Προκειμένου να εξεταστεί η επίδραση συμπληρώματος κρεατίνης στο μυοσκελετικό σύστημα κατά τη διάρκεια συστηματικής άσκησης με αντιστάσεις, εβδομήντα εθελοντές (39 άνδρες, 31 γυναίκες) ηλικίας 58 ± 6 ετών, έλαβαν συμπλήρωμα κρεατίνης (0,1 g κρεατίνης ανά κιλό σωματικού βάρους την ημέρα), ή αντίστοιχο εικονικό φάρμακο, σε συνδυασμό με άσκηση αντιστάσεων (3 φορές την εβδομάδα) για ένα έτος.

Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι ο συνδυασμός συμπληρώματος κρεατίνης και επιβλεπόμενης προπόνησης με αντιστάσεις αύξησε τη συνολική οστική επιφάνεια στην κνήμη και τη μυϊκή μάζα των κάτω άκρων στα μεσήλικα άτομα. Μελλοντικές έρευνες χρειάζεται να προσδιορίσουν περαιτέρω τις δράσεις αυτού του συνδυασμού στις ιδιότητες των μυών και των οστών, με μετρήσεις μυϊκής δύναμης, οστικής αναδόμησης καθώς και συχνότητας πτώσεων και καταγμάτων στους μεσήλικες.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: Μόνο για Μέλη

Οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης είναι προσηλωμένοι στην προώθηση της σωματικής δραστηριότητας σε ενηλίκους με διαβήτη και έχουν αρκετή αυτοπεποίθηση για παροχή βασικής, γενικής καθοδήγησης, όπως ανέδειξε σχετική έρευνα που διεξήχθη στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ωστόσο, σημαντικές προκλήσεις τους εμποδίζουν να επιτύχουν αυτούς τους στόχους κατά την άσκηση της κλινικής τους πρακτικής, όπως:

– έλλειψη κατάλληλης εκπαίδευσης και κατάρτισης αναφορικά με το τρίπτυχο σωματική δραστηριότητα/διαβήτης/υγεία,

– άγνοια των συνιστώμενων κατευθυντήριων οδηγιών για σωματική δραστηριότητα στο διαβήτη,

– έλλειψη ενημέρωσης για τις επιλογές παραπομπής των ασθενών τους,

– περιορισμένος χρόνος και περιορισμένη δυνατότητα πρόσβασης σε κατάλληλους πόρους.

Παρόλα αυτά, όπως δείχνουν τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης, οι πάροχοι υγείας θεωρούν ότι οι συζητήσεις  για την αξιοποίηση της σωματικής δραστηριότητας πρέπει να αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της συμβουλευτικής τους, ενσωματώνοντας βελτιωμένες στρατηγικές επικοινωνίας για τη μετάδοση βασικών μηνυμάτων για σωματική δραστηριότητα.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: Μόνο για μέλη

– Πολλά άτομα, ενώ προτίθενται να είναι σωματικά δραστήρια, αποτυγχάνουν να μετατρέψουν αυτές τους τις προθέσεις σε πράξη.

– Οι αυτόματοι συναισθηματικοί συνειρμοί ως προς τη σωματική δραστηριότητα θα μπορούσαν να εξηγήσουν το κενό μεταξύ προθέσεων και δράσης.

– Αν και η αυτόματη τάση για ελαχιστοποίηση της προσπάθειας έχει ευρέως αποδειχθεί σε πολλούς τομείς, ο ρόλος της στη ρύθμιση των συμπεριφορών που έχουν ως βάση την κίνηση έχει σε μεγάλο βαθμό αγνοηθεί.

– Η θεωρία της ελαχιστοποίησης της προσπάθειας στη σωματική δραστηριότητα συμπεριλαμβάνει τις αυτόματες αντιδράσεις σε προτροπές για σωματική άσκηση και την αυτόματη τάση για ελαχιστοποίηση της προσπάθειας.

– Η συγκεκριμένη θεωρία έχει διατυπωθεί για να επιτύχει μια πληρέστερη και ακριβέστερη κατανόηση των νευροψυχολογικών μηχανισμών που εμπλέκονται στην αυτορρύθμιση των συμπεριφορών που σχετίζονται με την κίνηση.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο:  The_Theory_of_Effort_Minimization_in_Physical.3

Έχοντας ως οδηγό το όραμα και την ευθύνη μας έναντι της κοινωνίας και των μελών μας, από την έναρξη του τρέχοντος έτους μέχρι σήμερα το Εθνικό Κέντρο «Exercise is Medicine-Greece»  πραγματοποίησε τις ακόλουθες δράσεις, όπως αναφέρονται στο ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ (Οκτ 2021)

Το ΔΣ του Εθνικού Κέντρου  «Exercise is Medicine-Greece» ευχαριστεί όλα τα μέλη του για τη συμβολή τους στη δυναμική παρουσία του Κέντρου σε Ελλάδα και εξωτερικό.

• Σε ασθενείς με διαβήτη, η άσκηση προκαλεί υπερβολική αύξηση της αρτηριακής πίεσης, η οποία αυξάνει τον κίνδυνο εκδήλωσης ενός δυσμενούς καρδιαγγειακού συμβάντος. Ως εκ τούτου, η διαλεύκανση των αντίστοιχων μηχανισμών έχει μεγάλη κλινική σημασία.
• Η αντίσταση στην ινσουλίνη (υπερινσουλιναιμία ή υπεργλυκαιμία) αποτελεί ένα από τα παθοφυσιολογικά χαρακτηριστικά του διαβήτη. Έτσι, η περιφερειακή και  κεντρική αντίσταση στην ινσουλίνη μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην ανάπτυξη παθολογικής αυτόνομης καρδιαγγειακής λειτουργίας στους διαβητικούς ασθενείς.
• Η ευαισθητοποίηση των αισθητικών νευρώνων των σκελετικών μυών από την ινσουλίνη ή τη γλυκόζη, καθώς και οι διαταραχές στη μεταφορά της ινσουλίνης στο κεντρικό νευρικό σύστημα (μείωση της δραστηριότητας της σηματοδοτικής οδού της ινσουλίνης στον εγκέφαλο) μπορεί να επιτείνει τις αποκρίσεις της αρτηριακής πίεσης κατά την άσκηση.
• Ο προσδιορισμός πιθανών θεραπευτικών σχημάτων που βελτιώνουν τις ασυνήθιστα υψηλές αποκρίσεις της αρτηριακής πίεσης κατά την άσκηση των διαβητικών ασθενών θα μπορούσε να επιτρέψει την ασφαλή συνταγογράφηση της σωματικής άσκησης ως ευεργετικής θεραπευτικής παρέμβασης για τη συγκεκριμένη νόσο.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο:  The_Impact_of_Insulin_Resistance_on_Cardiovascular.2

Η περίσσεια λιπώδους ιστού και η αρτηριακή δυσλειτουργία είναι κοινά χαρακτηριστικά των παχύσαρκων ατόμων. Ειδικότερα, ο περιαγγειακός λιπώδης ιστός διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην υγεία των αρτηριών και η δυσλειτουργία αυτού του ιστού στην παχυσαρκία επηρεάζει αρνητικά τη λειτουργία των αρτηριών. Η σωματική άσκηση προκαλεί ευθείες ευεργετικές επιδράσεις στον περιαγγειακό λιπώδη ιστό, παρέχοντας μια επιπρόσθετη, νέα οδό παρέμβασης για τη βελτίωση της κατάστασης των αρτηριών κλινικών πληθυσμών.

Επιγραμματικά:

• Η παχυσαρκία οδηγεί σε έναν τοξικό περιαγγειακό λιπώδη ιστό
• Ο περιαγγειακός λιπώδης ιστός επηρεάζει τη λειτουργία της αορτής μέσω παρακρινών και αυτοκρινών οδών
• Η άσκηση βελτιώνει τα χαρακτηριστικά του περιαγγειακού λιπώδους ιστού και ευθέως τη δομή και λειτουργία των αρτηριών στα παχύσαρκα άτομα.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο:  Role_of_Perivascular_Adipose_Tissue_and_Exercise.5