Skip to content

Tag: άσκηση

Διακοπές του απογευματινού καθιστικού χρόνου με διαλείμματα ασκήσεων με αντιστάσεις βελτιώνουν τις μεταγευματικές γλυκαιμικές αποκρίσεις

Διακοπές του απογευματινού καθιστικού χρόνου με διαλείμματα ασκήσεων με αντιστάσεις βελτιώνουν τις μεταγευματικές γλυκαιμικές αποκρίσεις(s)

Η διακοπή του παρατεταμένου καθιστικού χρόνου κατά τη διάρκεια της ημέρας μειώνει τη μεταγευματική υπεργλυκαιμία, που αποτελεί παράγοντα κινδύνου για καρδιομεταβολικές νόσους. Ωστόσο, δεν είναι  γνωστό εάν υπάρχουν οφέλη ως προς τις μεταγευματικές αποκρίσεις γλυκόζης, ινσουλίνης και τριγλυκεριδίων το απόγευμα και εάν αυτά τα οφέλη διαφέρουν ανάλογα με το δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ). Πρόσφατη, καλά σχεδιαμένη μελέτη διερεύνησε αυτές τις αποκρίσεις, εφαρμόζοντας σε ομάδες εθελοντών φυσιολογικού ΔΜΣ, υπέρβαρων, ή παχύσαρκων δύο διαφορετικές συνθήκες μεταγευματικά: α) παρατεταμένο καθιστικό χρόνο για 4 συνεχόμενες ώρες, ξεκινώντας από τις 5.00 μ.μ. και β) τον ίδιο παρατεταμένο καθιστικό χρόνο διακοπτόμενο κάθε 30 λεπτά με διαλείμματα
Διακοπές του απογευματινού καθιστικού χρόνου με διαλείμματα ασκήσεων με αντιστάσεις βελτιώνουν τις μεταγευματικές γλυκαιμικές αποκρίσεις

Διακοπές του απογευματινού καθιστικού χρόνου με διαλείμματα ασκήσεων με αντιστάσεις βελτιώνουν τις μεταγευματικές γλυκαιμικές αποκρίσεις

Η διακοπή του παρατεταμένου καθιστικού χρόνου κατά τη διάρκεια της ημέρας μειώνει τη μεταγευματική υπεργλυκαιμία, που αποτελεί παράγοντα κινδύνου για καρδιομεταβολικές νόσους. Ωστόσο, δεν είναι  γνωστό εάν υπάρχουν οφέλη ως προς τις μεταγευματικές αποκρίσεις γλυκόζης, ινσουλίνης και τριγλυκεριδίων το απόγευμα και εάν αυτά τα οφέλη διαφέρουν ανάλογα με το δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ). Πρόσφατη, καλά σχεδιαμένη μελέτη διερεύνησε αυτές τις αποκρίσεις, εφαρμόζοντας σε ομάδες εθελοντών φυσιολογικού ΔΜΣ, υπέρβαρων, ή παχύσαρκων δύο διαφορετικές συνθήκες μεταγευματικά: α) παρατεταμένο καθιστικό χρόνο για 4 συνεχόμενες ώρες, ξεκινώντας από τις 5.00 μ.μ. και β) τον ίδιο παρατεταμένο καθιστικό χρόνο διακοπτόμενο κάθε 30 λεπτά με διαλείμματα
Η ευπάθεια αποτελεί μια παθολογική κατάσταση στην οποία η λειτουργικότητα διάφορων φυσιολογικών συστημάτων διαταράσσεται

Σχέση μεταξύ του αριθμού βημάτων που πραγματοποιούνται ημερησίως και της θνησιμότητας ηλικιωμένων ενηλίκων (s)

Η ευπάθεια αποτελεί μια παθολογική κατάσταση στην οποία η λειτουργικότητα διάφορων φυσιολογικών συστημάτων διαταράσσεται, λόγω απώλειας της ισορροπημένης λειτουργίας του οργανισμού που αφορά ποικίλες σωματικές, γνωστικές και ψυχοκοινωνικές ικανότητες. Δεν είναι σαφές αν η σχέση μεταξύ της αντικειμενικά μετρούμενης σωματικής δραστηριότητας και της θνησιμότητας διαφέρει μεταξύ ευπαθών και μη ευπαθών ενηλίκων. Πρόσφατη μελέτη εξέτασε τη σχέση αυτή σε 4.165 ηλικιωμένους ενήλικες, 65 ετών και άνω, καταγράφοντας το συνολικό αριθμό βημάτων ανά ημέρα, και τα αποτελέσματά της έδειξαν ότι η σχέση μεταξύ των βημάτων που πραγματοποιούνται ημερησίως και της θνησιμότητας είναι διαφορετική στα μη ευπαθή άτομα σε σύγκριση με τα ευπαθή.
Η ευπάθεια αποτελεί μια παθολογική κατάσταση στην οποία η λειτουργικότητα διάφορων φυσιολογικών συστημάτων διαταράσσεται

Σχέση μεταξύ του αριθμού βημάτων που πραγματοποιούνται ημερησίως και της θνησιμότητας ηλικιωμένων ενηλίκων

Η ευπάθεια αποτελεί μια παθολογική κατάσταση στην οποία η λειτουργικότητα διάφορων φυσιολογικών συστημάτων διαταράσσεται, λόγω απώλειας της ισορροπημένης λειτουργίας του οργανισμού που αφορά ποικίλες σωματικές, γνωστικές και ψυχοκοινωνικές ικανότητες. Δεν είναι σαφές αν η σχέση μεταξύ της αντικειμενικά μετρούμενης σωματικής δραστηριότητας και της θνησιμότητας διαφέρει μεταξύ ευπαθών και μη ευπαθών ενηλίκων. Πρόσφατη μελέτη εξέτασε τη σχέση αυτή σε 4.165 ηλικιωμένους ενήλικες, 65 ετών και άνω, καταγράφοντας το συνολικό αριθμό βημάτων ανά ημέρα, και τα αποτελέσματά της έδειξαν ότι η σχέση μεταξύ των βημάτων που πραγματοποιούνται ημερησίως και της θνησιμότητας είναι διαφορετική στα μη ευπαθή άτομα σε σύγκριση με τα ευπαθή.

Η σωματική δραστηριότητα στην πρώιμη παιδική ηλικία

Η σωματική δραστηριότητα στην παιδική ηλικία έχει θετικές επιδράσεις σε ένα σύνολο παραμέτρων σωματικής και ψυχικής υγείας. Οι συστάσεις σωματικής δραστηριότητας για παιδιά προσχολικής ηλικίας, 3-4 ετών, περιλαμβάνουν τουλάχιστον 60 λεπτά ενεργητικού παιχνιδιού και συνολικά τουλάχιστον 180 λεπτά την ημέρα σε ποικίλες σωματικές δραστηριότητες, ενώ για παιδιά ηλικίας 5 ετών και άνω η συνιστώμενη ποσότητα σωματικής δραστηριότητας είναι τουλάχιστον 60 λεπτά ημερησίως σε μέτρια έως υψηλή ένταση. Πρόσφατη μελέτη σε 279 παιδιά, ηλικίας 4,5 ± 0,9 ετών, διερεύνησε προσωπικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες, καθώς και παράγοντες συμμετοχής, που θα μπορούσαν να προβλέψουν τις τάσεις σωματικής δραστηριότητας των παιδιών από την προσχολική

Η σωματική δραστηριότητα στην πρώιμη παιδική ηλικία

Η σωματική δραστηριότητα στην παιδική ηλικία έχει θετικές επιδράσεις σε ένα σύνολο παραμέτρων σωματικής και ψυχικής υγείας. Οι συστάσεις σωματικής δραστηριότητας για παιδιά προσχολικής ηλικίας, 3-4 ετών, περιλαμβάνουν τουλάχιστον 60 λεπτά ενεργητικού παιχνιδιού και συνολικά τουλάχιστον 180 λεπτά την ημέρα σε ποικίλες σωματικές δραστηριότητες, ενώ για παιδιά ηλικίας 5 ετών και άνω η συνιστώμενη ποσότητα σωματικής δραστηριότητας είναι τουλάχιστον 60 λεπτά ημερησίως σε μέτρια έως υψηλή ένταση. Πρόσφατη μελέτη σε 279 παιδιά, ηλικίας 4,5 ± 0,9 ετών, διερεύνησε προσωπικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες, καθώς και παράγοντες συμμετοχής, που θα μπορούσαν να προβλέψουν τις τάσεις σωματικής δραστηριότητας των παιδιών από την προσχολική
Η σημασία της άσκησης στο προεγχειρητικό στάδιο ασθενών με καρκίνο της ουροδόχου κύστης

Η σημασία της άσκησης στο προεγχειρητικό στάδιο ασθενών με καρκίνο της ουροδόχου κύστης (s)

Πρόσφατη μελέτη εξέτασε τη δυνατότητα εφαρμογής και την αποτελεσματικότητα της άσκησης προεγχειρητικά σε ασθενείς με καρκίνο της ουροδόχου κύστης, ηλικίας 67,3 ± 12,2 ετών, οι οποίοι είχαν προγραμματιστεί για ανοικτή ριζική κυστεκτομή. Οι ασθενείς ακολούθησαν υπό επίβλεψη ένα συνδυαστικό πρόγραμμα αερόβιας άσκησης και ασκήσεων με αντιστάσεις, μέσης διάρκειας 3,5 εβδομάδων, ενώ αξιολογήθηκαν κατά την έναρξη της έρευνας, πριν τη χειρουργική επέμβαση και 3 μήνες μετά. Τα αποτελέσματα της μελέτης ανέδειξαν ότι δεν υπήρξαν ανεπιθύμητες ενέργειες που να σχετίζονται με την άσκηση και ότι η προεγχειρητική συμμετοχή αυτών των ασθενών σε πρόγραμμα άσκησης είναι εφικτή, ασφαλής και καλά ανεκτή. Επιπλέον, η
Η σημασία της άσκησης στο προεγχειρητικό στάδιο ασθενών με καρκίνο της ουροδόχου κύστης

Η σημασία της άσκησης στο προεγχειρητικό στάδιο ασθενών με καρκίνο της ουροδόχου κύστης

Πρόσφατη μελέτη εξέτασε τη δυνατότητα εφαρμογής και την αποτελεσματικότητα της άσκησης προεγχειρητικά σε ασθενείς με καρκίνο της ουροδόχου κύστης, ηλικίας 67,3 ± 12,2 ετών, οι οποίοι είχαν προγραμματιστεί για ανοικτή ριζική κυστεκτομή. Οι ασθενείς ακολούθησαν υπό επίβλεψη ένα συνδυαστικό πρόγραμμα αερόβιας άσκησης και ασκήσεων με αντιστάσεις, μέσης διάρκειας 3,5 εβδομάδων, ενώ αξιολογήθηκαν κατά την έναρξη της έρευνας, πριν τη χειρουργική επέμβαση και 3 μήνες μετά. Τα αποτελέσματα της μελέτης ανέδειξαν ότι δεν υπήρξαν ανεπιθύμητες ενέργειες που να σχετίζονται με την άσκηση και ότι η προεγχειρητική συμμετοχή αυτών των ασθενών σε πρόγραμμα άσκησης είναι εφικτή, ασφαλής και καλά ανεκτή. Επιπλέον, η

Η άσκηση ως μέσο βελτίωσης της κοινωνικής νόησης (s)

Η ικανότητα ενίσχυσης της κοινωνικής γνωστικής αντίληψης μέσω της συμμετοχής σε σωματικές δραστηριότητες και άσκηση έχει επιδράσεις σε πολλές πτυχές της ζωής όπως, για παράδειγμα, στις σχέσεις και την αποδοχή από τους συνομηλίκους, στις ακαδημαϊκές επιδόσεις, και στην επαγγελματική επιτυχία. Συγκεκριμένα, όπως αναδεικνύουν πρόσφατες μελέτες: – Οι λειτουργίες του αυτόνομου και του κεντρικού νευρικού συστήματος που εξελίχθηκαν για την αντιμετώπιση πολύπλοκων κοινωνικών συστημάτων καθορίζουν ένα ευρύ φάσμα κοινωνικών γνωστικών ικανοτήτων, αλλά είναι επίσης ευαίσθητες στη σωματική δραστηριότητα και την άσκηση. – Τα πρώτα επιστημονικά δεδομένα δείχνουν ότι μία συνεδρία άσκησης αντοχής και η αερόβια ικανότητα (καρδιοαναπνευστική αντοχή) επηρεάζουν τις πτυχές

Συσχέτιση της δομής και λειτουργίας του εγκεφάλου με την προσήλωση των ηλικιωμένων στην άσκηση (s)

Δεδομένα από 131 ηλικιωμένα άτομα  (66 ± 4,5 ετών, από τα οποία 63% ήταν γυναίκες) που συμμετείχαν σε 6μηνη τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη μελέτη σωματικής άσκησης ανέδειξαν ότι ο συνδυασμός ψυχοκοινωνικών, γνωστικών και δημογραφικών στοιχείων, καθώς και πολυτροπικών απεικονιστικών μετρήσεων στον εγκέφαλο μπορεί να προβλέψει την προσήλωση των ηλικιωμένων σε ένα πρόγραμμα άσκησης και να έχει ανεξάρτητη σχετική προγνωστική αξία. Συγκεκριμένα, το μεγαλύτερο πάχος του φλοιού του εγκεφάλου στις σωματοαισθητικές και κατώτερες μετωπιαίες περιοχές και η μικρότερη επιφάνεια στις πρωτογενείς οπτικές και κατώτερες μετωπιαίες περιοχές, καθώς και η υψηλότερη κομβική λειτουργική συνδεσιμότητα στα μετωποπαρεγκεφαλιδικά δίκτυα και στα δίκτυα προσοχής, μεταξύ άλλων, προέβλεπαν