Tag: Σωματική δραστηριότητα

Η επιγενετική αναφέρεται σε τροποποιήσεις του γενετικού υλικού (π.χ. μεθυλίωση), οι οποίες ρυθμίζουν τη γονιδιακή έκφραση χωρίς να αλλάζουν την ακολουθία των βάσεων του DNA. Η επιγενετική επιτάχυνση της γήρανσης αποτελεί δείκτη που υπολογίζει την απόκλιση μεταξύ της χρονολογικής και της επιγενετικής ηλικίας. Η αξιολόγηση της μεθυλίωσης του DNA σε ολόκληρο το γονιδίωμα 285 νεαρών ενηλίκων και 235 ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας έδειξε ότι η σωματική δραστηριότητα αναψυχής  σχετίζεται με βραδύτερη επιγενετική γήρανση, ενώ η επαγγελματική σωματική δραστηριότητα συνδέεται με επιτάχυνση της επιγενετικής γήρανσης. Οι παρατηρούμενες συσχετίσεις εξηγούνται από συνήθεις τόσο γενετικούς όσο και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Είναι σημαντικό ότι η διόρθωση

Δεκατρείς σωματικά αδρανείς γυναίκες με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, ηλικίας 18-45 ετών, συμμετείχαν σε ερευνητική μελέτη που προέβλεπε δύο (πειραματικές) συνθήκες: 1) συνεχόμενη σωματική αδράνεια διάρκειας 3.5 ωρών και 2) σωματική αδράνεια διάρκειας πάλι 3.5 ωρών αλλά διακοπτόμενη από τρίλεπτες, απλές ασκήσεις αντιστάσεων κάθε 30 λεπτά. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι η συχνή διακοπή της καθιστικής καθημερινότητας με απλές σωματικές δραστηριότητες αντιστάσεων αύξησε άμεσα την ταχύτητα διάτμησης και τη ροή αίματος ηρεμίας αλλά δεν επηρέασε τη διαστολή λόγω αιματικής ροής της μηριαίας αρτηρίας των συμμετεχουσών γυναικών. Δεδομένου ότι οι γυναίκες με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών αναφέρουν αυξημένο χρόνο καθιστικής καθημερινότητας, γεγονός

Πρόσφατη επιστημονική μελέτη που διεξήχθη σε 34 παιδιά προσχολικής ηλικίας (3-5 ετών), με αναπτυξιακή αναπηρία και σωματικά αδρανή για το μεγαλύτερο διάστημα (81,5%) της καθημερινότητάς τους, ανέδειξε ότι ορισμένα χαρακτηριστικά του περιβάλλοντός τους ευνοούσαν περισσότερο τη σωματική τους δραστηριότητα. Συγκεκριμένα, τα παιδιά ήταν πολύ πιο πιθανό να είναι σωματικά δραστήρια σε εξωτερικούς χώρους (και ιδιαίτερα αξιοποιώντας φορητό εξοπλισμό για παιχνίδι) σε σύγκριση με τους εσωτερικούς χώρους. Σε εσωτερικούς χώρους, τα παιδιά ήταν περισσότερο δραστήρια κατά τη διάρκεια της θεραπείας τους, σε σύγκριση με τις δραστηριότητες ομαδικού χρόνου ενώ, ειδικότερα, δραστηριοποιούνταν περισσότερο σε δραστηριότητες ένας προς έναν παρά σε ομάδες. Φαίνεται,

Τα ηλικιωμένα άτομα παρουσιάζουν υψηλά ποσοστά καθιστικής ζωής και χαμηλά ποσοστά συμμόρφωσης με τις κατευθυντήριες οδηγίες για σωματική δραστηριότητα, γεγονός που συνδέεται με δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία τους. Εξήντα μία (61) γυναίκες, ηλικίας 65,5 ± 4,3 ετών, που γενικά διήγαν καθιστική ζωή συμμετείχαν εθελοντικά σε επιστημονική μελέτη που περιελάμβανε πρόγραμμα άσκησης (βάδισης) μέτριας έντασης και χαμηλής ή μέτριας εβδομαδιαίας ενεργειακής δαπάνης. Τα ενθαρρυντικά αποτελέσματα τις μελέτης ήταν ότι, κατά μέσο όρο, οι γυναίκες αυτές δεν μείωσαν τη διάρκεια της χαμηλής έντασης, ή της μέτριας έως υψηλής έντασης σωματική δραστηριότητα που είχαν εκτός του ανωτέρω προγράμματος βάδισης και ούτε αύξησαν το

Η σωματική δραστηριότητα είναι μια δυναμική διαδικασία, περίπλοκη και συχνά ρυθμιζόμενη από την ιδιοσυγκρασία του ατόμου. Πρόσφατη επιστημονική μελέτη εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο τεχνικές που χρησιμοποιούνται στη μηχανική συστημάτων ελέγχου εφαρμόζονται για να βελτιώσουν τη θεωρία και τις παρεμβάσεις σωματικής δραστηριότητας. Οι εξατομικευμένες, προσαρμοστικές παρεμβάσεις συμπεριφοράς που βασίζονται στον προγνωστικό έλεγχο ενός μοντέλου μπορεί να οδηγήσουν σε περισσότερη σωματική δραστηριότητα σε σύγκριση με τις πιο γενικές, συμβατικές παρεμβάσεις. Είναι ενδιαφέρον να γνωρίζουμε ότι: Οι προσεγγίσεις που χρησιμοποιούνται στη μηχανική συστημάτων ελέγχου μπορούν να αποκαλύψουν τον τρόπο με τον οποίο οι συμπεριφορικές παρεμβάσεις επηρεάζουν τη δυναμική της καθημερινής σωματικής

Ανάλυση επιστημονικών δεδομένων του Πανεπιστημίου της Αϊόβα σε 220 νέους (124 κορίτσια) ηλικίας 17-23 ετών ανέδειξε ότι το προφίλ σωματικής δραστηριότητας που σχετίζεται με τα βέλτιστα αποτελέσματα για την υγεία των οστών είναι άσκηση υψηλής έντασης και όγκου. Η διαφοροποίηση της υγείας των οστών αναλόγως του όγκου της σωματικής δραστηριότητας και της κατανομής της έντασής της υποδηλώνει ότι η ένταση της δραστηριότητας είναι βασικός παράγοντας για την ανάπτυξη της οστικής πυκνότητας, ενώ η σωματική δραστηριότητα αυξημένου όγκου και χαμηλότερης έντασης μπορεί να είναι ευεργετική για τη δομική γεωμετρία του ισχίου. Διαβάστε το πλήρες άρθρο: Physical_Activity_for_Bone_Health__How_Much_and_or.7

Πρόσφατη επιστημονική μελέτη σε 1.219 παιδιά ηλικίας 7 έως 13 ετών στην Αυστραλία  ανέδειξε τρία διαφορετικά πρότυπα καθημερινής σωματικής δραστηριότητας στους νέους αυτής της ηλικίας και τα συσχέτισε με τον κίνδυνο εμφάνισης παχυσαρκίας και άλλων καρδιομεταβολικών διαταραχών: 1. Οι «συνεχώς καθιστοί», οι οποίοι χαρακτηρίζονταν από παρατεταμένη καθιστική καθημερινότητα και ελάχιστο χρόνο έντονης  σωματικής δραστηριότητας. 2. Οι «διαλειμματικοί», που παρουσίαζαν τη μεγαλύτερη συχνότητα διακοπής της σωματικής αδράνειας και συνεχή εναλλαγή της με σύντομες περιόδους σωματικής δραστηριότητας ποικίλων εντάσεων. 3. Οι «αεικίνητοι», με τον λιγότερο χρόνο καθιστικής καθημερινότητας και τον περισσότερο χρόνο τους αφιερωμένο σε σωματική δραστηριότητα ποικίλων εντάσεων. Οι «διαλειμματικοί» νέοι,

Συνολικά 17 μετα-αναλύσεις και μία συστηματική ανασκόπηση οι οποίες συμπεριελάμβαναν 594.129 ενήλικες ηλικίας ≥ 18 ετών παρέχουν ισχυρά  επιστημονικά στοιχεία που καταδεικνύουν ότι: 1) Υπάρχει αντίστροφη δοσοεξαρτώμενη σχέση μεταξύ σωματικής δραστηριότητας και περιστατικών υπέρτασης σε ενήλικες με φυσιολογική πίεση αίματος, 2) Η σωματική δραστηριότητα μειώνει τον κίνδυνο επιδείνωσης των καρδιαγγειακών παθήσεων σε ενήλικες με υπέρταση, 3) Η σωματική δραστηριότητα μειώνει την αρτηριακή πίεση στους ενήλικες με φυσιολογική αρτηριακή πίεση, προ-υπέρταση, και υπέρταση και 4) Ο βαθμός βελτίωσης της αρτηριακής πίεσης μέσω της σωματικής δραστηριότητας ποικίλλει αναλόγως της αρτηριακής πίεσης ηρεμίας, με μεγαλύτερα οφέλη να καταγράφονται στους ενήλικες με προ-υπέρταση σε

Επιστημονική μελέτη σε 1.635 άτομα, ηλικίας 70 έως 89 ετών, που έκαναν καθιστική ζωή έδειξε ότι η μακροχρόνια λήψη ιχθυέλαιου συνδέεται με μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης σοβαρών κινητικών περιορισμών σε ηλικιωμένους με χαμηλή έως μέτρια λειτουργική ικανότητα, σε σύγκριση με εκείνους που δεν ελάμβαναν ιχθυέλαιο. Ωστόσο, η τακτική χρήση ιχθυέλαιου δεν ενίσχυσε περαιτέρω την ευεργετική επίδραση της σωματικής δραστηριότητας στη μείωση του κινδύνου εκδήλωσης σοβαρών κινητικών περιορισμών σε αυτόν τον ηλικιακό πληθυσμό. Επί του παρόντος, η σωματική δραστηριότητα αποτελεί τη μόνη τεκμηριωμένη στρατηγική για την πρόληψη ή την καθυστέρηση της κινητικής αναπηρίας στους ηλικιωμένους. Διαβάστε το σχετικό άρθρο:    https://journals.lww.com/acsm-msse/FullText/2020/04000/Association_of_Fish_Oil_and_Physical_Activity_on.11.aspx

Σε πολύ πρόσφατη επιστημονική έρευνα προσδιορίστηκε η επίδραση της μέτριας έως έντονης σωματικής δραστηριότητας και της καθιστικής ζωής στη λειτουργία των αγγείων καθώς και στο μεταβολισμό της γλυκόζης κατά τη διάρκεια του τρίτου τριμήνου (28η –39η εβδομάδα) της εγκυμοσύνης. Εβδομήντα υγιείς εγκυμονούσες γυναίκες ταξινομήθηκαν ως σωματικά δραστήριες (> 150 λεπτά σωματικής άσκησης την εβδομάδα ), ή σωματικά αδρανείς (<150 λεπτά άσκησης την εβδομάδα). Η μέτρια έως έντονη σωματική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης βρέθηκε ότι συνδέεται με βελτίωση της ικανότητας διαστολής των αγγείων και με χαμηλότερη συγκέντρωση ινσουλίνης στο αίμα, ενώ η καθιστική ζωή δε συσχετίστηκε με τις αντίστοιχες