Month: Ιούνιος 2022

Τα προφίλ καθιστικής συμπεριφοράς αποτελούν μια πολλά υποσχόμενη νέα προοπτική για την κατανόηση και την καταπολέμηση των, επιβλαβών για την υγεία, τάσεων καθιστικής ζωής. Τα δεδομένα προήλθαν από την Εθνική Έρευνα για την Υγεία και τη Διατροφή που διεξήχθη στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής κατά τη διάρκεια των ετών 2003-2006. Τα διαστήματα καθιστικής συμπεριφοράς προσδιορίστηκαν με τη χρήση επιταχυνσιόμετρου, ώστε να διερευνηθούν οι πιθανότητες ύπαρξης υψηλού (>20%) κινδύνου καρδιαγγειακής νόσου 10ετούς πρόβλεψης. Στην έρευνα έλαβαν μέρος 1.740 άτομα με διακοπτόμενο προφίλ καθιστικής συμπεριφοράς (κάθονταν σε ποσοστό ~32% του συνολικού χρόνου, ανά διαστήματα διάρκειας ≤15 min), 2.453 άτομα με ενδιάμεσο προφίλ (καθιστοί

Κλινικές μελέτες έχουν δείξει ότι η τακτική αερόβια άσκηση έχει αναλγητικά και αγχολυτικά αποτελέσματα, όμως οι υποκείμενοι νευρικοί μηχανισμοί παραμένουν ασαφείς. Πρόσφατη έρευνα σε ποντίκια που πραγματοποιούσαν τακτική αερόβια άσκηση με τη μορφή εκούσιου τρεξίματος σε τροχό για 30 λεπτά καθημερινά επί 15 ημέρες έδειξε σημαντική βελτίωση στην ανακούφιση του πόνου και του συνοδού άγχους σε πειραματικά μοντέλα χρόνιου φλεγμονώδους πόνου. Τα αποτελέσματα της έρευνας αναδεικνύουν ότι η τακτική αερόβια άσκηση μπορεί να αυξήσει την απελευθέρωση σεροτονίνης και να τροποποιήσει τη συναπτική πλαστικότητα στον πρόσθιο φλοιό του εγκεφάλου, βελτιώνοντας τελικά τον πόνο και τις συνοδές συμπεριφορές άγχους μέσω των λειτουργιών

Είναι καλά τεκμηριωμένο ότι η σωματική αδράνεια συνδέεται με αυξημένη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου, ενώ, αντίθετα, η τακτική άσκηση έχει συσχετιστεί με μειωμένο κίνδυνο εκδήλωσης της νόσου και με ρυθμιστική επίδραση στην ανάπτυξη και την εξέλιξη του καρκίνου. Έτσι, ένας διαρκώς αυξανόμενος αριθμός ερευνών εστιάζει στη μηχανιστική ερμηνεία και τεκμηρίωση των αντικαρκινικών επιδράσεων της σωματικής άσκησης και ειδικότερα στον χαρακτηρισμό των μοριακών μηχανισμών που συνδέουν την άσκηση με την πρόληψη και τη θεραπεία του καρκίνου. Πρόσφατη βιβλιογραφική ανασκόπηση δημοσιευμένη από μέλη του Εθνικού Κέντρου “Exercise is Medicine-Greece” αναδεικνύει ότι παράγοντες που προέρχονται από τους μυς, μυοκίνες και miRNAs, και οι οποίοι

Μετα-ανάλυση 19 μελετών σε νεαρούς ενήλικες αθλητές, 521 με ιστορικό εγκεφαλικής διάσεισης (κατά μέσο όρο 2.40 ± 0.99 περιστατικά διάσεισης)  και 1.184 αθλητές ως ομάδα ελέγχου, έδειξε ότι οι αθλητές με ιστορικό διάσεισης, τουλάχιστον 3 μήνες μετά το τελευταίο περιστατικό τους παρουσίασαν χαμηλότερες γνωστικές επιδόσεις σε σχέση με την ομάδα ελέγχου, όσον αφορά τη δημιουργία/έλεγχο στρατηγικής, τη λεκτική μετατόπιση συνόλων, τη διαχείριση παρεμβολών σε τυποποιημένες κλινικές δοκιμασίες, την αναστολή απόκρισης  και τη μνήμη μελλοντικής εργασίας. Τα συγκεκριμένα ευρήματα μπορούν να χρησιμεύσουν ως προκαταρκτική κατευθυντήρια γραμμή σε κλινικούς γιατρούς για τη γνωστική αξιολόγηση αθλητών με ιστορικό διάσεισης και να παρέχουν πληροφορίες