Category: Επιστημονικές Έρευνες

20 Νοεμβρίου 2022: Παγκόσμια ημέρα για τα δικαιώματα του παιδιού   Η παιδική παχυσαρκία αποτελεί παγκόσμιο πρόβλημα υγείας, το οποίο συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στο κόστος της υγειονομικής περίθαλψης και αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου για πρόωρη θνησιμότητα από καρδιαγγειακά και μεταβολικά νοσήματα. Παγκοσμίως, πάνω από 340 εκατομμύρια παιδιά και έφηβοι ηλικίας 5-19 ετών και 38 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 5 ετών θεωρούνται υπέρβαρα ή παχύσαρκα. Πρόσφατα δεδομένα επιβεβαιώνουν και επεκτείνουν την τρέχουσα επιστημονική βιβλιογραφία και υποδηλώνουν ότι ο δείκτης μάζας σώματος (ΒΜΙ) και η παχυσαρκία συνδέονται αρνητικά, ενώ η καρδιοαναπνευστική ικανότητα (διορθωμένη ως προς την άλιπη σωματική μάζα) συνδέεται θετικά,

25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2022: Παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου του μαστού   Δεδομένα από τη Βιοτράπεζα του Ηνωμένου Βασιλείου τα οποία αφορούσαν 47.456 προεμμηνοπαυσιακές και 126.704 μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες που παρακολουθούνταν από το 2006 έως το 2014, ανέδειξαν ότι η αυξημένη σωματική δραστηριότητα σχετίζεται με μείωση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του μαστού, η οποία φαίνεται να είναι ανεξάρτητη από οποιαδήποτε σχέση μπορεί η σωματική δραστηριότητα να έχει μέσω των επιδράσεών της στη λιπώδη μάζα. Συγκεκριμένα, οι γυναίκες που ανήκαν στο ανώτερο τεταρτημόριο της αυτοαναφερόμενης δραστηριότητας είχαν, έναντι εκείνων που ανήκαν στο κατώτερο τεταρτημόριο, περίπου 23% μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του μαστού στις

20 Οκτωβρίου 2022, Παγκόσμια Ημέρα Οστεοπόρωσης Επιδημιολογική μελέτη μεγάλης κλίμακας σε 30.046 μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με αξιοποίηση διαθέσιμων πληροφοριών από τη βάση δεδομένων της Βιοτράπεζας της Ταϊβάν ανέδειξε ότι η τακτική άσκηση συνδέεται στενά με τη μείωση της εμφάνισης οστεοπόρωσης σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες και ότι ο αυξημένος χρόνος άσκησης (>1 ώρα) παρουσιάζει σημαντικά μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα πρόληψης της μετεμμηνοπαυσιακής οστεοπόρωσης. Ως εκ τούτου, οι επιστήμονες υγείας  θα πρέπει να ενθαρρύνουν τις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες να ασκούνται τακτικά προκειμένου να βελτιώσουν την υγεία των οστών τους, να προλάβουν την οστεοπόρωση και να αποτρέψουν ιδιαίτερα επιβλαβείς επιπλοκές της νόσου, όπως τα κατάγματα.   Διαβάστε το

Επιστημονικές μελέτες υποστηρίζουν σαφώς την άσκηση με αντιστάσεις ως αποτελεσματική παρέμβαση και ενδεδειγμένο συστατικό του τρόπου ζωής για άτομα που πάσχουν από οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδή αρθρίτιδα ή ινομυαλγία. Με βάση τα δεδομένα των σχετικών ερευνών, φαίνεται ότι οι κατευθυντήριες οδηγίες για άσκηση με αντιστάσεις του Αμερικανικού Κολλεγίου Αθλητιατρικής (ACSM) είναι κατάλληλες και για αυτούς τους πληθυσμούς ασθενών. Οι περισσότερες από αυτές τις μελέτες είχαν συμπεριλάβει προγράμματα συστηματικής άσκησης που περιείχαν βασικές ασκήσεις με αντιστάσεις για τον κορμό, τα άνω και τα κάτω άκρα, δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα, σε δύο ή τρεις σειρές των 8 έως 12 επαναλήψεων ανά σειρά,

– Οι χρόνιες, αναπηρικές ασθένειες και παθήσεις (πολλαπλή σκλήρυνση, νόσος του Πάρκινσον, εγκεφαλικό επεισόδιο) συνεχώς αυξάνονται. – Η σωματική αδράνεια αποτελεί πρόβλημα δημόσιας υγείας σε αυτούς τους πληθυσμούς και αυξάνει τους κινδύνους συννοσηροτήτων και κακής πρόγνωσης. – Το πρόβλημα της σωματικής αδράνειας μπορεί να αντιμετωπιστεί στοχευμένα μέσω της έρευνας παρέμβασης για αλλαγή συμπεριφοράς για την πολλαπλή σκλήρυνση, τη νόσο του Πάρκινσον και το εγκεφαλικό επεισόδιο. – Η θεωρία της αλλαγής συμπεριφοράς (π.χ. Κοινωνική Γνωστική Θεωρία, Πλαίσιο Θεωρητικών Τομέων) μπορεί να εντοπίσει και να αντιμετωπίσει τις μοναδικές προκλήσεις για την προώθηση της σωματικής δραστηριότητας σε άτομα με χρόνιες, αναπηρικές παθήσεις. –

– Παρά τα σαφή οφέλη σε ένα ευρύ φάσμα παραμέτρων υγείας, η διαλειμματική άσκηση υψηλής έντασης (HIIT) αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό. Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι η διαλειμματική άσκηση υψηλής έντασης δεν έχει καμία αξία ως στρατηγική προαγωγής της υγείας αυτού του πληθυσμού, επειδή είναι μια σύνθετη μορφή άσκησης που απαιτεί υψηλά επίπεδα αυτοελέγχου προκειμένου να είναι αποτελεσματική. – Πρόσφατη επιστημονική μελέτη παρουσιάζει ένα διεπιστημονικό εννοιολογικό μοντέλο που αποτελείται από τέσσερις συμπληρωματικές, ωστόσο επικαλυπτόμενες, αρχές που θεωρούνται θεμελιώδεις για την επιτυχή κλιμάκωση των προγραμμάτων διαλειμματικής άσκησης υψηλής έντασης σε εφήβους. – Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης υποστηρίζουν ότι τα προγράμματα διαλειμματικής άσκησης

Η τακτική σωματική άσκηση βελτιώνει την καρδιαγγειακή ικανότητα, είναι αναμφίβολα προστατευτική έναντι καρδιαγγειακών νόσων και επιβραδύνει τη γήρανση της καρδιάς, εάν ξεκινήσει σε νεαρή ηλικία. Η φυσιολογική υπερτροφία της καρδιάς σε νεαρά άτομα και η συνακόλουθη βελτίωση της συστολικής και διαστολικής λειτουργίας της λόγω της άσκησης έχουν περιγραφεί με σαφήνεια. Ωστόσο, αυτές οι ασκησιογενείς προσαρμογές της καρδιάς δεν αντικατοπτρίζονται σε άτομα της τρίτης ηλικίας. Αν και η τακτική άσκηση βελτιώνει την καρδιοαναπνευστική ικανότητα, επιβραδύνει την καρδιακή γήρανση και μειώνει τον κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου, κατά το γήρας η άσκηση έχει ως αποτέλεσμα την υποστροφή της μάζας της αριστερής κοιλίας,  μείωση της

Πρόσφατη μελέτη διερεύνησε τα επίπεδα και τις συσχετίσεις του χρόνου καθιστικής ζωής σε ένα ποικίλο διεθνές δείγμα αποτελούμενο από 1.071 παιδιά ηλικίας 3-5 ετών από 19 χώρες, συλλέγοντας δεδομένα μετρήσεων κατά το διάστημα μεταξύ των ετών 2018 και 2020 (προ-COVID). Η έρευνα  αποκάλυψε ότι τα παιδιά περνούσαν καθιστικά το 56,1% των ωρών της ημέρας, μη συμπεριλαμβανομένων των ωρών ύπνου. Πιο συγκεκριμένα, τα ευρήματα της μελέτης ανέδειξαν ότι τα παιδιά που διαμένουν σε χώρες ανώτερου μεσαίου εισοδήματος φαίνεται να παρουσιάζουν παρόμοια, δυσοίωνα προφίλ καθιστικής συμπεριφοράς με τα παιδιά που διαμένουν σε χώρες υψηλού εισοδήματος. Επιπλέον, η μελέτη ανέδειξε σημαντικές συσχετίσεις μεταξύ

Συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση 49 μελετών με 3.767 συμμετέχοντες ασθενείς με νόσο του Πάρκινσον, η οποία πραγματοποιήθηκε από μέλη του Εθνικού Κέντρου “Exercise is Medicine-Greece”, ανέδειξε ότι τα ρυθμικά παραγγέλματα, ο χορός και η άσκηση με αντιστάσεις έχουν θετική επίδραση σε αυτούς τους ασθενείς. Συγκεκριμένα, τα ρυθμικά παραγγέλματα σχετίζονται θετικά με τρεις παραμέτρους (βάδιση, διασκελισμό και ενοποιημένη κλίμακα αξιολόγησης της νόσου του Πάρκινσον), ο χορός επίσης με τρεις παραμέτρους (χρόνο έγερσης-βηματισμού 3 μέτρων-επαναφοράς στην καθιστή θέση «Timed Up & Go», διασκελισμό και κλίμακα αξιολόγησης της νόσου) και η άσκηση με αντιστάσεις σχετίζεται θετικά με δύο παραμέτρους (Timed Up & Go

Οι μεταβολές της μάζας της αριστερής κοιλίας και του τελοδιαστολικού όγκου ως προσαρμογές που επιφέρει η συστηματική άσκηση αποτελούν σημαντικούς παράγοντες προσδιορισμού της λειτουργικής ικανότητας ενός ατόμου στην υγεία και τη νόσο, ωστόσο η επίδραση των διαφορετικών μορφών άσκησης παραμένει ασαφής. Η πρώτη μελέτη στη διεθνή βιβλιογραφία που συγκρίνει την εξατομικευμένη απόκριση και την κληρονομικότητα των προσαρμογών της αριστερής κοιλίας σε διαφορετικές μορφές άσκησης, χρησιμοποιώντας ένα κλασικό μοντέλο διδύμων ατόμων που δεν είχαν προηγουμένως προπονηθεί συστηματικά, καταδεικνύει ότι υπάρχουν διαφορές μεταξύ των διαφορετικών ειδών άσκησης ως προς το μέγεθος των καρδιακών προσαρμογών. Έτσι, η επιλογή μιας εναλλασσόμενης μορφής άσκησης μπορεί