Skip to content

Tag: Σωματική δραστηριότητα

Γενετικοί παράγοντες σχετιζόμενοι με τη σωματική δραστηριότητα συνδέονται με την εμφάνιση ασθενειών (s)

Πρόσφατη μελέτη ανέδειξε ότι τα γενετικώς (προσδιοριζόμενα ως) λιγότερο δραστήρια άτομα διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης καρδιομεταβολικών νοσημάτων, γεγονός που μπορεί να εξηγήσει εν μέρει τις συσχετίσεις που έχουν παρατηρηθεί μεταξύ χαμηλής σωματικής δραστηριότητας και υψηλότερου κινδύνου εμφάνισης ασθενειών και θνησιμότητας. Οι ίδιοι κληρονομικοί μηχανισμοί που σχετίζονται με τη φυσική κατάσταση και το μεταβολισμό μπορεί να συνδέονται τόσο με τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας όσο και με τον κίνδυνο καρδιομεταβολικών παθήσεων. Τα ευρήματα αυτά αναδεικνύουν το γεγονός ότι οι ίδιοι γενετικοί παράγοντες μπορούν να τροποποιήσουν τόσο τη συμπεριφορά που σχετίζεται με την υγεία, όπως τη σωματική δραστηριότητα, όσο και τον κίνδυνο εμφάνισης

Επικαιροποίηση οδηγιών για άσκηση και σωματική δραστηριότητα σε άτομα με διαβήτη τύπου 2 (s)

Σύμφωνα με την επικαιροποίηση των θέσεων του Αμερικανικού Κολλεγίου Αθλητιατρικής (ACSM) του 2018, οι κατευθυντήριες οδηγίες σχετικά με τη σωματική άσκηση για τον κοινό πληθυσμό ισχύουν και για τα άτομα με διαβήτη τύπου 2, με ορισμένες εξαιρέσεις και τροποποιήσεις. Οι ασθενείς αυτοί θα πρέπει να ασκούνται τακτικά, να ενθαρρύνονται ώστε να περιορίζουν  τη διάρκεια της καθιστικής καθημερινότητάς τους και να διακόπτουν την παρατεταμένη αδράνεια με συχνά διαλείμματα σωματικής δραστηριότητας. Οποιεσδήποτε δραστηριότητές τους παρουσιάζουν οξείες και χρόνιες επιπλοκές στην υγεία τους, οι οποίες σχετίζονται με το διαβήτη τύπου 2, μπορεί να χρειάζονται τροποποιήσεις, ώστε να εξασφαλιστεί η ασφαλής και αποτελεσματική συμμετοχή

Επίδραση της οξείας σωματικής και νοητικής δραστηριότητας στην αποκατάσταση της διάσεισης (s)

Πρόσφατη έρευνα εξέτασε το ρόλο της σωματικής και νοητικής δραστηριότητας στην αποκατάσταση της διάσεισης σε 78 αθλητές, με μέση ηλικία τα 19,6 έτη, της Εθνικής Αθλητικής Ένωσης Κολλεγίων των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίοι είχαν διαγνωστεί με διάσειση σχετιζόμενη με τον αθλητισμό. Η μελέτη ανέδειξε ότι η σωματική δραστηριότητα χαμηλής έως μέτριας έντασης αμέσως μετά τη διάσειση (εντός των πρώτων 48 ωρών) συνδέεται με μείωση του χρόνου που απαιτείται για την εξάλειψη των συμπτωμάτων και την επιστροφή στην ενεργό αθλητική συμμετοχή, σε αντιδιαστολή με τα χαμηλότερα ή υψηλότερα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας. Αντίθετα, η οξεία νοητική δραστηριότητα δεν συνδέθηκε με ενδείξεις αποκατάστασης

Τα οφέλη της σωματικής δραστηριότητας αντισταθμίζουν τους πιθανούς κινδύνους σε άτομα με μακροχρόνιες παθήσεις

Σύμφωνα με δήλωση ομοφωνίας (consensus statement) ειδικών: Στα άτομα με μακροχρόνιες ασθένειες, τα οφέλη της σωματικής δραστηριότητας υπερισχύουν κατά πολύ των κινδύνων Παρά το γεγονός ότι ο κίνδυνος από τη σωματική άσκηση είναι πολύ χαμηλός, ο υποκειμενικά αντιλαμβανόμενος κίνδυνος από τον ασθενή είναι υψηλός Οι προσωποκεντρικές συζητήσεις είναι απαραίτητες για την αντιμετώπιση του υποκειμενικά αντιλαμβανόμενου κινδύνου Ο κάθε ασθενής έχει το δικό του σημείο εκκίνησης και Οι ασθενείς πρέπει να σταματήσουν την άσκηση και να ζητήσουν ιατρική βοήθεια εάν παρουσιάσουν δραματική αύξηση των συμπτωμάτων.   Συνολικά, η σαφής και συνεπής ενημέρωση για τους πιθανούς κινδύνους σε όλο το φάσμα της

Εβδομαδιαία συχνότητα σωματικής δραστηριότητας και καρδιομεταβολική υγεία σε παιδιά και εφήβους

Επιστημονική μελέτη, η οποία βασίστηκε στα δεδομένα εθνικής έρευνας για την υγεία και τη διατροφή που διεξήχθη στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά το χρονικό διάστημα 2003-2006, εξέτασε το ρόλο της συχνότητας εφαρμογής της συνιστώμενης σωματικής δραστηριότητας (δηλ., βάσει των κατευθυντήριων οδηγιών, 60 λεπτά καθημερινής σωματικής δραστηριότητας μέτριας έως υψηλής έντασης, 7 ημέρες την εβδομάδα) σε 656 παιδιά και εφήβους ηλικίας 6-18 ετών. Τα αποτελέσματα της μελέτης δεν ανέδειξαν κλινικά σημαντικές διαφορές στην καρδιομεταβολική υγεία μεταξύ των παιδιών που συγκέντρωναν 60 λεπτά σωματικής δραστηριότητας μέτριας έως υψηλής έντασης καθημερινά και εκείνων που άθροιζαν τον ίδιο εβδομαδιαίο όγκο και ένταση σωματικής δραστηριότητας αλλά

Μέτρηση της σωματικής δραστηριότητας και συσχέτισή της με το ολικό σωματικό λίπος, το σπλαχνικό και το ηπατικό λίπος

Διακόσια είκοσι οκτώ (228) άτομα μέσης ηλικίας που συμμετείχαν στην Ολλανδική Επιδημιολογική Μελέτη της Παχυσαρκίας παρουσίαζαν 88 ± 56 λεπτά καθημερινής μέτριας έως έντονης σωματικής δραστηριότητας και 9,0 ± 2,1 ώρες σωματικής αδράνειας (καθιστικής ζωής). Η αντικατάσταση 30 λεπτών σωματικής αδράνειας την ημέρα με 30 λεπτά  μέτριας έως έντονης άσκησης συσχετίστηκε με 1,3% λιγότερο συνολικό σωματικό λίπος,  μείωση κατά 7,8 τετραγωνικά εκατοστά του σπλαχνικού λιπώδους ιστού και κατά 0,89 φορές μείωση των ηπατικών τριγλυκεριδίων. Αντίστοιχη αντικατάσταση της σωματικής αδράνειας με χαμηλής έντασης σωματική δραστηριότητα δεν συσχετίστηκε με αλλαγές στο συνολικό σωματικό λίπος, ούτε στον σπλαχνικό λιπώδη ιστό, ή τα ηπατικά

Η θεωρία της ελαχιστοποίησης της προσπάθειας στη σωματική δραστηριότητα

– Πολλά άτομα, ενώ προτίθενται να είναι σωματικά δραστήρια, αποτυγχάνουν να μετατρέψουν αυτές τους τις προθέσεις σε πράξη. – Οι αυτόματοι συναισθηματικοί συνειρμοί ως προς τη σωματική δραστηριότητα θα μπορούσαν να εξηγήσουν το κενό μεταξύ προθέσεων και δράσης. – Αν και η αυτόματη τάση για ελαχιστοποίηση της προσπάθειας έχει ευρέως αποδειχθεί σε πολλούς τομείς, ο ρόλος της στη ρύθμιση των συμπεριφορών που έχουν ως βάση την κίνηση έχει σε μεγάλο βαθμό αγνοηθεί. – Η θεωρία της ελαχιστοποίησης της προσπάθειας στη σωματική δραστηριότητα συμπεριλαμβάνει τις αυτόματες αντιδράσεις σε προτροπές για σωματική άσκηση και την αυτόματη τάση για ελαχιστοποίηση της προσπάθειας. –

Η μειωμένη καθημερινή σωματική δραστηριότητα αμβλύνει τις μεταβολικές προσαρμογές που παρατηρούνται μετά από έντονη, βραχυπρόθεσμη άσκηση

Δεκαέξι αγύμναστα νεαρά άτομα, 8 άνδρες και 8 γυναίκες με μέσο όρο ηλικίας τα 24 έτη, συμμετείχαν σε πρόγραμμα έντονης (80%-90% VO2peak), βραχυπρόθεσμης προπόνησης 5 συνεδριών σε χρονικό διάστημα 9 ημερών. Κατά το διάστημα αυτής της σύντομης προπόνησης, οι μισοί από τους ασκούμενους βάδιζαν καθημερινά (επιπλέον) ~5.000 βήματα και οι άλλοι μισοί ~16.000 βήματα. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, κατά την εφαρμογή ενός βραχυπρόθεσμου προγράμματος έντονης προπόνησης, η μείωση των ημερήσιων βημάτων (πέραν της προπόνησης) των ασκουμένων από 16.000 σε περίπου 5.000 βήματα αμβλύνει ορισμένες από τις χαρακτηριστικές καρδιομεταβολικές προσαρμογές που επισυμβαίνουν λόγω της έντονης άσκησης. Η μείωση αυτών

Σωματική δραστηριότητα και ανδρική αναπαραγωγική λειτουργία: ο ρόλος των μιτοχονδρίων των γαμετών

• Η σωματική δραστηριότητα έχει ευεργετικά αποτελέσματα σε μια ποικιλία ασθενειών, αλλά η επίδρασή της στη γονιμότητα των ανδρών δεν είναι επαρκώς τεκμηριωμένη. • Η σωματική άσκηση επηρεάζει την οξειδοαναγωγική ισορροπία και τα επίπεδα της τεστοστερόνης, ενώ ο βαθμός αυτής της επίδρασης εξαρτάται από τη διάρκεια, το είδος και την ένταση της άσκησης. • Η αύξηση του οξειδωτικού φορτίου (στρες), ή η μείωση της συγκέντρωσης της τεστοστερόνης στο αίμα ευθύνονται για τη μείωση της ποιότητας του σπέρματος. • Επειδή τα μιτοχόνδρια των γαμετών επηρεάζονται τόσο από το οξειδωτικό στρες όσο και από τα επίπεδα τεστοστερόνης, η λειτουργικότητά τους ενδεχομένως να

Η άσκηση ως φάρμακο για την οστεοαρθρίτιδα του ισχίου

Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι:   Η σωματική δραστηριότητα μέτριας έντασης και η διατήρηση της μυϊκής δύναμης συμβάλλει στην πρωτογενή πρόληψη της οστεοαρθρίτιδας του ισχίου, ενώ μικρή ή μεγαλύτερη του φυσιολογικού (μηχανική) επιβάρυνση της άρθρωσης μπορεί να έχει επιβλαβή επίδραση στον αρθρικό χόνδρο, οδηγώντας στην ανάπτυξη οστεοαρθρίτιδας του ισχίου. Παρά τα ενθαρρυντικά αποτελέσματα μελετών που αφορούν την επίδραση της άσκησης στην οστεοαρθρίτιδα του γόνατος, δεν υπάρχουν σαφή δεδομένα και απαιτείται περαιτέρω έρευνα σχετικά με το ρόλο της άσκησης στη δευτερογενή πρόληψη της οστεοαρθρίτιδας του ισχίου. Η σωματική άσκηση μπορεί να συμβάλει στην τριτογενή πρόληψη της ήπιας, μέτριας και σοβαρής οστεοαρθρίτιδας
Καλέστε μας
Επικοινωνία