Category: Uncategorized

Στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, η βελτιστοποίηση της μυϊκής δύναμης και της σωματικής απόδοσης, μέσω κατάλληλης άσκησης με αντιστάσεις, είναι ζωτικής σημασίας για την επίτευξη βέλτιστης λειτουργικής εφεδρείας στη ζωή τους αργότερα. Σε μελέτη στην οποία συμμετείχαν 24 μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες συγκρίθηκε η επίδραση προγραμμάτων μυϊκής ενδυνάμωσης, με διαφορετική εναλλαγή της επιβάρυνσης μεταξύ χαμηλού και υψηλού φορτίου, στη δύναμη και σε λειτουργικές δοκιμασίες, μετά από 12 και 24 εβδομάδες συστηματικής άσκησης με αντιστάσεις. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι, τόσο το πρόγραμμα μετάβασης από χαμηλή σε υψηλή επιβάρυνση (27-31 μέγιστες επαναλήψεις κατά τις πρώτες 12 εβδομάδες και 8-12 μέγιστες επαναλήψεις κατά τις τελευταίες

Καθώς οι άνθρωποι γερνούν, η ικανότητα του κεντρικού νευρικού συστήματος να ρυθμίζει ενδογενώς τον πόνο επιδεινώνεται σημαντικά, αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο για την εκδήλωση χρόνιου πόνου. Ωστόσο, ενώ οι ηλικιωμένοι είναι η λιγότερο δραστήρια σωματικά ηλικιακή ομάδα, οι ηλικιωμένοι ενήλικες που κάνουν εβδομαδιαία περισσότερη σωματική δραστηριότητα, μέτριας έως υψηλής έντασης, παρουσιάζουν μικρότερη διευκόλυνση από το ΚΝΣ για εκδήλωση πόνου και έχουν μεγαλύτερη ικανότητα για υποαλγησία που προκαλείται από την άσκηση. Επίσης, οι ηλικιωμένοι ενήλικες που κάνουν λιγότερη καθιστική ζωή και περισσότερη ήπια σωματική δραστηριότητα την εβδομάδα εμφανίζουν μεγαλύτερη ενδογενή ικανότητα αναστολής του πόνου. Συμπερασματικά, η πρόσφατη αυτή μελέτη προτείνει ότι

Η άσκηση αποτελεί αποδεδειγμένη θεραπεία για τη διαχείριση των καρδιομεταβολικών παραγόντων κινδύνου στον διαβήτη τύπου 2. Ωστόσο, τα αποτελέσματά της στην ποιότητα ζωής των ασθενών με διαβήτη τύπου 2 παραμένουν ασαφή. Συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση 29 σχετικών μελετών, οι οποίες συμπεριελάμβαναν 2.354 ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 που έκαναν αερόβια άσκηση και/ή άσκηση με αντιστάσεις για τουλάχιστον δύο εβδομάδες, έδειξε ότι η αερόβια άσκηση, μόνη της ή σε συνδυασμό με άσκηση αντιστάσεων, βελτίωσε την ποιότητα ζωής των ασθενών με διαβήτη τύπου 2, ενώ η άσκηση με αντιστάσεις μόνη της δεν είχε το ίδιο αποτέλεσμα. Επίσης, οι σωματικές συνιστώσες της σχετιζόμενης