Παρά τις πολυάριθμες επιστημονικές έρευνες που αναδεικνύουν τα οφέλη της άσκησης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, τόσο για τη μητέρα όσο και για το έμβρυο, ορισμένες επιφυλάξεις διατηρούνται σχετικά με το κατά πόσο η άσκηση μπορεί να επηρεάσει την ομαλή λειτουργία του πλακούντα.

Σε πρόσφατη μελέτη, δείγματα πλακούντα συλλέχθηκαν αμέσως μετά τον τοκετό από 29 υγιείς μητέρες που γέννησαν τελειόμηνα νεογνά. Είκοσι μία από τις γυναίκες αυτές συμμετείχαν σε τυπικό πρόγραμμα άσκησης ήπιας ή μέτριας έντασης, από τα μέσα της κύησης (16^η – 20^η  εβδομάδα) έως τον τοκετό, ενώ οκτώ γυναίκες που κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν ασκούνταν αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου.

Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι η άσκηση ήπιας και μέτριας έντασης αυξάνει την αγγειογένεση χωρίς να αυξάνει το οξειδωτικό στρες ή το στρες ενδοπλασματικού δικτύου στον πλακούντα υγιών εγκύων. Τα ευρήματα αυτά ενισχύουν την υιοθέτηση της τακτικής σωματικής άσκησης ως μέρος της τυπικής φροντίδας για τις έγκυες γυναίκες. Μελλοντικές έρευνες χρειάζεται να διερευνήσουν τα πιθανά οφέλη της άσκησης όσον αφορά την αγγειογένεση σε παθολογικές εγκυμοσύνες.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο:  Exercise_in_Pregnancy_Increases_Placental.6

Δεκαέξι αγύμναστα νεαρά άτομα, 8 άνδρες και 8 γυναίκες με μέσο όρο ηλικίας τα 24 έτη, συμμετείχαν σε πρόγραμμα έντονης (80%-90% VO₂peak), βραχυπρόθεσμης προπόνησης 5 συνεδριών σε χρονικό διάστημα 9 ημερών. Κατά το διάστημα αυτής της σύντομης προπόνησης, οι μισοί από τους ασκούμενους βάδιζαν καθημερινά (επιπλέον) ~5.000 βήματα και οι άλλοι μισοί ~16.000 βήματα.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, κατά την εφαρμογή ενός βραχυπρόθεσμου προγράμματος έντονης προπόνησης, η μείωση των ημερήσιων βημάτων (πέραν της προπόνησης) των ασκουμένων από 16.000 σε περίπου 5.000 βήματα αμβλύνει ορισμένες από τις χαρακτηριστικές καρδιομεταβολικές προσαρμογές που επισυμβαίνουν λόγω της έντονης άσκησης. Η μείωση αυτών των προσαρμογών φαίνεται να είναι πιο χαρακτηριστική  όσον αφορά μεταβολικούς παράγοντες (οξείδωση λιπών και συγκέντρωση γαλακτικού στο αίμα) σε σύγκριση με καρδιαγγειακούς παράγοντες (VO₂peak).

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο:  Background_Inactivity_Blunts_Metabolic_Adaptations.16

Η οπτική τομογραφία συνοχής (Optical Coherence Tomography) αποτελεί μια νέα τεχνική απεικόνισης υψηλής ευκρίνειας ικανή να απεικονίζει το δερματικό μικροαγγειακό σύστημα σε ανάλυση ~30 μm.

Η τεχνική αυτή χρησιμοποιήθηκε σε δεκαέξι υγιείς άνδρες, με μέσο όρο ηλικίας 26 έτη και  μέσο βάρος 78 κιλά, οι οκτώ από τους οποίους συμμετείχαν σε επιβλεπόμενο πρόγραμμα ποδηλάτησης, στο 80% της μέγιστης καρδιακής συχνότητας, τρεις φορές την εβδομάδα, για συνολικά 8 εβδομάδες, ενώ οι υπόλοιποι οκτώ αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου.

Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι οι αγγειακές προσαρμογές που επισυμβαίνουν με την αερόβια άσκηση σε υγιείς νεαρούς ενήλικες δεν είναι ομοιόμορφες στα διάφορα επίπεδα του αρτηριακού δέντρου. Παρόλο που η άσκηση βελτίωσε τη λειτουργία των μεγαλύτερων αρτηριών, δεν υπήρξαν σαφείς ενδείξεις ως προς αντίστοιχες προσαρμογές των δερματικών μικροαγγείων.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο:  Adaptation_to_Exercise_Training_in_Conduit.17

Η καρδιοαναπνευστική ικανότητα αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα πρόβλεψης της θνησιμότητας και οι γυναίκες συνήθως επιτυγχάνουν μικρότερες βελτιώσεις στην καρδιοαναπνευστική ικανότητα από ό,τι οι άνδρες μετά από τη συμμετοχή τους σε προγράμματα άσκησης με στόχο την καρδιακή αποκατάσταση.

Μετα-ανάλυση που περιελάμβανε 14 μελέτες με περίπου οκταπλάσια συμμετοχή ανδρών από ό,τι γυναικών (836 άνδρες, 103 γυναίκες) ανέδειξε ότι οι άνδρες με στεφανιαία νόσο βελτίωσαν σε απόλυτες τιμές  την καρδιοαναπνευστική τους ικανότητα μετά από συστηματική διαλειμματική άσκηση υψηλής έντασης σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου, ενώ δεν υπήρχαν επαρκή δεδομένα για τη διενέργεια αντίστοιχης ανάλυσης στις γυναίκες.

Σημαντικά μικρότερες βελτιώσεις στην καρδιοαναπνευστική ικανότητα παρουσίασαν οι γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες, ωστόσο δεν βρέθηκαν διαφορές μεταξύ των φύλων ως προς τη σχετική (ποσοστιαία) μεταβολή της καρδιοαναπνευστικής ικανότητας μετά τη διαλειμματική άσκηση υψηλής έντασης. Επίσης, οι γυναίκες εμφάνισαν σημαντικά μικρότερες μειώσεις στο δείκτη μάζας σώματος και στη γλυκόζη νηστείας, αλλά δεν παρατηρήθηκαν διαφορές μεταξύ των φύλων σε άλλους δείκτες καρδιομεταβολικής υγείας.

Συμπερασματικά, δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ των φύλων όσον αφορά τη σχετική βελτίωση της καρδιοαναπνευστικής ικανότητας μετά από άσκηση υψηλής έντασης, ωστόσο, οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται σε μεγάλο βαθμό στις αντίστοιχες μελέτες. Μελλοντικές μελέτες θα πρέπει να αυξήσουν τη συμμετοχή των γυναικών και να εστιάσουν σε αναλύσεις με βάση το φύλο, ώστε να προσδιορίσουν ειδικές ως προς το φύλο προσαρμογές μετά από διαλειμματική άσκηση υψηλής έντασης.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: Sex_Differences_in_Cardiometabolic_Health.6

Παρά τις αλλαγές που επέφερε η πανδημία COVID-19 στις καθημερινές μας δραστηριότητες, υπάρχουν ασφαλείς τρόποι για να ασκηθείτε και να διασκεδάσετε το καλοκαίρι: 

• Περπάτημα, τρέξιμο και πεζοπορία
• Ποδηλασία
• Ψάρεμα και κυνήγι
• Αναρρίχηση  και ορειβασία
• Καγιάκ, κανό, καταδύσεις, βαρκάδα ή ιστιοπλοΐα
• Κολύμπι, ρακέτες
• Μαθήματα γυμναστικής, που πραγματοποιούνται σε εξωτερικούς χώρους ή διαδικτυακά και επιτρέπουν τη διατήρηση των ασφαλών αποστάσεων μεταξύ των ασκουμένων.

Επίσης, κατά τη διάρκεια των διακοπών σας:

• Αποφύγετε το περπάτημα σε πολυπληθείς περιοχές και στενούς δρόμους και επιλέξτε διαδρομές που διευκολύνουν τη διατήρηση των αποστάσεων με τους συνοδοιπόρους σας. 
• Φορέστε μάσκα σε εξωτερικούς χώρους, όπου υπάρχει υψηλός κίνδυνος μετάδοσης του νέου κορωνοϊού sars-cov-2. 
• Μην φοράτε μάσκα κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων κατά τις οποίες η μάσκα μπορεί να βραχεί.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/coronavirus/in-depth/safe-activities-during-covid19/art-20489385

Εξήντα δύο παιδιά που διαγνώστηκαν με διαταραχή του φάσματος αυτισμού (50 αγόρια και 12 κορίτσια), με μέσο όρο ηλικίας τα 10 έτη, χωρίστηκαν  τυχαία σε τρεις ομάδες: 22 παιδιά εκπαιδεύτηκαν στην οδήγηση ποδηλάτου, 20 συμμετείχαν σε άσκηση στατικής ποδηλάτησης και 20 παιδιά αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου. 

Αξιολογήθηκαν τέσσερεις συνιστώσες της εκτελεστικής λειτουργίας [προγραμματισμός, μνήμη εργασίας (λειτουργική μνήμη), ευελιξία και αναστολή] και, μετά από διόρθωση ως προς την ηλικία και τον δείκτη νοημοσύνης (IQ), τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν σημαντικές βελτιώσεις σε όλες τις αξιολογηθείσες συνιστώσες της εκτελεστικής λειτουργίας στα άτομα  της ομάδας οδήγησης ποδηλάτου, αλλά όχι στις άλλες δύο ομάδες.

Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν την αξία της ενσωμάτωσης γνωστικών δραστηριοτήτων σε προγράμματα άσκησης που έχουν σχεδιαστεί για τη βελτίωση της νοητικής λειτουργίας παιδιών με διαταραχές του φάσματος του αυτισμού.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: Improving_Executive_Function_of_Children_with.5

Εικοσιπέντε άτομα με μεταβολικό σύνδρομο, ηλικίας 54±3 ετών, συμμετείχαν σε πρόγραμμα διαλειμματικής άσκησης υψηλής έντασης σε κυκλοεργόμετρο, που πραγματοποιούνταν τρεις φορές την εβδομάδα, για 4 μήνες ανά έτος και για πέντε συνολικά έτη. Ισάριθμοι ασθενείς, παρόμοιας ηλικίας, που δεν συμμετείχαν στο πρόγραμμα άσκησης αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου.

Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι οι παράγοντες του μεταβολικού συνδρόμου μειώθηκαν με την πάροδο του χρόνου μόνο στην ομάδα άσκησης, ενώ η καρδιοαναπνευστική ικανότητα αυξήθηκε κατά τη διάρκεια της πενταετούς παρέμβασης στην ομάδα άσκησης, αλλά μειώθηκε στα άτομα της ομάδας ελέγχου. Επίσης, η χρήση φαρμάκων διπλασιάστηκε στην ομάδα ελέγχου αλλά δεν μεταβλήθηκε σημαντικά στην ομάδα άσκησης κατά τη διάρκεια της πενταετούς παρακολούθησής τους. Επιπλέον, το ποσοστό των ασθενών με μεταβολικό σύνδρομο που χρειάστηκε να αυξήσουν την αντιυπερτασική, τη γλυκοζορυθμιστική, ή τη συνολική φαρμακευτική αγωγή τους κατά την περίοδο των 5 ετών ήταν μικρότερο στην ομάδα άσκησης σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου.

Συμπερασματικά, η συστηματική άσκηση μπορεί να συμβάλει στη μείωση της αυξανόμενης φαρμακευτικής αγωγής που απαιτείται για τον έλεγχο του μεταβολικού συνδρόμου σε διάστημα μιας πενταετίας.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: Exercise_Reduces_Medication_for_Metabolic_Syndrome.3

Πρόσφατη μελέτη σε δέκα άνδρες ηλικίας 39±10 ετών με μόνιμη παραπληγία χωρίς άλλες συννοσηρότητες έδειξε ότι η άσκηση υψηλής έντασης αύξησε τη μεταγευματική ενεργειακή δαπάνη ανεξαρτήτως του ενεργειακού κόστους της άσκησης. Επιπλέον, ο συνδυασμός ασκήσεων με αντιστάσεις και αντοχής (κυκλική προπόνηση με αντιστάσεις) έδειξε μεγαλύτερη επίδραση στη μεταγευματική οξείδωση των λιπών.

Ειδικότερα, η συγκεκριμένη έρευνα είναι η πρώτη που αναδεικνύει ότι η προγευματική άσκηση επηρεάζει το μεταγευματικό μεταβολισμό σε άτομα με βλάβη του νωτιαίου μυελού. Πιο συγκεκριμένα, η ένταση και το είδος της άσκησης επηρεάζουν τη μεταγευματική ενεργειακή δαπάνη και τη χρήση των ενεργειακών υποστρωμάτων ανεξάρτητα από το ενεργειακό κόστος της άσκησης. Επίσης, τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας ανέδειξαν ότι η προγευματική άσκηση έχει περιορισμένη επίδραση στο μεταβολισμό των θρεπτικών συστατικών σε παραπληγικούς με καλή φυσική κατάσταση και σχετικά φυσιολογικές μεταγευματικές γλυκαιμικές και λιπιδαιμικές αποκρίσεις. Ωστόσο, η κυκλική προπόνηση οδήγησε σε κορυφαίες μεταγευματικές συγκεντρώσεις τριγλυκεριδίων στο αίμα που ήταν χαμηλότερες από το όριο της μεταγευματικής λιπιδαιμίας (2,5 mmol/L) σε όλους τους συμμετέχοντες ασθενείς.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: Effects_of_Exercise_Mode_on_Postprandial.2

Η μεταγευματική υπεργλυκαιμία και οι μεγάλες μεταγευματικές διακυμάνσεις της γλυκόζης στο αίμα μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο ανάπτυξης καρδιομεταβολικών διαταραχών, όχι μόνο σε άτομα με διαβήτη αλλά και σε υγιή άτομα. Η άσκηση διαδραματίζει  σημαντικό ρόλο στη βελτίωση της μεταγευματικής (υπερ)γλυκαιμικής απόκρισης και αποτρέπει τις αρνητικές επιπτώσεις των ακραίων διακυμάνσεων της γλυκόζης.

Συγκεκριμένα, πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι:

• η μεταγευματική, αλλά όχι η προγευματική άσκηση βελτίωσε τη γλυκαιμική ανταπόκριση.
• Η γλυκαιμική κορύφωση (μέγιστη τιμή γλυκόζης) μειώθηκε μόνο όταν η άσκηση ξεκίνησε 15 λεπτά μετά το γεύμα.
• Παρόμοια μείωση της μεταγευματικής γλυκαιμικής απόκρισης παρατηρήθηκε τόσο με αερόβια άσκηση (περπάτημα, ποδηλασία, άσκηση σε ελλειπτικό όργανο), όσο και με άσκηση με αντιστάσεις, ή και με συνδυασμό  αυτών των δύο μορφών άσκησης.
• Τριάντα και 45 λεπτά γρήγορης βάδισης επέφεραν παρόμοια μείωση της μεταγευματικής απόκρισης της γλυκόζης.
• Κατά την εκτέλεση άσκησης με διαλείμματα, 10 και 20 λεπτά αθροιστικής άσκησης ήταν επαρκή για να μετριαστεί η μεταγευματική υπεργλυκαιμία την πρώτη ώρα μετά το γεύμα.

Τα ευρήματα αυτής της μελέτης παρέχουν σημαντικές νέες πληροφορίες σχετικά με τη συνταγογράφηση μεταγευματικής άσκησης σε υγιή άτομα, ειδικότερα ως προς τα κριτήρια επιλογής του κατάλληλου χρόνου, του είδους, της διάρκειας και των χαρακτηριστικών της άσκησης.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: Effects_of_Different_Exercise_Strategies_to.1

Υγιείς προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του μαστού συμμετείχαν σε 6μηνο πρόγραμμα άσκησης, ίδιας έντασης (70-80% της μέγιστης καρδιακής συχνότητας) αλλά διαφορετικής διάρκειας. Τριάντα εννέα (39) από αυτές τις γυναίκες ασκούνταν για 150 λεπτά την εβδομάδα (χαμηλή δόση άσκησης), ενώ ισάριθμες γυναίκες ασκούνταν για διπλάσιο χρόνο  (300 λεπτά/εβδομάδα, υψηλή δόση άσκησης).  Η ομάδα ελέγχου (47 γυναίκες) ασκούνταν για λιγότερο από 75 λεπτά την εβδομάδα.

Μετά την ολοκλήρωση του 6μηνου προγράμματος άσκησης, το 24% των γυναικών της ομάδας χαμηλής δόσης άσκησης και το 6% των γυναικών της ομάδας υψηλής δόσης δεν παρουσίασαν σημαντικές αποκρίσεις στην άσκηση, ανεξάρτητα από το βαθμό συμμόρφωσής τους στο πρόγραμμα, ενώ ο κίνδυνος θνησιμότητας από καρκίνο του μαστού μειώθηκε και στις δύο ομάδες, στο 87% και 95% των γυναικών αντίστοιχα.

Με βάση τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας, η αύξηση της διάρκειας (όχι της έντασης) της άσκησης μείωσε σημαντικά τον αριθμό των γυναικών που δεν βελτίωσαν τη φυσική τους κατάσταση παρά τη συνέπεια που επέδειξαν στο πρόγραμμα άσκησης. Τέλος, φαίνεται ότι τα 150 λεπτά άσκησης εβδομαδιαίως είναι επαρκή για τη μείωση του εκτιμώμενου κινδύνου θνησιμότητας από καρκίνο του μαστού.

 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο: Increased_Duration_of_Exercise_Decreases_Rate_of.6