Πρόσφατη μελέτη διερεύνησε την πιθανή συσχέτιση μεταξύ των επιπέδων σωματικής δραστηριότητας και της οστικής πυκνότητας σε διαφορετικές ανατομικές περιοχές σε νεαρούς επιβιώσαντες από καρκίνο της παιδικής ηλικίας. Στη μελέτη συμμετείχαν 116 νεαροί επιβιώσαντες (ηλικίας 12,1 ± 3,3 ετών, 42% κορίτσια), στους οποίους αξιολογήθηκαν τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας για τουλάχιστον 7 διαδοχικές ημέρες, τα σωματομετρικά τους χαρακτηριστικά και η οστική τους πυκνότητα στο ισχίο, στην κεφαλή του μηριαίου οστού και στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι η κατανομή του χρόνου των νεαρών προέφηβων επιβιωσάντων σε σωματικές δραστηριότητες μέτριας προς υψηλής έντασης εμφάνισε σημαντική θετική συσχέτιση με την οστική πυκνότητα όλου του σώματος, του ισχίου και της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης. Επίσης, σημαντική συσχέτιση βρέθηκε μεταξύ της ήπιας έντασης σωματικής δραστηριότητας και της οστικής πυκνότητας σχεδόν σε όλες τις ανατομικές περιοχές που εξετάστηκαν στους έφηβους επιβιώσαντες από καρκίνο της παιδικής ηλικίας. Αντίθετα, η υιοθέτηση καθιστικής συμπεριφοράς συσχετίστηκε με χαμηλή οστική πυκνότητα σε όλο το σώμα, τόσο στους προέφηβους όσο και στους έφηβους επιβιώσαντες. Συμπερασματικά, τα ευρήματα της μελέτης αναδεικνύουν ότι κάθε κίνηση μετράει σε αυτόν τον κλινικό πληθυσμό και υπογραμμίζουν τα οφέλη της αύξησης των επιπέδων σωματικής δραστηριότητας για την αναγέννηση των οστών μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας για καρκίνο της παιδικής ηλικίας.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

MARMOL-PEREZ, A., J. H. MIGUELES, E. UBAGO-GUISADO, J. J. GIL-COSANO, A. RODRIGUEZ-SOLANA, A. REDONDOTÉBAR, F. J. LLORENTE-CANTARERO, I. LABAYEN, F. B. ORTEGA, J. R. RUIZ, and L. GRACIA-MARCO. Every Move Counts to Improve Bone Health at Clinical Sites in Young Pediatric Cancer Survivors: The iBoneFIT Project. Med. Sci. Sports Exerc., Vol. 56, No. 6, pp. 1085-1093, 2024.

Πρόσφατη αναδρομική μελέτη που αφορούσε τη χρονική περίοδο 1999-2020 διερεύνησε τη σχέση μεταξύ της καρδιοαναπνευστικής ικανότητας και του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του μαστού στις γυναίκες. Στη μελέτη συμμετείχαν 44.463 γυναίκες (55,1±8,9 ετών), στις οποίες μετρήθηκε, μέσω καρδιαναναπνευστικής δοκιμασίας κόπωσης (πρωτόκολλο Bruce), η καρδιοαναπνευστική τους ικανότητα και καταγράφηκε η μέγιστη ενεργειακή δαπάνη (σε μεταβολικά ισοδύναμα-ΜΕΤ) που επιτεύχθηκε κατά τη διάρκεια της εργοσπιρομέτρησης. Κατά την ίδια εικοσαετή περίοδο, στις ίδιες γυναίκες καταγράφηκαν οι περιπτώσεις εμφάνισης καρκίνου του μαστού. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι για κάθε 1 MET αύξησης της καρδιοαναπνευστικής ικανότητας, ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου του μαστού μειώνονταν κατά 7%. Ειδικότερα, η πιθανότητα νόσησης ήταν 18%, 31% και 40% χαμηλότερη στις γυναίκες με χαμηλή, μέτρια και καλή καρδιοαναπνευστική ικανότητα αντίστοιχα, σε σχέση με τις γυναίκες που ήταν ελάχιστα δραστήριες σωματικά. Συμπερασματικά, η μελέτη ανέδειξε μια αντίστροφη και κλιμακούμενη συσχέτιση μεταξύ της καρδιοαναπνευστικής ικανότητας και του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του μαστού, υποδεικνύοντας ότι οι γυναίκες θα πρέπει να ενθαρρύνονται για τη βελτίωση της καρδιοαναπνευστικής τους ικανότητας, καθώς αυτή μπορεί να συμβάλει στην άμβλυνση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του μαστού.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

 

KATSAROLI, I., L. SIDOSSIS, C. KATSAGONI, X. SUI, C. CADENAS-SANCHEZ, J. MYERS, C. FASELIS, R. MURPHY, I. B. H. SAMUEL, and P. KOKKINOS. The Association between Cardiorespiratory Fitness and the Risk of Breast Cancer in Women. Med. Sci. Sports Exerc., Vol. 56, No. 6, pp. 1134-1139, 2024.

Η ενασχόληση με τη σωματική δραστηριότητα κατά την παιδική και εφηβική ηλικία συνδέεται με τη βελτίωση της σωματικής και ψυχικής υγείας. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι σωματικά δραστήριοι μαθητές παρουσιάζουν καλύτερες σχολικές επιδόσεις, μειωμένες πιθανότητες εμφάνισης παχυσαρκίας, βελτιωμένες κοινωνικές δεξιότητες και υψηλότερα επίπεδα αυτοεκτίμησης. Η συζήτηση σχετικά με τη σημασία της τακτικής άσκησης στο σχολικό περιβάλλον μας οδηγεί στη συνειδητοποίηση, ότι η προώθηση της σωματικής δραστηριότητας δεν αποτελεί μόνο προληπτικό μέτρο για τα παιδιά, αλλά και επένδυση στην ολοκληρωμένη ανάπτυξη των μαθητών. Καθώς ενώνουμε τις δυνάμεις μας για την ενσωμάτωση της σωματικής δραστηριότητας στην καθημερινή σχολική ζωή, συμβάλλουμε όχι μόνο στη διαμόρφωση ενός υγιέστερου σώματος στους μαθητές, αλλά και ενός πιο στοχοπροσηλωμένου, ευπροσάρμοστου  και ικανού μυαλού για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της ζωής. Αισιοδοξούμε ότι οι επιστημονικές μελέτες που δημοσιεύονται σχετικά με τον καθοριστικό ρόλο της σωματικής δραστηριότητας στην υγεία θα λειτουργήσουν ως καταλύτης για τη μετατροπή του σχολείου σε περιβάλλον που πραγματικά προάγει τη σωματική και ψυχική ευεξία, δημιουργώντας ένα στέρεο θεμέλιο για μια πιο υγιή και ισορροπημένη κοινωνία.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

Branquinho L, Forte P, Ferraz R, Teixeira JE and Sortwell A (2024). “Building” health through physical activity in schools. Front. Sports Act. Living 6:1359661.

Οι ασθενείς με κληρονομική νόσο (ανεύρυσμα) θωρακικής αορτής συχνά αντιμετωπίζουν περιορισμούς ως προς τη συμμετοχή τους σε αθλήματα και ορισμένες μορφές άσκησης. Πρόσφατη μελέτη διερεύνησε την επίδραση της άσκησης και της συμμετοχής σε ανταγωνιστικά αθλήματα στην ποιότητα ζωής ασθενών ηλικίας 15-35 ετών με συνδρομική (σύνδρομο Marfan, σύνδρομο Loeys-Dietz και αγγειακό σύνδρομο Ehlers-Danlos) και μη-συνδρομική κληρονομική νόσο της θωρακικής αορτής. Η μελέτη χρησιμοποίησε ειδικά ερωτηματολόγια για την αξιολόγηση της συμμετοχής σε άσκηση κατά τη διάρκεια της ζωής και ανέδειξε ότι, παρά το γεγονός ότι το 88% των ασθενών είχαν περιορισμούς από τον θεράποντά τους, το 65% ανέφερε συμμετοχή σε ανταγωνιστικά αθλήματα και το 93% συμμετοχή σε άσκηση αναψυχής. Επιπλέον, βρέθηκαν σημαντικές θετικές συσχετίσεις μεταξύ της τρέχουσας συχνότητας άσκησης και της ψυχοκοινωνικής ποιότητας ζωής, ενώ δεν αναδείχθηκαν διαφορές ως προς το μέγεθος της αορτής ή την ανάγκη χειρουργικής επέμβασης μεταξύ των ατόμων που συμμετείχαν και εκείνων που δεν συμμετείχαν σε ανταγωνιστικά αθλήματα. Συμπερασματικά, τα ευρήματα της μελέτης ανέδειξαν ότι τα  αυξημένα επίπεδα άσκησης κατά τη διάρκεια της ζωής καθώς και τα τρέχοντα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας σχετίζονται με βελτιωμένη ποιότητα ζωής σε ασθενείς με κληρονομική νόσο της θωρακικής αορτής.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

MILLETTE, T. J., R. K. RAMCHARITAR, O. J. MONFREDI, M. J. THOMAS, M. R. CONAWAY, and P. N. DEAN. Exercise, Sports Participation, and Quality of Life in Young Patients with Heritable Thoracic Aortic Disease. Med. Sci. Sports Exerc., Vol. 57, No. 2, pp. 260-266, 2025.

Δεδομένων των αυξανόμενων επιπτώσεων της καρδιακής ανεπάρκειας, η διαστρωμάτωση των ασθενών σε αυξημένου κινδύνου για εκδήλωση ανεπιθύμητων συμβάντων καθίσταται ιδιαίτερα σημαντική. Πολύ ενδιαφέρουσα πρόσφατη μελέτη συνέκρινε την προγνωστική αξία διαφόρων μεταβλητών κατά την υπομέγιστη και μέγιστη καρδιοαναπνευστική δοκιμασία άσκησης (CPET) για εκδήλωση ανεπιθύμητων συμβάντων σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια, μεσομακροπρόθεσμα. Συνολικά 237 ασθενείς (ηλικίας 58–73 ετών, 30% γυναίκες, 70% με μειωμένο κλάσμα εξώθησης) εκτέλεσαν τη δοκιμασία άσκησης (κόπωσης) κατά την έναρξη της μελέτης και κλινικές εκβάσεις, όπως θνησιμότητα από οποιαδήποτε αιτία, μείζονα ανεπιθύμητα καρδιαγγειακά συμβάντα και νοσηλεία στο νοσοκομείο που συνδέονταν με επιπλοκές του καρδιαγγειακού συστήματος, καταγράφηκαν σε βάθος 5ετίας. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι η επί τοις εκατό προβλεπόμενη και η σχετική μέγιστη επιτευχθείσα πρόσληψη οξυγόνου (peak VO₂) είχαν την καλύτερη προγνωστική ακρίβεια για τα ανεπιθύμητα συμβάντα και τη θνησιμότητα, ωστόσο η υπομέγιστη μεταβλητή “βέλτιστο καρδιοαναπνευστικό σημείο” (cardiorespiratory optimal point, COP) είχε παρόμοια προγνωστική ακρίβεια για ανεπιθύμητα συμβάντα σε αυτούς τους ασθενείς. Συνολικά, τα ευρήματα αυτά αναδεικνύουν τις δυνατότητες της υπομέγιστης δοκιμασίας άσκησης σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: ΕΔΩ

KROESEN, S. H., J. A. SNOEK, R. R. J. VAN KIMMENADE, J. MOLINGER, C. G. ARAÚJO, M. T. E. HOPMAN, T. M. H. EIJSVOGELS, and E. A. BAKKER. Comparison of Cardiopulmonary Exercise Test Variables to Predict Adverse Events in Patients with Heart Failure. Med. Sci. Sports Exerc., Vol. 56, No. 12, pp. 2394-2403, 2024.