Tag: Σωματική άσκηση

Η περίσσεια λιπώδους ιστού και η αρτηριακή δυσλειτουργία είναι κοινά χαρακτηριστικά των παχύσαρκων ατόμων. Ειδικότερα, ο περιαγγειακός λιπώδης ιστός διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην υγεία των αρτηριών και η δυσλειτουργία αυτού του ιστού στην παχυσαρκία επηρεάζει αρνητικά τη λειτουργία των αρτηριών. Η σωματική άσκηση προκαλεί ευθείες ευεργετικές επιδράσεις στον περιαγγειακό λιπώδη ιστό, παρέχοντας μια επιπρόσθετη, νέα οδό παρέμβασης για τη βελτίωση της κατάστασης των αρτηριών κλινικών πληθυσμών. Επιγραμματικά: Η παχυσαρκία οδηγεί σε έναν τοξικό περιαγγειακό λιπώδη ιστό Ο περιαγγειακός λιπώδης ιστός επηρεάζει τη λειτουργία της αορτής μέσω παρακρινών και αυτοκρινών οδών Η άσκηση βελτιώνει τα χαρακτηριστικά του περιαγγειακού λιπώδους ιστού και

Η βαριατρική χειρουργική επέμβαση αποτελεί θεραπεία επιλογής για τη σοβαρή παχυσαρκία. Ωστόσο, ορισμένα καρδιομεταβολικά οφέλη της βαριατρικής χειρουργικής ενδεχομένως να είναι λιγότερο διατηρήσιμα χωρίς σωματική άσκηση. Η άσκηση μπορεί, επίσης, να εξουδετερώσει τις δυσμενείς επιπτώσεις αυτής της χειρουργικής παρέμβασης στην οστική και μυϊκή μάζα. Καθώς η βαριατρική χειρουργική από μόνη της δεν είναι πανάκεια κατά της παχυσαρκίας και των συννοσηροτήτων που τη συνοδεύουν, η άσκηση θα πρέπει να αποτελεί μέρος της μετεγχειρητικής φροντίδας, ώστε να εξασφαλισθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στην υγεία των παχύσαρκων ατόμων.   Διαβάστε το πλήρες άρθρο:  Exercise_Is_Key_to_Sustaining_Metabolic_Gains.6

Εικοσιπέντε άτομα με μεταβολικό σύνδρομο, ηλικίας 54±3 ετών, συμμετείχαν σε πρόγραμμα διαλειμματικής άσκησης υψηλής έντασης σε κυκλοεργόμετρο, που πραγματοποιούνταν τρεις φορές την εβδομάδα, για 4 μήνες ανά έτος και για πέντε συνολικά έτη. Ισάριθμοι ασθενείς, παρόμοιας ηλικίας, που δεν συμμετείχαν στο πρόγραμμα άσκησης αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι οι παράγοντες του μεταβολικού συνδρόμου μειώθηκαν με την πάροδο του χρόνου μόνο στην ομάδα άσκησης, ενώ η καρδιοαναπνευστική ικανότητα αυξήθηκε κατά τη διάρκεια της πενταετούς παρέμβασης στην ομάδα άσκησης, αλλά μειώθηκε στα άτομα της ομάδας ελέγχου. Επίσης, η χρήση φαρμάκων διπλασιάστηκε στην ομάδα ελέγχου αλλά δεν μεταβλήθηκε

Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι: Η γήρανση του εγκεφάλου είναι ο σημαντικότερος παράγοντας κινδύνου για νευροεκφυλιστικές παθήσεις. Η σωματική άσκηση αμβλύνει όλα τα κύρια χαρακτηριστικά που σηματοδοτούν τη γήρανση του εγκεφάλου. Αντιγηραντικές φαρμακευτικές ουσίες ενδεχομένως να επιφέρουν ορισμένες αλλά όχι όλες τις ευεργετικές επιδράσεις της άσκησης στην εγκεφαλική γήρανση. Καινοτόμοι φαρμακολογικοί παράγοντες και παρεμβάσεις που στοχεύουν στην ανίχνευση μεταβολικών μονοπατιών παρόμοιων με εκείνα της άσκησης πιθανόν να είναι περισσότερο αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση της γήρανσης του εγκεφάλου.   Διαβάστε το πλήρες άρθρο: Novel_Strategies_for_Healthy_Brain_Aging.6

Η σωματική άσκηση διεγείρει τη μιτοχονδριακή βιογένεση στους μυς. Αν και υπάρχουν κάποιες αναφορές που υποστηρίζουν τη χρήση φαρμακευτικών παραγόντων ως υποκατάστατο της άσκησης για την ενίσχυση των μιτοχονδρίων, πρόσφατη μελέτη αποδεικνύει ότι η σωματική άσκηση αναζωογονεί τη μιτοχονδριακή λειτουργία, βελτιώνοντας την υγεία των μυών που τείνει να επιδεινώνεται με την πάροδο της ηλικίας, ή λόγω ασθένειας. Ειδικότερα, η μελέτη αυτή περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο τα μιτοχόνδρια εμπλέκονται στη μυϊκή ατροφία λόγω αδράνειας των μυών, στη γήρανση,  σε λυσοσωμικά νοσήματα και παθήσεις του μιτοχονδριακού DNA, και αναδεικνύει πώς η σωματική άσκηση, από μόνη της ή ως συμπληρωματική θεραπεία,

Η παχυσαρκία συμβάλλει στην κακή πρόγνωση και την ανάπτυξη συννοσηροτήτων στον καρκίνου του προστάτη, ωστόσο η αύξηση του σωματικού λίπους των ασθενών αυτών αποτελεί κοινή παρενέργεια της θεραπείας στέρησης ανδρογόνων που συνήθως ακολουθούν. Σε πρόσφατη μελέτη, δεκατέσσερις παχύσαρκοι ασθενείς (σωματικό λίπος 39,7% ± 5,4%), με καρκίνο του προστάτη, ηλικίας 72 ± 9 ετών, που ακολουθούσαν θεραπεία στέρησης ανδρογόνων, συμμετείχαν σε τρίμηνο πρόγραμμα άσκησης διάρκειας 5 ωρών την εβδομάδα, το οποίο περιελάμβανε επιβλεπόμενη άσκηση με αντιστάσεις και αερόβια άσκηση στο σπίτι, με ταυτόχρονη παρακολούθηση από διαιτολόγο, ώστε η καθημερινή διατροφή τους να παρουσιάζει ενεργειακό έλλειμμα 500 έως 1000 θερμίδων και ταυτόχρονα

Μελέτη σε 240 γυναίκες με καρκίνο του μαστού που ακολούθησαν ένα τετράμηνο πρόγραμμα επιβλεπόμενης άσκησης έδειξε ότι ο συνδυασμός ασκήσεων με αντιστάσεις και διαλειμματικής άσκησης υψηλής έντασης (ΗΙΙΤ) αντιστάθμισε εν μέρει την αύξηση της φλεγμονής κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας, μειώνοντας τα επίπεδα της ιντερλευκίνης IL-6 και του δείκτη CD8a, γεγονός το οποίο είχε ως αποτέλεσμα χαμηλότερα επίπεδα κόπωσης των ασθενών. Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι η σωματική άσκηση, συμπεριλαμβανομένης τόσο της αερόβιας άσκησης υψηλής έντασης όσο και της άσκησης με αντιστάσεις, μπορεί να αξιοποιηθεί ως αποτελεσματική θεραπευτική παρέμβαση για τη μείωση της φλεγμονής που προκαλείται από τη χημειοθεραπεία και

 Σε μελέτη διάρκειας 4 μηνών, 24 άτομα (ηλικίας 65 ± 5 ετών, ΔΜΣ 29,8 ± 3,9 kg /m2) με αυξημένο καρδιαγγειακό κίνδυνο ακολούθησαν ένα πρόγραμμα καθιστικής καθημερινότητας διάρκειας 3 ωρών χωρίς ή με διαλείμματα (κάθε 30 λεπτά) σωματικής δραστηριότητας ήπιας έντασης. Τα ευρήματα της μελέτης ανέδειξαν ότι η μακροχρόνια μείωση της καθιστικής συμπεριφοράς βελτιώνει την περιφερειακή αγγειακή λειτουργία και την εγκεφαλική αιματική ροή και αποτρέπει την αγγειακή δυσλειτουργία. Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν  τα σημαντικά οφέλη που προκύπτουν από την ελάττωση του χρόνου σωματικής αδράνειας  στη μείωση του καρδιακού ή εγκεφαλοαγγειακού κινδύνου.   Διαβάστε το πλήρες άρθρο: Long_Term_and_Acute_Benefits_of_Reduced_Sitting_on.11

Μελέτη σε 6.377 άτομα που παρακολουθήθηκαν για 13 χρόνια, αξιοποιώντας ερευνητικά δεδομένα σχετικά με το σακχαρώδη διαβήτη, την παχυσαρκία και τον τρόπο ζωής στην Αυστραλία, ανέδειξε ότι οι συστηματικές παρεμβάσεις για την αύξηση της σωματικής δραστηριότητας (σε τουλάχιστον 300 λεπτά άσκησης την εβδομάδα) μείωσαν τη θνησιμότητα ανεξαρτήτως αιτίας, ενώ το όφελος από τη μείωση του χρόνου παρακολούθησης τηλεόρασης (σε λιγότερο από 2 ώρες την ημέρα), ως μεμονωμένη παρέμβαση σε άτομα που δεν ασκούνταν φαίνεται να είναι περιορισμένο.   Διαβάστε το πλήρες άρθρο: Mortality_Effects_of_Hypothetical_Interventions_on.8