Skip to content

Category: Επιστημονικές Έρευνες

Ο καθιστικός χρόνος συνδέεται αυτοτελώς με την αντίσταση στην ινσουλίνη του λιπώδους ιστού ενηλίκων με διαβήτη τύπου 2

Ο καθιστικός χρόνος συνδέεται αυτοτελώς με την αντίσταση στην ινσουλίνη του λιπώδους ιστού ενηλίκων με διαβήτη τύπου 2 (s)

Η αντίσταση στην ινσουλίνη αποτελεί κεντρικό παράγοντα της παθοφυσιολογίας πολλών παθήσεων που σχετίζονται με την παχυσαρκία, όπως είναι ο διαβήτης τύπου 2 και η μη αλκοολική λιπώδης ηπατική νόσος. Οι μεταβολικές συνέπειες της αντίστασης στην ινσουλίνη είναι ειδικές στον κάθε ιστό, και ενώ για τους σκελετικούς μυς και το ήπαρ έχουν προσδιοριστεί, τα στοιχεία που αφορούν την αντίσταση στην ινσουλίνη του λιπώδους ιστού είναι λιγότερο τεκμηριωμένα. Σε έρευνα στην οποία συμμετείχαν 179 εθελοντές, άντρες και γυναίκες, με διαβήτη τύπου 2, υπέρβαροι ή παχύσαρκοι, εξετάστηκε η σχέση μεταξύ καθιστικού χρόνου και αντίστασης του λιπώδους ιστού τους στην ινσουλίνη. Από τα αποτελέσματα
Σωματική δραστηριότητα και μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος

Σωματική δραστηριότητα και μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος: Συλλογικά πορίσματα από το Αμερικανικό Κολέγιο Αθλητιατρικής (ACSM) (s)

Αν και η σωματική δραστηριότητα είναι καίριας σημασίας για την πρόληψη και την κλινική διαχείριση της μη αλκοολικής λιπώδους νόσου του ήπατος, τα περισσότερα άτομα με αυτή τη χρόνια νόσο είναι σωματικά μη δραστήρια και δεν επιτυγχάνουν τη συνιστώμενη ποσότητα σωματικής δραστηριότητας. Υπάρχoυν ισχυρά επιστημονικά δεδομένα που υπογραμμίζουν τα οφέλη της τακτικής σωματικής δραστηριότητας, συμπεριλαμβανομένων της μείωσης του ηπατικού λίπους και της βελτίωσης της σύστασης σώματος, της καρδιοαναπνευστικής ικανότητας, της αγγειακής λειτουργίας και της σχετιζόμενης με την υγεία ποιότητας ζωής. Είναι, επιπλέον, σημαντικό, ότι τα οφέλη της τακτικής σωματικής δραστηριότητας μπορούν να παρατηρηθούν χωρίς ταυτόχρονη, κλινικά σημαντική απώλεια βάρους. Ειδικότερα,
Η επίδραση της διαλειμματικής άσκησης υψηλής έντασης στην κόπωση και τον πόνο που συνδέονται με τον καρκίνο

Η επίδραση της διαλειμματικής άσκησης υψηλής έντασης στην κόπωση και τον πόνο που συνδέονται με τον καρκίνο (s)

Πρόσφατη συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση αξιολόγησε την αποτελεσματικότητα της διαλειμματικής άσκησης υψηλής έντασης (HIIT), αλλά και  των συνδυαστικών προγραμμάτων HIIT, στην κόπωση και τον πόνο που συνδέονται με τον καρκίνο ή τις θεραπείες του. Συμπεριλήφθηκαν μελέτες που αφορούσαν ενήλικες ασθενείς με καρκίνο και επιβιώσαντες ηλικίας άνω των 18 ετών. Τα αποτελέσματα αυτών των μελετών ανέδειξαν ότι, παρά τις προηγούμενες επιφυλάξεις, η HIIT και τα συνδυαστικά προγράμματα HIIT για καρκινοπαθείς και επιβιώσαντες από καρκίνο μπορούν να θεωρούνται μια αποτελεσματική και χρονικά αποδοτική παρέμβαση, έναντι της συνήθους φροντίδας αυτών των ασθενών, για τη μείωση τόσο της κόπωσης όσο και του πόνου που
Έγκαιρη ανίχνευση εγκεφαλικών μεταστάσεων σε επιβλεπόμενο πρόγραμμα άσκησης ασθενών με προχωρημένο καρκίνο του μαστού

Έγκαιρη ανίχνευση εγκεφαλικών μεταστάσεων σε επιβλεπόμενο πρόγραμμα άσκησης ασθενών με προχωρημένο καρκίνο του μαστού (s)

Το 25% περίπου των ασθενών με μεταστατικό καρκίνο του μαστού αναπτύσσουν εγκεφαλικές μεταστάσεις, γεγονός που επηρεάζει σημαντικά τη συνολική επιβίωση και την ποιότητα ζωής τους. Σύμφωνα με τις τρέχουσες κλινικές κατευθυντήριες οδηγίες, η τακτική εξέταση μέσω μαγνητικής τομογραφίας (MRI) δεν συνιστάται, εκτός εάν οι ασθενείς έχουν συμπτώματα που σχετίζονται με το κεντρικό νευρικό σύστημα. Πρόσφατη κλινική μελέτη αξιολόγησε την επίδραση 9μηνου εξατομικευμένου και επιβλεπόμενου προγράμματος άσκησης στην ποιότητα ζωής, την κόπωση και άλλες παρενέργειες που σχετίζονται με τη νόσο και τη θεραπεία μεταστατικού καρκίνου του μαστού. Ως μέρος αυτής της μελέτης, γυναίκα ασθενής ακολούθησε τακτικά τις συνεδρίες άσκησης και επιβλέπονταν

Επίδραση προγραμμάτων άσκησης διαφορετικής εναλλαγής της επιβάρυνσης στη μυϊκή δύναμη και τη σωματική απόδοση μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών

Στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, η βελτιστοποίηση της μυϊκής δύναμης και της σωματικής απόδοσης, μέσω κατάλληλης άσκησης με αντιστάσεις, είναι ζωτικής σημασίας για την επίτευξη βέλτιστης λειτουργικής εφεδρείας στη ζωή τους αργότερα. Σε μελέτη στην οποία συμμετείχαν 24 μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες συγκρίθηκε η επίδραση προγραμμάτων μυϊκής ενδυνάμωσης, με διαφορετική εναλλαγή της επιβάρυνσης μεταξύ χαμηλού και υψηλού φορτίου, στη δύναμη και σε λειτουργικές δοκιμασίες, μετά από 12 και 24 εβδομάδες συστηματικής άσκησης με αντιστάσεις. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι, τόσο το πρόγραμμα μετάβασης από χαμηλή σε υψηλή επιβάρυνση (27-31 μέγιστες επαναλήψεις κατά τις πρώτες 12 εβδομάδες και 8-12 μέγιστες επαναλήψεις κατά τις τελευταίες

Παγκόσμια Ημέρα των Ηλικιωμένων – 1η Οκτωβρίου Σωματική δραστηριότητα για την πρόληψη της ηλικιοεξαρτώμενης μείωσης ελέγχου του πόνου

Καθώς οι άνθρωποι γερνούν, η ικανότητα του κεντρικού νευρικού συστήματος να ρυθμίζει ενδογενώς τον πόνο επιδεινώνεται σημαντικά, αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο για την εκδήλωση χρόνιου πόνου. Ωστόσο, ενώ οι ηλικιωμένοι είναι η λιγότερο δραστήρια σωματικά ηλικιακή ομάδα, οι ηλικιωμένοι ενήλικες που κάνουν εβδομαδιαία περισσότερη σωματική δραστηριότητα, μέτριας έως υψηλής έντασης, παρουσιάζουν μικρότερη διευκόλυνση από το ΚΝΣ για εκδήλωση πόνου και έχουν μεγαλύτερη ικανότητα για υποαλγησία που προκαλείται από την άσκηση. Επίσης, οι ηλικιωμένοι ενήλικες που κάνουν λιγότερη καθιστική ζωή και περισσότερη ήπια σωματική δραστηριότητα την εβδομάδα εμφανίζουν μεγαλύτερη ενδογενή ικανότητα αναστολής του πόνου. Συμπερασματικά, η πρόσφατη αυτή μελέτη προτείνει ότι

Η επίδραση της άσκησης στην ποιότητα ζωής ασθενών με διαβήτη τύπου 2

Η άσκηση αποτελεί αποδεδειγμένη θεραπεία για τη διαχείριση των καρδιομεταβολικών παραγόντων κινδύνου στον διαβήτη τύπου 2. Ωστόσο, τα αποτελέσματά της στην ποιότητα ζωής των ασθενών με διαβήτη τύπου 2 παραμένουν ασαφή. Συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση 29 σχετικών μελετών, οι οποίες συμπεριελάμβαναν 2.354 ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 που έκαναν αερόβια άσκηση και/ή άσκηση με αντιστάσεις για τουλάχιστον δύο εβδομάδες, έδειξε ότι η αερόβια άσκηση, μόνη της ή σε συνδυασμό με άσκηση αντιστάσεων, βελτίωσε την ποιότητα ζωής των ασθενών με διαβήτη τύπου 2, ενώ η άσκηση με αντιστάσεις μόνη της δεν είχε το ίδιο αποτέλεσμα. Επίσης, οι σωματικές συνιστώσες της σχετιζόμενης

Αερόβια άσκηση, νοητική απόδοση και εγκεφαλική δραστηριότητα σε εφήβους με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας

H διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) είναι μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή για την οποία συνιστώνται διάφορες συμπεριφορικές θεραπείες, όπως άσκηση, ως μέρος μιας διεπιστημονικής θεραπευτικής προσέγγισης. Η άσκηση βελτιώνει την εκτελεστική λειτουργία του εγκεφάλου σε άτομα με ΔΕΠΥ, ωστόσο περιορισμένα είναι τα δεδομένα σχετικά με τους μηχανισμούς που εμπλέκονται σε αυτή την επίδραση. Σχετική έρευνα εξέτασε τις εγκεφαλικές αποκρίσεις που προκαλούνταν κατά τη διάρκεια άσκησης ποδηλάτισης μέτριας έντασης για 25 λεπτά, καθώς και σε συνθήκες ηρεμίας, σε 38 εφήβους, 15 με ΔΕΠΥ και 23 με φυσιολογική ανάπτυξη. Η μελέτη έδειξε ότι οι έφηβοι με ΔΕΠΥ είχαν βραδύτερη ταχύτητα απόκρισης σε

Συσχετίσεις μεταξύ σωματικής δραστηριότητας, κινητικής απόδοσης και σχολικών δεξιοτήτων σε παιδιά δημοτικού σχολείου

Περιορισμένες είναι οι διαχρονικές μελέτες που έχουν διερευνήσει την αλληλένδετη διαχρονική δυναμική μεταξύ της σωματικής δραστηριότητας, της κινητικής απόδοσης και των σχολικών δεξιοτήτων στη μέση παιδική ηλικία. Πρόσφατη έρευνα εξέτασε τις συσχετίσεις αυτές σε 189 παιδιά ηλικίας 6-9 ετών, από την 1η έως την 3η τάξη του δημοτικού σχολείου της Φινλανδίας. Τα δεδομένα αναλύθηκαν με τη χρήση μοντέλου δομικών εξισώσεων προσαρμοσμένων ως προς το φύλο, την εκπαίδευση των γονέων και το εισόδημά τους. Tα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι η καλύτερη κινητική απόδοση στην 1η τάξη σχετίζονταν με υψηλότερες σχολικές δεξιότητες (δοκιμασίες αριθμητικής ευχέρειας και κατανόησης γραπτού λόγου) στην 3η
Διακοπές του απογευματινού καθιστικού χρόνου με διαλείμματα ασκήσεων με αντιστάσεις βελτιώνουν τις μεταγευματικές γλυκαιμικές αποκρίσεις

Διακοπές του απογευματινού καθιστικού χρόνου με διαλείμματα ασκήσεων με αντιστάσεις βελτιώνουν τις μεταγευματικές γλυκαιμικές αποκρίσεις(s)

Η διακοπή του παρατεταμένου καθιστικού χρόνου κατά τη διάρκεια της ημέρας μειώνει τη μεταγευματική υπεργλυκαιμία, που αποτελεί παράγοντα κινδύνου για καρδιομεταβολικές νόσους. Ωστόσο, δεν είναι  γνωστό εάν υπάρχουν οφέλη ως προς τις μεταγευματικές αποκρίσεις γλυκόζης, ινσουλίνης και τριγλυκεριδίων το απόγευμα και εάν αυτά τα οφέλη διαφέρουν ανάλογα με το δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ). Πρόσφατη, καλά σχεδιαμένη μελέτη διερεύνησε αυτές τις αποκρίσεις, εφαρμόζοντας σε ομάδες εθελοντών φυσιολογικού ΔΜΣ, υπέρβαρων, ή παχύσαρκων δύο διαφορετικές συνθήκες μεταγευματικά: α) παρατεταμένο καθιστικό χρόνο για 4 συνεχόμενες ώρες, ξεκινώντας από τις 5.00 μ.μ. και β) τον ίδιο παρατεταμένο καθιστικό χρόνο διακοπτόμενο κάθε 30 λεπτά με διαλείμματα
Καλέστε μας
Επικοινωνία