Δεδομένων των αυξανόμενων επιπτώσεων της καρδιακής ανεπάρκειας, η διαστρωμάτωση των ασθενών σε αυξημένου κινδύνου για εκδήλωση ανεπιθύμητων συμβάντων καθίσταται ιδιαίτερα σημαντική. Πολύ ενδιαφέρουσα πρόσφατη μελέτη συνέκρινε την προγνωστική αξία διαφόρων μεταβλητών κατά την υπομέγιστη και μέγιστη καρδιοαναπνευστική δοκιμασία άσκησης (CPET) για εκδήλωση ανεπιθύμητων συμβάντων σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια, μεσομακροπρόθεσμα. Συνολικά 237 ασθενείς (ηλικίας 58–73 ετών, 30% γυναίκες, 70% με μειωμένο κλάσμα εξώθησης) εκτέλεσαν τη δοκιμασία άσκησης (κόπωσης) κατά την έναρξη της μελέτης και κλινικές εκβάσεις, όπως θνησιμότητα από οποιαδήποτε αιτία, μείζονα ανεπιθύμητα καρδιαγγειακά συμβάντα και νοσηλεία στο νοσοκομείο που συνδέονταν με επιπλοκές του καρδιαγγειακού συστήματος, καταγράφηκαν σε βάθος 5ετίας. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι η επί τοις εκατό προβλεπόμενη και η σχετική μέγιστη επιτευχθείσα πρόσληψη οξυγόνου (peak VO₂) είχαν την καλύτερη προγνωστική ακρίβεια για τα ανεπιθύμητα συμβάντα και τη θνησιμότητα, ωστόσο η υπομέγιστη μεταβλητή “βέλτιστο καρδιοαναπνευστικό σημείο” (cardiorespiratory optimal point, COP) είχε παρόμοια προγνωστική ακρίβεια για ανεπιθύμητα συμβάντα σε αυτούς τους ασθενείς. Συνολικά, τα ευρήματα αυτά αναδεικνύουν τις δυνατότητες της υπομέγιστης δοκιμασίας άσκησης σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

Το European Emerging Leader Programme αποτελεί ένα ιδιαίτερα σημαντικό πρόγραμμα του Exercise is Medicine® (ΕΙΜ) σε συνεργασία με το European Initiative for Exercise in Medicine (EIEIM), για την ανάδειξη νέων ηγετών στα ευρωπαϊκά Εθνικά Κέντρα του ΕΙΜ, τη διατήρηση των υψηλών δυνατοτήτων τους και την ενίσχυση της μακροπρόθεσμης δυναμικής του EIM στην Ευρώπη. Το διετές αυτό πρόγραμμα, στο οποίο το Εθνικό Κέντρο “Exercise is Medicine – Greece” συμμετέχει με δύο εκπροσώπους του, έχει σχεδιαστεί για επιστήμονες/επαγγελματίες στις αρχές ή στα μέσα της σταδιοδρομίας τους και οι συμμετέχοντες λαμβάνουν προηγμένη κατάρτιση για την ενσωμάτωση της σωματικής δραστηριότητας σε περιβάλλοντα υγειονομικής περίθαλψης, καθώς και ειδικές γνώσεις ως προς τις πολυάριθμες πτυχές του ΕΙΜ, μέσω συνεργασιών με ηγέτες του ΕΙΜ και εμπειρογνώμονες σε θέματα άσκησης από όλο τον κόσμο. Στόχος του προγράμματος είναι να δημιουργηθεί ένα δίκτυο άρτια εκπαιδευμένων αναδυόμενων ηγετών που θα συνεργάζονται ως μέλη διεπιστημονικών ομάδων για την περαιτέρω προώθηση του Exercise is Medicine® σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

Η γνωστική έκπτωση με τη γήρανση αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου για την εκδήλωση άνοιας σε προχωρημένη ηλικία. Η αγγειακή δυσλειτουργία έχει προταθεί ως η πρωιμότερη εγκεφαλική ανωμαλία που προηγείται των παθολογικών και κλινικών χαρακτηριστικών της άνοιας, και θα μπορούσε να αποτελέσει έναν τροποποιήσιμο παράγοντα-στόχο για αποτελεσματική πρόληψη. Πολύ πρόσφατη μελέτη παρουσιάζει δεδομένα που υποστηρίζουν την υπόθεση ότι η έναρξη της αερόβιας άσκησης στην πρώιμη ενήλικη ζωή και η συνέχισή της καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής οδηγεί σε σημαντικά νευρογνωστικά οφέλη σε σύγκριση με την έναρξη της άσκησης πιο όψιμα. Η τακτική αερόβια άσκηση, μέτριας έως υψηλής έντασης, κατά τη μέση ηλικία συνδέεται με σημαντική βελτίωση της καρδιοαναπνευστικής ικανότητας, η οποία μπορεί να δημιουργήσει ένα ευνοϊκό μικροπεριβάλλον στον εγκέφαλο που προάγει τη νευροπλαστικότητα μέσω της βελτιωμένης αγγειακής λειτουργίας.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

Τα παιδιά σχολικής ηλικίας αντιμετωπίζουν συνεχείς εκπαιδευτικές απαιτήσεις που αυξάνονται με την πάροδο του χρόνου. Ο εξωσχολικός αθλητισμός αναπτύσσει δεξιότητες που περιλαμβάνουν σωματική άσκηση, κοινωνικούς κανόνες, τυπικές πρακτικές και ορθολογικό ανταγωνισμό, που μπορούν να διευκολύνουν τη σχολική επιτυχία. Πρόσφατη μελέτη εξέτασε σε 746 κορίτσια και 721 αγόρια τις πιθανές συσχετίσεις μεταξύ της συμμετοχής τους στον αθλητισμό κατά τη μέση παιδική ηλικία (στις ηλικίες 6 έως 10 ετών) και μεταγενέστερων δεικτών σχολικής επιτυχίας τους στην εφηβεία (στις ηλικίες 12 έως 17 ετών). Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι η συμμετοχή των παιδιών στον αθλητισμό από το νηπιαγωγείο έως την τετάρτη τάξη του δημοτικού προέβλεψε τις μακροπρόθεσμες πιθανότητες σχολικής επιτυχίας τους, ανεξάρτητα από ατομικούς/οικογενειακούς συγχυτικούς παράγοντες. Συγκεκριμένα, η συστηματική συμμετοχή των μαθητών σε αθλητικές δραστηριότητες προέβλεψε τους αυξημένους δείκτες μελλοντικής επιτυχίας και τις μειώσεις της σχολικής αποτυχίας και του κινδύνου εγκατάλειψης του σχολείου, έως το τελευταίο έτος της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Συμπερασματικά, η συγκεκριμένη μελέτη παρέχει εντυπωσιακά τεκμήρια για τις μακροπρόθεσμες συσχετίσεις μεταξύ της αθλητικής συμμετοχής των παιδιών και των επακόλουθων δεικτών σχολικής επιτυχίας, σε φυσιολογικά αναπτυσσόμενα αγόρια και κορίτσια μέχρι το τέλος της εφηβείας τους. Η τακτική συμμετοχή τους στον αθλητισμό αύξησε τις εκπαιδευτικές τους προοπτικές, αυξάνοντας ενδεχομένως και τις ευκαιρίες επιτυχίας στην επερχόμενη ενήλικη ζωή.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ

Η ανεπαρκής καθημερινή συμμετοχή σε μέτρια έως έντονη σωματική δραστηριότητα στους εφήβους με νοητικές και αναπτυξιακές αναπηρίες, η οποία είναι ελλιπέστερη από εκείνη που παρατηρείται στους εφήβους χωρίς αναπηρίες, συνδέεται με μειωμένη καρδιαγγειακή και μυϊκή λειτουργική ικανότητα, φτωχές κινητικές δεξιότητες και υψηλό επιπολασμό υπερβάλλοντος σωματικού βάρους και παχυσαρκίας. Πρόσφατη κλινική μελέτη διερεύνησε την αποτελεσματικότητα ενός 18-μηνου προγράμματος σωματικής δραστηριότητας που εφαρμόστηκε εξ αποστάσεως σε εφήβους (ηλικίας περίπου 16 ετών, 52% γυναίκες) με νοητικές και αναπτυξιακές αναπηρίες, σε σύγκριση με τα αποτελέσματα του ίδιου προγράμματος που συνδυάστηκε με συνεδρίες εκπαίδευσης/υποστήριξης από την πλευρά των γονέων για τη συμμετοχή των εφήβων στο πρόγραμμα σωματικής δραστηριότητας. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν σημαντικές βελτιώσεις στα επίπεδα μέτριας έως έντονης σωματικής δραστηριότητας, καθώς και στη μυϊκή λειτουργική ικανότητα των εφήβων στους 6, 12 και 18 μήνες εφαρμογής του προγράμματος, χωρίς ωστόσο να παρατηρούνται διαφορές μεταξύ των δύο μορφών εφαρμογής του σε κανένα χρονικό σημείο. Συμπερασματικά, οι υποστηρικτικές γονεϊκές συστάσεις δεν είχαν καμία επιπρόσθετη επίδραση στις βελτιώσεις της καθημερινής συμμετοχής των εφήβων σε μέτριες έως έντονες σωματικές δραστηριότητες, υποδηλώνοντας ότι οι εξ αποστάσεως συνεδρίες άσκησης με ελάχιστη γονεϊκή συμμετοχή μπορούν να αποτελέσουν τον πυρήνα των παρεμβάσεων για την αύξηση της καθημερινής σωματικής δραστηριότητας σε εφήβους με νοητικές και αναπτυξιακές αναπηρίες.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ