Category: blog

Οι επιβιώσαντες από καρκίνο στην παιδική ηλικία διατρέχουν κίνδυνο τόσο για σωματικές όσο και για ψυχολογικές όψιμες επιπτώσεις της αντικαρκινικής θεραπείας. Η ανησυχία που σχετίζεται με τον καρκίνο και τις όψιμες επιτπώσεις του είναι διαδεδομένη μεταξύ αυτών των επιβιωσάντων και έχει συνδεθεί με αυτοαναφερόμενη μη βέλτιστη σωματική δραστηριότητα. Πρόσφατη μελέτη εξέτασε σε βάθος 5 ετών, κατά μέσο όρο, τις συσχετίσεις μεταξύ της ανησυχίας που συνδέεται με τον καρκίνο και της αντικειμενικά μετρούμενης σωματικής δραστηριότητας σε 1.223 επιβιώσαντες (ηλικίας 30,9+6,9 ετών) από καρκίνο στην παιδική ηλικία. Το 37% των επιβιωσάντων ήταν από λευχαιμία, το 26% από συμπαγείς όγκους εκτός του ΚΝΣ,

Η σωματική δραστηριότητα αποτελεί φυσικό μέρος ενός υγιεινού τρόπου ζωής, ο οποίος πρέπει να καλλιεργείται από την παιδική ηλικία. Η τακτική σωματική δραστηριότητα μετριάζει τα παγκόσμια προβλήματα του υπερβολικού βάρους και της παχυσαρκίας, της υπέρτασης, του άγχους και της κατάθλιψης. Μειώνει τη νοσηρότητα και τη θνησιμότητα από καρδιαγγειακά νοσήματα και παρέχει ελπίδα για μια βιώσιμη οικονομία που θα μπορεί να στηρίζει τον γηράσκοντα πληθυσμό κατά τη συνταξιοδότησή του. Πρόκειται για προληπτική οικονομία της υγείας που μπορεί να επιτευχθεί με ολοκληρωμένη υποστήριξη από τις οικογένειες, τις τοπικές κοινότητες, τους επαγγελματίες υγείας και τις κυβερνήσεις σε όλα τα επίπεδα. Επί του παρόντος,

Η αντίσταση στην ινσουλίνη αποτελεί κεντρικό παράγοντα της παθοφυσιολογίας πολλών παθήσεων που σχετίζονται με την παχυσαρκία, όπως είναι ο διαβήτης τύπου 2 και η μη αλκοολική λιπώδης ηπατική νόσος. Οι μεταβολικές συνέπειες της αντίστασης στην ινσουλίνη είναι ειδικές στον κάθε ιστό, και ενώ για τους σκελετικούς μυς και το ήπαρ έχουν προσδιοριστεί, τα στοιχεία που αφορούν την αντίσταση στην ινσουλίνη του λιπώδους ιστού είναι λιγότερο τεκμηριωμένα. Σε έρευνα στην οποία συμμετείχαν 179 εθελοντές, άντρες και γυναίκες, με διαβήτη τύπου 2, υπέρβαροι ή παχύσαρκοι, εξετάστηκε η σχέση μεταξύ καθιστικού χρόνου και αντίστασης του λιπώδους ιστού τους στην ινσουλίνη. Από τα αποτελέσματα

Αν και η σωματική δραστηριότητα είναι καίριας σημασίας για την πρόληψη και την κλινική διαχείριση της μη αλκοολικής λιπώδους νόσου του ήπατος, τα περισσότερα άτομα με αυτή τη χρόνια νόσο είναι σωματικά μη δραστήρια και δεν επιτυγχάνουν τη συνιστώμενη ποσότητα σωματικής δραστηριότητας. Υπάρχoυν ισχυρά επιστημονικά δεδομένα που υπογραμμίζουν τα οφέλη της τακτικής σωματικής δραστηριότητας, συμπεριλαμβανομένων της μείωσης του ηπατικού λίπους και της βελτίωσης της σύστασης σώματος, της καρδιοαναπνευστικής ικανότητας, της αγγειακής λειτουργίας και της σχετιζόμενης με την υγεία ποιότητας ζωής. Είναι, επιπλέον, σημαντικό, ότι τα οφέλη της τακτικής σωματικής δραστηριότητας μπορούν να παρατηρηθούν χωρίς ταυτόχρονη, κλινικά σημαντική απώλεια βάρους. Ειδικότερα,

Πρόσφατη συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση αξιολόγησε την αποτελεσματικότητα της διαλειμματικής άσκησης υψηλής έντασης (HIIT), αλλά και  των συνδυαστικών προγραμμάτων HIIT, στην κόπωση και τον πόνο που συνδέονται με τον καρκίνο ή τις θεραπείες του. Συμπεριλήφθηκαν μελέτες που αφορούσαν ενήλικες ασθενείς με καρκίνο και επιβιώσαντες ηλικίας άνω των 18 ετών. Τα αποτελέσματα αυτών των μελετών ανέδειξαν ότι, παρά τις προηγούμενες επιφυλάξεις, η HIIT και τα συνδυαστικά προγράμματα HIIT για καρκινοπαθείς και επιβιώσαντες από καρκίνο μπορούν να θεωρούνται μια αποτελεσματική και χρονικά αποδοτική παρέμβαση, έναντι της συνήθους φροντίδας αυτών των ασθενών, για τη μείωση τόσο της κόπωσης όσο και του πόνου που

Το 25% περίπου των ασθενών με μεταστατικό καρκίνο του μαστού αναπτύσσουν εγκεφαλικές μεταστάσεις, γεγονός που επηρεάζει σημαντικά τη συνολική επιβίωση και την ποιότητα ζωής τους. Σύμφωνα με τις τρέχουσες κλινικές κατευθυντήριες οδηγίες, η τακτική εξέταση μέσω μαγνητικής τομογραφίας (MRI) δεν συνιστάται, εκτός εάν οι ασθενείς έχουν συμπτώματα που σχετίζονται με το κεντρικό νευρικό σύστημα. Πρόσφατη κλινική μελέτη αξιολόγησε την επίδραση 9μηνου εξατομικευμένου και επιβλεπόμενου προγράμματος άσκησης στην ποιότητα ζωής, την κόπωση και άλλες παρενέργειες που σχετίζονται με τη νόσο και τη θεραπεία μεταστατικού καρκίνου του μαστού. Ως μέρος αυτής της μελέτης, γυναίκα ασθενής ακολούθησε τακτικά τις συνεδρίες άσκησης και επιβλέπονταν