Skip to content

Category: Επιστημονικές Έρευνες

prodiavitis

Η αύξηση του ρυθμού βαδίσματος συνδέεται με βελτίωση της καρδιομεταβολικής υγείας ατόμων με ιστορικό προδιαβήτη (s)

Σε πρόσφατη έρευνα, στην οποία συμμετείχαν 794 άτομα (ηλικίας 59,8 ± 8,9 ετών, 48,7% γυναίκες) με ιστορικό προδιαβήτη, εξετάστηκαν δείκτες καρδιομεταβολικής υγείας σε σχέση με τη βηματική δραστηριότητα των συμμετεχόντων στην καθημερινότητά τους, σε διάρκεια 1 έως και 4 ετών. Τα αποτελέσματα της μελέτης ανέδειξαν ότι υπήρχαν ευεργετικές συσχετίσεις μεταξύ της μεταβολής των ζωηρών βημάτων ανά ημέρα και της αλλαγής του δείκτη μάζας σώματος, της περιφέρειας οσφύος, της χοληστερόλης λιποπρωτεϊνών υψηλής πυκνότητας (HDL-C), και της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης A1c (HbA1c), όπως επίσης και μεταξύ της μέγιστης συχνότητας βημάτων εντός 10 λεπτών και της HDL-C και της περιφέρειας οσφύος. Συνολικά, η αλλαγή
hiv

Επίδραση της επιβλεπόμενης αερόβιας άσκησης σε σωματικές και ψυχικές παραμέτρους ατόμων με HIV (s)

Συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση που πραγματοποιήθηκε από μέλη του Εθνικού Κέντρου “Exercise is Medicine-Greece” ανέδειξε ότι η επιβλεπόμενη αερόβια άσκηση έχει ευεργετικές επιδράσεις στα συμπτώματα κατάθλιψης, στον βίαια εκπνεόμενο όγκο αέρα σε 1 δευτερόλεπτο (FEV1)  και στη μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου  (VO2max) ατόμων που έχουν προσβληθεί από τον ιό της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV). Η μελέτη δεν ανέδειξε σημαντική επίδραση της συγκεκριμένης μορφής άσκησης στον αριθμό των Τ-κυττάρων CD4 (λευκά αιμοσφαίρια που καταπολεμούν τις λοιμώξεις), ή στη συστολική και τη διαστολική αρτηριακή πίεση. Συμπερασματικά, η επιβλεπόμενη, συνεχόμενη αερόβια άσκηση μπορεί να βελτιώσει την πνευμονική λειτουργία, την καταθλιπτική συμπτωματολογία και την αερόβια ικανότητα
kids_cancer

Η ανησυχία που σχετίζεται με τον καρκίνο ως παράγοντας πρόβλεψης του επιπέδου σωματικής δραστηριότητας σε επιβιώσαντες από καρκίνο της παιδικής ηλικίας (s)

Οι επιβιώσαντες από καρκίνο στην παιδική ηλικία διατρέχουν κίνδυνο τόσο για σωματικές όσο και για ψυχολογικές όψιμες επιπτώσεις της αντικαρκινικής θεραπείας. Η ανησυχία που σχετίζεται με τον καρκίνο και τις όψιμες επιτπώσεις του είναι διαδεδομένη μεταξύ αυτών των επιβιωσάντων και έχει συνδεθεί με αυτοαναφερόμενη μη βέλτιστη σωματική δραστηριότητα. Πρόσφατη μελέτη εξέτασε σε βάθος 5 ετών, κατά μέσο όρο, τις συσχετίσεις μεταξύ της ανησυχίας που συνδέεται με τον καρκίνο και της αντικειμενικά μετρούμενης σωματικής δραστηριότητας σε 1.223 επιβιώσαντες (ηλικίας 30,9+6,9 ετών) από καρκίνο στην παιδική ηλικία. Το 37% των επιβιωσάντων ήταν από λευχαιμία, το 26% από συμπαγείς όγκους εκτός του ΚΝΣ,

Σωματικά, ψυχολογικά και οικονομικά οφέλη της τακτικής σωματικής δραστηριότητας που αρχίζει από την παιδική ηλικία (s)

Η σωματική δραστηριότητα αποτελεί φυσικό μέρος ενός υγιεινού τρόπου ζωής, ο οποίος πρέπει να καλλιεργείται από την παιδική ηλικία. Η τακτική σωματική δραστηριότητα μετριάζει τα παγκόσμια προβλήματα του υπερβολικού βάρους και της παχυσαρκίας, της υπέρτασης, του άγχους και της κατάθλιψης. Μειώνει τη νοσηρότητα και τη θνησιμότητα από καρδιαγγειακά νοσήματα και παρέχει ελπίδα για μια βιώσιμη οικονομία που θα μπορεί να στηρίζει τον γηράσκοντα πληθυσμό κατά τη συνταξιοδότησή του. Πρόκειται για προληπτική οικονομία της υγείας που μπορεί να επιτευχθεί με ολοκληρωμένη υποστήριξη από τις οικογένειες, τις τοπικές κοινότητες, τους επαγγελματίες υγείας και τις κυβερνήσεις σε όλα τα επίπεδα. Επί του παρόντος,
Ο καθιστικός χρόνος συνδέεται αυτοτελώς με την αντίσταση στην ινσουλίνη του λιπώδους ιστού ενηλίκων με διαβήτη τύπου 2

Ο καθιστικός χρόνος συνδέεται αυτοτελώς με την αντίσταση στην ινσουλίνη του λιπώδους ιστού ενηλίκων με διαβήτη τύπου 2 (s)

Η αντίσταση στην ινσουλίνη αποτελεί κεντρικό παράγοντα της παθοφυσιολογίας πολλών παθήσεων που σχετίζονται με την παχυσαρκία, όπως είναι ο διαβήτης τύπου 2 και η μη αλκοολική λιπώδης ηπατική νόσος. Οι μεταβολικές συνέπειες της αντίστασης στην ινσουλίνη είναι ειδικές στον κάθε ιστό, και ενώ για τους σκελετικούς μυς και το ήπαρ έχουν προσδιοριστεί, τα στοιχεία που αφορούν την αντίσταση στην ινσουλίνη του λιπώδους ιστού είναι λιγότερο τεκμηριωμένα. Σε έρευνα στην οποία συμμετείχαν 179 εθελοντές, άντρες και γυναίκες, με διαβήτη τύπου 2, υπέρβαροι ή παχύσαρκοι, εξετάστηκε η σχέση μεταξύ καθιστικού χρόνου και αντίστασης του λιπώδους ιστού τους στην ινσουλίνη. Από τα αποτελέσματα
Σωματική δραστηριότητα και μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος

Σωματική δραστηριότητα και μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος: Συλλογικά πορίσματα από το Αμερικανικό Κολέγιο Αθλητιατρικής (ACSM) (s)

Αν και η σωματική δραστηριότητα είναι καίριας σημασίας για την πρόληψη και την κλινική διαχείριση της μη αλκοολικής λιπώδους νόσου του ήπατος, τα περισσότερα άτομα με αυτή τη χρόνια νόσο είναι σωματικά μη δραστήρια και δεν επιτυγχάνουν τη συνιστώμενη ποσότητα σωματικής δραστηριότητας. Υπάρχoυν ισχυρά επιστημονικά δεδομένα που υπογραμμίζουν τα οφέλη της τακτικής σωματικής δραστηριότητας, συμπεριλαμβανομένων της μείωσης του ηπατικού λίπους και της βελτίωσης της σύστασης σώματος, της καρδιοαναπνευστικής ικανότητας, της αγγειακής λειτουργίας και της σχετιζόμενης με την υγεία ποιότητας ζωής. Είναι, επιπλέον, σημαντικό, ότι τα οφέλη της τακτικής σωματικής δραστηριότητας μπορούν να παρατηρηθούν χωρίς ταυτόχρονη, κλινικά σημαντική απώλεια βάρους. Ειδικότερα,
Η επίδραση της διαλειμματικής άσκησης υψηλής έντασης στην κόπωση και τον πόνο που συνδέονται με τον καρκίνο

Η επίδραση της διαλειμματικής άσκησης υψηλής έντασης στην κόπωση και τον πόνο που συνδέονται με τον καρκίνο (s)

Πρόσφατη συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση αξιολόγησε την αποτελεσματικότητα της διαλειμματικής άσκησης υψηλής έντασης (HIIT), αλλά και  των συνδυαστικών προγραμμάτων HIIT, στην κόπωση και τον πόνο που συνδέονται με τον καρκίνο ή τις θεραπείες του. Συμπεριλήφθηκαν μελέτες που αφορούσαν ενήλικες ασθενείς με καρκίνο και επιβιώσαντες ηλικίας άνω των 18 ετών. Τα αποτελέσματα αυτών των μελετών ανέδειξαν ότι, παρά τις προηγούμενες επιφυλάξεις, η HIIT και τα συνδυαστικά προγράμματα HIIT για καρκινοπαθείς και επιβιώσαντες από καρκίνο μπορούν να θεωρούνται μια αποτελεσματική και χρονικά αποδοτική παρέμβαση, έναντι της συνήθους φροντίδας αυτών των ασθενών, για τη μείωση τόσο της κόπωσης όσο και του πόνου που
Έγκαιρη ανίχνευση εγκεφαλικών μεταστάσεων σε επιβλεπόμενο πρόγραμμα άσκησης ασθενών με προχωρημένο καρκίνο του μαστού

Έγκαιρη ανίχνευση εγκεφαλικών μεταστάσεων σε επιβλεπόμενο πρόγραμμα άσκησης ασθενών με προχωρημένο καρκίνο του μαστού (s)

Το 25% περίπου των ασθενών με μεταστατικό καρκίνο του μαστού αναπτύσσουν εγκεφαλικές μεταστάσεις, γεγονός που επηρεάζει σημαντικά τη συνολική επιβίωση και την ποιότητα ζωής τους. Σύμφωνα με τις τρέχουσες κλινικές κατευθυντήριες οδηγίες, η τακτική εξέταση μέσω μαγνητικής τομογραφίας (MRI) δεν συνιστάται, εκτός εάν οι ασθενείς έχουν συμπτώματα που σχετίζονται με το κεντρικό νευρικό σύστημα. Πρόσφατη κλινική μελέτη αξιολόγησε την επίδραση 9μηνου εξατομικευμένου και επιβλεπόμενου προγράμματος άσκησης στην ποιότητα ζωής, την κόπωση και άλλες παρενέργειες που σχετίζονται με τη νόσο και τη θεραπεία μεταστατικού καρκίνου του μαστού. Ως μέρος αυτής της μελέτης, γυναίκα ασθενής ακολούθησε τακτικά τις συνεδρίες άσκησης και επιβλέπονταν

Επίδραση προγραμμάτων άσκησης διαφορετικής εναλλαγής της επιβάρυνσης στη μυϊκή δύναμη και τη σωματική απόδοση μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών

Στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, η βελτιστοποίηση της μυϊκής δύναμης και της σωματικής απόδοσης, μέσω κατάλληλης άσκησης με αντιστάσεις, είναι ζωτικής σημασίας για την επίτευξη βέλτιστης λειτουργικής εφεδρείας στη ζωή τους αργότερα. Σε μελέτη στην οποία συμμετείχαν 24 μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες συγκρίθηκε η επίδραση προγραμμάτων μυϊκής ενδυνάμωσης, με διαφορετική εναλλαγή της επιβάρυνσης μεταξύ χαμηλού και υψηλού φορτίου, στη δύναμη και σε λειτουργικές δοκιμασίες, μετά από 12 και 24 εβδομάδες συστηματικής άσκησης με αντιστάσεις. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι, τόσο το πρόγραμμα μετάβασης από χαμηλή σε υψηλή επιβάρυνση (27-31 μέγιστες επαναλήψεις κατά τις πρώτες 12 εβδομάδες και 8-12 μέγιστες επαναλήψεις κατά τις τελευταίες

Παγκόσμια Ημέρα των Ηλικιωμένων – 1η Οκτωβρίου Σωματική δραστηριότητα για την πρόληψη της ηλικιοεξαρτώμενης μείωσης ελέγχου του πόνου

Καθώς οι άνθρωποι γερνούν, η ικανότητα του κεντρικού νευρικού συστήματος να ρυθμίζει ενδογενώς τον πόνο επιδεινώνεται σημαντικά, αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο για την εκδήλωση χρόνιου πόνου. Ωστόσο, ενώ οι ηλικιωμένοι είναι η λιγότερο δραστήρια σωματικά ηλικιακή ομάδα, οι ηλικιωμένοι ενήλικες που κάνουν εβδομαδιαία περισσότερη σωματική δραστηριότητα, μέτριας έως υψηλής έντασης, παρουσιάζουν μικρότερη διευκόλυνση από το ΚΝΣ για εκδήλωση πόνου και έχουν μεγαλύτερη ικανότητα για υποαλγησία που προκαλείται από την άσκηση. Επίσης, οι ηλικιωμένοι ενήλικες που κάνουν λιγότερη καθιστική ζωή και περισσότερη ήπια σωματική δραστηριότητα την εβδομάδα εμφανίζουν μεγαλύτερη ενδογενή ικανότητα αναστολής του πόνου. Συμπερασματικά, η πρόσφατη αυτή μελέτη προτείνει ότι