Category: Επιστημονικές Έρευνες

Η οστεοπόρωση αποτελεί μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας και χαρακτηρίζεται από αλλοίωση της μικροαρχιτεκτονικής των οστών και χαμηλή οστική πυκνότητα, η οποία οδηγεί σε μειωμένη οστική αντοχή, αυξημένη οστική ευθραυστότητα και συνακόλουθη αύξηση του κινδύνου καταγμάτων. Σχετική συστηματική ανασκόπηση με μετα-αναλύσεις, η οποία πραγματοποιήθηκε με προοπτική εμπλουτισμού των κατευθυντήριων οδηγιών του ΠΟΥ σχετικά με τη σωματική δραστηριότητα και την καθιστική συμπεριφορά, συμπεριέλαβε στην ανάλυσή της συνολικά 59 μελέτες, από τις οποίες οι 12 ήταν μελέτες παρατήρησης και οι 47 μελέτες παρέμβασης. Η επεξεργασία των δεδομένων αυτών των μελετών ανέδειξε ότι η σωματική δραστηριότητα πιθανώς διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην πρόληψη της οστεοπόρωσης,

Η σχέση μεταξύ του καθιστικού τρόπου ζωής και της σοβαρότητας των συμπτωμάτων στην οστεοαρθρίτιδα είναι πλέον καλά τεκμηριωμένη, καθιστώντας την, προσαρμοσμένη στις ιδιαιτερότητες του ασθενούς, σωματική δραστηριότητα μια στοχευμένη θεραπεία πρώτης γραμμής για την οστεοαρθρίτιδα, προκειμένου να καταπολεμηθούν οι επιπτώσεις του καθιστικού τρόπου ζωής, ανεξάρτητα από τα χαρακτηριστικά ή το στάδιο της νόσου. Οι τελευταίες συστάσεις πολλών επιστημονικών φορέων και οργανισμών θεωρούν την προσαρμοσμένη σωματική δραστηριότητα, με τη μορφή δομημένων προγραμμάτων άσκησης για μυϊκή ενδυνάμωση και βελτίωση της κινητικότητας των αρθρώσεων, της ιδιοδεκτικότητας και της καρδιοαναπνευστικής αντοχής, ως τη βασική θεραπεία για τη μείωση των παραγόντων κινδύνου που σχετίζονται με

Πολλές μελέτες έχουν αναδείξει τη σημασία της σωματικής δραστηριότητας για την προαγωγή της υγείας και την πρόληψη ασθενειών σε παιδιά και εφήβους. Συγχρόνως, όλο και περισσότερα επιστημονικά δεδομένα υπογραμμίζουν τις επιβλαβείς επιπτώσεις στην υγεία λόγω καθιστικής συμπεριφοράς στα παιδιά. Έτσι, η κατανόηση των διαχρονικών αλλαγών στα πρότυπα σωματικής δραστηριότητας και καθιστικής συμπεριφοράς των παιδιών είναι ζωτικής σημασίας για την εφαρμογή διορθωτικών παρεμβάσεων. Πρόσφατη μελέτη στην Ελλάδα διερεύνησε τις σχετιζόμενες με το φύλο αλλαγές στις σωματικές δραστηριότητες και τα πρότυπα καθιστικής συμπεριφοράς παιδιών ηλικίας 8-11 ετών από την ίδια περιοχή της Ελλάδας, αντιπαραβάλλοντας δεδομένα δύο διαφορετικών ετών (2014 και 2021). Η

Η νόσος Alzheimer είναι μια εξελισσόμενη νευροεκφυλιστική νόσος των ηλικιωμένων που οδηγεί σε άνοια, απώλεια μνήμης και σοβαρή γνωστική έκπτωση. Μελέτες σε ανθρώπους έχουν δείξει ότι μία μεμονωμένη συνεδρία άσκησης μπορεί να λειτουργεί ως αντιφλεγμονώδες ερέθισμα που προκαλεί οξεία αύξηση αντιφλεγμονωδών και αναστολή φλεγμονωδών παραγόντων στον ασκούμενο οργανισμό. Ειδικότερα, η αερόβια άσκηση αυξάνει σημαντικά τα επίπεδα νευροτροφικών παραγόντων στο αίμα, βελτιώνει την πλαστικότητα των συνάψεων, την κινητική δραστηριότητα, τη χωρική μνήμη και τη διερευνητική συμπεριφορά σε άτομα με νόσο Alzheimer. Προκαλεί, επίσης, αγγειογένεση και αυξημένη ροή αίματος στην παρεγκεφαλίδα, το ραβδωτό σώμα, τον κινητικό φλοιό, και τον ιππόκαμπο, με σημαντική

Η διαδερμική στεφανιαία παρέμβαση (διαδερμική αγγειοπλαστική στεφανιαίων αρτηριών-PCI) μπορεί να βελτιώσει το ποσοστό επιβίωσης των ασθενών με στεφανιαία νόσο, αλλά μπορεί, επίσης, να προκαλέσει τραυματισμό των αγγειακών ενδοθηλιακών κυττάρων, θρόμβωση, ακόμη και επαναστένωση. Η έγκαιρη έναρξη καρδιακής αποκατάστασης μέσω άσκησης είναι ζωτικής σημασίας για τους ασθενείς με στεφανιαία νόσο μετά από PCI. Πρόσφατη μετα-ανάλυση διερεύνησε τα αποτελέσματα τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων κλινικών μελετών που συνέκριναν την πρώιμη καρδιακή αποκατάσταση μέσω άσκησης με τη συνήθη θεραπεία σε ασθενείς με στεφανιαία νόσο μετά από PCI. Οι παράμετροι που ειδικότερα αξιολογήθηκαν ήταν στηθάγχη, αρρυθμία, στεφανιαία επαναστένωση, κλάσμα εξώθησης αριστερής κοιλίας, τελοδιαστολική διάμετρος αριστερής κοιλίας, καρδιακή

Διεθνής Διεπιστημονική Ομάδα Εργασίας, η οποία συγκλήθηκε από το  Αμερικανικό Κολέγιο Αθλητιατρικής (ACSM), αξιολόγησε τα επιστημονικά δεδομένα για το ρόλο της σωματικής δραστηριότητας ως μέσου πρόληψης ή τροποποίησης της πορείας της μη αλκοολικής λιπώδους νόσου του ήπατος (NAFLD). Αδιάσειστα στοιχεία ανέδειξαν ότι η τακτική σωματική δραστηριότητα συνδέεται με μειωμένο κίνδυνο ανάπτυξης NAFLD, ενώ τα χαμηλά επίπεδα σωματικής δραστηριότητας συνδέονται με μεγαλύτερο κίνδυνο εξέλιξης της νόσου και εξωηπατικού καρκίνου. Ενώ τα περισσότερα οφέλη της σωματικής δραστηριότητας εμφανίζονται χωρίς κλινικά σημαντική απώλεια βάρους, τα ερευνητικά δεδομένα όσον αφορά τη σχέση μεταξύ της σωματικής δραστηριότητας και της ηπατικής ίνωσης παραμένουν περιορισμένα. Στις συστάσεις

Η πνευμονική υπέρταση αποτελεί μια εξουθενωτική κλινική οντότητα που χαρακτηρίζεται από αυξημένη πνευμονική αρτηριακή πίεση & προοδευτική αγγειακή αναδιαμόρφωση, και οδηγεί σε δυσανεξία στην άσκηση. Ωστόσο, η άσκηση έχει αναδειχθεί ως μια πιθανή συμπληρωματική θεραπεία για την αρτηριακή υπέρταση, με αυξανόμενα ερευνητικά δεδομένα να υποστηρίζουν τις ευεργετικές επιδράσεις της σε διάφορες πτυχές της παθοφυσιολογίας της νόσου. Προκλινικές μελέτες παρέχουν στοιχεία για τους μηχανισμούς που διαμεσολαβούν τις βελτιώσεις που επιφέρει η άσκηση στην πνευμονική υπέρταση, οι οποίοι αφορούν βελτιώσεις στην ενδοθηλιακή λειτουργία, τη φλεγμονή, το οξειδωτικό στρες και τη μιτοχονδριακή λειτουργία. Επίσης, κλινικές μελέτες έχουν δείξει ότι η συστηματική άσκηση μπορεί

Ως βασικός παράγοντας που συμβάλλει στην επιβάρυνση των περισσότερων χρόνιων νόσων, η ανεπαρκής σωματική δραστηριότητα δημιουργεί σημαντική οικονομική επιβάρυνση του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης. Ποικίλες παρεμβάσεις μπορούν να αυξήσουν αποτελεσματικά τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας των πολιτών, αλλά λίγες είναι ενσωματωμένες στην κλινική πρακτική της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Το «Exercise Is Medicine»  είναι μια παγκόσμια πρωτοβουλία για την υγεία που στηρίζεται στην τεκμηριωμένη θεώρηση ότι η σωματική δραστηριότητα είναι αναπόσπαστο μέρος της πρόληψης και της θεραπείας χρόνιων νόσων, πρέπει να αξιολογείται τακτικά ως ζωτικό σημείο και να εντάσσεται στο πλαίσιο της μέριμνας για την υγεία. Μια πολύ ενδιαφέρουσα εν εξελίξει μελέτη στοχεύει

Η διαλειμματική άσκηση υψηλής έντασης (HIIT) μπορεί να μειώσει αποτελεσματικά τη συνολική και την (ενδο)κοιλιακή λιπώδη μάζα του σώματος. Ωστόσο, οι επιδράσεις των προγραμμάτων HIIΤ τρεξίματος έναντι ποδηλασίας στη μείωση της λιπώδους μάζας δεν έχουν ακόμη συγκριθεί. Επιπλέον, χρειάζεται να διερευνηθεί περισσότερο η σχέση μεταξύ του εντερικού μικροβιώματος και της προκαλούμενης από τη HIIT μείωσης της λιπώδους μάζας. Πρόσφατη μελέτη συνέκρινε τα αποτελέσματα δύο ισοενεργειακών προγραμμάτων HIIT (ποδηλασίας έναντι τρεξίματος) διάρκειας 12 εβδομάδων στη σύσταση του σώματος και του μικροβιώματος του εντέρου σε άνδρες υπέρβαρους ή παχύσαρκους που δεν ακολουθούσαν ορισμένη δίαιτα. Συνολικά, το σωματικό βάρος και το κοιλιακό και

Πρόσφατη μελέτη διερεύνησε την αποτελεσματικότητα ενός προγράμματος συστηματικής άσκησης υπό επίβλεψη στη σχετιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής και στη λειτουργική ικανότητα γυναικών με καρκίνο του μαστού κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας τους. Ενενήντα τρεις (93) γυναίκες με καρκίνο του μαστού πρώιμου σταδίου κατανεμήθηκαν τυχαία στην ομάδα επιβλεπόμενης άσκησης συνδυασμένης με τη συνήθη φροντίδα (n = 47), ή στην ομάδα που ελάμβανε μόνο τη συνήθη φροντίδα (n= 46). Το πρόγραμμα συστηματικής άσκησης διάρκειας 20 εβδομάδων περιελάμβανε τρεις συνεδρίες την εβδομάδα, που συνδύαζαν αερόβια άσκηση και άσκηση με αντιστάσεις, οι οποίες εφαρμόζονταν παράλληλα με τη χημειοθεραπεία. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν