο ύπνος συνδέονται ανεξάρτητα με τη γνωστική λειτουργία, ωστόσο σχετίζονται επίσης και μεταξύ τους με πολύπλοκους τρόπους. Ο υψηλός επιπολασμός του κακού ύπνου στους ηλικιωμένους και οι δυσκολίες βελτίωσής του σε αυτόν τον πληθυσμό υποδηλώνουν ότι η κατανόηση των πιθανών αντισταθμιστικών μηχανισμών τους θα μπορούσε να είναι σημαντική για τη θεραπεία τόσο του κακού ύπνου όσο και της κακής γνωστικής λειτουργίας. Πρόσφατη μελέτη ανέδειξε το ενδεχόμενο η μεγαλύτερη ενασχόληση με τη σωματική δραστηριότητα να μπορεί να αντισταθμίσει ορισμένες από τις αρνητικές γνωστικές συνέπειες που σχετίζονται με τον κακό ύπνο σε ηλικιωμένους ενήλικες. Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της άσκησης (όπως η ένταση, η συχνότητα και ο όγκος της) και του ύπνου (όπως η αποδοτικότητα, η ποιότητα και η διάρκειά του) ενδέχεται να έχουν διαφορετικές οδούς μέσω των οποίων συνδέονται με τη γνωστική λειτουργία. Ειδικότερα, η σωματική δραστηριότητα μπορεί να επηρεάζει τη γνωστική λειτουργία και απόδοση μέσω της αποτελεσματικής απομάκρυνσης νευροτοξικών ουσιών από το κεντρικό νευρικό σύστημα και της ευεργετικής  επίδρασής της στον ύπνο, την κατάθλιψη και σε άλλες συννοσηρότητες.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ

Kelsey R. Sewell, Audrey M. Collins, Maddison L. Mellow, Ryan S. Falck, Belinda M. Brown, Ashleigh E. Smith, and Kirk I. Erickson. A Compensatory Role of Physical Activity in the Association Between Sleep and Cognition. Exerc. Sport Sci. Rev., 52, 4, 145–151, 2024.

Η σωματική άσκηση τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά το πέρας της θεραπευτικής αγωγής για τον καρκίνο έχει δειχθεί ότι μειώνει τις παρενέργειες που βιώνουν οι ασθενείς. Ωστόσο, τα διαθέσιμα ερευνητικά δεδομένα για τον μεταστατικό καρκίνο είναι ελάχιστα και οι παρεμβάσεις που βελτιώνουν τη σχετιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής είναι ιδιαίτερα σημαντικές για τους ασθενείς με μεταστατικό καρκίνο του μαστού. Πρόσφατη πολυκεντρική, τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη μελέτη διερεύνησε τις επιδράσεις της άσκησης στην κόπωση και τη σχετιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής σε ασθενείς με μεταστατικό καρκίνο του μαστού. Συνολικά, 357 ασθενείς με μεταστατικό καρκίνο του μαστού χωρίς ασταθείς οστικές μεταστάσεις αξιολογήθηκαν σε οκτώ κέντρα μελέτης σε πέντε ευρωπαϊκές χώρες και την Αυστραλία. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν τυχαία στην ομάδα ελέγχου ή στην ομάδα παρέμβασης και συμμετείχαν σε ένα πρόγραμμα άσκησης υπό επίβλεψη διάρκειας 9 μηνών.  Η μελέτη εξέτασε την επίδραση ενός επιβλεπόμενου προγράμματος άσκησης στη σωματική κόπωση και τη σχετιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής των ασθενών, στους 3, 6 και 9 μήνες εφαρμογής του προγράμματος, μέσω ειδικών ερωτηματολογίων αυτοαξιολόγησης. Τα αποτελέσματα της μελέτης ανέδειξαν ότι οι γυναίκες που συμμετείχαν στο επιβλεπόμενο πρόγραμμα άσκησης εμφάνιζαν σημαντικά μειωμένη την αντιλαμβανόμενη σωματική κόπωση και βελτίωσαν τη σχετιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής τους, μετά από 6 μήνες άσκησης. Συνολικά, τα ευρήματα  της μελέτης καταδεικνύουν ότι η άσκηση υπό επίβλεψη έχει θετικές επιδράσεις στις ανωτέρω εξετασθείσες παραμέτρους και θα πρέπει να συνιστάται ως μέρος της υποστηρικτικής φροντίδας των ασθενών με μεταστατικό καρκίνο του μαστού.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ

Anouk E. Hiensch, Johanna Depenbusch, Martina E. Schmidt, Evelyn M. Monninkhof, Mireia Pelaez et al. Supervised, structured and individualized exercise in metastatic breast cancer: a randomized controlled trial. Nature Medicine, 30, 2957–2966, 2024

Η οστεοπόρωση αποτελεί μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας και χαρακτηρίζεται από αλλοίωση της μικροαρχιτεκτονικής των οστών και χαμηλή οστική πυκνότητα, η οποία οδηγεί σε μειωμένη οστική αντοχή, αυξημένη οστική ευθραυστότητα και συνακόλουθη αύξηση του κινδύνου καταγμάτων. Σχετική συστηματική ανασκόπηση με μετα-αναλύσεις, η οποία πραγματοποιήθηκε με προοπτική εμπλουτισμού των κατευθυντήριων οδηγιών του ΠΟΥ σχετικά με τη σωματική δραστηριότητα και την καθιστική συμπεριφορά, συμπεριέλαβε στην ανάλυσή της συνολικά 59 μελέτες, από τις οποίες οι 12 ήταν μελέτες παρατήρησης και οι 47 μελέτες παρέμβασης. Η επεξεργασία των δεδομένων αυτών των μελετών ανέδειξε ότι η σωματική δραστηριότητα πιθανώς διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην πρόληψη της οστεοπόρωσης, βελτιώνοντας την υγεία των οστών των ηλικιωμένων. Το επίπεδο τεκμηρίωσης είναι υψηλότερο όσον αφορά τις επιδράσεις της σωματικής δραστηριότητας στην οστική πυκνότητα της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης από ό,τι σε αυτή του ισχίου (αυχένα του μηριαίου οστού). Ειδικότερα, τυπικά προγράμματα άσκησης, των οποίων εντοπίστηκαν σημαντικές ευεργετικές επιπτώσεις, περιελάμβαναν άσκηση διάρκειας τουλάχιστον 60 λεπτών την ημέρα, 2-3 φορές την εβδομάδα για τουλάχιστον 7 μήνες. Τα προγράμματα μεγαλύτερων δόσεων (όγκου) άσκησης και εκείνα που περιλαμβάνουν πολλαπλές ασκήσεις και ασκήσεις με αντιστάσεις φαίνεται να είναι πιο αποτελεσματικά.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ

Marina B. Pinheiro, Juliana Oliveira, Adrian Bauman, Nicola Fairhall, Wing Kwok and Catherine Sherrington. Evidence on physical activity and osteoporosis prevention for people aged 65+ years: a systematic review to inform the WHO guidelines on physical activity and sedentary behaviour. International Journal of Behavioral Nutrition and Physical Activity, 17: 150, 2020.