Tag: μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος

Η αντίσταση στην ινσουλίνη αποτελεί κεντρικό παράγοντα της παθοφυσιολογίας πολλών παθήσεων που σχετίζονται με την παχυσαρκία, όπως είναι ο διαβήτης τύπου 2 και η μη αλκοολική λιπώδης ηπατική νόσος. Οι μεταβολικές συνέπειες της αντίστασης στην ινσουλίνη είναι ειδικές στον κάθε ιστό, και ενώ για τους σκελετικούς μυς και το ήπαρ έχουν προσδιοριστεί, τα στοιχεία που αφορούν την αντίσταση στην ινσουλίνη του λιπώδους ιστού είναι λιγότερο τεκμηριωμένα. Σε έρευνα στην οποία συμμετείχαν 179 εθελοντές, άντρες και γυναίκες, με διαβήτη τύπου 2, υπέρβαροι ή παχύσαρκοι, εξετάστηκε η σχέση μεταξύ καθιστικού χρόνου και αντίστασης του λιπώδους ιστού τους στην ινσουλίνη. Από τα αποτελέσματα

Αν και η σωματική δραστηριότητα είναι καίριας σημασίας για την πρόληψη και την κλινική διαχείριση της μη αλκοολικής λιπώδους νόσου του ήπατος, τα περισσότερα άτομα με αυτή τη χρόνια νόσο είναι σωματικά μη δραστήρια και δεν επιτυγχάνουν τη συνιστώμενη ποσότητα σωματικής δραστηριότητας. Υπάρχoυν ισχυρά επιστημονικά δεδομένα που υπογραμμίζουν τα οφέλη της τακτικής σωματικής δραστηριότητας, συμπεριλαμβανομένων της μείωσης του ηπατικού λίπους και της βελτίωσης της σύστασης σώματος, της καρδιοαναπνευστικής ικανότητας, της αγγειακής λειτουργίας και της σχετιζόμενης με την υγεία ποιότητας ζωής. Είναι, επιπλέον, σημαντικό, ότι τα οφέλη της τακτικής σωματικής δραστηριότητας μπορούν να παρατηρηθούν χωρίς ταυτόχρονη, κλινικά σημαντική απώλεια βάρους. Ειδικότερα,